บททั้งหมดของ พ่ายรักคุณสามี: บทที่ 291 - บทที่ 300

“หว่านหว่าน ผมคิดว่าคุณตายแล้ว คุณสละชีวิตของคุณเพื่อช่วยลู่หานถิงแลกกับการเกิดใหม่ของเขา ผมคิดว่าคุณตายแล้วจริง ๆ ตลอดสามเดือนที่ผ่านมานี้ผมตามหาคุณอย่างบ้าคลั่ง ผมไปหาพ่อของผมและหวังจะได้ข่าวของคุณจากเขาที่นั่น แต่เหมือนว่าคุณจะหายไปจากโลกนี้ ผมหายังไงก็หาไม่เจอ”“ผมคิดแค่ว่าผมต้องหาคุณให้เจอโดยเร็วที่สุดตลอดเวลา ขอเพียงแค่ผมตามหาคุณเจอ บางทีผมอาจจะยังสามารถช่วยชีวิตคุณได้ ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ ผมจะช่วยคุณเหมือนที่คุณช่วยลู่หานถิง หว่านหว่าน ผมไม่เคยเกลียดคนแบบนั้นมาก่อนเลย ยกเว้นลู่หานถิง คุณทำให้ผมเกลียดเขาแบบนั้น !”ลู่จื่อเซียนกอดเธอไว้แน่น ดวงตาสีดำที่เยือกเย็นเปลี่ยนเป็นสีแดง เขาซุกแก้มที่หล่อเหลาไปที่ผมยาวของเธอ และกระซิบกับเธอด้วยเสียงแหบแห้งเซี่ยซีหว่านรู้สึกถึงแรงสั่นที่แขนของเขาแล้ว แม้แต่แขนของเขาก็ยังสั่นเทา เขากำลังกลัว กลัวว่าเธอจะหายไปอีกครั้งความอบอุ่นในใจของเซี่ยซีหว่านไหลทะลักออกมา จู่ ๆ เธอก็เจอเพื่อนเก่า ภายในใจเธอจึงรู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างมาก ลู่จื่อเซียนเป็นบุตรแห่งสวรรค์ที่ยึดมั่นในคุณธรรมและน่าภาคภูมิใจมาอย่างยาวนาน ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมาเ

เซี่ยซีหว่านหลับตาลงและมองไปที่เอกสารบนโต๊ะทำงาน “นี่คืออะไรคะ?”ลู่หานถิงกล่าวว่า “ข้อตกลงการเลี้ยงดู”ดวงตาสดใสของเซี่ยซีหว่านเบิกกว้างในทันที เธอจ้องมองเขาด้วยความงุนงง “คุณอยาก... เลี้ยงดูฉันเหรอคะ?” “นี่คือสิ่งที่คุณต้องการใช่ไหมล่ะ ผมยอมรับว่าใบหน้ารูปไข่ของคุณดึงดูดใจผมมาก คุณพยายามทุกวิถีทางที่จะปีนขึ้นไปบนเตียงของผม ตอนนี้ผมจะทำให้คุณสมหวัง” “แต่คุณต้องรู้ว่าเรามีการแลกเปลี่ยนระหว่างกัน คุณสามารถได้ทุกสิ่งที่คุณต้องการจากผม ทรัพย์สิน อำนาจ ฐานะ ชื่อเสียง ผมให้คุณได้ทุกอย่าง แต่คุณต้องปฏิบัติตามกฎของผมและเป็นมืออาชีพนอกจากผม คุณห้ามมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับใครคนอื่น ผมเป็นคนสะอาด คุณเข้าใจความหมายที่ผมพูดไหม?” นิ้วเรียวยาวของเขาบีบกรามเล็กของเธอไว้แน่น ตอนนี้เขามองดูเธอด้วยสายตาเหยียดหยามราวกับว่าเธอเป็นสินค้าที่เขาซื้อมาด้วยเงิน ขนตายาวเป็นแพงามดั่งขนนกของเซี่ยซีหว่านตกลง ดวงตาที่สวยงามของเธอปกคลุมไปด้วยความเศร้าหมอง เธอค่อย ๆ ยื่นมือเรียวเล็กของเธอออกไปหยิบสัญญาขึ้นมาแล้วเปิดดู เขามีเงื่อนไขมากมายสำหรับเธอ ทั้งหมดถูกผูกมัดในข้อตกลง เซี่ยซีหว่านอ่านสองสามข้อ “ข้อ

เธอไปแล้วแม่บ้านอู๋หม่ายืนนิ่งอยู่กับที่มองดูร่างเพรียวบางของเซี่ยซีหว่านด้วยความอาลัยอาวรณ์ “คุณหว่านหว่านทำไมจากไปเร็วขนาดนี้ค่ะ ดิฉันคิดว่าเธอจะอยู่ต่ออีกสองสามวัน เธอจากไปอย่างกะทันหัน ฉันก็รู้สึกใจหายอีกแล้ว” จู่ ๆ ดวงตาของแม่บ้านอู๋หม่าก็เป็นสีแดงก่ำในทันทีหญิงชราทำใจไม่ได้ที่เซี่ยซีหว่านจะไปมากที่สุด แต่ท่านก็ไม่รั้งเธอไว้ ท่านรู้ว่าเพียงแค่ท่านอยู่ เซี่ยซีหว่านก็จะอยู่อย่างแน่นอนแต่ท่านไม่มีหน้าที่จะเอ่ยคำนี้แล้ว เซี่ยซีหว่านเคยเกือบตายเพราะลู่หานถิงมาครั้งหนึ่งแล้ว และตอนนี้จะให้คนตระกูลลู่เป็นภาระเธอได้อย่างไร?เธอไม่ใช่คุณนายลู่แล้ว และตระกูลลู่ไม่ได้ให้การคุ้มครองและเป็นเกียรติที่เหมาะสมกับเธอ แล้วจะเอาเหตุผลอะไรมาให้เธอทุ่มเทอยู่ที่นี่ต่อไปล่ะ?ไม่มีใครหยุดฝีเท้าของผู้หญิงคนนี้ได้ เธอควรไปได้ไกลกว่านี้และกลายเป็นตัวเองที่ดียิ่งขึ้นคุณท่านมองดูลู่หานถิงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม “อาถิง หลานไปส่งหว่านหว่านหน่อยสิ ตอนนี้ย่าสุขภาพดีแล้ว หลานยังไม่ได้คำนวณเงินเดือนให้หว่านหว่านใช่ไหม? หว่านหว่านไม่ใช่คนในครอบครัวอะไรของเรา เธอไม่ใช่อาสาสมัครที่จะมาทำให้เราฟรี ๆ หรอกนะ”ล

เมื่อลี่เหยียนหลานเห็นลู่จื่อเซียน เธอก็นิ่งชะงักอยู่ครู่หนึ่ง เธอไม่คิดว่าลู่จื่อเซียนจะปรากฏตัวที่นี่ ลู่จื่อเซียนเป็นคุณชายรองของตระกูลลู่ แต่เขากลับไม่ค่อยมีรัศมีเปล่งประกายของตระกูลลู่มากนัก เขาเกิดมาเป็นบุตรแห่งสวรรค์เช่นกัน บรรยากาศโดยรอบของเขานั้นดูเยือกเย็น เขามีบุคลิกเย่อหยิ่ง ตั้งแต่เด็กเขาก็ไม่ค่อยมาเล่นคลุกคลีกับกลุ่มเพื่อนของเธอเลย ดังนั้นลี่เหยียนหลานจึงรู้สึกไม่คุ้นเคยกับเขามากนัก . ลี่เหยียนหลานจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาอย่างรวดเร็วและส่งข้อความถึงเยี่ยหมิงจูลูกสาวคนโตผู้สูงส่งของตระกูลเยี่ยว่า “หมิงจู คนที่เธอชอบอยู่ที่มหาวิทยาลัย T ล่ะ” เสียง “ติ๊ง” ดังขึ้นอีกครั้ง เยี่ยหมิงจูตอบกลับภายในไม่กี่วินาทีว่า “ลู่จื่อเซียนไปที่มหาวิทยาลัย T เหรอ? เหยียนหลาน รีบถ่ายวีดีโอให้ฉันดูเร็วเข้า” ลี่เหยียนหลานเปิดวีแชทและถ่ายวิดีโอสั้น ๆ ส่งให้เยี่ยหมิงจูในทันที ทันใดนั้นร่างเพรียวบางสง่างามก็เดินเข้ามาหาลู่จื่อเซียนในทันที “ลู่จื่อเซียน” มือของลี่เหยียนหลานนิ่งชะงักในทันที เธอเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วและเห็นเซี่ยซีหว่านกำลังเดินไปข้าง ๆ ลู่จื่อเซียน ลู่จื่อเซีย

เซี่ยซีหว่านไม่คิดว่าเธอจะปะทะกับหลิวจ้าวตี้เป็นครั้งแรก หลิวจ้าวตี้โหดร้ายทารุณมาก เธอสามารถฆ่าคนได้อย่างสมบูรณ์จนเธอไม่ทันตั้งตัว แต่ถ้าเธอพบเยี่ยหลิงและได้สติแล้ว เธอจะไปชำระบัญชีกับหลิวจ้าวตี้แน่นอน ! ...หลังจากวางสายจากเซี่ยซีหว่าน พี่ฮวารีบกดหมายเลขโทรศัพท์มือถือของกู้เยี่ยจิ่นในทันที เธอมีหมายเลขโทรศัพท์มือถือส่วนตัวของกู้เยี่ยจิ่นจึงโทรติดต่อไม่ติดขัด โทรศัพท์มือถืออันไพเราะดังขึ้นเพียงหนึ่งครั้ง ปลายสายก็กดรับในทันที เสียงทุ้มต่ำอันนุ่มนวลของกู้เยี่ยจิ่นก็ดังขึ้นว่า “ฮัลโหล” “ประธานกู้คะ แย่แล้ว เกิดเรื่องกับหลิงหลิงค่ะ !” พี่ฮวารีบพูดในเวลานี้ที่ความสูง 30,000 ฟุตในต่างประเทศ หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานของห้องเพรสซิเดนท์สวีท 6 ดาว กู้เยี่ยจิ่นเพิ่งเสร็จสิ้นการประชุมทางธุรกิจและกลับมาที่ห้อง เขาบีบโทรศัพท์ด้วยมือเดียว มือข้างหนึ่งดึงเน็กไทที่คอ เมื่อได้ยินพี่ฮวาพูดว่าเกิดเรื่องกับเยี่ยหลิงเลขาส่วนตัวในห้องเพรสซิเดนท์สวีทรู้สึกทันทีว่าอุณหภูมิในห้องทั้งห้องลดลงถึงจุดเยือกแข็ง เขากลัวมากจนแทบหยุดหายใจ กู้เยี่ยจิ่นหยุดดึงเน็กไทและพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “เกิดอะไรขึ้นคร