ABALA si Andrei sa mga papeles na nasa ibabaw ng kaniyang lamesa ng mga oras na iyon nang bigla na lamang bumukas ang pinto. Ni hindi niya ito nagawang lingunin o ni mag- angat man lang ng ulo para tingnan kung sino ito. Baka ang sekretarya lamang niya ito at may gustong sabihin ngunit napatigil siya nang marinig niya ang pagtawag nito sa pangalan niya.“Andrei…” tawag nito na dahilan ng pag- angat ng ulo niya.Sa dami ng taong inaasahan niya napupunta doon ay wala sa listahan niya si Cathy. Nakita niya itong nakatayo ilang dipa mula sa knaiya at pagkatapos ay unti- unting naglakad palapit sa kaniya nang mag- anagta siya ng ulo.“What are yu doing here?” tanong niya sa pormal na paraan. Itinigil niya ang kaniyang ginagawa at pagkatapos ay napasandal sa kaniyang kinauupuan.“You’re not answering my calls.” sabi nito at pagkatapos ay unti- unit nang naglakad palapit sa kaniya. Hindi niya inaasahan na pupuntahan siya nito roon at alam niya na may katotohanan ang sinasabi nito dahil nito

“Akala ko ba isang buwan ang bakasyon ninyo Daddy?” tanong ni Luke sa kanyang ama mula sa rearview mirror ng sasakyan. Nakita niya naman ang pagbuntung- hininga nito at pagkatapos ay napasandal sa kotse. Nasa likod niya ito dahil ayaw nitong umupo sa tabi niya. “Sinong ama nag hindi mag- aalala kapag may mabalitaan siya na hindi magandang nangyari sa prinsesa niya?” balik nitong tanong sa kanya. Kaagad naman na napakunot ang noo niya dahil sa sinabi nito, ayon kasi kay Vin ay wala itong dalang cellphone kaya hindi ito makokontak lalo na noong nagpunta doon si Vena ilang araw lamang pagkatapos ng kasal nito. Akala niya ay totoo iyon kaya paano nito nalaman ang balitang iyon? “I thought you don’t have your phone.” kaswal na saad niya rito habang ang kaniyang mga mata ay nakatuon pa rin sa daan. “Sinabi ko lang iyon para hindi niya ako kulitin.” sabi nito sa kaniya na ikinatahimik na lamang niya. Marami pa sana siyang gustong itanong rito ngunit pinili na lamang niya ang manahimik.

Walang reaksiyon si Vena habang pinapanuod ang pagpupumilit ni Andrei na pumasok mula sa bahay nila para lang makausap siya. Wala siyang ibang maramdaman ng mga oras na iyon hindi katulad noon na kapag makita niya lamang ito ay sobrang kinikilig na siya.Ibang- iba na kasi ang sitwasyon nila ng mga oras na iyon. Nasisiguro niya na natanggap na nito ang ipinadala niya kaya nagpupumilit ito na makausap siya. Hindi pa ito ang tamang oras para harapin niya ito. Pero darating ang araw na muli niya itong haharapin at nasisiguro niya na magsisisi ito ng lubusan dahil sa ginawa nito sa knaiya.Sinisiguro niya na gagawin niya ang lahat para maging misereble ang buhay nito katulad ng ginawa nito sa kaniya. Kanina pa niya ito pinapanuod mula sa kaniyang silid habang nagpupumilit ito na pumasok sa bahay nila. Mabuti na lamang at eksaktong naroon ang mga tauhan ng kaniyang Daddy dahil baka kung wala ang mga ito ay baka nakapasok ito sa loob.Ang lakas din ng loob nito na magpakita sa mismong bahay

“I know the day will come na,” tumigil ito at pagkatapos ay nilampasan siya. “They will ask me where is this but I wouldn’t dare to say where it is.” sabi nito.Hindi pa siya nakakasagot sa sinabi nito nang bigla na lamang itong humarap sa kaniya at pagkatapos ay hinawakan ang kamay niya.“Protect this at all cost and please, find the mastermind for your Kuya’s kidnapping. Hindi ko pwedeng sabihin ito sa mga kapatid mo dahil baka, baka mapansin ng pekeng Kuya Vin mo at pati sila ay idamay. Hindi rin ako pwede Vena dahil, dahil lagi siyang nakabantay sa akin.” sabi nito na nakatingin sa kaniyang mga mata. “Find someone na pwedeng makatulong sayo, lumapit ka sa asawa mo I know he is a good guy—”Bigla niyang hinila ang kaniyang mga kamay mula sa kaniyang ama. Sa dami ng sasabihin nito na tumulong sa kaniya ay ang lalaking iyon pa talaga.“Vena you can trust him, he is a good man—”“No Dad. I’ll promise you, mahahanap ko si Kuya Vin.” ngumiti siya rito upang gumaan ang pakiramdam nito at

Pagpasok na pagpasok pa lamang ni Andrei sa loob ng cafe na iyon ay agad na niyang inilibot ang kaniyang paningin sa loob. Maliit lang naman ang cafe na iyon kaya agad niya rin namang nakita ang hinahanap niya. Nakaupo ito sa pinakasulok na bahagi ng lugar na iyon. Nakakunot ang noo niyang naglakad palapit rito. Mag- isa lamang ito ng mga oras na iyon at walang kasama. Parang ito ang unang beses na nakita niya itong lumabas na wala man lang kasamang bodyguard. Samantalang noong nagpunta siya sa bahay nito ay ilan ang bodyguards na nasa bahay nito. Nakita niyang napalingon ito sa kaniya bago pa man siya makarating saharap nito. Mabilis siyang naghila ng upuan at pagkatapos ay umupo sa harap nito. Tumitig siya rito ngunit hindi ito nakatingin sa kaniya bagkus ay sa labas ito nakatingin at tila ba may malalim na iniisip. Ilang sandali pa nga ay dumating na ang kape na marahil ay inorder nito kaninang pagdating nito. Nakita niya na dinampot nito ang tasa ng kape at pagkatapos ay humigop