ลูคัสหันกลับมาและพูดว่า “นายท่านรอง การค้นพบที่สำคัญของผมคือ ผู้หญิงที่คุณตามหานั้นอยู่กับเราตลอดเวลา ผู้หญิงคนนั้นคือนายหญิงคอนเนอร์ครับ!” แซคคารีตอบอย่างไม่แสดงออกว่า “โอเค” ลูคัสประหลาดใจมาก เขาจับต่างหูขนาดใหญ่ของเขา เขามองไปที่แซคคารีแล้วมองไปที่ชาร์ล็อต “เอ่อ นายท่านรอง คุณอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด ผมตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว และผมสามารถยืนยันได้ว่าผู้หญิงที่ค้างคืนกับคุณเมื่อ 11 เดือนที่แล้วคือ—” “เข้าใจแล้ว” แซคคารีขัดลูคัสอย่างราบเรียบ “สิ่งที่นายควรกังวลตอนนี้ไม่ใช่ฉันหรือชาร์ล็อต แต่เป็นทิฟฟานี่ มิลเลอร์” "ฮะ!?" ลูคัสลืมตาใส ๆ เบิกกว้างจนดูเหมือนกำลังจะหลุดออกจากเบ้า ในอดีต แซคคารีเคยหึงหวงชาร์ล็อตในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ดังนั้น ลูคัสจึงคาดหวังให้เขายินดีเมื่อเขาเปิดเผยความจริงที่น่ายินดีแก่เขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่เพียงแค่ไม่พูดอะไรและยังคงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง แต่เขายังขอให้เขาจดจ่อกับทิฟฟานี่ มิลเลอร์ นางตัวแสบนั่นอีกเหรอ? ลูคัสเริ่มสงสัยว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขายังคงเป็นนายท่านรองของเขาหรือไม่ “ตามสัญชาตญาณของนาย เป็นไปได้แค่ไหนที่ทิฟฟานี่จะเป็นคนริเริ่มตา
"เธออยากได้อะไร?" แก้มของชาร์ล็อตยิ่งแดงขึ้นเมื่อเธอเห็นการจ้องมองของแซคคารีที่สามารถดูดกลืนวิญญาณได้ สมองของเธอละลายเป็นโจ๊ก และเธอก็เริ่มพูดติด ๆ ขัด ๆ “ไม่… ไม่… ไม่มีอะไรที่ฉันอยากได้… อะแฮ่ม… อะแฮ่ม…” แซคคารีแยกริมฝีปากเรียวบางของเขา เมื่อเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ลูคัสก็พูดแทรกว่า “นายท่านรอง ไม่มีทางที่ผู้หญิงที่น่ารักและจิตใจดีอย่างนายหญิงคอนเนอร์จะละทิ้งศักดิ์ศรีของเธอและขอเงินอย่างเปิดเผยหรอกนะครับ ไม่ว่าเธอจะต้องการมากแค่ไหนก็ตาม ผมพูดถูกไหม นายหญิงของผม?” สมองของชาร์ล็อตยุ่งเหยิง “นายกำลังพูดเรื่องอะไร…” ลูคัสหรี่ตามองแซคคารี “ฮิฮิ นายท่านรอง เห็นไหมครับ? นายหญิงคอนเนอร์อายเกินกว่าจะขอ!” แซคคารีพยักหน้า “โอเค!” เมื่อชาร์ล็อตสงสัยว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร บัตรเครดิตธนาคารส่องแสงสีทองก็ปรากฏขึ้นในวิสัยทัศน์ของเธอ แซคคารีพูดขณะถือบัตรในมือ “ฉันสมัครใหม่หลังจากหักบัตรใบสุดท้ายทิ้งไป รหัสผ่านยังคงเป็นวันเกิดของเธอ รับมันไป" 'เดี๋ยวนะ!' บัตรใบสุดท้ายที่แซคคารีหักไม่ใช่ใบที่มีมูลค่ามากกว่าแสนล้านดอลลาร์หรอกเหรอ!? ในตอนแรก ชาร์ล็อตอยากจะบอกว่าแม้ว่าเธอจะเป็นคนช่ว
ตอนแรกเซนิออสรู้สึกได้ถึงความหนาวเย็นและผิวที่หยาบไม่เหมือนกับมือของชาร์ล็อต ไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคือแซคคารี “คุณอา… คุณอารอง…” เขาตื่นตกใจ เขาสะบัดมือของแซคคารีออก ด้วยความเขินอายและความผิดหวังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาสีฟ้าที่ดูเคร่งขรึมของเขาในทันที “ถ้าอยากจับมือก็บอกมาเถอะ อารอง ไม่จำเป็นต้องใช้ทางอ้อมแบบนี้” การแสดงออกของแซคคารีมืดมนและดวงตาของเขาเย็นชา “นายควรจะขอบคุณฉันที่ช่วยเธอไว้ มิฉะนั้น หากนายสัมผัสอาหญิงรองของนาย ใบหน้าด้านขวาของนายจะมีตราประทับของหมัดเหมือนข้างซ้าย” 'เอาล่ะ!' เซนิออสรู้ว่าอารองของเขาหมายความอย่างนั้นจริง ๆ แซคคารีเตือนเขามากกว่าหนึ่งครั้งว่าอย่าแตะต้องชาร์ล็อต และเขารู้ว่าอารองของเขาจะไม่ยอมปล่อยเขาไว้แน่ ถ้าเขาเพิกเฉยต่อคำเตือนของอารอง “เอาล่ะ ขอบคุณ คุณอารอง!” เซนิออสพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง “ว่าแต่ คุณอาอยากบอกอะไรผมเหรอ ถึงขอให้ผมมาที่บ้านแต่เช้าตรู่? คุณยังขอให้ผมพาลูกมาด้วย” แซคคารีตอบอย่างไร้อารมณ์ว่า “ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากจะขอโทษนายที่เข้าใจผิดในครั้งที่แล้ว” "ฮะ? แค่นั้นเหรอ? คุณอาไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นหรอ
“คาร์ลี่ ถึงฉันจะโกหกคุณในเรื่องนี้ แต่ในช่วงเวลากว่าสามปีที่ฉันได้อยู่กับคุณ ฉันสาบานต่อพระเจ้าเลย นี่เป็นครั้งเดียวที่ฉันโกหกคุณ ฉันสัญญาว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะโกหกคุณ ฉันจะไม่ทรยศต่อความไว้วางใจของคุณอีก!” ชาร์ล็อตไม่รู้ว่าเธอควรพูดอะไร เธอโกรธและผิดหวังในตัวเซนิออส แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกสงสารเขา เซนิออสจ้องมองอย่างตื่นเต้นในดวงตาของชาร์ล็อต “แต่คาร์ลี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราอยู่ด้วยกันในคืนนั้น และแน่นอนว่าฉันเป็นพ่อของลูกที่คุณ ฉันยังคงทำทุกอย่างเพื่อตามหาเขา และฉันสัญญาว่าจะพาลูกชายของเรากลับมา” ชาร์ล็อตพูดไม่ออกในตอนนี้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา แซคคารีพูดแทรกว่า “นั่นคือสิ่งที่นายควรทำในฐานะน้องชาย” เซนิออสตะคอก “พอแล้ว อารอง! ผมกำลังตามหาลูกชายของผม ไม่ใช่น้องชายของผม คุณอาจะมาปนกันได้ยังไง? คนที่อยู่กับคาร์ลี่คือ…” “แซคคารี” ชาร์ล็อตพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ราวกับว่ามีใครบางคนเทน้ำเย็นลงบนศีรษะของเขา เซนิออสไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากความเยือกเย็น “เกิดอะไรขึ้นคาร์ลี่? ทำไมคุณถึงช่วยอารองของฉัน…” “คุณน่าจะรู้ดีกว่าฉันว่าแซคคารีไม่เคยโกหก ไม่ต้อง
ชาร์ล็อตเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “ลุกขึ้นจากพื้นก่อน แล้วฉันจะบอกคุณ” ตอนนั้นเองที่เซนิออสจับมือชาร์ล็อตและค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน วินาทีต่อมา เขาได้ยินชาร์ล็อตพูดว่า “คุณจะช่วยฉันเกลี้ยกล่อมทิฟฟานี่” เขาตกใจมากจนขาของเขาเดินกะเผลกและเขาเกือบจะล้มลงกับพื้นอีกครั้ง หลังจากความตกใจครั้งแรกหายไป มีเพียงความผิดหวังที่เหลืออยู่ในดวงตาสีฟ้าคล้ายกับทะเลของเขา “คาร์ลี่ ฉันเข้าใจว่าคุณไม่ต้องการให้ฉันจมอยู่ในความเศร้า และคุณกำลังใช้วิธีนี้เพื่อทำให้ฉันรู้สึกมีความสุข แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร คุณจะไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของฉันในตอนนี้ และไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่สามารถบรรเทาความโศกเศร้าในใจฉันได้” "ฉันไม่ได้ล้อเล่น ฉันจริงจัง ไม่นานมานี้ ฉันบังเอิญไปเจอทิฟฟานี่กับผู้ชายอีกคน เธอให้เขาแกล้งเป็นคุณ และ… เฮ้อ…” ใบหน้าของชาร์ล็อตแดงก่ำเพราะความเขินอายเมื่อฉากใกล้ชิดของทิฟฟานี่และเซนิออสตัวปลอมปรากฏขึ้นในหัวของเธอ “เอาล่ะ ฉันจะปล่อยให้ส่วนที่เหลือเป็นจินตนาการของคุณ ไม่ว่าในกรณีใดทิฟฟานี่ชอบคุณมากและเธอจะติดเหยื่ออย่างแน่นอน ถ้าคุณเกลี้ยกล่อมเธอ” เซนิออสรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตาออกมา "เ
“อันธพาลไร้ประโยชน์พวกนั้นที่เธอจ้างมาถูกวางยาหมดแล้วล่ะ พวกมันทั้งหมดนอนไม่รู้เรื่องอยู่ในห้องรักษาความปลอดภัย ตอนนี้บ้านของเธอก็เป็นเหมือนสวนสาธารณะ ทุกคนสามารถเข้าและออกได้ทุกเมื่อที่ต้องการ รวมถึงแซคคารี คอนเนอร์ ผู้กระตือรือร้นที่จะมาฆ่าเธอด้วย” “อ๊า!” ทิฟฟานี่กรีดร้อง “แซคคารี… เขาขึ้นบัญชีดำฉัน เขาได้สิ่งที่ต้องการแล้ว หนี้ของฉันกับเขาได้รับการชำระแล้ว ทำไมเขาถึงต้องพยายามจะฆ่าฉันอีก” “เธอไม่เก่งเรื่องกลอุบายเหรอ? เธอกลายเป็นคนโง่ตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอทำร้ายชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ตั้งหลายครั้ง เธอคิดว่าแซคคารีจะไม่ชำระแค้นเธอจริง ๆ งั้นเหรอ?” ดวงตาของชายผู้นั้นเฉียบคมราวกับมีด เปล่งแสงอันตรายและเย็นยะเยือกออกมาในความมืด ทิฟฟานี่ตัวสั่น "คุณเป็นใคร? ทำไมคุณรู้เรื่องเยอะขนาดนี้?” ชายคนนั้นยิ้ม “ทำไมล่ะ ฉันก็เป็นผู้สนับสนุนลึกลับของเธอไง” ทิฟฟานี่ถอนหายใจ “คุณนั่นเอง! คุณ… ในที่สุดคุณก็เต็มใจที่จะมาเจอฉัน… คุณช่วยก้าวมาตรงแสงสว่างหน่อยได้ไหม? ฉันอยากจะเห็นหน้าของคุณ" “เธอไม่คู่ควร” เสียงที่เคร่งขรึมของชายผู้นี้ฟังดูเหมือนเขาลุกขึ้นจากส่วนลึกของนรก “จำไว้ ฉันได้เก็บ
ลูคัสซึ่งยืนอยู่ข้างหลังแซคคารีพูดด้วยรอยยิ้มว่า “รีบบอกมาเถอะ ไม่งั้นเขาจะตัดลิ้นของคุณถ้าความอดทนของนายท่านรองหมดลง แล้วโอกาสที่คุณจะได้รับการปราณีก็จะหายไป” ทิฟฟานี่ตัวสั่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ใบหน้าที่ซีดเซียวและดูป่วยของเธอตอนนี้ซีดอย่างกับไก่ต้ม “11 เดือนก่อน ฉันเพิ่งหนีจากบูเรเซียมาที่รอธเซย์ มีชายลึกลับติดต่อมา เขาเป็นคนโอนเงินให้ฉันและสัญญาว่าจะช่วยฉันทำลายความสัมพันธ์ของไบรสันกับคาร์ลี่ แล้วจะล้างอดีตที่สกปรกของฉันในบูเรเซีย และจะช่วยให้ฉันใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไปกับไบรสัน ตราบใดที่ฉันทำตามที่เขาพูด…” “ฮ่า!” ลูคัสหัวเราะออกมา “คุณและเจ้าหมานั่น ไบรสันน่ะเหรอ จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขตลอดไป คุณทำกับเขาเหมือนเป็นของเล่น คุณต้องมีความสุขมากอยู่แล้วล่ะ คุณนอกใจเขามานับครั้งไม่ถ้วน เขาก็คงมีความสุขมากเช่นกัน คุณทั้งคู่ช่างเป็นคู่รักที่มีความสุขมาก…โอ้…” ลูคัสพบแสงเยือกแข็งของแซคคารี เขาจึงหุบปากทันทีและยิ้ม “ผมหยุดแล้ว สารภาพต่อไปเถอะ” “ตั้งแต่ฉันย้ายไปบูเรเซีย ฉันก็ไม่มีอะไรเลยเมื่อกลับมาที่รอธเซย์ ถ้าฉันทำตามคำแนะนำของชายลึกลับคนนั้น เขาสามารถให้เงิน ความรัก และ
แซคคารีผู้สูงศักดิ์และสง่างามราวกับราชาหันหลังให้กับเธอ ดวงตาของเขาลึกราวกับทะเล "มันเป็นความจริง ฉันเป็นคนรักษาคำพูด ฉันบอกว่าฉันจะไว้ชีวิตเธอ ถ้าเธอบอกตัวของคนที่วางแผนทำร้ายชาร์ล็อตกับฉัน และลูกของเราอยู่ที่ไหน แต่เธอไม่เปิดเผยอะไรเลย ดังนั้น เธอต้องตาย” “อ๊ะ!” ทิฟฟานี่กรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้ดี คราวนี้เธอถึงวาระแน่! แซคคารีรู้ว่าเธอทำร้ายชาร์ล็อตมาตลอด แต่เขาไม่มีหลักฐานในเวลานั้น ดังนั้น เขาจึงไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้ ตอนนี้เขาได้ค้นพบความจริงเบื้องหลังในคืนนั้นเมื่อ 11 เดือนก่อน รู้ ๆ กันอยู่ว่าแซคคารีมีรูปแบบการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยว เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปจากเรื่องนี้แน่! ทิฟฟานี่มองดูท่าทางที่เย็นชาและห่างเหินของแซคคารีออกห่างออกไปเรื่อย ๆ ไปทางประตู เธอลุกขึ้นยืนและพยายามวิ่งตามเขา "คุณคอนเนอร์— อ๊า!” เธอกรีดร้อง ลูคัสเตะเธอ เธอล้มลงบนพื้น ปากของเธอมีเลือดออก “เก็บแรงของคุณไว้เถอะนะครับ คุณจะต้องใช้มันตอนที่ผมทรมานคุณจนกว่าคุณจะอยู่ในวาระสุดท้ายของชีวิต ไม่ต้องกังวลไปเลย นายท่านรองจะไม่คุยกับคุณอีก ตอนนี้คุณเป็นของผมแล้ว” ลูคัสพูดพร้อมกับยิ้มชั่วร้า
"บาดแผลทางอารมณ์ของนายท่านรองในวันนี้ค่อนข้างแย่ การดื่มน้ำอุ่นเพียงอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะบรรเทาอาการของเขาได้ เขาต้องการความสงบและเงียบ"ชาร์ล็อตดูเหมือนจะคิดได้ในทันที "ฉันไม่คิดว่าเขาจะเจ็บปวดขนาดนั้น เพียงเพราะเขาได้เจอกับแกริสันในวันนี้และทำให้นึกถึงลอร์เรน วันนี้เขาได้เจอกับลอร์เรนแล้วหรือยัง?""ลอร์เรน? ฮ่า!" ลูคัสยิ้มอย่างมีเลศนัย"นายหญิง ถ้าคุณสนุกกับการแต่งเติมความคิดแบบนี้ ทำไมไม่ลองขยายจินตนาการของคุณดูล่ะ?"ชาร์ล็อตเกือบจะสติหลุด"นายกำลังพูดอะไร?"ลูคัสหันกลับมา ส่งยิ้ม และขยิบตาให้เธอ "เอาล่ะ มีหลายคนเคยได้ยินข่าวลือว่านายท่านรองเป็นเกย์จริง ๆ ทำไมคุณไม่พิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่แกริสันจะมีความรักที่แท้จริงกับนายท่านรองล่ะ? บางทีบาดแผลของเขาอาจจะถูกรบกวนอย่างมากเพราะเขารู้ว่าแกริสันหลงใหลในตัวคุณแค่ไหน?""นั่น... เป็นไปได้ยังไงกัน!?" ดวงตาของชาร์ล็อตเต็มไปด้วยความตกใจลูคัสยิ้มอย่างลึกลับ "ผมไม่รู้ คุณสามารถถามนายท่านรองได้เสมอ บางทีเขาอาจจะให้คำตอบกับคุณได้... โอ้!"เขาตะโกนขณะที่ชาร์ล็อตตบเข้าที่หัวของเขาเวลาไม่นานนัก ชาร์ล็อตก็กลับมาถึงเขตวิหารศักดิ์
ชาร์ล็อตตกตะลึง "ไม่ใช่ว่าฉันจะมีพลังวิเศษนะ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอีกสี่ปีข้างหน้า?" เธอและแกริสันมีสัญญาสิบปีระหว่างกัน ตอนนี้ก็หกปีแล้ว สัญญาจะครบกำหนดในอีกสี่ปี เธอจะแต่งงานกับเขาอย่างที่เธอพูดไว้หรือเปล่า?" แซคคารีถามด้วยสีหน้าจริงจังมาก"เฮอะ!" ชาร์ล็อตหัวเราะออกมาราวกับว่าเธอได้ยินเรื่องที่ตลกที่ใหญ่ที่สุดในโลก"ถ้านายกำลังจะพยายามเล่นตลก ก็ไม่จำเป็นต้องดูจริงจังขนาดนั้นก็ได้ จริง ๆ แล้วนายดูดีมากเลยนะเวลายิ้ม มาเถอะ ยิ้มหน่อย!"แซคคารีดูบูดบึ้งยิ่งกว่าที่เคย รูม่านตาน้ำแข็งของเขาที่จ้องมาที่เธอดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมชาร์ล็อตเข้าใจทันทีว่าแซคคารีไม่ได้พูดเล่น ๆ กับเธอเลย!'พอได้แล้ว! เราแต่งงานกันมาเกือบสามเดือนแล้ว และฉันไม่เคยได้ยินแซคคารีพูดเรื่องตลกมาก่อน ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าก้อนน้ำแข็งที่อยู่ในร่างกายของเขาเริ่มหลอมละลายตอนไหนกัน!'เธอส่ายศีรษะอย่างงุ่มง่าม"ถึงแม้ว่าแกริสันจะโง่เขลาพอที่จะรออยู่ที่สะพานนั้นเป็นเวลาสิบปี ฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับเขา ฉันบอกเรื่องนี้กับเขานับครั้งไม่ถ้วนตลอดหกปีที่ผ่านมา รวมทั้งวันนี้ด้วย แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะฟัง มันเป็นเรื่อ
เป็นเวลาหนึ่งปีแล้วที่แซคคารีไม่เคยพบหรือติดต่อกับเขาเลย เขาคิดว่าความเย่อหยิ่งและถือตัวของแซคคารีนั้น จะทำให้แซคคารีไม่มีวันที่จะติดต่อกับเขาอีกเว้นแต่เขาจะเป็นคนเริ่มทำเช่นนั้นเอง มันทำให้เขาประหลาดใจที่แซคคารีเป็นคนทำลายกำแพงระหว่างพวกเขาเพราะเห็นแก่ชาร์ล็อต!แซคคารีช่วยพยุงแกริสันออกจากสะพานชาร์ล็อตรู้ดีถึงความสัมพันธ์ของแกริสันและแซคคารี ดังนั้นเธอจึงไม่แปลกใจที่พวกเขารู้จักกัน แต่สิ่งที่น่าแปลกใจนั้นก็คือ ในช่วงห้านาทีที่ผ่านมาตั้งแต่ที่แซคคารีช่วยพยุงแกริสันลงมาจากสะพานแล้วเดินไปยังรถของเจมส์สัน พวกเขาไม่พูดอะไรกันเลย แท้ที่จริงแล้วพวกเขาไม่แม้แต่จะมองหน้ากันด้วยซ้ำ...ดังนั้นพวกเขาจริงเดินไปด้วยกันด้วยใบหน้าที่เย็นชาในลักษณะที่แปลกประหลาดไปตลอดทาง ราวกับภูเขาน้ำแข็งสองลูกที่มาบรรจบกันที่ด้านหนึ่งชาร์ล็อตที่ยืนอยู่ข้างพวกเขา รู้สึกราวกับว่าเธอเสี่ยงที่จะถูกแช่แข็งตายเพราะพวกเขา ดังนั้น เมื่อพวกเขาลงมาจากสะพานแล้ว เธอจึงไม่เดินไปกับพวกเขาต่อ เธอหันหลังและมุ่งหน้าไปที่รถจองแซคคารีแทน"อ่า! คุณคอนเนอร์ ผมคิดว่าคุณจะไม่มาเจอคุณลาร์สันอีกแล้ว ช่างน่าประหลาดใจเสียนี่กระไร..." เ
ชาร์ล็อตหันกลับมาและเห็นแกริสันนั่งคุกเข่าบนสะพานโดยมีมือทั้งสองข้างของเขาพยุงตัวเองไว้กับพื้น ใบหน้าของเขาซีดเผือดและหน้าผากเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ แขนและขาของเขากำลังสั่น"ดูฉันตอนนี้สิ แค่เจ็บป่วยเล็กน้อยยังทำให้ฉันดูไร้ประโยชน์ขนาดนี้เลย ฉันยังเดินตรงไม่ได้ด้วยซ้ำ อย่าช่วยฉันนะ ฉันลุกขึ้นเองได้"เขาบังคับตัวเองให้ยืนขึ้น แต่เพราะเขาเจ็บป่วยและอ่อนแอมาก เขาจึงไม่สามารถยืนขึ้นได้เลยชาร์ล็อตเม้มริมฝีปากของเธอแกริสันคือความภาคภูมิใจของโรงเรียนมัธยมของพวกเขาในอดีต ไม่เพียงแต่เขาจะเป็นนักปราชญ์ที่ไม่มีใครกล้าแตะต้องเท่านั้น แต่เขายังเป็นความภาคภูมิใจและความสุขของคุณครูสอนพละอีกด้วย และเขาเคยทำลายสถิติการวิ่งระยะไกลอีกสองสามรายงานไม่น่าแปลกใจเลยที่เจมส์สันมาขอร้องเธอให้ช่วยพูดกับเขา แกริสัน แชมป์นักวิ่งที่ตอนนี้ป่วยจนแทบจะเดินไม่ได้!"หยุดฝืนตัวเองได้แล้ว มาเถอะ"ชาร์ล็อตเดิยมาอยู่เคียงข้างเขาและยื่นมือออกมาหาเขาแกริสันประหลาดใจกับการแสดงความรู้สึกที่กระทันหันจนน่าสับสนนี้ จากนั้นเขาก็คว้ามือของชาร์ล็อตไว้อย่างรวดเร็ว"ขอบคุณ!"แกริสันที่สุขภาพดีและแข็งแรงในตอนนี้ดูเหมือนชายชรา
เนื่องจากเขาไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ จากแซคคารี ลูคัสจึงดึงโทรศัพท์ออกมา เปิดข้อมูลมี่เขาพบ และยื่นให้แซคคารีดู"ฟังนะครับ แกริสันมอบช่อดอกไม้ให้นายหญิงคอนเนอร์ 237 ช่อ เขียนจดหมายรัก 698 ฉบับ และสารภาพความรักที่เขามีต่อเธอ 1,966 ครั้งในช่วงหนึ่งภาคการศึกษา และอาจจะมากกว่านั้นหากเราพิจารณาถึงช่วงเวลาที่ไม่มีใครรู้หรือช่วงเวลาที่ไม่สามารถติดตามได้"แซคคารียังคงอยู่ในภาวะตึงเครียด ดวงตาของเขามืดลงจนน่ากลัวลูคัสทำได้เพียงพยายามปลอบเขา"แต่ถึงอย่างนั้น นายหญิงคอนเนอร์ก็ยังไม่ไปไหน เธอเคยล้อเล่นกับเขาด้วย... โดยการขอให้เขารอเธออยู่ที่สะพาน นั่นหมายความว่าแกริสันเป็นเพียงของเล่นที่ขาดไม่ได้สำหรับเธอ" "นายพูดอะไร?" ในที่สุดแซคคารีก็พูดขึ้นลูคัสจดจ่ออยู่กับข้อมูลในโทรศัพท์ของเขาอย่างเต็มที่ เขาไม่ได้สังเกตว่าการจ้องมองของแซคคารีนั้นลดลงกลายเป็นแสงสะท้อนสันทรายที่เยือกเย็น เขายังคงอธิบายต่อไป "เอ่อ พูดตามตรงนะครับ สำหรับนายหญิงคอนเนอร์แล้ว แกริสันเป็นเหมือนพี่ชายที่คอยดูแลเธอที่มีสถานะเดียวกับทิฟฟานี่ มิลเลอร์นายหญิงคอนเนอร์ไม่สนใจเขาเลยจริง ๆ เมื่อเธอเล่นกับเขาเสร็จแล้ว เธอจะ... แอ๊ะ!"
ดังที่กล่าวไว้ ไม่ว่าชาร์ล็อตจะปฏิเสธแกริสันอย่างโหดร้ายสักกี่ครั้ง เขาก็ไม่เคยยอมแพ้และยังคงไล่ตามเธอด้วยความมุ่งมั่นเมื่อหกปีที่แล้ว โรงเรียนของพวกเขาได้จัดทัศนศึกษามาที่ "สะพานสายรุ้ง" แกริสันได้สารภาพและมอบจดมายรักให้กับชาร์ล็อตที่สะพานสายรุ้งแห่งนี้ต่อหน้านักเรียนจำนวนมากเนื่องจากไม่มีทางเลือกอื่น ชาร์ล็อตจึงชี้ไปที่ "สะพานสายรุ้ง" และพูดว่า "เอาล่ะ แกริสัน คุณบอกว่าคุณจะไม่ยอมแพ้ใช่ไหม? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะต้องมาที่สะพานแห่งนี้ทุกวันและรอฉันสองชั่วโมง ไม่ว่าฝนจะตกหรือแดดออก ถ้าคุณสามารถรักษามันไว้ได้เป็นเวลาสิบปีโดยที่ไม่ล้มเหลว หลังจากผ่านไปสิบปี ฉันจะแต่งงานกับคุณและเป็นภรรยาของคุณ"ชาร์ล็อตเดินจากไปทันทีหลังจากนั้น และเธอก็โยนจดหมายรักที่แกริสันมอบให้เธอลงไปในแม่น้ำด้วยชาร์ล็อตรู้สึกโล่งอกที่แกริสันจะต้องยอมแพ้เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูดไป เพียงเพราะว่าเธอไม่เคยคาดหวังตั้งแต่แรก แต่แกริสันโดดเรียนทุกวันและมารอเธอที่สะพานสายรุ้ง โดยไม่คำนึงถึงสภาพอากาศ เขาทำแบบนี้มาหกปีแล้ว..."ที่นี่อากาศหนาวและชื้น และเธอค่อนข้างอ่อนแอ แค๊ก... ดังนั้นเธอควรกลับไปเดี๋ยวนี้" เสียงท
ลูคัสตัวสั่นเทาด้วยความกลัวต่อเสียงอันเคร่งขรึมของแซคคารี จากนั้นลูคัสก็สงบสติอารมณ์และยิ้มกว้างให้เขา "เอาล่ะ เอาล่ะ เพื่อความปลอดภัย ได้โปรดจิบน้ำอุ่นในแก้วนี้ไปก่อน นายท่านรอง"น้ำอุ่นหนึ่งแก้วถูกยื่นให้กับแซคคารี แต่เขาปัดมันออกไปอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาดูลุ่มลึกราวกับว่าเขาสามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้ได้ในขณะที่เขาคำราม "นายรีบขับรถบ้านี่ไปเดี๋ยวนี้!""ครับ!" ลูคัสตะโกนตอบรับดังลั่น'ดูเถอะ! แม้แต่ชายผู้สูงศักดิ์และมีการศึกษามากที่สุดในรอธเซย์ยังสบถหยาบคาย ทั้งคุณ นายหญิงคอนเนอร์ และคุณแกริสัน ลาร์สัน อย่าทำอะไรโง่ ๆ เลยนะ!""สะพานสายรุ้ง" เป็นสะพานคู่ขนานสองเส้นเหตุผลที่ "สะพานสายรุ้ง" เป็นที่รู้จักในชื่อสะพานสายรุ้งก็เพราะมีหมอกหนาเป็นชั้น ๆ ตลอดเวลาในพื้นกว้างระยะสองเมตรระหว่างสะพานทั้งสองที่สร้างขนานกันเหนือน้ำ เมื่ออากาศไม่ดี คนบนสะพานด้านหนึ่งจะมองไม่เห็นคนที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของสะพาน เพราะฉะนั้นช่วงที่อากาศแจ่มใสและดวงอาทิตย์ขึ้นสูงเท่านั้นที่คนบนสะพานทั้งสองฝั่งจะมองเห็นกัน ในช่วงเวลานั้น รุ้งกินน้ำจะเกิดขึ้นระหว่างสะพานสองเส้นนี้ และคู่รักที่ยืนอยู่บนสะพานทั้ง
แซคคารีเลื่อนกระจกลงชายวัยกลางคนกล่าวอย่างเร่งรีบ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล "สวัสดี คุณคอนเนอร์...""ฉันเลิกยุ่งกับเธอแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย" แซคคารีพูดตัดบทชายคนนั้นให้สั้นลง ดวงตาที่เยือกเย็นของเขานั้นไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความแน่วแน่นและไม่แยแส"จำสิ่งที่ฉันจะพูดไว้ มิสเตอร์ฟอสเตอร์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอในอนาคต อย่ามาหาฉันอีก""เกี่ยวกับเรื่องนั้น..." มิสเตอร์ฟอสเตอร์พูดอย่างเชื่องช้า "ผมไม่ได้มาหาคุณ คุณคอนเนอร์ ผมมาหาคุณซิมม่อนส์ต่างหาก!"ใบหน้าที่ปราณีตของแซคคารีมีความประหลาดใจเล็กน้อยลูคัสหันหน้าจากที่นั่งคนขับเพื่อมองชาร์ล็อตมิสเตอร์ฟอสเตอร์เป็นพ่อบ้านของครอบครัวลาร์สัน ในช่วงเวลาที่แซคคารียังคงอยู่กับลอร์เรน มิสเตอร์ฟอสเตอร์มักจะตามลอร์เรนไปด้วยเสมอ'เป็นไปได้ไหมว่าแม่ของแซคคารีและมิสเตอร์ฟอสเตอร์จะเป็นเพื่อนกัน?'ชาร์ล็อตมุ่ยปากอย่างกังวลและพูดว่า "คุณต้องการอะไรจากฉัน?""เป็นเพราะคุณลาร์สัน" มิสเตอร์ฟอสเตอร์ถอนหายใจขณะที่จ้องมองใบหน้าอันบอบบางของชาร์ล็อต "คุณซิมมอนส์ คุณควรรู้ว่าคุณลาร์สันเป็นคนหัวแข็งและหยิ่งเหมือ
เสียงของแซคคารีดังขึ้นที่ข้างหูของชาร์ล็อต เมื่อเธอจ้องมองไปที่ขี้เถ้าในถังโลหะอย่างเลื่อนลอยรอยยิ้มว่างเปล่าเหยียดตรงริมฝีปากของเธอขณะที่เธอพูดว่า "ไม่ ต่อให้นายไม่ได้เป็นคนเผารูปพวกนี้ให้ฉัน สุดท้ายฉันก็จะเผามันเอง..."บางทีเธออาจจะมีความรู้สึกผิดหรือเหตุผลอื่นที่ตัวเธอเองเท่านั้นที่รู้ ดังนั้นเธอจึงปกปิดมันไว้และพูดเสริมว่า "ฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้โกหกนาย ฉันกำลังพูดจากก้นบึ้งหัวใจของฉันเลย... อ๊ะ!"ช่วงครึ่งหลังประโยคของเธอถูกตัดขาดด้วยเสียงร้องของเธอเอง เมื่อแซคคารีใช้แขนของเขาโอบรอบเอวเล็ก ๆ ของเธอราวกับเป็นเครื่องหนีบเหล็ก แล้วดึงเธอเข้าไปกอด บีบรัดร่างที่บอบบางและอ่อนนุ่มกับหน้าอกที่แข็งแกร่งเหมือนแผ่นเหล็กของเขาเมื่อลมหายใจที่เยือกเย็นและเย้ายวนของเขาห้อมล้อมเธอไปทั้งตัว สมองของเธอก็ว่างเปล่า"จำไว้นะ ชาร์ล็อต ซิมม่อนส์ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อย่าพูดถึงข้อตกลงก่อนสมรส ว่าฉันต้องการไล่เธอออกไปจากบ้าน ฉันห้ามไม่ให้เธอพูดอีกถ้าฉันไม่ได้พูดถึงมัน"น้ำเสียงที่เยือกเย็นและมีเสน่ห์ของเขาแว่วเข้ามาในหูของเธอราวกับท่วงทำนองที่มาจากยอดของภูเขาหิมะชาร์ล็อตใช้เวลานา