Share
Chapter 22
“Nandiyan ulit siya, Tri . . .”
Huminto ako sa paglalakad sabay tingin sa tinitingnan ni Marianne. My teeth clenched as I saw him. Just like the other day, he's leaning on his car, not minding the girls looking at his direction.
Umiwas ako ng tingin at inalis ang kamay ni Marianne mula sa braso ko. “Sa likod na 'ko dadaan,” pagpapaalam ko sa kaniya.
“Teka lang, Tri. Hindi mo ba siya sisiputin? Halos araw-araw na siyang naghihintay sa 'yo.”
Right. Simula noong araw na iniwan ko siya sa Circle ay lagi na siyang naghihintay sa akin. Hindi lang dito kung hindi pati sa restobar. Lumilihis ako ng daan para hindi niya ako makita.
Eve
Related chapters
Embracing Imperfections Chapter 23
“H'wag ka nang magpapakita sa akin, kahit kailan.”He didn't respond. Nakayuko pa rin siya ngayon at nakahawak ng bahagya sa pisngi niya kung saan ko siya sinampal. I bit my lips para huminto na ang mga luha ko.I stood up, at first ay mediyo nawalan pa 'ko ng balanse pero nakatayo rin naman ako agad. Pinagpag ko ang sarili and was about to pass through him nang hablutin niya ang pulso ko. His grip tightened as I tried na kumalas sa kaniya.“Bitiw,” giit ko.He mumbled something pero hindi ko maintindihan kung ano iyon. He's still sitting on the floor at nakaiwas pa rin ang mukha sa akin.“Kung may sasabihin ka ay lakasan mo, hindi iyong bulong ka nang bulong na parang ewan---”“Never man lang ba'ng tumi
Embracing Imperfections Chapter 24
“Kung hindi mo 'ko kayang i-respeto, ang mama mo na lang sana,” giit na aniya.Sasagot pa sana ako sa kaniya nang hawakan ulit ni Val ang braso ko. “Tama na, ate,” he whispered.Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili. He's right, I shouldn't do this, after all he's still our father. Damn it. Inis lang ako napahilamos sa mukha ko bago nagmartsa palabas sa hospital room ni nanay.Naabutan ko ang mga kapatid ko na nakaupo pa rin sa tapat. Umupo ako sa tabi ni Tricia at doon pinakalma ang sarili.I closed my eyes at sinandal ang ulo sa pader sa likod ko. Rinig ko ang pagbukas-sara ng pintuan sa harap namin. My eyes are still closed hanggang sa maramdaman ko ang pag-upo ni Val sa kabilang gilid ko.“Ako na lang muna ang magbabantay rito kasama ni tatay, ate,” he stopped as he took a deep breath. &ldqu
Embracing Imperfections Chapter 25
“Anong ginagawa mo rito?” I blurted.Agad na nanlaki ang mga mata niya, slowly realizing na hindi siya nanaginip. Napaatras siya ng kusa na naging dahilan ng pagsagi niya sa garapon na nasa tabi niya.It fell on the floor pero wala roon ang attention ko kung hindi na kay Liam na sinampal ang sarili. Gulat akong napatingin sa kaniya.Rinig ko ang tunog ng pagsampal niya! It must be hurt.Ano ba kasi ang ginagawa niya at pati sarili ay sinampal. “I'm not dreaming?” he stopped sabay hawak sa kamay ko. “You're really here?”Sinamaan ko siya ng tingin bago binawi ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya. I stand up as I crossed my arms over my chest. I raised a brow infront of him.“Malamang ay nandito ako,” I said in disbelief. “Nanay ko ang nakakuwarto rito kaya bakit
Embracing Imperfections Chapter 26
“A-Anong sinabi mo . . .” hindi makapaniwalang aniya.“Uhm . . . ano ba'ng simpleng term sa sinabi ko . . . hmm,” kunwari ay nag-iisip ako. “Tayo na? Tama ba?”I saw his adams apple move up and down. Natawa ako ng bahagya, I don't know if he's nervous or sadyang hindi lang siya makapaniwala. But I stopped nang mapansin na hindi man lang siya gumagalaw.He's just staring at me with his lips in a thin line.“Right, baka nagbago na ang isip mo noong pinagtabuyan kita---”Hindi ko natuloy ang sasabihin ng bigla niya akong higitan papalapit sa kaniya. He hugged me as tight as he can. Buti na lamang at naiwas ko agad ang iniinom ko, kung hindi ay baka natapon na ito sa aming dalawa.“Are you kidding me?
Embracing Imperfections Chapter 27
“Aalis ka na?”Lumingon ako kay Amber na kasalukuyang nagbibinge watch sa laptop niya. It's still early in the morning pero nanonood na siya agad--cut that, baka nga ay hindi pa siya natutulog eh.Sabagay, it's Saturday, minsan lang kami magkaroon ng free time kaya sinusulit na talaga namin.Just like me.“Yup, I'll just text you kung late ako makakauwi.”Sinuot ko na ang sapatos ko at sinukbit ang sling pouch ko. I bid goodbye to her bago lumabas ng tuluyan sa apartment namin.Nilabas ko ang phone ko para ma-text siya, but I stopped when I saw someone at the end of the hallway. Napangiti ako at binalik na sa bulsa ko ang phone. I silently walk towards him habang abala pa siyang dumungaw sa railings.
Embracing Imperfections Chapter 28
“Ako na bahala rito, do'n kana.”Yumuko ako at bahagyang bumuntong hininga. Gusto ko man makipagtalo kay Khael ay 'di ko magawa, masiyado akong pagod at wala sa sarili to the point na nabitawan ko pati ang tray na hawak ko.“Pasensya kana,” mahinang bulong ko.He just nodded at me at pinagpatuloy ang pagwalis sa mga bubog ng plato.Naglabas ulit ako ng malalim na hininga bago umalis sa harap ni Khael. Buti na lamang at wala nang laman iyong nabitawan ko, kung hindi ay mas malalang sermon ang makukuha ko.Walang ganang pumasok muna ako sa staff's room para maghanap ng pamalit. Natapunan ang polo shirt ko, hindi naman puwedeng ganito ako mag serve sa mga customer.Bago makapasok ng tuluyan ay nakita kong papalapit sa
Embracing Imperfections Chapter 29
“Liam . . .”Sa pagbaling niya ng tingin sa akin ay kasabay nang pagsilay ng ngiti sa labi niya. Umayos siya ng pagkakatayo mula sa pagkakasandal niya sa kotse.Hindi na siya naghintay pa roon, naglakad siya papalapit sa akin at agad na sinunggaban ako ng yakap.I hugged him back as I closed my eyes. Namiss ko siya kahit isang buong araw lang kaming 'di nagkita. He make me worried. Damnit.“Shit,” he cursed as he heard me sobbed. “Pinag-alala ba kita? I'm really am sorry, Tri.”Hinigpitan ko ang pagkakayapos ng braso ko sa laniya. Sinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya as I cry even harder. Tangina, ba't ba 'di matapos itong luha ko. Akala ko ay naiyak ko na lahat ng pag-aalala ko kanina, pero bakit umiiyak pa rin ako sa harap ni Liam ngayon.“Hindi na 'yon mauulit, pangako 'yan,&rdquo
Embracing Imperfections Chapter 30
“I'm fine, bumalik kana roon,” giit ko sa kaniya.I heard him took a deep breath habang sinusubukan ulit akong alalayan. “You're drunk, Tri. Hindi mo kayang umuwi ng ganiyan.”Nagpumiglas ako sa mga hawak niya. Gusto ko nang umuwi, ayoko na rito. Ayokong ma-spoil ang kasiyahan nila nang dahil lang sa akin.Nagsimula na ulit akong maglakad hanggang sa may waiting shed, with Khael still at my side, hinahanda ang sarili kung sakaling mawalan ako ng balanse.I already told him several times na ayos lang ako. But he insisted, sumama pa rin siya sa akin at iniwan ang iba roon sa restobar.Umupo ako sa may waiting shed, gano'n din ang ginawa niya. But he give space between us, as if hindi kami magkakilala. Nakatulala lamang ako habang nakaupo, thinking sa n
Latest chapter
Embracing Imperfections Epilogue
Embracing Imperfections Chapter 59
Embracing Imperfections Chapter 58
Embracing Imperfections Chapter 57
Embracing Imperfections Chapter 56
Embracing Imperfections Chapter 55
Embracing Imperfections Chapter 54
Embracing Imperfections Chapter 53
Embracing Imperfections Chapter 52
