Walang reaksiyon si Vena habang pinapanuod ang pagpupumilit ni Andrei na pumasok mula sa bahay nila para lang makausap siya. Wala siyang ibang maramdaman ng mga oras na iyon hindi katulad noon na kapag makita niya lamang ito ay sobrang kinikilig na siya.Ibang- iba na kasi ang sitwasyon nila ng mga oras na iyon. Nasisiguro niya na natanggap na nito ang ipinadala niya kaya nagpupumilit ito na makausap siya. Hindi pa ito ang tamang oras para harapin niya ito. Pero darating ang araw na muli niya itong haharapin at nasisiguro niya na magsisisi ito ng lubusan dahil sa ginawa nito sa knaiya.Sinisiguro niya na gagawin niya ang lahat para maging misereble ang buhay nito katulad ng ginawa nito sa kaniya. Kanina pa niya ito pinapanuod mula sa kaniyang silid habang nagpupumilit ito na pumasok sa bahay nila. Mabuti na lamang at eksaktong naroon ang mga tauhan ng kaniyang Daddy dahil baka kung wala ang mga ito ay baka nakapasok ito sa loob.Ang lakas din ng loob nito na magpakita sa mismong bahay
Nakatanaw si Vena mula sa veranda ng kaniyang silid. Ang hangin ay malayang humahampas sa kaniyang katawan at ramdam na ramdam niya ang init na dala nito. Pasado- alas dos na ng hapon at katirikan ng araw ngunit naroon siya nakatayo doon habang malalim na nag- iisip.Hanggang sa mga oras na iyon ay iniisip niya pa rin kung ano ang ibig sabihin ng mga salitang binitawan sa kaniya ng kaniyang ama, pakiramdam niya ay napakalalim ng mga ito. Pakiramdam niya ay tila ba may malalim na kahulugan ang mga iyon at nag- iwan ito ng malaking palaisipan sa kaniyang isip.–ALAS DIYES NG UMAGA sa study room ng pamilya Silvestre–Napakunot ang noo ni Vena nang makita niya ang kaniyang amang nakaupo sa harap ng mesa nito habang may binabasa na ilang papeles. Wala siyang ideya kung ano ang mga iyon at wala siyang alam kung bakit siya ipinatawag nito. Nananahimik siya sa kaniyang silid habang nagbabasa ng libro nang makarinig siya ng katok mula sa pinto at nang buksan niya iyon ay tumambad doon ang isa
“I know the day will come na,” tumigil ito at pagkatapos ay nilampasan siya. “They will ask me where is this but I wouldn’t dare to say where it is.” sabi nito.Hindi pa siya nakakasagot sa sinabi nito nang bigla na lamang itong humarap sa kaniya at pagkatapos ay hinawakan ang kamay niya.“Protect this at all cost and please, find the mastermind for your Kuya’s kidnapping. Hindi ko pwedeng sabihin ito sa mga kapatid mo dahil baka, baka mapansin ng pekeng Kuya Vin mo at pati sila ay idamay. Hindi rin ako pwede Vena dahil, dahil lagi siyang nakabantay sa akin.” sabi nito na nakatingin sa kaniyang mga mata. “Find someone na pwedeng makatulong sayo, lumapit ka sa asawa mo I know he is a good guy—”Bigla niyang hinila ang kaniyang mga kamay mula sa kaniyang ama. Sa dami ng sasabihin nito na tumulong sa kaniya ay ang lalaking iyon pa talaga.“Vena you can trust him, he is a good man—”“No Dad. I’ll promise you, mahahanap ko si Kuya Vin.” ngumiti siya rito upang gumaan ang pakiramdam nito at
Nakailang katok muna si Andrei sa pinto bago siya pinagbuksan ni Cathy. Sinadya niya talaga ito sa bahay nito upang makausap dahil hindi naman nito sinasagot ang mga tawag niya. Nasisiguro niyang galit pa rin ito sa kaniya dahil sa naging guling pag- uusap nila tungkol sa pagbubuntis nito.Kitang- kita niya ang gulat sa mukha nito nang makita siya nitong nakatayo sa labas ng pinto. Ngunit nagtagal lamang iyon ng ilang segundo dahil biglang pumormal ang mukha nito. Pinag- krus rin nito ang mga kamay sa dibdib at pagkatapos ay tumingin sa kaniya.“Anong ginagawa mo pa rito?” nakataas ang kilay nitong tanong sa kaniya at base sa tono ng boses nito ay galit pa rin ito sa kaniya hanggang sa mga oras na iyon.Sino ba naman kasi ang hindi magagalit dahil sa sinabi niya. Masyado kasing maraming iniisip ang utak niya ng mga oras na iyon kaya niya nasabi iyon. Maling- mali naman talaga ang sinabi niya at aminado siya. At kaya nga siya nagpunta doon para makipag- usap rito ng maayos tungkol sa b
Pagpasok na pagpasok pa lamang ni Andrei sa loob ng cafe na iyon ay agad na niyang inilibot ang kaniyang paningin sa loob. Maliit lang naman ang cafe na iyon kaya agad niya rin namang nakita ang hinahanap niya. Nakaupo ito sa pinakasulok na bahagi ng lugar na iyon. Nakakunot ang noo niyang naglakad palapit rito. Mag- isa lamang ito ng mga oras na iyon at walang kasama. Parang ito ang unang beses na nakita niya itong lumabas na wala man lang kasamang bodyguard. Samantalang noong nagpunta siya sa bahay nito ay ilan ang bodyguards na nasa bahay nito. Nakita niyang napalingon ito sa kaniya bago pa man siya makarating saharap nito. Mabilis siyang naghila ng upuan at pagkatapos ay umupo sa harap nito. Tumitig siya rito ngunit hindi ito nakatingin sa kaniya bagkus ay sa labas ito nakatingin at tila ba may malalim na iniisip. Ilang sandali pa nga ay dumating na ang kape na marahil ay inorder nito kaninang pagdating nito. Nakita niya na dinampot nito ang tasa ng kape at pagkatapos ay humigop
Napaikot ng paningin ng wala sa oras sa lugar na pinagdalhan sa kaniya ng kaniyang Kuya Vin. simula nang umuwi ito galing sa ibang bansa ay ngayon lang naisipan nito na yayain siyang lumabas. Hanggang sa mga oras na iyon ay nagdadalawang isip pa rin siya tungkol sa sinabi sa kaniya ng Daddy.Hindi niya alam kung dapat niya ba iyong paniwalaan, pero hindi niya rin maialis sa isip niya na isiping totoo nga iyon dahil maging siya ay may napansin na mga pagbabago rito ngunit alam niya na hindi pa rin iyon sapat. Isa pa ay gusto niya munang patunayan sa sarili niya na totoo nga ang sinabi ng kaniyang ama sa kaniya.Hindi niya maiwasan ang hindi makaramdam ng kaba ng mga oras na iyon lalo pa at hindi pamilyar sa knaiya ang pinagdalhan sa kaniya ni Vin ng mga oras na iyon. Hindi lang iyon, napansin niya na may ilang mga lalaking nakapaligid doon at tila nagmamasid lamang at sa loob naman ng establisyemento ay halos sila lamang ang nasa loob.Ganun pa man ay hindi niya ipinahalata rito ang pa
Nakita niya naman ang muling pagtango- tango nito dahil sa naging sagot niya. Nakita niya na magbubuka pa sana ito ng bibig ngunit bigla na lamang silang nakarinig ng busina mula sa labas, paglingon niya doon ay isang sasakyan ang pumarada. Nasisiguro niya na ang Kuya Luke niya na iyon kaya dali- dali siyang tumayo mula doon at pagkatapos ay dinampot na ang kaniyang bag.“Sa bahay na lang tayo mamaya mag- usap, Kuya Vin.” nakangiting sabi niya rito at pagkatapos ay dali- dali na siyang umalis mula doon.Nakita niya ang paglapit sana ng mga lalaking nakatayo sa direksiyon niya ngunit bigla na lang napatigil dahil tila ba may pumigil sa mga ito. Ilang sandali pa ay tuluyan na nga siyang nakalabas sa establisymentong iyon. Pagbukas niya ng kotse ay kaagad niyang nakita ang nakakunot na mukha ng kaniyang Kuya Luke habang nakatingin sa kaniya.Nagmadali siyang pumasok sa loob ng kotse at mabilis na isinara iyon. Nang mga oras na iyon ay napakalakas ng tibok ng puso niya at halos nangingini
Tumunog na ang alarm ni Vena kaya nagising siya. Mabilis niyang inabot iyon sa tabi ng kaniyang kama na nakapatong sa drawer at pinatay. Napatakip siya ng kaniyang mukha gamit ang kaniyang kumot. Sa unang pagkakataon sa buhay niya ay gigising siya ng umaga para lang pumasok sa opisina.Pakiramdam niya ay katutulog pa lamang niya ng mga oras na iyon at antok na antok pa talaga. Muli siyang napahikab at pagkatapos ay napapikit pang muli. Antok na antok pa talaga siya at para bang kulang pa talaga ang itinulog niya ngunit bigla na lamang pumasok sa kaniyang isip na kailangan nga niyang pumasok sa opisina.Agad siyang napabangon. Hindi naman magada kung unang araw ng pasok niya sa opisina ay late na kaagad siya. Tyaka na lang siguro siya babawi ng tulo niya isa. Napilitan siyang bumangon sa kaniyang pagkakahiga. Parang pakiramdam niya ay walang energy ang buong katawan niya.Umupo siya sa kaniyang kama at pagkatapos ay napahilamos sa kaniyang mukha. Bigla tuloy niyang nasabi sa kaniyang i
Mabilis pa sa alas kwatro na nakauwi si Maxene sa bahay nila. Pagkapasok na pagkapasok niya agad doon ay agad ipina-lock ang gate at takot na takot na pumasok sa loob.Kaagad niyang hinanap ang kanyang mga anak na noon ay naglalaro pala sa silid sa itaas. Nang makita siya ni Dorie na pumasok ay bahagya itong nagulat. “Maam, na-nandito na po kayo kaagad? Hindi po ba at halos kaalis niyo lang?” tanong nito sa kaniya na puno ng pagtataka.Sinulyapan niya naman ito at pagkatapos ay tinanguan. “Oo, may nangyari kasi. At gusto ko sana Dorie na i-empake mo na ngayon din ang mga gamit ng dalawa. Aalis na ulit tayo ngayon din.” sabi niya rito.Kung kanina ay pagtataka lamang ang mababanaag sa mukha ni Dorie nang mga oras na iyon ay napalitan ito ng matinding pagkagulat. Nakita niyang ibinuka nito ang bibig at pagkatapos ay isinara, marahil ay gusto nitong magtanong ngunit hindi na lamang nito itinuloy iyon at pagkatapos ay tumango sa kaniya at nagpaalam.Agad naman siyang lumapit sa kanyang mg
Hinalikan ni Maxene ang kanyang dalawang anak at pagkatapos ay nilingon niya si Dorie. “Ikaw na muna ang bahala sa kanila ha?” sabi niya rito. Mabilsi naman itong tumango sa kaniya. “Opo, maam makakaasa po kayo na aalagaan ko po sila.” sagot nito sa kaniya. Dahil doon ay mabilis siya tumango at pagkatapos ay tumayo at lumabas na nang pinto at pagkatapos ay dumiretso na siya sa may labas kung saan ay nakaabang na ang kotseng sasakyan. Iyon pa lang ang pangalawang araw niya na dumating sa bansa. Sa katunayan nga ay wala sana siyang planong umuwi ng Pinas kung hindi nga lang ikakasal si Vena kaya napilitan siyang umuwi para dumalo. Isa pa ay halos ilang taon na rin naman silang hindi nagkikita nito kaya madami rin naman silang kailangang pagkwentuhan. Kaya lang, nung nasa kalagitnaan na siya ng kanyang byahe ay bigla na lamang nagkaroon ng traffic jam kaya halos dalawang oras siyang na-stuck sa traffic. Idagdag pa na lowbat na pala ang kanyang cellphone kaya hindi siya makatawag sa kan
NAPANGITI si Vena nang makita niya ang repleksiyon niya sa salamin. Halata rin sa kanyang mukha ang saya niya dahil sa araw na iyon ay muli silang ikakasal ni Andrei pero ngayon ay sa simbahan na kung saan ay dadalo ang lahat ng kaibigan at mga kakilala nila hindi katulad noong una nilang kasal na wala man lang silang kabisi-bisita. Habang nakatitig siya sa kanyang sarili ay hindi niya maiwasang hindi mapangiti dahil parang kailan lang ay hinahabol niya lamang si Andrei ngunit ngayon ay ikakasal na sila sa pangalawang pagkakataon. Idagdag pa na mayroon na rin silang anak ngayon na isang buwang gulang pa lamang. Walang salitang makakapaglarawan ng kasiyahang nararamdaman niya sa mga oras na iyon pero ganun pa man ay hindi pa rin niya maiwasang malungkot. Ikakasal siya pero hindi man lang nakita ng kanyang Kuya Vin kung gaano siya kasaya na natagpuan na niya ang lalaking mamahalin at magmamahal sa kaniya. Noong panahong malaman niya na wala na ang Kuya Vin niya at hindi na nakita pa a
ISANG buwan na ang nakalipas simula nang makalabas si Vena mula sa ospital. Nakalabas na rin ang kanyang Kuya Luke at halos naghilom na rin ang sugat sa balikat nito, ngunit hanggang sa mga oras na iyon ay wala pa rin siyang balita kung nasaan si Andrei.Isang buwan niya na itong hinahanap ngunit hindi niya ito makita. Walang maisagot ang mga kaibigan at mga kapatid niya maging ang Daddy niya kung nasaan ito. Napatigil siya sa kanyang ginagawa nang muli niya itong maalala, isang buwan na itong nawala na parang isang bula.Walang sagot at walang kumpirmasyon kung ano ang tunay na nangyari rito, walang gustong magsabi sa kaniya kung nasaan ito o kung ano ang kalagayan nito para kahit papano naman sana ay maibsan ang pag-aalala niya. Pinuntahan na niya ang bahay ng mga kaibigan nito ngunit wala silang isinagot sa kaniya.Maging ang Daddy ni Andrei ay hindi masabi sa kaniya kung nasaan nga ba talaga ito at halos tuyong-tuyo na ang utak niya sa kakaisip kung nasaan ito. Pilit niya na laman
Nanginginig pa rin ang mga kamay ni Vena habang nakaupo sa isang bench sa labas ng ICU. mabuti na lamang at naisugod kaagad si Andrei sa ospital kaya lamang ay marami ng dugo ang nawala sa kaniya. Doon sa ospital ay naabutan niya ang kanyang Kuya Thirdy kung saan ay mahigpit siyang niyakap nito.Hindi lamang si Andrei ang nasa kritikal na kondisyon kundi maging ang Kuya Luke niya pala ay nabaril ni Ceazar sa balikat at ayon kay Thirdy ay medyo marami rin daw dugong nawala rito. Kanina pa siya nakaupo doon at hinihintay na may lumabas na doktor mula sa loob ngunit halos ilang oras na ang lumipas ay wala pa rin kahit isa ang lumalabas.Dahil rito ay hindi niya maiwasang hindi mag-alala. Napatayo siya mula sa kanyang pagkakaupo at pagkatapos ay nagpalakad-lakad sa harap ng ICU mismo.“Vena umupo ka muna. Huwag kang masyadong mag-alala.” sabi sa kaniya ng Kuya Thirdy niya ngunit hindi niya ito pinakinggan.Hindi niya maiwasang mag-alala at isa pa ay hindi niya maiwasang hindi tanungin ang
Napahawak sa kanyang sugat si Luke at pagkatapos ay napapikit ng mariin. Ramdam na ramdam niya ang paglabas ng dugo mula doon at nararamdaman niya rin na tila ba nag-uumpisa ng mamanhid ang balikat niya. Sa madilim na paligid ay hindi niya maiwasang hindi magtanong kung iyon na nga ba ang magiging katapusan niya.Hindi niya maiwasang hindi makaramdam ng poot kay CEazar, kaya niya ito hinabol ay dahil gusto niya itong tanungin kung bakit nito ginagawa ang lahat ng iyon. Hindi niya matanggap sa sarili niya na ganun ang ginagawa nito sa kabila ng lahat ng kabaitan na ipinakita nito sa kanilang lahat na kapatid nito.Gusto niyang marinig mismo sa bibig nito ang dahilan dahil pakiramdam niya ay pinaglaruan sila nito, napakalaking betrayal ang ginawa nito. Pinilit niyang bumangon mul sa kanyang kinahihigaan. Hindi siya papayag na doon na siya mamamatay. Hindi siya papayag, marami pa siyang pangarap at higit sa lahat ay kailangan niyang makaharap pang muli si Ceazar kung may pagkakataon pa.
“What? Wala sila sa loob? Walang tao sa loob?” takang-takang tanong ni Finn sa kanila ni Luke.Napakuyom lamang ang mga kamay niya at pagkatapos ay hindi siya nakasagot. “That’s impossible.” dagdag pa nito. Napakaimposible nga naman talaga na wala sila doon at ayon pa kay Luke ay puro pader na raw iyon at wala man lang kabinta-bintana sa loob kaya wala silang posibleng lalabasan.Mas lalo pang napakuyom ang mga kamay dahil sa matinding galit.“Baka wala talaga sila sa loob?” tanong naman ni Thirdy pero napailing siya.“Imposible iyon dahil narinig namin na kausap lang ni CAthy kanina si Ceazar bago kami umatake.” sagot naman niya rito.Ilang sandali na namayani ang katahimikan sa pagitan nila nang bigla na lamang basagin ni Finn iyon.“Kung puro pader na angdalawang kwarto na pinasok mo, wala silang ibang lalabasan kung hindi ang isang hidden door.” sabi nito.“Pero malabo din iyon. Wala akong nakitang kahina-hinalang siwang sa mga pader isa pa ay sementado ang mga iyon.” mabilis nama
“Ano?!” malakas na sigaw ni Ceazar dahil sa isinigaw ng tauhan niya. Magsasalita pa sana siyang muli nang bigla na lamang silang nakarinig ng sunod-sunod na putok ng baril kaya agad niyang binitawan si Cathy na ng mga oras na iyon ay wala ng malay dahil sa sakal niya. Mabilis na isinara ng kanyang mga tauhan ang pinto at siya naman ay kaagad na tumakbo sa kanyang kwarto at upang kuhanin ang baril niya. Shit! Mura niya sa kanyang isip habang nag-aapura. Mabilis niyang hinanap ang susi ng silid ni Vena at pumasok doo at naabutan niya itong tulog sa kama. Hindi na siya nag-aksaya pa ang oras at mabilis na binuhat ito. Mabuti na lamang at hindi ito nagising dahil sa ginawa niyang pagbuhat. Marahil ay dahil sa sakit na nararamdaman nito sa ginawa niya kanina. Nang mga oras na iyon ay nakaramdam siya ng guilt dahil sa ginawa niya rito ngunit wala siyang pagpipilian. Isa pa ay ito naman ang may kasalanan. Mabilis niyang tinungo ang kanyang silid at ini-lock iyon at pagkatapos ay inilapag s
Halos ala-una na nga ng madaling araw nang makarating sina Andrei kung saan di umano itinago ni Ceazar si Vena. Medyo sa malayo sila pumwesto dahil baka mapansin ng mga tauhan ni Ceazar na may mga tao ngunit ang buong lugar ay pinalibutan na nila.Tanging si Cathy lamang ang lumapit sa mismong lugar dahil nga kilala naman siya ng mga tauhan ni Ceazar. Isa pa ay nakiusap ito na baka pwede raw na kausapin niya muna ito bago sila gumawa ng hakbang at may dala-dala itong maliit na chip para marinig nila ang magiging usapan nila.Kahit papano ay ayaw pa rin nitong masaktan si Ceazar sa kabila ng mga sakit na ibinigay at ang pagtalikod nito sa kanilang dalawa ng nagpanggap na si Vin. Kapag hindi ito pumayag na makipagkooperasyon ito ay tyaka sila gagawa ng hakbang. Sumandal siya sa kanyang kinauupuan at tumitig sa kadiliman na nasa kanilang harapan.…Napalunok si Cathy nang maiparada niya ang kanyang sasakyan sa harap ng pinagtataguan ni Ceazar. Ilang beses siyang humugot ng malalim na hin