All Chapters of Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat: Chapter 1 - Chapter 10

Bumalik na lamang ako sa dining at doon nalang naghintay sa kanila. Tahimik kasi sa dining dahil walang masyadong bisita na pumapasok. Mga kasambahay lang nila tita ang nagpa balik balik kasi may mga kinukuha. Kinuha ko nalang ang phone ko at saka nag scroll sa social media. May nakita akong isang shared post ng ilang tao patungkol sa isang model ata, mukhang mayroon na namang bagong pinag- gigiliwan ang mga kababaihan. Tinignan ko ang mukha ng lalaki, walang duda. Napaka gwapo. Ang tangos ng ilong, ang ganda ng jawline at napaka musculine ng katawan. Parang CEO lang sa isang kompanya pero isang model. Nagpatuloy nalang ako sa pag-iiscroll ngunit halos mukha niya lang nakikita ko. Maging sa twitter at mga story nila sa instagram ay iisang lalaki lang ang nakikita ko. Gwapo naman kasi talaga pero wala pa rin akong pake.  Nag check nalang ako sa mga nag memessage sa akin sa aming page at sa mga nag-eemail. Nakita ko na may dalawang orders ng 6 fe

Nagulat ako dahil sa lakas na pag-sarado ng pinto. Muntik ng mahulog ang painting na naka sabit sa dingding dahil sa lakas ng impact. Nanginginig akong naglakad papunta sa sala habang hawak hawak ang pisngi kong namamaga dahil sa sampal.  Pagdating ko sa sala ay dahan-dahan akong umupo sa couch habang tumutulo ang luha. Sinuntok niya ang pader at saka lumapit sa akin. Galit na galit siya na para bang kaya niya akong patayin sa anumang oras. Nanlilisik sa galit ang kaniyang mga mata at saka ako marahas na ipinatayo upang sakalin. Nagulat ako sa kaniyang ginawa. Napahawak ako sa kamay niya na nasa aking leeg. “P-Please s-stop” pautal-utal kong pagmamakaawa sa kanya. Ngunit imbes na bitawan niya ako ay mas hinigitan niya pa ang pagsakal sa akin. Nawawalan na ako ng hangin kaya binitawan niya ako. Napa ubo ako at napahawak sa aking dibdib dahil sa sakit. Tumayo ako ngunit agad niya rin naman akong sinuntok dahilan n

Nagpatuloy lang ako sa pagkain ng agahan. Pasilip-silip naman sa akin si Lee habang nakangiti. Ang tigas ng ulo ng baklang to. Sabing di kami close ng Manuelitong yon. Umirap na lang ako sa kanya at saka dahan-dahang ininom ang kape ko.  Napatingin kami kay Lee nang biglang tumunog ang cellphone niya. Sunod-sunod na notification ang tumunog, halatang galing 'yon sa messenger.  “Ano ba 'to ke aga-aga may chismis...” pag-rereklamo niya eh halata namang laging nag-aabang sa mga chismis. Kinuha niya ang cellphone niya at inopen ito. Uminom siya ng tubig ngunit napaubo siya nang may nabasa. “OH MY GAYS!! BAKLA KA PINAG CHI-CHISMISAN KA SA GC NAMIN GAGA!” nagulat kami sa sigaw ni Lee.   “Lee you're friends with Ms. Victoria right? What's the relationship between her and Mr. Manuel?” binasa ni Lee ang mga tanong. Galing daw 'yon sa isang sikat na repor

Pagbalik ko sa event ay tapos na ang story telling ni Jason at Eleanor. Ang sayang lang na hindi ko napakinggan sa kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Ang ganda lang kasi sa feeling whenever I can hear someone's love story. Sa kung saan nagsimula, ano-ano muna ang mga pinag-daanan nila, paano nila naipaglaban ang kanilang pagmamahalan and so on. It's a privilege to be one of the people to hear the story of a certain person that really came from their own mouth and heart. I will really appreciate the approach if someone will talk to me about their own feelings about life and will let me enter their own phase of comfort zone. I will humbly take off my shoes and will lend them an ear to listen. How nice it is. I wish I can have my own story too. A story where despite the sadness and pain I'll feel, at the end of the day, happiness and love will still be the lead that will guide me with assurance and security.  I heavily sight and seize the moment of imagini

Nakayuko ako sa manibela at saka umiyak. Akala ko ba okay na ako? Pero bakit hanggang ngayon, sa tuwing naaalala ko ang nangyari sa nakaraan ay ang sakit-sakit pa rin. Ano bang nagawa ko? Bakit parang kahit anong pilit kong pag-usad sa buhay ay pakiramdam ko, kahit isang metrong layo ay di ko naabot. Ang sakit...ang sakit-sakit nung ginawa niyo. Sa tuwing naaalala ko ang mga pagmumukha nung mga taong nang abuso sa akin, emotional man o physical ay parang gusto kong...ewan. Basta gusto ko lang sigurong makaganti. Pero paano? Ang hina pa nga ng puso ko. Madali pa rin akong naiiyak dahil sa nakakapanghina lahat kahit isipin ko lang ang mga nangyari noon. Ang sakit lang, kasi buong akala ko malakas na ako ulit. Kaya ko ng pangunahan ang emosyon ko. Nakakapagpatuloy na ako sa buhay pero...hindi! Na realize kong takot lang talaga akong mapag-iwanan kasi halos lahat ng nakikita ko sa paligid ko ay may maayos na na buhay. Tapos ako ang gulo-gulo. Siran