Semua Bab พ่ายรักคุณสามี: Bab 301 - Bab 310

ลู่หานถิงรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นการเสแสร้งแกล้งทำ เธอต้องการทำให้เขาพอใจ แต่เขากลับรู้สึกอ่อนไหวกับการกระทำของเธอ“ประธานลู่คะ ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลยล่ะคะ ประธานลู่คะ พาฉันเข้าไปข้างในหน่อยเถอะนะคะ ประธานลู่คะ”เธอเรียกเขาว่าประธานลู่อย่างไม่หยุดหย่อน น้ำเสียงของเธอช่างนุ่มนวลและอ่อนหวานผสมความโกรธเคืองเล็กน้อย ลู่หานถิงรู้สึกว่าร่างกายอันแข็งแกร่งของเขากำลังด้านชา เธอกำลังจะเรียกวิญญาณร้ายในตัวของเขาออกมา“นอกจากคำว่าประธานลู่ เธอเรียกอย่างอื่นไม่เป็นเหรอ?”เรียกอย่างอื่นอย่างนั้นเหรอ?เซี่ยซีหว่านครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็เงยขึ้น และกระซิบข้างหูของเขาว่า “คุณชายลู่คะ”คุณชายลู่สามคำนี้ทำให้หัวใจของลู่หานถิงเต้นแรงขึ้นในทันที จากนั้นภาพในความทรงจำจำนวนมากต่างหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขาอย่างไรก็ตาม ภาพเหล่านั้นหายวับไปอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงจำอะไรไม่ได้เลย“คุณชายลู่คะ” เซี่ยซีหว่านเรียกเขาอีกครั้งลู่หานถิงเม้มริมฝีปากบางและกลืนน้ำลายลงคอหนึ่งครั้ง เขาเป็นคนให้โอกาสเธอเองแถมยังปล่อยให้เธอยั่วยวนเขา และคนที่หวั่นไหวก็คือตัวเขาเอง ถ้าเธอยังคงเรียกเขาอยู่แบบนี้ เขาอาจจะคว

เธอสวมชุดเดรสยาวผ้าชีฟอง ผิวอันบอบบางของเธอขาวนวลเนียนราวกับหิมะ ร่างกายของเธอดูนุ่มนิ่มราวกับไร้กระดูก เธอดูงดงามดั่งกับไข่มุกที่เปล่งประกาย เมื่อเธอปรากฏตัวขึ้นก็ทำให้ทุกสายตาที่จับจ้องไปที่เธอนั้นรู้สึกราวกับว่าโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะทุกคนต่างก็ตกตะลึงในความสวยของเธอดวงตาอันเฉี่ยวคมของลู่หานถิงมองไปที่เรือนร่างของเซี่ยซีหว่าน เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงติดใจเธอถึงเพียงนี้ นั่นเป็นเพราะว่าเธอทั้งสวยและมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก เขาเป็นเพียงคนธรรมดา และเขาก็ชอบผู้หญิงสวย ยิ่งสวยมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งชอบมากขึ้นเท่านั้นสวี่เส้าหนานเดินผ่านฝูงชนออกไปข้างหน้า เขามองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความตกตะลึง นี่คือเด็กขี้เหร่คนนั้นที่เขารู้จักอย่างนั้นเหรอ?เมื่อตอนที่เซี่ยซีหว่านอยู่ที่เมืองไห่เฉิง เธอสวมผ้าคลุมหน้า แต่ตอนนี้เธอถอดผ้าคลุมหน้าออกแล้วเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ หลังจากเธอเกิดใหม่ เธอก็ดูสวยสง่างามยิ่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก ทำให้สวี่เส้าหนานแทบจะไม่เชื่อสายตาของตนเองเจ้าของโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวก็ตกตะลึงเช่นเดียวกันเมื่อเห็นเซี่ยซีหว่าน ไม่สิ นี่ไม่ใช่

เซี่ยซีหว่านรีบออกมาจากโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็เห็นเซี่ยปังและหลานเหยียนกำลังรออยู่ข้างนอกแล้ว ทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ในรถหรู พวกเขาเชื่อฟังเธอมาก ไม่มีใครลงจากรถเลยสักคน แต่พวกเขาก็รอเธออย่างใจจดใจจ่อ และเห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเป็นห่วงเธอมาก“คุณพ่อเซี่ยคะ คุณแม่หลานคะ” เซี่ยซีหว่านรีบวิ่งไปหาพวกเขาอย่างรวดเร็วเซี่ยปังและหลานเหยียนรีบเปิดประตูรถและลงจากรถในทันที ทั้งสองคนจับมือเธอและพูดด้วยความรู้สึกกังวลและห่วงใยว่า “หว่านหว่าน ลูกไม่เป็นอะไรใช่ไหม ลูกเข้าไปในโรงกลั่นไวน์ส่วนตัวนี้แห่งนี้ใช่ไหม ที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่ดีอะไร ลูกเข้าไปที่นั่นคนเดียวได้ยังไง ถ้าไม่ใช่เพราะลูกห้ามไม่ให้พวกเราลงไป พวกเราคงรีบเข้าไปในนั้นแล้ว”เซี่ยซีหว่านรู้ว่าพวกเขารู้สึกกังวลและเป็นห่วงเธอมาก ดังนั้นเธอจึงออกคำสั่งอย่างชัดเจนผ่านทางโทรศัพท์ว่าไม่ให้พวกเขาลงจากรถเด็ดขาด ทั้งสองคนจึงทำได้เพียงรออยู่ในรถอย่างใจจดใจจ่อเท่านั้น“คุณพ่อเซี่ยคะ คุณแม่หลานคะ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ หลิงหลิงอยู่ที่ไหนคะ พวกคุณได้รับเธอมาหรือเปล่าคะ?”“พวกเรารับเธอมาสักพักแล้ว หลังจากนั้นกู้เยี่ยจิ่นก็มารับ

ขณะนั้นเขายืนอยู่ที่ราวบันไดไม้แกะสลักบนชั้นสอง และมองดูเธอคุกเข่าอยู่ท่ามกลางหิมะที่กำลังตกหนักและสภาพอากาศที่หนาวเย็นเธอไม่รู้จักเขาแต่เขารู้จักเธอตั้งนานแล้วย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นลู่ซือเจี๋ยอายุ 20 ปี ส่วนหลิวอิงลั่วอายุ 12 ปีนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอที่โรงพยาบาลเธอคงไม่รู้ว่าเขาเคยเห็นเธอตอนเธออายุ 12 ปีในขณะนั้นแม่ของเธออยู่ในโรงพยาบาล และจำเป็นต้องผ่าตัด ซึ่งต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากแม่ของหลิวจ้าวตี้มาที่โรงพยาบาล จากนั้นก็โยนเงินกองหนึ่งใส่หน้าเธอ อีกทั้งยังพูดด่าทอเธอต่าง ๆ นา ๆ เงินกระจัดกระจายไปทั่วพื้น แต่เธอก็ยอมก้มตัวลง และเก็บมันขึ้นมาผู้ที่เห็นเหตุการณ์หลายคนตรงบริเวณทางเดินต่างก็ชี้นิ้วมาที่เธอและพูดซุบซิบนินทา แต่เธอกลับไม่สนใจ เธอก้มลงเก็บเงินที่กระจัดกระจายบนพื้นทีละใบด้วยท่าทางเย็นชาและเฉยเมยในบรรดาฝูงชนนั้นเธอดูวิเศษมากเขามองไปที่เธออีกครั้ง วันนี้เธอสวมกระโปรงสีขาว ผมสีดำขลับของเธอปลิวพริ้วไสวอย่างสวยงาม ในขณะนั้นเธอกำลังก้มตัวลงไปเก็บเงินจึงทำให้เขาเห็นใบหน้าของเธอเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เธอเป็นเด็กสาวที่งดงามมากในเวลานั้นลู่ซ

หลังจากพูดจบดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านก็มองไปที่หลิวจ้าวตี้อีกครั้ง เธอไขว้มือเรียวเล็กทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง จากนั้นก็มองหลิวจ้าวตี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพินิจพิจารณา และพูดว่า “สาวงามอันดับหนึ่งแห่งมหานครเอมพีเรียลในตอนนั้นก็อยู่ที่นี้แล้ว แต่ทำไมฉันถึงไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นเลยล่ะคะ คุณนายลู่ดูไม่เหมือนสาวงามคนนั้นเลยสักนิด หรือว่าเป็นคนละคนกันคะ?”“…” หลิวจ้าวตี้อ้าปากค้าง เธอมองเซี่ยซีหว่านด้วยความไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอรู้อะไรมา และเธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร“คุณนายลู่ ชื่อของคุณคือหลิวจ้าวตี้ แต่สาวงามอันดับหนึ่งแห่งมหานครเอมพีเรียลชื่อหลิวอิงลั่วใช่ไหมคะ?” เซี่ยซีหว่านพูดต่อหลิวจ้าวตี้เบิกตากว้างในทันที เธอมองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างตกตะลึงอันที่จริงแล้วเซี่ยซีหว่านก็รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่น้อยเลย บางเรื่องลู่หานถิงก็เป็นคนเล่าให้เธอฟัง ส่วนบางเรื่องเธอก็คาดเดาด้วยตัวของเธอเอง เธอยิ้มให้หลิวจ้าวตี้ที่ใบหน้าหน้าซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นเธอก็พูดว่า “ในตอนนั้นคุณลุงลู่แต่งงานกับหลิวอิงลั่ว และบนทะเบียนสมรสนี้ควรจะเป็นชื่อของคุณลุงลู่และหลิวอิงลั่ว แต่ฉันไม่รู้ว่าหลั