Share
บทที่ 240 สัญชาตญาณของคนเป็นแม่
Related chapter
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 241 ใครผูกกระดิ่งรอบคอเสือก็แก้มันเองแล้วกัน
รอยยิ้มลึกลับผุดขึ้นที่มุมริมฝีปากของลอร์เรน “ฉันคิดว่าแซคคารีก็น่าจะเห็นว่าเขาทั้งคู่เหมือนกัน” ชาร์ล็อตให้ความสนใจไปที่ทารก ดังนั้น เธอจึงไม่สังเกตเสียงเยาะเย้ยถากถางในน้ำเสียงของลอร์เรน ดวงตาของเธออยู่ที่ทารกขณะที่เธอพึมพำ “ยินดีด้วย ลูกชายของเธอน่ารักจริง ๆ ” ในฐานะที่เป็นคนที่ไม่ชอบเด็ก ชาร์ล็อตไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงสนใจลูกชายของลอร์เรนมากขนาดนี้ เธออยากจะกอดเด็กน้อยแบบนี้ตลอดไป และเธอก็อยากมีลูกชายเหมือนเด็กน้อยคนนี้ด้วย! “พี่คาร์ลี่ ฉันต้องไปแล้ว ส่งลูกชายคืนให้ฉันด้วย” เสียงของลอร์เรนดังขึ้นกระตุ้นเธอ ชาร์ล็อตทำได้เพียงแต่วางทารกกลับเข้าไปในรถเข็นอย่างไม่เต็มใจ แต่เด็กน้อยกำเสื้อของเธอแน่นและไม่ยอมปล่อยเธอไป หลังจากที่พี่เลี้ยงสองคนบังคับแงะมือเล็ก ๆ ของเขาให้หลุดออก น้ำตาก็ไหลออกมาในดวงตาของเขา และเขาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น ชาร์ล็อตรู้สึกราวกับว่ามีคนเอาเข็มมาจิ้มหัวใจเธอเมื่อเธอได้ยินเขาร้องไห้ เธอมองอย่างว่างเปล่าขณะที่รถขับออกไปพร้อมกับทารก ชาร์ล็อตรู้สึกว่างเปล่าในใจ และดูเหมือนว่าเธอว่างเปล่าจนเหลือแต่เปลือก หลังจากที่พวกเขากลับบ้านแล้ว แซคคารีไปห้องทำงานกับกล่อ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 242 ไปเจอแม่สามี
"ฮะ!?" ชาร์ล็อตร้องด้วยความตื่นตระหนก “นายจริงจังเหรอ?” แซคคารีตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ใช่ ฉันจริงจัง” ชาร์ล็อตส่ายหัว “ฉันแนะนำให้นายคิดอีกครั้งนะ ฉันเห็นว่าของพวกนี้มีความหมายกับนายมาก นายต้องการที่จะทำลายมันตอนนี้เพราะนายปล่อยให้อารมณ์ของนายอยู่เหนือกว่านาย ฉันค่อนข้างมั่นใจว่านายจะต้องเสียใจหลังจากที่นายสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ดูเพชรบนแหวนนี้สิ มันใหญ่และออร่ามาก มันต้องมีราคามากแน่ ๆ ถ้าเอาไปเผาทิ้งมันจะเสียเปล่า—” “เธอจะช่วยฉันไหม?” แซคคารีตัดบทของเธอ ทำให้ชาร์ล็อตตกใจ “ก็ถ้านายยืนยัน แน่นอน ฉันจะช่วย!” “งั้นก็เอาไป” "งั้นก็ได้…" ชาร์ล็อตเขย่งเท้าไปที่โต๊ะ ก่อนหน้านี้เธอเคยยืนอยู่ข้างหลังของแซคคารี และในตอนนั้นเองที่เธอเห็นใบหน้าของแซคคารี เธอสังเกตเห็นร่องรอยของความโศกเศร้าจาง ๆ แผ่รุนแรงไปทุกด้านของใบหน้าที่แกะสลักอย่างสมบูรณ์ของเขาซึ่งปกติแล้วเขาจะมีท่าทางเคร่งขรึม แต่ตอนนี้เปลวไฟสีแดงอันชั่วร้ายที่เรียกว่าความเศร้าโศกกำลังแผดเผาอยู่ภายในดวงตาของเขา เขาดูเจ้าชู้ มีเสน่ห์ และในขณะเดียวกันก็ทำให้หัวใจของชาร์ล็อตเจ็บปวด เธอนึกถึงคืนที่แซคคารีเข้าใจผิดค
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 243 แอนนาลิต้า วาเลนไทน์
ช่วงเวลากลางคืนค่อย ๆ ใกล้เข้ามา มีเรือสำราญอยู่ในทะเล มันหรูหราและมีแสงระยิบระยับ เรือสำราญลำนี้เป็นของขวัญวันเกิดที่แซคคารีเตรียมไว้ให้แม่ของเขา และงานฉลองวันเกิดของเธอจะจัดขึ้นบนเรือสำราญลำนี้ในเย็นวันนี้ ชั้นแรกของห้องโดยสารสว่างไสวด้วยแสง ทุกคนที่เข้าร่วมงานปาร์ตี้มีฐานะร่ำรวยและน่านับถือ บางคนเป็นคนดังที่มีชื่อเสียง และแม้แต่พนักงานเสิร์ฟก็เป็นนางแบบที่แม่ของแซคคารีเลือกมาอย่างดี โต๊ะอาหารสีขาวตรงกลางห้องโดยสารนั้นสะดุดตาเป็นพิเศษ แอนนาลิต้านั่งอยู่ที่โต๊ะ และผู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะรับประทานอาหารโต๊ะเดียวกันกับเธอ ก็เป็นญาติสนิทของครอบครัว แม้ว่าชาร์ล็อตจะมีประสบการณ์มากมาย แต่เธอก็ยังตะลึงกับความอลังการของห้องโดยสารเมื่อเธอมาถึงประตู "ขอมือหน่อย" เสียงของแซคคารีดังขึ้นจากด้านซ้ายของเธอ เธอไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่เธอยังคงทำตามที่เขาบอกและยื่นมือขวาให้เธอโดยอัตโนมัติ คิ้วหนาและรูปร่างของแซคคารีกระตุกเล็กน้อยขณะที่เขาพูดอีกครั้ง “อีกมือหนึ่ง…” “โอ้! ฉันนี่โง่จริง!” ชาร์ล็อตรีบยื่นมือซ้ายให้เขา ในวินาทีถัดมาเขาจับมือซ้ายของเธอและวางไว้บนแขนของเขา
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 244 ตราบใดที่เขาเข้าใจ
แซคคารีบอกชาร์ล็อตว่าแอนนาลิต้าที่ขอให้เขาพาเธอมาที่นี่... แต่ทำไมเธอถึงบอกว่าเธอไม่เคยเชิญเธอล่ะ? ชาร์ล็อตรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่เมื่อพิจารณาถึงพฤติกรรมที่เย็นชาและเยือกเย็นตามปกติของแซคคารีทุกครั้งที่เขามีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น เธอคิดว่าแม่ของเขาอาจจะเป็นคนแบบเดียวกับเขาเช่นกัน อย่างที่กล่าวกันว่า ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ชาร์ล็อตไม่เห็นก็คือว่าคิ้วของแซคคารีขมวดแน่น บริกรมืออาชีพชั้นสูงนำเก้าอี้สองตัวมาทันที หลังจากที่ชาร์ล็อตนั่งลง เธอนึกอย่างเชื่องช้าว่าสมาชิกในครอบครัวทั้งหกของแซคคารีกำลังจ้องมองเธอราวกับว่าเธอเป็นมนุษย์ต่างดาว แต่ไม่มีใครพูดอะไร แอนนาลิต้ากลอกตา "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไม่พูดคุยกันล่ะ?” หญิงวัยกลางคนยิ้มแห้ง ๆ แล้วพูดว่า “ในที่สุดคุณก็มา แซคคารี รู้ไหมว่าทุกคนรอเธออยู่?” ชายชราอีกคนสวมสร้อยทองหนาพูดขึ้นทันที “ใช่แล้ว แซคคารี ทุกคนรอเธออยู่ แม้ว่าเราจะแก่กว่าเธอ แต่เธอก็ดูแลธุรกิจของเรามาตลอดหลายปีที่ผ่านมา หากไม่ใช่เพราะเธอ เราคงไม่สามารถสะสมทรัพย์สินได้มากมายขนาดนี้ เราแทบจะไม่เห็นเธอเลยเพราะเธอยุ่งอยู่เสมอ ดังนั้น เราจึงขอถือโ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 245 นายกับเธอจะออกไปด้วยกันงั้นเหรอ
“แซคคารี ลูกหมายความว่ายังไง? ทุกคนที่นี่คือครอบครัวของลูก และพวกเขาทั้งหมดแก่กว่าลูก นี่คือวิธีสอนภรรยาให้แสดงความเคารพผู้ใหญ่งั้นเหรอ?” ใบหน้าของแอนนาลิต้าเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น ไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของแซคคารี เขามองพวกเขาอย่างเย็นชาขณะที่เขาพูด “พวกคุณอยากฟังคำอธิบายของเธอจริง ๆ งั้นเหรอ? พวกคุณทุกคนตกลงกันที่จะทำให้เธอขายหน้าไม่ใช่รึไง? ถึงเธอจะอธิบาย พวกคุณทุกคนก็จะใช้พูดคำรุนแรงใส่เธอมากขึ้นกว่าเดิม ทำไมต้องอธิบายด้วย เพราะเธอก็แค่จะทำให้ตัวเองอับอายมากขึ้นก็เท่านั้น” "นี่…" ใบหน้าของแอนนาลิต้าเปลี่ยนเป็นสีแดงและซีดจากความโกรธ ญาติสนิทหกคนของแอนนาลิตาก้มหน้าด้วยความอับอาย แซคคารีพูดถูก แอนนาลิต้าสั่งให้พวกเขาสอนบทเรียนให้เธอ และแอนนาลิต้าเองที่ขอให้มิแรนด้า "เปิดโปง" ชาร์ล็อตต่อหน้าทุกคน ตราบใดที่ชาร์ล็อตพยายามปกป้องตัวเอง พวกเขาจะโยนคำพูดประชดประชันใส่เธอทีละรอบจนกว่าเธอจะยอมแพ้ แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าแซคคารีจะมองทะลุแผนการของพวกเขา แววตาของชาร์ล็อตดูผิดหวัง เธอตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้พบกับแม่สามีเป็นครั้งแรก มันอยู่ความคาดหมายของเธอที่สิ่งที่รอเธออยู่ข้างหน้า
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 246 แม่กับภรรยา
ใบหน้าที่ได้รับการดูแลอย่างดีของแอนนาลิต้าเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เชื่อ “แซค แกลืมวันเกิดแม่ตัวเองงั้นเหรอ? แกเป็นหนึ่งในเจ้าภาพสำหรับงานเลี้ยงวันเกิดในคืนนี้ด้วย แขกของเราจะถือว่าฉันเป็นตัวตลกถ้าแกทิ้งฉัน แกจะเพิกเฉยต่อความภาคภูมิใจของฉันเพื่อนางคนจรจัดนี่งั้นเหรอ?” ญาติสนิททั้งหกคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ คนรู้จักของแซคคารีต่างก็รู้ว่ามีเพียงสามคนเท่านั้นที่แซคคารีห่วงใยอย่างแท้จริง แม่ของเขา แอนนาลิต้า น้องสาวของเขา มิแรนด้า และหลานชายของเขา เซนิออส ในบรรดาสามคนนี้ แอนนาลิต้าอยู่ในอันดับแรก ดังนั้น แซคคารีอาจดูน่ากลัวพอ ๆ กับฮาเดสสำหรับบุคคลภายนอก แต่เขาเชื่อฟังแอนนาลิต้า เขาเอาใจใส่เธอเสมอมา เขาจะไม่มีวันท้าทายแอนนาลิต้า แม้แต่กับความเศร้าโศกของเขาเอง… อย่างไรก็ตาม วันนี้เขาไม่เพียงแต่โต้เถียงกับแอนนาลิต้าเพื่อปกป้องชาร์ล็อตเท่านั้น แต่เขาพร้อมจะโบกมือลาออกจากงานวันเกิดของแอนนาลิต้า และทำให้เธออับอาย! 'มิแรนด้าพูดถูก! นางคนจรจัดคนนั้นทำให้การตัดสินใจของแซคขุ่นมัวไปหมด' “แม่จะมีคนอีกมากมายที่คอยอยู่เป็นเพื่อนและชื่นชมแม่ตอนที่ผมออกไป แต่เธอจะอยู่คนเดียวถ้าผมทิ้งเธอไป” แซ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 247 แม่ที่เหินห่างของเธอ
ชาร์ล็อตเดินออกไปอย่างรวดเร็วอย่างเร่งรีบ เธอชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งโดยไม่รู้ตัว ทำให้ไวน์แดงในแก้วหกใส่ชุดของเธอ “ขอ-” ชาร์ล็อตชะงักก่อนจะกล่าวคำขอโทษเมื่อเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น “ฉันเห็นแล้ว การแสดงทั้งหมดที่แอนนาลิต้าทำกับแก แกยอมให้หล่อนทำกับแกแบบนี้เหรอ?” ผู้หญิงที่แต่งหน้าหนักได้หมุนแก้วไวน์เปล่าของเธอ ความเจ็บปวดรวดร้าวท่วมท้นชาร์ล็อต แต่เธอตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันคุณไม่สมควรได้เห็น 'การแสดง' เล็ก ๆ ของฉัน” ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน “อุ้ฟ! ใครจะอยากเห็นแบบนั้นล่ะ? มันเป็นภาพที่น่าขยะแขยง แกก็เหมือนตาแก่วอลเตอร์ ซิมม่อนส์ นั่นแหละ แกคือความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน” ชาร์ล็อตกำลังจะตอบโต้แต่เธอพบว่าตัวเองพูดไม่ออกราวกับว่าเธอมีก้อนเนื้อในลำคอของเธอ ผู้หญิงที่มีผมนุ่มเป็นลอน ผิวสีซีด และแต่งหน้าอย่างวิจิตรงดงาม เธอดูเหมือนภรรยาสาวสวยและสง่างามที่แก่กว่าเธอเพียงไม่กี่ปี ใครจะคิดว่าจริง ๆ ว่าเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของชาร์ล็อตกันล่ะ? “แอนนาลิต้าฉลาดแกมโกง เธอบงการลูกชายของเธอได้อย่างไร้ที่ติ ลอรี่ทรมานจากผู้หญิงคนนั้นเพียงเพราะ
คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 248 เลือดของฉันไหลผ่านอยู่ในตัวเธอ
คอร์ทนีย์ไม่สะทกสะท้านอะไรนักขณะที่เธอโอบกอดอยู่กับผู้ชายคนนั้น แต่ใบหน้าของชาร์ล็อตแดงก่ำเพราะความอัปยศอดสู เธอเร่งฝีเท้าและวิ่งออกจากเรือ คอร์ทนีย์เป็นแม่แท้ ๆ ของเธอ แต่เธอไม่เคยแสดงความรักต่อแม่เลยแม้แต่วันเดียว คอร์ทนีย์โยนเธอออกไปให้สาวใช้ทันทีที่เธอคลอดออกมาราวกับว่าเธอกำลังทิ้งขยะ ผ่านไปได้หนึ่งเดือน หลังจากที่ฟื้นตัวเต็มที่หลังคลอด พ่อของชาร์ล็อตก็จับได้ว่าเธอไปนอนกับพ่อบ้าน… พ่อของเธออาจจะรักคอร์ทนีย์ แต่เขาทนรับความอัปยศอดสูไม่ได้ เขาจึงไล่เธอออกไป ด้วยเหตุนี้ พ่อของเธอจึงได้เลี้ยงดูเธอด้วยตัวเขาเอง คอร์ทนีย์ไม่เคยไปเยี่ยมเธอสักครั้งในวัยเด็ก อัลเฟรดเคยบอกชาร์ล็อตว่า คอร์ทนีย์พยายามจะปล่อยเธอให้ตายในวันที่สองหลังคลอด โชคดีที่เขาช่วยเธอทันจึงช่วยชีวิตเธอไว้ได้! ชาร์ล็อตยืนเงียบ ๆ บนดาดฟ้า ครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ เธอลืมดูเวลาไปเลย เธอได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังเธอ จากนั้น เธอก็ได้ยินน้ำเสียงที่เย้ยหยัน “ฉันแค่อยากอยู่คนเดียว ทำไมฉันต้องมาเจอแกด้วยนะ แกมันน่าโง่ หมดสนุกละสิ” 'คอร์ทนีย์! คุณอีกแล้วเหรอ?' ตราบเท่าที่ชาร์ล็อตจำได้ ในช่วงสิบปีที่ผ่านมา จำนวนครั้งที่เธ
Latest chapter
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 300 คำเชิญของแอนนาลิต้า
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 299 ชาร์ล็อต เธอนี่มันหมอดูชัด ๆ
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 298 ความฝันหรือว่าเป็นบ้า
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 297 ความใจดีของแซคคารี
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 296 สะพานสายรุ้ง
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 295 แซคคารีอยู่ที่นี่
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 294 เขาคือพี่ชายของเธอ
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 293 แกริสัน ลาร์สัน
- คลั่งรักสุดใจของนายCEO บทที่ 292 ลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
