All Chapters of Embracing Imperfections: Chapter 21 - Chapter 30

“Nagpa-enroll kana ba?”    Lumingon ako kay Amber na kakalabas lang sa banyo. Malalim na ang gabi pero ngayon palang kami nakaligo ni Amber. Nag movie marathon kasi kami ngayong walang pasok. Simula umaga hanggang gabi.    “Bukas magpapa-enroll na ako,” ani ko sabay kuha sa damit ko.     It's now my turn to take a bath.     Bukas palang ako makakapag enroll dahil ngayon lang ako naka ipon para sa tuition fee. Nahiya nga ako nang dagdagan ni tito Jhas ang pambayad ko. Sinabi siguro sa kaniya ni Val na hanggang ngayon ay hindi pa ako nakakapag enroll.     Kaya ayoko minsan maglabas ng problema kay Val eh. Hangga't kaya niya ay naghahanap din siya ng pa

“Nandiyan ulit siya, Tri . . .”    Huminto ako sa paglalakad sabay tingin sa tinitingnan ni Marianne. My teeth clenched as I saw him. Just like the other day, he's leaning on his car, not minding the girls looking at his direction.    Umiwas ako ng tingin at inalis ang kamay ni Marianne mula sa braso ko. “Sa likod na 'ko dadaan,” pagpapaalam ko sa kaniya.     “Teka lang, Tri. Hindi mo ba siya sisiputin? Halos araw-araw na siyang naghihintay sa 'yo.”    Right. Simula noong araw na iniwan ko siya sa Circle ay lagi na siyang naghihintay sa akin. Hindi lang dito kung hindi pati sa restobar. Lumilihis ako ng daan para hindi niya ako makita.     Eve

 “Kung hindi mo 'ko kayang i-respeto, ang mama mo na lang sana,” giit na aniya.  Sasagot pa sana ako sa kaniya nang hawakan ulit ni Val ang braso ko. “Tama na, ate,” he whispered.  Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. He's right, I shouldn't do this, after all he's still our father. Damn it. Inis lang ako napahilamos sa mukha ko bago nagmartsa palabas sa hospital room ni nanay.  Naabutan ko ang mga kapatid ko na nakaupo pa rin sa tapat. Umupo ako sa tabi ni Tricia at doon pinakalma ang sarili.  I closed my eyes at sinandal ang ulo sa pader sa likod ko. Rinig ko ang pagbukas-sara ng pintuan sa harap namin. My eyes are still closed hanggang sa maramdaman ko ang pag-upo ni Val sa kabilang gilid ko. “Ako na lang muna ang magbabantay rito kasama ni tatay, ate,” he stopped as he took a deep breath. &ldqu

 “A-Anong sinabi mo . . .” hindi makapaniwalang aniya.   “Uhm . . . ano ba'ng simpleng term sa sinabi ko . . . hmm,” kunwari ay nag-iisip ako. “Tayo na? Tama ba?”  I saw his adams apple move up and down. Natawa ako ng bahagya, I don't know if he's nervous or sadyang hindi lang siya makapaniwala. But I stopped nang mapansin na hindi man lang siya gumagalaw.   He's just staring at me with his lips in a thin line.  “Right, baka nagbago na ang isip mo noong pinagtabuyan kita---”  Hindi ko natuloy ang sasabihin ng bigla niya akong higitan papalapit sa kaniya. He hugged me as tight as he can. Buti na lamang at naiwas ko agad ang iniinom ko, kung hindi ay baka natapon na ito sa aming dalawa.  “Are you kidding me?

 “Ako na bahala rito, do'n kana.”  Yumuko ako at bahagyang bumuntong hininga. Gusto ko man makipagtalo kay Khael ay 'di ko magawa, masiyado akong pagod at wala sa sarili to the point na nabitawan ko pati ang tray na hawak ko.   “Pasensya kana,” mahinang bulong ko.   He just nodded at me at pinagpatuloy ang pagwalis sa mga bubog ng plato.   Naglabas ulit ako ng malalim na hininga bago umalis sa harap ni Khael. Buti na lamang at wala nang laman iyong nabitawan ko, kung hindi ay mas malalang sermon ang makukuha ko.  Walang ganang pumasok muna ako sa staff's room para maghanap ng pamalit. Natapunan ang polo shirt ko, hindi naman puwedeng ganito ako mag serve sa mga customer.   Bago makapasok ng tuluyan ay nakita kong papalapit sa