All Chapters of My Role: Chapter 41 - Chapter 50

Andrea Project na naman ang gagawin namin. Sa lumipas na araw at linggo ay mas lalo kaming naging abala. Ang sabi ng isa sa mga guro namin ay mas magiging mahirap daw sa mga susunod na grading. May mas ihihirap pa pala ito. Ang sabi nila ay mas madali daw ang math ngayong grade 10 pero parang hindi. Ewan ko ba kung bakit parang wala akong naiintindihan sa mga itinuturo nila ngayon. Pabagsak kong inihiga ang sarili ko sa damuhan. Kailangan ko ng kaunting katahimikan dahil ang sakit na ng ulo ko. Punyetang ulo 'to, eh. Laging sumasakit. Hindi ko alam ang dahilan ng pagsakit ng ulo ko sa t'wing marami akong nalalaman dahil sa pag-aaral. Dati naman akong hindi ganito. Hindi alam nila mama 'to, dahil hindi ko sinasabi. Ayoko na dumagdag pa sa isipin nila. Kahit kela kuya. Magka-away sila nung mga girlfriend nila kasi nga lagi silang busy sa ML. Nawala

Andrea Kaarawan ni Madam Arcardia ngayong araw at imbitado ako sa selebrasyong magaganap mamaya. Kailangan daw ay pormal ang suotin naming damit at hindi ko alam kung ano ang isusuot ko. Sasamahan daw ako nila Raia at Lexa na humanap ng damit na susuotin ko mamaya. Paniguradong sila na naman ang pipili ng damit. "Oyy, pikon." Tawag sa akin ni Jake. Nasa garden kami ng eskwelahan namin at nakaupo sa isang bench habang pinagmamasdan ang mga halaman sa paligid. Siya ang kasama ko ngayon dahil may inaasikaso si Al na project nila. Hindi kasi sila gumawa sa bahay kaya sa library sila gumagawa ngayon. Hindi pa nila tinapos sa bahay, mga tamad kasi kaya ngayon ay nagmamadali silang tapusin ang ginagawa nila. "Bakit?" Tanong ko. "Sa tingin mo, matatapos nila 'yun ngayon?" Tanong niya na ang tinutukoy ay a

Nagtungo siya sa rooftop at doon niya inilabas ang sniper na dala niya. 'Yun pala ang laman nang bitbit-bitbit niya. Ang tanong ngayon ay kung sino siya. Malalaman ko rin 'yan. Umalis na ako doon nang makahingi ako nang kopya nang mga footages. Pag-aaralan ko itong muli pag-uwi ko sa bahay. Sa ngayon ay si hagdan muna ang aasikasuhin ko. Sa susunod na kami magtutuos nang kung sinumang taong nasa likod nito. Bumalik ako sa ospital at dumeretso ako sa kwarto ni hagdan. Ang sabi daw nang doktor ay kailangan pa daw nang mahabang pahinga ni hagdan. Marami rin daw ang nawalang dugo dito kaya mas lalo niyang kailangan nang pahinga. Stable naman na daw ang kondisyon niya, ang kailangan nalang ay pahinga at i-monitor ang lagay niya. "Nalaman mo ba kung sino ang culprit?" Tanong ni Alexa sa akin. Umiling ako. "Hindi pa, sa susunod ko pa pag-aaralan ang mga fo

Andrea Mga sigawan nang tao ang narinig namin mula sa labas nang kwarto. Lahat kami sa loob ay yumuko at nagtago sa lugar kung saan kami maaring magtago. Inalalayan nila ako dahil nga naka dextrous pa ako at kagigising ko lang. Napaka gandang bungad nito sa akin ngayon. Nang matigil ang pagbabaril nang kung sino man sa labas ay dagling tumakbo sila kuya palabas at iniwan kaming dalawa ni Andrei. Hindi maaari na tumunganga ako dito. Tinanggal ko ang dextrous na nakakabit sa aking kamay saka tumakbo palabas. Ang sakit din pala nun. Akala ko ay hindi dahil sa mga pinapanuod ko ay hindi sila nasasaktan. Mga peke talaga at wala man lang kahit kaunting katotohanan ang pinapalabas nila. "Ate!" Tawag sa akin ni Andrei na sumunod din sa paglabas. Tumakbo kami sa hagdanan at doon dumaan dahil kung sa elevator kami sasakay ay kailangan pa nami

Andrea What a great morning. Hindi ako nakatulog nang ayus dahil sa mga pesteng hayop na may sala sa mga nangyari. Tinatamad akong pumasok ngayon kaya hindi muna ako papasok sa school. First time kong tamarin na pumasok. Ngayon lang ako tinamad sa tanang buhay ko. Lumabas ako nang kwarto ko nang hindi nagpapalit nang damit. Naka panjama at oversized shirt lang ako. Tinatamad din akong magpalit nang damit kaya hindi na ako nagpalit. Wala na akong taong nakita sa loob nang bahay dahil anong oras na din. Malamang ay nasa eskwelahan na sina kuya at nasa restaurant naman sila mama. Kumuha lang ako nang cereals sa ref at gatas. Hindi ko talaga trip ang mga gatas pero wala akong choice dahil wala namang pagkain dito na nakahain. Matapos kong kumain ay bumalik ako sa kwarto ko at inilock ang pinto nito. Ayokong maistorbo habang nagtatrabaho.