Share

Kabanata 4

last update Last Updated: 2021-07-17 20:54:33

Nagulat ako dahil sa lakas na pag-sarado ng pinto. Muntik ng mahulog ang painting na naka sabit sa dingding dahil sa lakas ng impact. Nanginginig akong naglakad papunta sa sala habang hawak hawak ang pisngi kong namamaga dahil sa sampal. 

Pagdating ko sa sala ay dahan-dahan akong umupo sa couch habang tumutulo ang luha. Sinuntok niya ang pader at saka lumapit sa akin. Galit na galit siya na para bang kaya niya akong patayin sa anumang oras. Nanlilisik sa galit ang kaniyang mga mata at saka ako marahas na ipinatayo upang sakalin. Nagulat ako sa kaniyang ginawa. Napahawak ako sa kamay niya na nasa aking leeg.

“P-Please s-stop” pautal-utal kong pagmamakaawa sa kanya. Ngunit imbes na bitawan niya ako ay mas hinigitan niya pa ang pagsakal sa akin. Nawawalan na ako ng hangin kaya binitawan niya ako. 

Napa ubo ako at napahawak sa aking dibdib dahil sa sakit. Tumayo ako ngunit agad niya rin naman akong sinuntok dahilan ng pagka dapa ko sa sahig. Nalalasahan ko ang pagdurugo ng aking labi. Nakita ko ang sarili ko sa repleksyon ng salamin na nasa aking harapan. Ang gulo na ng aking buhok, may mga sugat at pasa na rin ako sa iba't-ibang bahagi ng aking mukha.

“Bakit ba ako humantong sa ganitong buhay?” tanong ko nalang sa aking sarili.

Siguro ang sama kong tao noon sa una kong buhay kaya karma ko na ang lahat ng nangyayari sa akin ngayon. Ang sakit sakit lang sa puso at isipan. Matalino akong tao eh, lahat ng problema ko noon naso-solosyunan ko kaagad pero bakit? Bakit ngayon, kahit isang pag-iisip lang sa kung paano ako makakalabas sa aking paghihirap ay nanghihina ako agad. Hindi ko kayang isipin. Natatakot ako. Di ko talaga alam kung bakit ako humantong sa ganito. Sa kung para saan pa ang diplomang aking nakuha sa isang prestihiyosong unibersidad kung bobo naman akong humarap sa mga problema ko sa buhay?

I was good at decision making pero bakit ngayon hindi ako makakapag desisyon agad? I was against to any violence pero ngayon bakit parang handa akong saluhin lahat ng mga pang-aabuso na nagmula sa kanyang mga kamay? 

How ironic it is, I was once an advocate who firmly fought against violence. I help those people who were in need to serve their rights for the truth and justice but I cannot even help myself when the world was starting to turn it's cruelty against me. 

Nakakatawa talaga ang buhay. 

Napasigaw ako sa sakit dahil bigla niya akong sinipa sa tiyan.

“Ahhhhh” napaiyak ako at hinawakan ang aking tiyan. Aray ang sakit ng puson ko. Dahan-dahan kong kinalma ang aking sarili at umupo ng maayos. Huminga ako ng malalim ngunit patuloy pa rin ako sa pag-iyak.

Kinakabahan ako, hindi ko kayang tanggapin kung may mangyaring masama–

Nangingig ang aking kalamnan nang bigla kong nahawakan ang dugo na dumadaloy. Nagulat ako, di ko matanggap. Ayaw kong tanggapin..

Nataranta ako bigla pero mas nangingibabaw sa akin ang takot. Napatakip ako sa aking bibig at saka humahagulhol sa pag-iyak. 

Nagising ako dahil sa tunog ng aking cellphone. Nag alarm pala ako ng isang oras kasi alam kong makakatulog ako habang nakababad sa bath tub. Napahawak ako sa aking ulo dahil sa sakit. Na realize ko rin na may luha pala sa aking mga mata, kaya inabot ko ang tissue at pinunasan ko ito. Naalala ko na nananaginip pala ako. Umahon ako sa bath tub at dumiretsong nagpunta sa closet upang magbihis. Nag-aayos ako sa aking sarili at nakikita ko ang sarili kong repleksyon sa salamin ng aking cabinet. 

Ngumiti ako at nag-sabing...

“Thank you for being strong”

Nagpunta ako sa kama at saka lumubog. Nakapikit ako mga 30 minutes ang nakalipas nang biglang tumunog cellphone ko na nakapatong sa ibabaw ng drawer. Inabot ko ito at saka tinignan. May notifications ako sa F******k. Si Lee lang pala nag mention sa akin sa isang shared post. Pag open ko nabasa ko ang pangalan ng isang lalaki.

“Kian Nikolai...” 

Ah ito ba sinasabi ni Lee? Siya rin yung nakita ko kanina sa mga shared post ng kababaihan. Kaya pala tuwang-tuwa ang bakla. 

Pero bakit parang may issue ata to? I click the link upang malaman kung bakit ba nag mentioned sa akin si Lee.

“Kian Jean Nikolai Dion, The Owner of Jeán Companies and Alexander Mason who owns the Xander Islands were causing ruckus in a Bar in Makati City last Tuesday...”

Nagulat ako sa aking nabasa. Napahawak ako sa aking bibig dahil sa gulat. 

Ang gulo ng comment sections. Binasa ko ang iba, nagulat naman ako sa mga pinagsasabi nila. Kinakabahan ako nang makita ko ang mukha niya. I calm myself.

“Bakit sila nag-away? Siguro dahil sa babae”

“May pasa na nga ang gwapo pa rin ni Alexander myluvs”

“Sure ako babae ang pinag-aawayan ng mga ito”

“Ang swerte naman ni girl”

“Pag marami talagang pera walang pake kung magasgasan mukha nila kasi may pambayad naman para pang opera”

Napangiwi ako. Ano ba pinagsasabe ng mga nilalang na ito. Obviously hindi naman babae ang pinag-aawayan. Napatawa at naawa nalang ako sa mga nag fa-fantasize kay Alexander.

So who is Kian? Nagpunta ako ng i*******m at nag stalk. Na realized ko rin na matagal na pala siyang naka follow sa akin. Wow ha, iba talaga beauty mo Violet.

Nag follow back din ako kasi naka private account siya. Nung na accept, stalker ang peg ko. May nakita akong isang post kung saan grupo ng mga kalalakihan ang may hawak ng bote ng beer. May nakita rin akong isang familiar na lalaki. Si Mr. May Sayad.

Oo, si Manuelito Villacura.

Magbarkada ata sila. 

May mga comments ng mga sikat na model. Especially girls.

@CharlotteMagazines “Handsomes!”

@nesiemollie “Manuel marry me please”

Nakita ko naman kung sino ang nag reply sa comment na 'marry me please'

@ManuelVillacura replied to @nesiemollie “No. I am not into marriage”

Siguro gusto niya lang maraming babae habang buhay. Babaero siguro to. Char tumahimik ka Violet, stop judging someone. Pero baka wala pa siyang nakitang the one niya or di kaya di niya bet ang mga ito. Tsk

“As if naman may papatol sa 'yo.”

Nagulat ako dahil na type ko pala yon at saka na reply. Hala gago!

@ManuelVillacura replied to @VictoriaViolet “You and your mouth”

Nagulat ako sa reply niya. What? Ako papatol? Anong 'you and your mouth?' 

@VictoriaViolet replied to @ManuelVillacura "What?"

@ManuelVillacura replied to @VictoriaViolet “I said you and your mouth is rude. Stop thinking anything else” may emoticon pa na tumatawa. 

Agad namang tumaas ang dugo ko sa ulo. Ano bang pinaggagawa ng lalaking ito at bakit parang halos lahat nalang ng bagay na kaugnay sa kanya ay naiinis ako. 

Gegeh talo ako dun. Marami namang nag like sa reply ko at reply niya. Buti nalang din naka private account ako di nila ako basta-bastang ma stalk. Alam ko na kasi anong kasunod, I am not assuming anything ha pero ganon lang kasi talaga ang mga tao noh. Especially if sikat ka, like this may sayad sa utak na guy, marami talagang makikialam sa buhay mo. Kahit pa sa simpleng pag reply at pag comment mo sa isang tao na katulad ko na hindi naman famous. 

Ay no, I'm a famous chef. Duh

Charot. Pag design at pag bake lang ng cakes ang kaya ng powers ko.

Nag exit nalang ako ng i*******m at saka natulog kasi marami pa akong gagawin bukas.

Related chapters

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 5

    Nagising ako sa cellphone kong paulit-ulit na nag-riring. Inabot ko ito at saka tinignan kung sino ang tumatawag. Si Nica lang pala. Tinignan ko rin kung anong oras na, kaka alas syete pa lang ah. Bat ang aga naman napatawag nito.[“Hello? Bakit?”] tanong ko agad.[“Good morning our Vivi, open up. We're here!”] sabi niya in an energetic way.[“Huh? Anong we're he--”] tuluyan akong nagising nang na realize ko ang sinabi ni Nica. Napahikab pa ako habang sumisilip sa bintana, baka nag prank lang to. Pero nakita ko sasakyan ni Lee na nakaparada sa labas ng gate.[“Anong ginagawa niyo dito? Ang aga pa ha!”] tanong ko.[“Nothing. We just wanna see you. Come on hurry up”] sabi niya sa akin. Nakita ko si Lee na humihikab. Mukhang napuyat pa ata to kagabi sa birthday niya. Duda ako plano to ni Nica. Nakita ko rin si B

    Last Updated : 2021-07-17
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 6

    Nagpatuloy lang ako sa pagkain ng agahan. Pasilip-silip naman sa akin si Lee habang nakangiti. Ang tigas ng ulo ng baklang to. Sabing di kami close ng Manuelitong yon. Umirap na lang ako sa kanya at saka dahan-dahang ininom ang kape ko.Napatingin kami kay Lee nang biglang tumunog ang cellphone niya. Sunod-sunod na notification ang tumunog, halatang galing 'yon sa messenger.“Ano ba 'to ke aga-aga may chismis...” pag-rereklamo niya eh halata namang laging nag-aabang sa mga chismis. Kinuha niya ang cellphone niya at inopen ito. Uminom siya ng tubig ngunit napaubo siya nang may nabasa.“OH MY GAYS!! BAKLA KA PINAG CHI-CHISMISAN KA SA GC NAMIN GAGA!” nagulat kami sa sigaw ni Lee.“Lee you're friends with Ms. Victoria right? What's the relationship between her and Mr. Manuel?” binasa ni Lee ang mga tanong. Galing daw 'yon sa isang sikat na repor

    Last Updated : 2021-07-17
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 7

    “Paki-ingat nalang po ang paglagay sa cake kuya ha? Maraming salamat po sa tulong.” sabi ko sa isa sa mga receptionist na tumulong sa akin para buhatin ang cake. Nang ma position na sa tamang area ang cake ay agad ko na itong inumpisahang i-layered ang ibang hindi ko pa nailagay. Nagsimula na rin ako sa paglatag ng mga design kagaya na lamang ng mga daisy dahil ito ang gusto ng bride.Matapos ang ilang oras sa pag-dedesinyo ay nagpunta ako ng cr upang magbihis ng damit. Nakikiusap kasi sa akin si Eleanor, which is ang kinakasal na bride, na umattend ako kahit sa reception lang. Dahil wala naman akong ibang lakad, di rin naman hectic ang schedule ko sa pagtuturo ay sumang-ayon nalang ako sa pabor niya. Aarte pa ba ako eh ako na nga yung ininvite.Nag lagay ako ng konting make up para magmukha akong tao. Nag perfume rin ako ng kaunti. Di naman ako naligo ng pawis matapos kong mag design ng cake, ayaw ko lang talaga magmukhang

    Last Updated : 2021-07-28
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 8

    Pagbalik ko sa event ay tapos na ang story telling ni Jason at Eleanor. Ang sayang lang na hindi ko napakinggan sa kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Ang ganda lang kasi sa feeling whenever I can hear someone's love story. Sa kung saan nagsimula, ano-ano muna ang mga pinag-daanan nila, paano nila naipaglaban ang kanilang pagmamahalan and so on. It's a privilege to be one of the people to hear the story of a certain person that really came from their own mouth and heart. I will really appreciate the approach if someone will talk to me about their own feelings about life and will let me enter their own phase of comfort zone. I will humbly take off my shoes and will lend them an ear to listen. How nice it is. I wish I can have my own story too. A story where despite the sadness and pain I'll feel, at the end of the day, happiness and love will still be the lead that will guide me with assurance and security.I heavily sight and seize the moment of imagini

    Last Updated : 2021-08-01
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 9

    Gulat akong napatingin sa pinanggalingan nung sigaw. It's a man! Dahil sa sigaw niyang 'yon ay nakikisabay na rin ang ilan.“Kissss!” hiyaw nung mga groomsmen. Napatingin ako kay Lito na nasa aking gilid, nakatingin pala siya sa akin, na para bang sinusuri ang aking reaksyon. Naramdaman kong namumula na pisngi ko dahil sa kantyaw nung mga guests. Bahagya akong bumuga ng hangin upang maipalabas ang kung ano man ang bumabara sa aking lalamunan. Kinakabahan ako at nahihiya.Ngumiti ako ng kaunti sa mga taong nasa aking harap, lalo na sa lalaking nagpasimuno. At nagsalita.“I'm sorry but we're not in that kind of relationship to ki—” di ko natapos ang sasabihin ko nang may nagputol.“Yes you are Miss!” isa sa mga groomsmen habang nakangisi.“Yeah! I heard the both of you are in a relationship!” sigaw din nung kaniyang katabi. Napasinghap naman ang iba, lalo na ang mga kababaihan. I guess

    Last Updated : 2021-08-04
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 10

    Nakayuko ako sa manibela at saka umiyak. Akala ko ba okay na ako? Pero bakit hanggang ngayon, sa tuwing naaalala ko ang nangyari sa nakaraan ay ang sakit-sakit pa rin. Ano bang nagawa ko? Bakit parang kahit anong pilit kong pag-usad sa buhay ay pakiramdam ko, kahit isang metrong layo ay di ko naabot.Ang sakit...ang sakit-sakit nung ginawa niyo. Sa tuwing naaalala ko ang mga pagmumukha nung mga taong nang abuso sa akin, emotional man o physical ay parang gusto kong...ewan. Basta gusto ko lang sigurong makaganti. Pero paano? Ang hina pa nga ng puso ko. Madali pa rin akong naiiyak dahil sa nakakapanghina lahat kahit isipin ko lang ang mga nangyari noon.Ang sakit lang, kasi buong akala ko malakas na ako ulit. Kaya ko ng pangunahan ang emosyon ko. Nakakapagpatuloy na ako sa buhay pero...hindi!Na realize kong takot lang talaga akong mapag-iwanan kasi halos lahat ng nakikita ko sa paligid ko ay may maayos na na buhay. Tapos ako ang gulo-gulo. Siran

    Last Updated : 2021-08-04
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 11

    Nothing can beat the joy feeling of walking down in the isle. Ang saya ko dahil sa wakas, ang pangarap ko noon ay nagkakatotoo. Nakangiti ako habang may luhang umaagos sa aking mga mata. Hindi ko na iyon pinahiran pa dahil nakasuot ako ng balabal. Ang saya ng mga tao sa aking paligid. Mabagal ang aking paglakad na para bang pinakiramdaman ko ang moment. I am not going to let the day pass without me feeling this moment. Matagal ko na itong pangarap, at ang matupad ito ay ang sarap sa pakiramdam. Bahagya akong huminga ng malalim at nagpalabas ng hangin upang maibsan ang aking naramdamang kasiyahan.Papalapit na ako sa altar, nakita ko na siya. Ang mga ngiti niya, ang gwapo niya sa ngiti niya. Ang linis niyang tignan sa kaniyang black suit. Nakita ko siyang naka ngiti habang nakipag-kausap sa kaniyang katabi. Nang lumingon siya sa akin ay agad ko rin siyang nginitian. Napawi ang kaniyang ngiti at pinagmasdan akong mabuti, di ko siya makita ng maayos dahil sa balabal. Pero

    Last Updated : 2021-08-04
  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 12

    “Wow, you are so pretty my dear.” she directly said habang bahagyang nakangiti. Ang ganda mo rin, sabi ko nalang sa sarili ko at saka ngumiti pabalik sa kanya.Dahil nagustuhan ko rin naman iyon ay kinuha ko nalang ito. May ibinigay din sa akin si Nica ng tatlong swimwear. Orange and white two piece, at black one piece, sabi niya it looks good on me too knowing I have beautiful and white body. I am not into finding what's really good on me when it comes to shopping kasi madali lang akong na bo-bored so I accepted her judgment since I know maganda rin naman taste niya sa fashion. The only thing that I bought na ako lang talaga ang pumili is, a white and dark red beach cardigan. I also bought two trendy sunglasses, white and black.After buying the things we need in the clothing section. We proceeded to footwear. Isang tsinelas lang binili ko at isang sandals. After that nagpunta rin kami ng watson to buy some lotion an

    Last Updated : 2021-08-05

Latest chapter

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 91 END

    Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 90 PART 2

    SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 90 PART 1

    Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 89

    Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 88

    Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 87 PART 2

    Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 87 PART 1

    Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 86

    TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye

  • Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat   Kabanata 85

    “What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status