All Chapters of เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่: Chapter 141 - Chapter 150

เขาลงทุนสั่งคนขนเครื่องดนตรีมาที่นี่อย่างฮึกเหิม แต่กลับต้องแพ้เฉินมู่อีกแล้ว! เมื่อตอนที่เฉินชิงเสวี่ยไปขอความช่วยเหลือจากเขา เธอบอกว่าเฉินมู่ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง แต่ทว่าเฉินมู่ที่อยู่ตรงหน้าเขากลับดูสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ และสิ่งนั้นมันเหยียบย่ำความภาคภูมิใจตลอดหลายปีที่ผ่านมาของเขาอย่างง่ายดาย ถังอวี่ไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ!ถังอวี่หยิบมือถือออกมาแล้วส่งข้อความบางอย่าง เขาต้องกู้เอาภาพพจน์ตัวเองกลับคืนมาให้ได้! หลังจากที่เฉินมู่ออกจากหอประชุม เธอก็ตรงไปที่ประตูหลังมหาวิทยาลัย ก่อนจะเห็นรถออดี้สีดำขับเข้ามาจอดอยู่ริมถนนอย่างรวดเร็ว เฉินมู่เปิดประตูเข้าไปนั่ง พลันถาม “ทำไมจู่ ๆ ถึงมาที่นี่ล่ะ ตอนที่คุณโทรมา ฉันกำลังเล่นเปียโนอยู่ เลยไม่ได้ยินเสียงเรียกเข้าน่ะ”ฮั่วหยุนเซียวหยิบถุงกระดาษจากด้านหลังยื่นให้เฉินมู่ “ไม่เห็นเป็นไร อ่ะนี่ ร้านเซียวเซียงซวนทำขนมใหม่ ผมเลยเอามาให้คุณชิมดู” เมื่อเฉินมู่ได้ยินชื่อร้านเซียวเซียงซวน ร่างบางก็ยิ้มกว้างแล้วรับของมาทันที “คุณให้ฮานเฉิงเอามาให้ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องมาเองเลย!”“ผมยินดี” ฮั่วหยุนเซียวเอ่ยเฉินมู่เขินอายจนเหงื่อตก บอสใหญ่อย่างคุณฮั

เฉินมู่เคาะโต๊ะ พลางเบือนหน้ามองไปยังดวงตาที่โกรธเคืองของเถียนอวี๋ จากนั้นก็ขบริมฝีปากของตนเอง และพูดว่า “ไม่ต้องหรอกคะ ฉันขออยู่ที่นี่ดีกว่า”“โอเคครับ งั้นผมกลับก่อนนะ แล้วเจอกันครับ” ฮานเฉิงกล่าวอำลาเฉินมู่อย่างเคารพ แล้วเดินออกจากหอพักไป ทันทีที่ฮานเฉิงจากไป คนอื่น ๆ ที่มุ่งดูเหตุการณ์เมื่อครู่ก็มารวมตัวกันทันที สาว ๆ ต่างจ้องดูกองเอกสารบนโต๊ะและซุบซิบไม่หยุด “เฉินมู่ เธอเป็นสมาชิกของเซียวเซียงซวนจริง ๆ เหรอ! ฉันไม่เคยเห็นเมนูผลิตภัณฑ์ใหม่นี้มาก่อนเลย! แล้วนี่ก็เป็นการ์ดขอโทษจริง ๆ เธอค่อนข้างมีสถานะทางสังคมที่ดีเลยนะเนี่ย!”เฉินมู่ไม่ตอบ แต่เดิมเธอโกรธเพราะเค้กที่ฮั่วหยุนเซียวมอบให้ถูกทำลายแต่ตอนนี้บิลของร้านเซียวเซียงซวนได้เปลี่ยนแปลงทัศนคติของเพื่อนร่วมห้องเธออย่างมาก และเธอก็ไม่แพ้ อย่างไรก็ตาม เธอสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ของตัวเองต่อไปได้ โดยการใช้ชีวิตในหอพักอย่างเงียบ ๆ อย่างที่หวังไว้ แต่ทว่าเถียนอวี๋คงไม่คิดแบบนั้น เธอจ้องมองไปที่เพื่อนร่วมห้องของตัวเอง จากนั้นก็จ้องไปที่เฉินมู่ เธออยากเห็นภาพแบบนี้เสียที่ไหนกันล่ะ เฉินมู่ทำให้เธอละอายใจ! อีกทั้งยังอายเรื่องรุ่นพี่ถัง

ถังอวี่หยิบไวน์ที่อยู่ข้างหน้าขึ้นดื่มจนหมด จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังออกมา “มาสู้กันอีกรอบ!”ในรอบนี้ ถังอวี่เต็มไปด้วยพลังอันแข็งแกร่ง เขาจะไม่ยอมให้เฉินมู่เรียกแต้มเจ็ดหกได้!ถังอวี่มองไปที่คะแนนลูกเต๋าของตัวเอง ใต้มือเขามีลูกเต๋าหกแต้มอยู่ลูกเดียว ดังนั้นเฉินมู่จะต้องแพ้แน่นอน! เขาเอนหลังพิงโซฟาอย่างมั่นใจแล้วเหยียดแขนออก ก่อนเชิดคางขึ้นพร้อมแสยะยิ้ม “เปิดสิ ฉันมีแค่หกลูกเดียวเท่านั้น”“ฉันรู้” เฉินมู่เปิดถ้วยด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง “ของฉันคือ เสือดาว”คำว่า “เสือดาว” นั้นหมายความว่า เมื่อแต้มของลูกเต๋าห้าลูกเท่ากันหมด ก็จะนับเป็นลูกเต๋าลูกที่หกได้ เช่น ถ้าลูกเต๋าทั้งห้าลูกออกหกแต้ม ก็ให้นับเป็นหกลูกหกแต้มอย่างไรก็ตาม โอกาสที่ลูกเต๋าทั้งห้าจะมีแต้มเท่ากันนั้นน้อยมาก ดังนั้นถังอวี่จึงมั่นใจว่าตัวเองจะชนะ! ทว่าเฉินมู่กลับทอยลูกเต๋าได้ห้าแต้มเท่ากันหมดจริง ๆ นิ้วเรียวยาวของเธอผลักลูกเต๋าไปข้างหน้า พลางเอ่ย “ฉันมีหก คุณมีหนึ่ง ถ้ารวมกันก็เจ็ดหกพอดี เชิญคุณดื่มให้กับความพ่ายแพ้เถอะนะ”ใบหน้าของถังอวี่ซีดเผือด ผู้ชมทุกคนต่างเงียบเสียง มีเพียงเสียงเพลงเท่านั้นที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง

ชายผู้นี้เปรียบเสมือนพระเจ้าที่มาปรากฏกายเคียงข้างเธอได้ทุกที่ทุกเวลาฮั่วหยุนเซียวเพียงตอบกลับว่า “อืม” คำเดียว เหมือนกับว่าบอกเป็นนัยยะ จากนั้นจึงถามต่อ “คุณดื่มไปหรือเปล่า?”เฉินมู่ส่ายหัว “ไม่! สักหยดก็ไม่ได้ดื่ม”“แล้วทะเลาะกับใครมาด้วยใช่ไหม?” ฮั่วหยุนเซียวถามอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เฉินมู่ยอมรับว่าเธอเคยเรียนกังฟูมา ฮั่วหยุนเซียวก็สัมผัสได้เสมอว่าเธอมักจะเจอแต่เรื่องทะเลาะวิวาทเฉินมู่หดคอแล้วตอบกลับไป “ไม่...ไม่ใช่ มันไม่ใช่การทะเลาะ”ฮั่วหยุนเซียวพยักหน้า “งั้นก็ดี ถังอวี่น่ะ ยากที่จะรับมือใช่ไหม?”เฉินมู่ใช้มือถูหน้าตัวเอง และพยักหน้าอย่างดุเดือด “ใช่! จริง ๆ แล้วเขาเหมือนกับเด็กสามขวบ! ถ้าตัวเองไม่ชนะก็จะไม่มีความสุข อีกทั้งยังบังคับให้คนอื่นเล่นกับเขาจนกว่าเขาจะชนะ! แต่หมอนี่ดันมีชื่อเสียงและความนิยมล้นหลาม จะให้จัดการเลยก็ทำไม่ได้จริง ๆ!” ฮั่วหยุนเซียวยิ้มบาง “ผมเลยต้องมาแก้ปัญหานี้ไงล่ะ อีกอย่าง ผมมีอีกหนึ่งเรื่องที่ต้องบอกคุณด้วย”ฮั่วหยุนเซียวหยิบเอกสารยื่นให้เฉินมู่ “สัญญานายหน้าเดิมของถังอวี่มาจากหยุนซางฟิล์มแอนด์เทเลวิชั่น หากคุณต้องการเซ็นสัญญา ผมจะให้ปล่อยตัว

ถังอวี่เหลือบมองเธอแวบหนึ่ง ความหงุดหงิดในดวงตาของหญิงสาวแสดงออกมาอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการเล่นกับเขาถังอวี่จึงปล่อยจอยคุมเกมในมือแล้วนอนเหยียดขาตรงบนเตียง ไปดอลหนุ่มจัดวางท่าทางให้ดูองอาจ พลางกรอกตามองเพดานไปมา “น่าเบื่อ อุตส่าห์ตามหาความสนุกมานาน และเธอคือความสนุกเดียวที่ฉันหาเจอ”ใบหน้าของเฉินมู่คลายความหงุดหงิดลง ก่อนตอบ “ถังอวี่…ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำให้คุณมีความสุขหรอกนะ”ถังอวี่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปเถอะ แต่เธอทำให้ฉันโกรธอยู่ เธอก็ต้องแบกรับความเสี่ยงเองนะ”คำพูดนั้นเป็นเสมือนภัยคุกคามแบบที่เฉินมู่กลัวน้อยที่สุดในชีวิต เนื่องจากอารมณ์ขึ้นลงของเด็กน้อยถังอวี่ ยิ่งเขาติดเธอมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีมากเท่านั้นเธอหันกลับและเดินออกจากวอร์ด พร้อมปิดประตูเสียงดังปังถังอวี่ตกใจตะโกนลั่น “ไปเลย ไปเลย ฉันไม่เซ็นให้หรอก!”ทว่าสองนาทีต่อมา ถังอวี่กลับพูดพึมพำราวกับสาปแช่ง “นังผู้หญิงบ้า! จะไปจริง ๆ เหรอ!"เขาลุกขึ้นจากเตียงเพื่อไล่ตามเธอออกไป แต่พอเปิดประตูวอร์ด ไอดอลหนุ่มจำต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นฮานเฉิงในชุดสูทสีดำและรองเท้าหนัง พร้อมถือถุงกระดาษส