LOGINShare
Kabanata 3
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Gusto ko na lumaki ang aking mga anak sa isang bahay kung saan matatawag nilang tunay na tahanan. Kung saan, kahit gaano man kalupit ang mundo sa kanila, gaano man kabigat ang kanilang pinag-dadaanan sa buhay ay sa aming tahanan parin sila uuwi na may kasiguraduhang sila ay tatanggapin ng buo na magbibigay din sa kanila ng tunay na kaligtasan at pagmamahal.
Kung may tao mang darating at kung may tao mang mag mamahal sa akin, nawa ay pagpalain siya ng Dyos at basbasan ang kaniyang buong kata-una. Lalo na ang kanyang kaluluwa, puso at isipan.
'Hoy bakla diyan ka lang ha, kuha lang ako ng maiinom natin' pagpa-alam niya sa akin
Tumango na lamang ako sa kanya.
Sigurado ako ang dadalhin non ay beer at coke lang. Beer kasi siya iinom at sa coke naman ako. Ayoko kasing umiinom kasi may mga masasamang memories ako sa alak na ayoko ng matandaan pa.
Sa pag hihintay ko kay Lee ay biglang tumunog ang cellphone ko. Si Laila ay tumatawag.
[Hello? Ate sorry po kung nadisturbo kita pero importante lang po kasi talaga] randam ko ang kaba ni Laila dahil sa kanyang boses.
[Bakit? May problema ba? Anong nangyari?] Tanong ko sa kanya.
[Uuwi po muna ako ng Cebu ate. Si Nanay po kasi ay nagkasakit. Natatakot po ako ate kaya gusto ko po muna siyang samahan] dagdag niya pa.
[Hala, sige okay lang. Huwag mo na problemahin mga trabaho natin sa cake. Umuwi ka na dae] sabi ko
[Maraming salamat po talaga ate, sige po ibababa ko na po] Binaba na niya ang tawag.
Nag-alala tuloy ako kay Laila. Mama niya na lang kasi ang natitirang pamilya niya sa buhay.
Agad naman ako nag open ng mobile bank at pinadalhan siya ng pera. Alam kong di yon manghihingi sa akin ng tulong kasi mahihiya iyon. Kaya ako na ang nagkusa
Nag send na rin ako sa kanya ng message na advance yon sa sweldo niya para di na niya ibalik pa sa akin ang pera.
Pagbalik ni Lee nakita niya mukha ko na alalang-alala kaya tinanong niya ako kung anong nangyari. Nagulat siya nang malaman niya ang nangyari.
Matagal niya pang na sink in sa kanyan utak ang bad news kaya di pa rin siya maka get over.
Nagtataka tuloy ako sa kanya kung kilala niya ba si Laila.
"Kilala mo ba si Laila? Bat kung makapag react ka jan parang magkakilala kayo matagal na?" tanong ko.
Natauhan naman siya.
"H-Huh? Hindi. Kasi di ba si Laila lang naman kasi kasama mo sa bahay mo. I was just worried about you and her too... Of course..." pautal-utal niyang sabi. Nag seryoso mukha niya mga 10 seconds. Napatitig na lang ako sa kanya.
"Anyways! Inom na tayo at magkuwento ka naman bakla ka. Kamusta life mo as a photographer ng isang mamahaling magazine?" tanong ko.
Napangiti siya sa akin.
"Girl ang daming pogi" Napahalakhak pa siya.
"Everyday busog na busog mga mata ko, eyss ene be" dagdag niya habang nagpapacute at inilagay ang kamay sa tenga.
"Ewan ko sayo" Napairap na lang ako.
"Totoo nga. At saka I did not know ha na nag sa-side line as model si Nikolai." May pa chismis, di ko naman kilala kung sino pinagsasabi niya.
"Nikolai? Sino yan huy?" Tanong ko.
Napaawang naman labi niya.
"Seryoso? Di mo siya kilala?"
Magtatanong ba ako kung kilala ko? Ang bobo naman nito.
"So sino nga?" paulit ko ng tanong.
"Kian Jean Nikolai Dion or also known as Nikolai or Niko. Sikat ang pangalan niya sa fashion industry kasi siya ang nag-mamay ari ng isang sikat na brand ng perfumes, ang Jeán." sabi niya sa akin na may pagkamangha.
'Talaga? Di ko pa rin siya kilala" sabi ko habang kumukuha ng mango float sa fridge.
Napabuntong hininga na lang siya sa akin.
"So ayun nga, while I was doing my job bakla. Biglang pumasok si Nikolai, ang gwapo. Napaka hot" sabi niya in a twinkling eyes.
"Siguro di siya nag sa-side line, imposible naman yun..." pagpatuloy niya "Halaaa! Baka binili niya company namin? Aahh" napatili pa ang bakla. Bakla talaga.
"Violeeeeeeet!"
Napatigil kami ni Lee sa pagsasalita nang may biglang tumawag sa akin. Si Nica tuwang tuwa nang makita niya ako. Tumakbo siya papalapit sa akin at saka niyakap ako ng napaka higpit.
"Violet I miss you so much, I miss your cakes and your coffee huhu"
Niyakap ko din siya pabalik. Napangiti ako
"I miss you too Dan"
" I was having fun outside and when I opened my phone, ang daming missed calls from you" sabi niya habang naka pout.
Napatawa na lang ako sa kanya. Napaka sweet niya sa akin pero sa iba napaka maldita niya haha. I really love this girl so much. Napaka maalaga niyang tao, kapag may sakit ako, agad siyang pupunta sa bahay kahit kalahati na ng gabi. Ang swerte ko naman.
"Oh yeah btw, Belle is not here anymore. She got a call from a client, it's important daw that's why she could not get to said her farewell na" sabi pa ni Nica.
Napangiti si Nica sa akin. Lumapit siya at isinabit niya ang braso ko sa braso niya. Naglakad kami palabas ng dining. Agad ko namang na realize kung saan kami pupunta.
"Nica ayoko makipag meet and greet sa mga common friends niyo" pagmamakaawa ko pa.
"Violet don't be shy. Common friends lang naman namin iyon nila Lee at Belle"
"Ehh ayoko talaga eh kasi nahihiya ako. Ayokong makipag-usap, please?" sabi ko habang nagpa cute.
"We want to introduce you. Every occasion and events, lagi nalang kami ang nakikita ng mga tao. I don't like it that they does not include you as one of my closest friends kaya i-introduce kita sa mga people"
Napakamot nalang ako sa ulo. Wala naman akong choice, baka mag tatampo na itong si Nica dahil di ako nagpapakilala sa mga friends nila.
Pagdating namin sa sala, agad naman akong naka feel ng awkwardness. Ibang mga lalaki ay napakaway kay Nica. Nakita ko rin si Mr. May Sayad. Napatingin lang siya sa akin.
Nag introduce your names kami at nalaman ko rin na ang iba sa kanila ay mga model at mga professionals na. May doctor at lawyer pa nga eh.
"I'm Violet" pagpapakilala ko sa last guy which is si Mr. May Sayad
"Hello rude, my name is Manuelito Villacura" ngumiti siya sa akin.
Napaawang labi ko dahil sa tawag niya sa akin. The heck.
Mukhang di naman narinig nila Nica at Lee dahil busy sila sa pakikipag usap.
Ngumiti lang si Manuelito sa akin.
Naghahamon ata to ng away.
"The hell with you" sabi ko sa kanya habang naka kunot ang mga kilay.
"No. The heaven with me" depensa niya.
What? Ano pinagsasabe mong gago ka.
I just rolled my eyes at him.
Di naman mainitin ang ulo ko pero bakit pagdating sa kanya mukhang kukulo.
Lumapit ako kay Nica at nakipag usap na rin sa mga tao na nandoon. Hindi naman kasi ako totally introverted person, sadyang umiiwas lang ako sa pakikipag usap kasi tinatamad lang ako. Especially if di naman konektado sa business kong cakes.
"Lee, di ba naging photographer ka sa Mellin Magazine? Did you happen to know Eli Corie?" tanong ng isang guy. As far as I can remember, siya si Jacob
"Eli Corie? Of course. She was one of the supermodels kung bakit laging nasa top ang Mellin. But I did not hear anything about her now, di ko na alam kung nasaan siya" saad ni Lee.
Tumango naman ang lalaking nag ngangalang Jacob. Di naman ako maka relate sa mga pinag-uusapan nila, bakit pa ba ako nandito. Umiinom lang ako ng coke kasi di ko rin bet ang iniinom nila.
"Uhm, Violet?" napatingin ako sa tumawag sa akin. It's Lucas. He smiled at me so I smiled back at him too.
"Yes?" I answered
"Are you familiar with Alexander Mason?" tanong niya sa akin.
Napahinto ako bigla sa question niya.
"W-what?"
"Uh nothing. I'm sorry" sabi niya na lang at saka ininom ang alak na nasa baso. Naka glue pa rin ang mga titig ko kay Lucas. How did he know him? This world is really small.
Nanghina ako bigla nang marinig ko ang pangalan niya. Nakaramdam tuloy ako ng panlalamig. Hinawakan naman ni Nica ang kamay ko at saka ngumiti. Nakita ko rin na napatingin si Lee sa akin. Ngumiti na lamang ako sa kanila upang di sila mag-alala.
I excused my self after two minutes. Dumiretso ako sa dining dahil bigla akong nauhaw. Pakiramdam ko natuyo ang aking lalamunan.
Habang na sa dining area na ako, nanghina bigla ang tuhod ko buti nalang nakahawak pa ako sa may sink. Kinalma ko sarili ko at huminga ng malalim.
Relax, Violet.
Nag text ako kay Lee at Nica na uuwi na muna ako. Alam kong bastos pero kinakailangan ko na talagang umuwi ng bahay. Nagpaalam na rin ako kay tita Maki. Mabuti nalang at naintindihan nila ako. Sadyang si tita lang talaga yung makulit. Gusto niya daw kasi na sa bahay nalang nila ako magpapalipas ng gabi. Pero ako parin ang nagwagi.
Habang palabas na ako ng gate nakita ko si Manuel na nakaabang. Papalapit na ako kaya tinaasan ko siya ng kilay. Nakakunot na rin ang mukha niya. Pinigilan niya ako, mukhang may gustong sabihin. Tinignan ko siya at naghintay ng ilang segundo ngunit wala naman pala.
“May sasabihin ka ba o wala? Nakaharang ka sa dararaanan ko” suplada kong sabi sa kanya.
Umiling naman siya.
“I am just making sure, the rude girl won't ruin the party for answering sarcastic answers. Well I guess you're already going out? That's a great idea, then. The party will be save.”
Kumulo naman dugo ko sa kanya.
Naglakad siya patungo sa isang itim Aston Martin. Kotse niya ata 'yon. Habang naglalakad siya at nakatalikod sa akin, parang gusto ko siyang hampasin ng heels.
Pumasok nalang ako sa loob ng kotse at saka pinaharurot pauwi ng bahay. Pagka dating ko sa bahay, nag message ako sa group chat naming mga magkakaibigan.
[Nakauwi na ako. I'm sorry Lee kung umuwi ako agad. Happy birthday again bakla!] -Violet
Na seen naman agad nilang tatlo yun.
[Hala, umuwi ka na girl? I was about to go back kasi di kita nakita kanina :<] -Belle
[Okay lang bakla masarap naman cake mo hahaha napaka bastos nga lang nung sinulat mo] -Lee
[Let's have some fun if we're not busy anymore. Violet you should take some rest first. I love you <3] -Nica
Nag offline rin ako agad at saka nag hubad upang magbabad sa bath tub.
Related chapters
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 4
Nagulat ako dahil sa lakas na pag-sarado ng pinto. Muntik ng mahulog ang painting na naka sabit sa dingding dahil sa lakas ng impact. Nanginginig akong naglakad papunta sa sala habang hawak hawak ang pisngi kong namamaga dahil sa sampal.Pagdating ko sa sala ay dahan-dahan akong umupo sa couch habang tumutulo ang luha. Sinuntok niya ang pader at saka lumapit sa akin. Galit na galit siya na para bang kaya niya akong patayin sa anumang oras. Nanlilisik sa galit ang kaniyang mga mata at saka ako marahas na ipinatayo upang sakalin. Nagulat ako sa kaniyang ginawa. Napahawak ako sa kamay niya na nasa aking leeg.“P-Please s-stop” pautal-utal kong pagmamakaawa sa kanya. Ngunit imbes na bitawan niya ako ay mas hinigitan niya pa ang pagsakal sa akin. Nawawalan na ako ng hangin kaya binitawan niya ako.Napa ubo ako at napahawak sa aking dibdib dahil sa sakit. Tumayo ako ngunit agad niya rin naman akong sinuntok dahilan n
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 5
Nagising ako sa cellphone kong paulit-ulit na nag-riring. Inabot ko ito at saka tinignan kung sino ang tumatawag. Si Nica lang pala. Tinignan ko rin kung anong oras na, kaka alas syete pa lang ah. Bat ang aga naman napatawag nito.[“Hello? Bakit?”] tanong ko agad.[“Good morning our Vivi, open up. We're here!”] sabi niya in an energetic way.[“Huh? Anong we're he--”] tuluyan akong nagising nang na realize ko ang sinabi ni Nica. Napahikab pa ako habang sumisilip sa bintana, baka nag prank lang to. Pero nakita ko sasakyan ni Lee na nakaparada sa labas ng gate.[“Anong ginagawa niyo dito? Ang aga pa ha!”] tanong ko.[“Nothing. We just wanna see you. Come on hurry up”] sabi niya sa akin. Nakita ko si Lee na humihikab. Mukhang napuyat pa ata to kagabi sa birthday niya. Duda ako plano to ni Nica. Nakita ko rin si B
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 6
Nagpatuloy lang ako sa pagkain ng agahan. Pasilip-silip naman sa akin si Lee habang nakangiti. Ang tigas ng ulo ng baklang to. Sabing di kami close ng Manuelitong yon. Umirap na lang ako sa kanya at saka dahan-dahang ininom ang kape ko.Napatingin kami kay Lee nang biglang tumunog ang cellphone niya. Sunod-sunod na notification ang tumunog, halatang galing 'yon sa messenger.“Ano ba 'to ke aga-aga may chismis...” pag-rereklamo niya eh halata namang laging nag-aabang sa mga chismis. Kinuha niya ang cellphone niya at inopen ito. Uminom siya ng tubig ngunit napaubo siya nang may nabasa.“OH MY GAYS!! BAKLA KA PINAG CHI-CHISMISAN KA SA GC NAMIN GAGA!” nagulat kami sa sigaw ni Lee.“Lee you're friends with Ms. Victoria right? What's the relationship between her and Mr. Manuel?” binasa ni Lee ang mga tanong. Galing daw 'yon sa isang sikat na repor
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 7
“Paki-ingat nalang po ang paglagay sa cake kuya ha? Maraming salamat po sa tulong.” sabi ko sa isa sa mga receptionist na tumulong sa akin para buhatin ang cake. Nang ma position na sa tamang area ang cake ay agad ko na itong inumpisahang i-layered ang ibang hindi ko pa nailagay. Nagsimula na rin ako sa paglatag ng mga design kagaya na lamang ng mga daisy dahil ito ang gusto ng bride.Matapos ang ilang oras sa pag-dedesinyo ay nagpunta ako ng cr upang magbihis ng damit. Nakikiusap kasi sa akin si Eleanor, which is ang kinakasal na bride, na umattend ako kahit sa reception lang. Dahil wala naman akong ibang lakad, di rin naman hectic ang schedule ko sa pagtuturo ay sumang-ayon nalang ako sa pabor niya. Aarte pa ba ako eh ako na nga yung ininvite.Nag lagay ako ng konting make up para magmukha akong tao. Nag perfume rin ako ng kaunti. Di naman ako naligo ng pawis matapos kong mag design ng cake, ayaw ko lang talaga magmukhang
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 8
Pagbalik ko sa event ay tapos na ang story telling ni Jason at Eleanor. Ang sayang lang na hindi ko napakinggan sa kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Ang ganda lang kasi sa feeling whenever I can hear someone's love story. Sa kung saan nagsimula, ano-ano muna ang mga pinag-daanan nila, paano nila naipaglaban ang kanilang pagmamahalan and so on. It's a privilege to be one of the people to hear the story of a certain person that really came from their own mouth and heart. I will really appreciate the approach if someone will talk to me about their own feelings about life and will let me enter their own phase of comfort zone. I will humbly take off my shoes and will lend them an ear to listen. How nice it is. I wish I can have my own story too. A story where despite the sadness and pain I'll feel, at the end of the day, happiness and love will still be the lead that will guide me with assurance and security.I heavily sight and seize the moment of imagini
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 9
Gulat akong napatingin sa pinanggalingan nung sigaw. It's a man! Dahil sa sigaw niyang 'yon ay nakikisabay na rin ang ilan.“Kissss!” hiyaw nung mga groomsmen. Napatingin ako kay Lito na nasa aking gilid, nakatingin pala siya sa akin, na para bang sinusuri ang aking reaksyon. Naramdaman kong namumula na pisngi ko dahil sa kantyaw nung mga guests. Bahagya akong bumuga ng hangin upang maipalabas ang kung ano man ang bumabara sa aking lalamunan. Kinakabahan ako at nahihiya.Ngumiti ako ng kaunti sa mga taong nasa aking harap, lalo na sa lalaking nagpasimuno. At nagsalita.“I'm sorry but we're not in that kind of relationship to ki—” di ko natapos ang sasabihin ko nang may nagputol.“Yes you are Miss!” isa sa mga groomsmen habang nakangisi.“Yeah! I heard the both of you are in a relationship!” sigaw din nung kaniyang katabi. Napasinghap naman ang iba, lalo na ang mga kababaihan. I guess
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 10
Nakayuko ako sa manibela at saka umiyak. Akala ko ba okay na ako? Pero bakit hanggang ngayon, sa tuwing naaalala ko ang nangyari sa nakaraan ay ang sakit-sakit pa rin. Ano bang nagawa ko? Bakit parang kahit anong pilit kong pag-usad sa buhay ay pakiramdam ko, kahit isang metrong layo ay di ko naabot.Ang sakit...ang sakit-sakit nung ginawa niyo. Sa tuwing naaalala ko ang mga pagmumukha nung mga taong nang abuso sa akin, emotional man o physical ay parang gusto kong...ewan. Basta gusto ko lang sigurong makaganti. Pero paano? Ang hina pa nga ng puso ko. Madali pa rin akong naiiyak dahil sa nakakapanghina lahat kahit isipin ko lang ang mga nangyari noon.Ang sakit lang, kasi buong akala ko malakas na ako ulit. Kaya ko ng pangunahan ang emosyon ko. Nakakapagpatuloy na ako sa buhay pero...hindi!Na realize kong takot lang talaga akong mapag-iwanan kasi halos lahat ng nakikita ko sa paligid ko ay may maayos na na buhay. Tapos ako ang gulo-gulo. Siran
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 11
Nothing can beat the joy feeling of walking down in the isle. Ang saya ko dahil sa wakas, ang pangarap ko noon ay nagkakatotoo. Nakangiti ako habang may luhang umaagos sa aking mga mata. Hindi ko na iyon pinahiran pa dahil nakasuot ako ng balabal. Ang saya ng mga tao sa aking paligid. Mabagal ang aking paglakad na para bang pinakiramdaman ko ang moment. I am not going to let the day pass without me feeling this moment. Matagal ko na itong pangarap, at ang matupad ito ay ang sarap sa pakiramdam. Bahagya akong huminga ng malalim at nagpalabas ng hangin upang maibsan ang aking naramdamang kasiyahan.Papalapit na ako sa altar, nakita ko na siya. Ang mga ngiti niya, ang gwapo niya sa ngiti niya. Ang linis niyang tignan sa kaniyang black suit. Nakita ko siyang naka ngiti habang nakipag-kausap sa kaniyang katabi. Nang lumingon siya sa akin ay agad ko rin siyang nginitian. Napawi ang kaniyang ngiti at pinagmasdan akong mabuti, di ko siya makita ng maayos dahil sa balabal. Pero
Latest chapter
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
