LOGINShare
Kabanata 2
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Bumalik na lamang ako sa dining at doon nalang naghintay sa kanila. Tahimik kasi sa dining dahil walang masyadong bisita na pumapasok. Mga kasambahay lang nila tita ang nagpa balik balik kasi may mga kinukuha.
Kinuha ko nalang ang phone ko at saka nag scroll sa social media. May nakita akong isang shared post ng ilang tao patungkol sa isang model ata, mukhang mayroon na namang bagong pinag- gigiliwan ang mga kababaihan. Tinignan ko ang mukha ng lalaki, walang duda. Napaka gwapo. Ang tangos ng ilong, ang ganda ng jawline at napaka musculine ng katawan. Parang CEO lang sa isang kompanya pero isang model. Nagpatuloy nalang ako sa pag-iiscroll ngunit halos mukha niya lang nakikita ko. Maging sa twitter at mga story nila sa i*******m ay iisang lalaki lang ang nakikita ko. Gwapo naman kasi talaga pero wala pa rin akong pake.
Nag check nalang ako sa mga nag memessage sa akin sa aming page at sa mga nag-eemail. Nakita ko na may dalawang orders ng 6 feet na wedding cake. Trabaho na naman hays. Buti nalang hindi same ang date.
Habang abala ako sa pag check ng mga nagpa booking for cakes ay may pumasok na matipunong lalaki sa kusina. Napatingin ako sa kanya at napatingin din siya sa akin. Na realized ko din na isa siya sa mga grupo ng mga kalalakihan na nag iinuman sa sala. Di ko na lamang siya pinansin at nagpatuloy na lamang ako sa aking ginagawa.
Tumatagal ang oras ngunit parang di pa rin tapos ang lalaki kung ano man ang kanyang hinahanap kasi di parin siya lumalabas. Napatingin na lamang ako sa kanya. Mukhang may ina-asikaso siya sa may sink.
Nilapitan ko siya at tinanong kung ano ang kanyang hinahanap.
"Excuse me, may hinahanap ka?" napatingin siya sa akin.
"I was looking for an ice. Is there anything I could get?"
Ice? Ice ba hinahanap niya? Bat di siya dumiretso sa ref? May sayad ata to.
"Yelo hinahanap mo? Bat nandito ka sa cabinet naka harap, nandon lang naman ang ref" sabay turo sa may corner kung nasaan ang refrigerator. "Sana okay ka lang" dagdag ko pa.
"Are you being sarcastic to me?" kumunot mukha niya
"Oo bakit?" deretso kong tugon na nakakunot din ang mukha.
"Rude." at lumabas siya ng dining.
Napanga-nga na lang ako. Nag-sasayang lang ata iyon ng oras dito, nasa 30 minutes na kasi ang nakalipas tapos wala rin naman palang makukuha kasi napakaarte. Sinasagot ko lang siya ng napaka obvious eh. May sayad ata talaga yung lalaki na 'yon.
May sayad na. Maarte pa
Ang arte. Ako na nga nagtanong kung ano ang hinahanap niya para matulungan, ako pa yung rude.
Rude naman kasi talaga approach mo Violet kaya tumahimik ka rin dyan bruha ka.
Di ko na lamang siya inintindi, di ko rin naman siya kilala.
Sa pag-aantay ko ng mga isang oras, pumasok rin si Lee. Nagulat pa siya ng makita niya ako.
"Renee? kanina ka pa nandito? Bat di mo ko tinawagan?" waw ha ikaw nga yung hindi sumasagot sa mga tawag ko.
"Tumahimik ka bakla kanina pa kita tinatawagan"
"What?" pinakunot niya pa mukha niya at naglakad papalapit sa akin. "Oh nakalimutan ko pala phone ko, naka silent pala iyon" napatawa pa siya.
"Letche ka"
Napatawa na lamang siya ng malakas. "Sorry sorry mauulit pa, I mean di na mauulit" ang bakla tawa ng tawa.
"So bakit di ka lumabas ng bahay? Nandon sina Belle sa pool." sabi niya sa akin "Ay wag mo ng sagutin kung bat di ka lumabas, alam ko na sagot nun" dagdag niya pa.
"Nga pala girl, halika ipapakilala muna kita sa mga hotties na bf ko." pina-ikot ko nalang mata ko dahil sa pinag sasabi niya.
"Lee kung yung mga kalalakihan na nasa sala ang tinutukoy mo, hardpass"
"Luh bat mo alam?" pagtataka niya.
"Luh bet me elem?" pang gagaya ko. "Bakla ka kanina pa ako naglilibot sa bahay niyo dahil di kita mahanap" dagdag ko agad na may bahid na irita sa mukha.
Napatawa lang siya sa akin.
"Girl bakit ba ayaw mo? Puro 'yon mga hotties, professionals, at saka malaki yung ano..." di niya tinuloy
"Ang ano? Kadiri ka abnormal"
Tumawa na lang siya.
Baklang to talaga bakit ko ba to naging kaibigan. Char kahit ganyan yan, mahal ko yan.
Inirapan ko na lang siya. Umirap din siya sa akin, natawa na lang kaming dalawa.
Mga pogi naman kasi talaga yung mga nag-iinuman sa sala. Siguro nga mayayaman pa ang mga iyon at baka sila rin ang mga nag-mamay ari ng mga sasakyan na naka parada sa labas. Para nga silang mga high paid models ng isang mamahaling brand eh dahil sa looks nila.
Pero wala pa rin akong pake. Minsan na nga akong niligawan ng isang mayaman na pogi kaso nung papunta pa lang kami sa iisang mamahaling restaurant para mag date, nakita ko siya na sinipa yung isang pusang gala. Nagulat ako sa ginawa niya, sa galit ko napa mura ako. Nagulat din siya, akala niya siguro napaka hinhin kong babae na hindi nagagalit. Dumipensa pa siya na nagulat din siya sa kanyang sarili kung bakit niya nagawa iyon. Dahil hindi naman ako martir na babae, hindi ako nagpadala sa pag depensa niyang bulok at sinipa ko siya sa betlogs. Kinuha ko ang pusa at nag para ako ng taxi. We just left kasi I don't like abusive men na manipulative.
Wala akong pake kung gaano sila ka gwapo at kayaman. Di naman iyon importante sa akin. Ang gusto ko lang kapag nagka jowa ako or may manliligaw akong sinagot, dapat mabuting tao rin. Oo alam ko lahat ng tao naman ay may tinatagong kanya kanyang pangit na ugali, alam ko rin na hindi natin ma pipilit ang mga tao na baguhin nila ang kanilang mga sarili, pero at least ang gusto ko ay yung taong alam nila kung ano ang tama at kung ano ang mali. Sawa na ako sa mga taong mapag samantala at sa una lang ipininapakita ang kabaitan. Sawa na ako sa mga taong laging pinipilit na tama sila, na kung tutuusin ay mali naman talaga.
Kung mag aasawa man ako, dapat ang magiging ama ng aking mga anak ay kasing bait ng mga anghel sa langit. Wala akong pake sa lahat, wala akong pake kung di ko siya mahal. Basta kung mahal niya ako at mabait siyang tao. Handa akong isuko lahat ng standards ko sa buhay. Matutunan ko rin naman siyang mahalin sa pagdating ng araw. Lalo na kung puro kabaitan at pagmamahal na lamang ang lagi niyang ibinibigay. Gusto ko lang magkaroon ng mapayapang pamumuhay kasama ang aking mga anak.
Related chapters
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 3
Gusto ko na lumaki ang aking mga anak sa isang bahay kung saan matatawag nilang tunay na tahanan. Kung saan, kahit gaano man kalupit ang mundo sa kanila, gaano man kabigat ang kanilang pinag-dadaanan sa buhay ay sa aming tahanan parin sila uuwi na may kasiguraduhang sila ay tatanggapin ng buo na magbibigay din sa kanila ng tunay na kaligtasan at pagmamahal. Kung may tao mang darating at kung may tao mang mag mamahal sa akin, nawa ay pagpalain siya ng Dyos at basbasan ang kaniyang buong kata-una. Lalo na ang kanyang kaluluwa, puso at isipan. 'Hoy bakla diyan ka lang ha, kuha lang ako ng maiinom natin' pagpa-alam niya sa akin Tumango na lamang ako sa kanya. Sigurado ako ang dadalhin non ay beer at coke lang. Beer kasi siya iinom at sa coke naman ako. Ayoko kasing umiinom kasi may mga masasamang memories ako sa alak na ayoko ng matandaan pa. Sa pag hihintay ko
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 4
Nagulat ako dahil sa lakas na pag-sarado ng pinto. Muntik ng mahulog ang painting na naka sabit sa dingding dahil sa lakas ng impact. Nanginginig akong naglakad papunta sa sala habang hawak hawak ang pisngi kong namamaga dahil sa sampal.Pagdating ko sa sala ay dahan-dahan akong umupo sa couch habang tumutulo ang luha. Sinuntok niya ang pader at saka lumapit sa akin. Galit na galit siya na para bang kaya niya akong patayin sa anumang oras. Nanlilisik sa galit ang kaniyang mga mata at saka ako marahas na ipinatayo upang sakalin. Nagulat ako sa kaniyang ginawa. Napahawak ako sa kamay niya na nasa aking leeg.“P-Please s-stop” pautal-utal kong pagmamakaawa sa kanya. Ngunit imbes na bitawan niya ako ay mas hinigitan niya pa ang pagsakal sa akin. Nawawalan na ako ng hangin kaya binitawan niya ako.Napa ubo ako at napahawak sa aking dibdib dahil sa sakit. Tumayo ako ngunit agad niya rin naman akong sinuntok dahilan n
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 5
Nagising ako sa cellphone kong paulit-ulit na nag-riring. Inabot ko ito at saka tinignan kung sino ang tumatawag. Si Nica lang pala. Tinignan ko rin kung anong oras na, kaka alas syete pa lang ah. Bat ang aga naman napatawag nito.[“Hello? Bakit?”] tanong ko agad.[“Good morning our Vivi, open up. We're here!”] sabi niya in an energetic way.[“Huh? Anong we're he--”] tuluyan akong nagising nang na realize ko ang sinabi ni Nica. Napahikab pa ako habang sumisilip sa bintana, baka nag prank lang to. Pero nakita ko sasakyan ni Lee na nakaparada sa labas ng gate.[“Anong ginagawa niyo dito? Ang aga pa ha!”] tanong ko.[“Nothing. We just wanna see you. Come on hurry up”] sabi niya sa akin. Nakita ko si Lee na humihikab. Mukhang napuyat pa ata to kagabi sa birthday niya. Duda ako plano to ni Nica. Nakita ko rin si B
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 6
Nagpatuloy lang ako sa pagkain ng agahan. Pasilip-silip naman sa akin si Lee habang nakangiti. Ang tigas ng ulo ng baklang to. Sabing di kami close ng Manuelitong yon. Umirap na lang ako sa kanya at saka dahan-dahang ininom ang kape ko.Napatingin kami kay Lee nang biglang tumunog ang cellphone niya. Sunod-sunod na notification ang tumunog, halatang galing 'yon sa messenger.“Ano ba 'to ke aga-aga may chismis...” pag-rereklamo niya eh halata namang laging nag-aabang sa mga chismis. Kinuha niya ang cellphone niya at inopen ito. Uminom siya ng tubig ngunit napaubo siya nang may nabasa.“OH MY GAYS!! BAKLA KA PINAG CHI-CHISMISAN KA SA GC NAMIN GAGA!” nagulat kami sa sigaw ni Lee.“Lee you're friends with Ms. Victoria right? What's the relationship between her and Mr. Manuel?” binasa ni Lee ang mga tanong. Galing daw 'yon sa isang sikat na repor
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 7
“Paki-ingat nalang po ang paglagay sa cake kuya ha? Maraming salamat po sa tulong.” sabi ko sa isa sa mga receptionist na tumulong sa akin para buhatin ang cake. Nang ma position na sa tamang area ang cake ay agad ko na itong inumpisahang i-layered ang ibang hindi ko pa nailagay. Nagsimula na rin ako sa paglatag ng mga design kagaya na lamang ng mga daisy dahil ito ang gusto ng bride.Matapos ang ilang oras sa pag-dedesinyo ay nagpunta ako ng cr upang magbihis ng damit. Nakikiusap kasi sa akin si Eleanor, which is ang kinakasal na bride, na umattend ako kahit sa reception lang. Dahil wala naman akong ibang lakad, di rin naman hectic ang schedule ko sa pagtuturo ay sumang-ayon nalang ako sa pabor niya. Aarte pa ba ako eh ako na nga yung ininvite.Nag lagay ako ng konting make up para magmukha akong tao. Nag perfume rin ako ng kaunti. Di naman ako naligo ng pawis matapos kong mag design ng cake, ayaw ko lang talaga magmukhang
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 8
Pagbalik ko sa event ay tapos na ang story telling ni Jason at Eleanor. Ang sayang lang na hindi ko napakinggan sa kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Ang ganda lang kasi sa feeling whenever I can hear someone's love story. Sa kung saan nagsimula, ano-ano muna ang mga pinag-daanan nila, paano nila naipaglaban ang kanilang pagmamahalan and so on. It's a privilege to be one of the people to hear the story of a certain person that really came from their own mouth and heart. I will really appreciate the approach if someone will talk to me about their own feelings about life and will let me enter their own phase of comfort zone. I will humbly take off my shoes and will lend them an ear to listen. How nice it is. I wish I can have my own story too. A story where despite the sadness and pain I'll feel, at the end of the day, happiness and love will still be the lead that will guide me with assurance and security.I heavily sight and seize the moment of imagini
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 9
Gulat akong napatingin sa pinanggalingan nung sigaw. It's a man! Dahil sa sigaw niyang 'yon ay nakikisabay na rin ang ilan.“Kissss!” hiyaw nung mga groomsmen. Napatingin ako kay Lito na nasa aking gilid, nakatingin pala siya sa akin, na para bang sinusuri ang aking reaksyon. Naramdaman kong namumula na pisngi ko dahil sa kantyaw nung mga guests. Bahagya akong bumuga ng hangin upang maipalabas ang kung ano man ang bumabara sa aking lalamunan. Kinakabahan ako at nahihiya.Ngumiti ako ng kaunti sa mga taong nasa aking harap, lalo na sa lalaking nagpasimuno. At nagsalita.“I'm sorry but we're not in that kind of relationship to ki—” di ko natapos ang sasabihin ko nang may nagputol.“Yes you are Miss!” isa sa mga groomsmen habang nakangisi.“Yeah! I heard the both of you are in a relationship!” sigaw din nung kaniyang katabi. Napasinghap naman ang iba, lalo na ang mga kababaihan. I guess
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 10
Nakayuko ako sa manibela at saka umiyak. Akala ko ba okay na ako? Pero bakit hanggang ngayon, sa tuwing naaalala ko ang nangyari sa nakaraan ay ang sakit-sakit pa rin. Ano bang nagawa ko? Bakit parang kahit anong pilit kong pag-usad sa buhay ay pakiramdam ko, kahit isang metrong layo ay di ko naabot.Ang sakit...ang sakit-sakit nung ginawa niyo. Sa tuwing naaalala ko ang mga pagmumukha nung mga taong nang abuso sa akin, emotional man o physical ay parang gusto kong...ewan. Basta gusto ko lang sigurong makaganti. Pero paano? Ang hina pa nga ng puso ko. Madali pa rin akong naiiyak dahil sa nakakapanghina lahat kahit isipin ko lang ang mga nangyari noon.Ang sakit lang, kasi buong akala ko malakas na ako ulit. Kaya ko ng pangunahan ang emosyon ko. Nakakapagpatuloy na ako sa buhay pero...hindi!Na realize kong takot lang talaga akong mapag-iwanan kasi halos lahat ng nakikita ko sa paligid ko ay may maayos na na buhay. Tapos ako ang gulo-gulo. Siran
Latest chapter
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
Nagising ako with Manuel still in my side. Hinay-hinay akong kumawala sa mga bisig niya at sinisiguradong hindi ko siya magisingIt's still 4 am. I went downstairs and checked upon my daughter who was still sleeping. Ganitong oras ako bumabangon dahil gusto kong maabutan ang araw sa bawat pagsikat nito. I made a chocolate milk and read a few pages of a book. When I got bored I watched online videos about baking. There was so much time left for me everytime I woke up like this. Marami akong nagagawa. I baked cookies and brownies for Ciara, I have gone through the reports by the company, I have enjoyed mornings more than anyone because of this.Nang makaramdam ako ng antok ay ipinikit ko lang saglit ang mga mata ko at nang magising ako ay tirik na ang araw. I looked at the clock and it was already 7:45 AM but the house was quieter than before.“Ciara?”I called from outside the room. Kumatok ako sa kaniyamg kwarto at unti-unting binuksan ang kaniyang pinto nang walang tumugon sa tawag k
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
SPG R18Nang pumasok kami sa loob ng bahay, Ciara sat silently on the couch. Hinsi ko alam bakit siya natahimik bigla. Nilapitan ko siya habang marahang sumunod sa akin si Manuel.“Ciara, I have to tell you something...”Hindi siya ngumiti sa akin. Kaya tumabi ako sa kaniya upang mas magkalapit kami. Habang si Manuel naman ay nasa sofa na nasa harap lang namin. Ciara looked at him. Hinaplos ko ang anak ko para bawiin ang atensyon niya ngunit na kay Manuel pa rin siya naka focus. She stared at her Dad for a long time, like she was carefully observing his face. Maya maya pa ay biglang nanubig ang kaniyang mga mata at natigil ako sa kaniyang sinabi. “A-Are you my D-Dad?”Laking gulat ko nang marinig ang kaniyang tanong. I wiped her tears. “Ciara...”Kahit si Manuel ay natigil sa tanong ng kaniyang anak.How di she...Lumingon siya sa akin habang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang mga luha. “He's my Dad, r-right?”Napatakip ako sa aking bibig at hindi na rin mapigilan ang mapaluha dahil
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
Violet's POVI ran towards the event and look for the familiar face I saw from the elevator. Siguro guni-guni ko lang 'yon. Baka kulang lang ako sa pahinga. But I can't be mistaken. That was too surreal. That face was too real to be only imagined.Tumunog ulit ang cellphone kaya mabilis ko itong sinagot. “Hello?”“Ma'am, si Ciara po!”Mabilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng kasambahay sa kabilang linya. “What about Ciara?”“Umiiyak po. Hinahanap ka. Nanaginip po ata ito ng masama, ma'am.”Napapikit ako sa narinig. Akala ko ano ng nangyari sa anak ko. Bahagya akong napabuntong hininga sa narinig. “I'll go home right away.”At saka tinapos ko ang tawag. Nag text ako kay Belle na mauuna ng umuwi. Naiintindihan niya rin naman iyon. I turn aroun and walk away from the chase. Wala akong panahon para sa mga guni-guning nakikita ko. I have Ciara. I have to be firmed and strong for her. Ngunit agad ding nabawi ang sinabi ko sa sarili nang makaharap ang lalaking nakita ko kanina. I froze, t
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
Four years later..."Mommy, Ciara wants to eat ice cream. Please?" Napatingin si Violet sa anak na nagsusumamo. Papunta sila ngayon sa paaralan ni Ciara. Ciara has been enrolled into a preschool since the child was always writing. She loves to spend time with her pencil and paper. At since walang ibang bata sa kanilang bahay ay mas nakabubuti kay Ciara ang makipagsalamuha sa paaralan. Hindi rin naman ganun kabigat ang tinuturo ng mga pre-school teachers. Nasisiyahan pa nga ang bata at kada umaga ay excited pa itong pumapasok. "Yes we'll get ice cream later after school. Okay?" Ciara pouted and nod silently."Okay."Mabait na bata si Ciara. Kahit wala ang kaniyang ama ay parang sapat na sa kaniya na makita ang kaniyang ina. She has always been good to her mom. Hindi nag ta-tantrums. Masunurin, magalang at higit sa lahat matalino. Violet never had neglect her daughter in the first place. Hindi siya nagkulang sa pagpapalaki nito.Nang makarating sila sa paaralan ay humalik ang bata sa
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
Kabanata 88The news that wrecked almost everyone's jaw, faded until it vanish from the people's mind. That is how time affects everything in this world. Ilang buwan na ang nakalipas simula ng balitang iyon. Marami ang nagulantang, ngunit bahagya lamang ang nakikidalamhati kay Violet. Kaunti lamang ang may alam sa totoong koneksyon nito sa Senador. Sa ilang buwang lumipas, hindi nagkulang sa pag-alaga ang mga kaibigan ni Violet. She was slowly trying to heal everyday. Slowly trying to fight for her life and for her baby. Kahit masakit pa rin ang mga nangyaring karanasan nitong mga nakaraang buwan ay iginitgit niya ang sarili na lumaban. “Violet, let's go na!”Nilingon niya ang pinto nang marinig ang boses ng kaibigan na si Belle. Mag sine daw sila ngayon at mag grocery na rin paras mga kailangan sa pagbubuntis. Mamimili na rin daw sila ng mga damit pambata. Kabuwanan na niya ngayon at dahil sa pagiging busy niya sa sarili ay muntikan na niyang makalimutan ang mga gamit para sa kaniya
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
Napahawak siya sa bibig nang tuluyang makita ni Violet ang harapan ng litrato. Nilingon niya ang box na nasa tabi ngayon ni Red at nanginginig na hinalungkat ang ibang laman. Para siyang nawalan ng hininga habang nakatutok sa bagong litratong kaniyang hawak. It was a prominent senator in the country. Nasa isang mataas na sofa ito nakaupo. May hawak na alak sa kabilang kamay habang isang kamay ay nakahawak sa kaniyang pagkalalaking nakalabas at nakatutok sa camera. Nasisiyahan ito habang pinalilibutan ng mga babaeng nakahubad.Ang ibang mga litrato ay parehas lamang ng nilalaman. Mga babaeng nakahubad. Ang senador ay nakahubad na rin. Gumagawa sila ng maselan na gawain. May mga pinagbabawal na gamot ang nakalatag sa lamesa at sa ibang litrato ay siyang muntik nang magpatumba kay Violet. Ang senador at si Alex ay parehong nilalaro ang kanilang pagkalalaki ng mga babaeng nakahubad. Violet couldn't take the too dreadful scene before her eyes. Nakakasuka, mga baboy, parehong mga nababag
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
Ang dami ko ng pinagdaanan sa buhay na ito. Minsan noon akala ko mamamatay na ako mula sa mga sakit na nararamdaman ko. Pero sa tuwing na sa dulo na ako ng pagsuko, binibigyan niya ako ng rason para lumaban. Kagaya na lamang ngayon, binibigyan niya ulit ako ng liwanag sa dumidilim kong daan. Nakahiga ako sa hospital bed habang walang tigil na tinutukan nang maigi ang mga bituin na nakikita ko sa labas ng bintana. They shine so brightly in the middle of darkness. At kahit maliliit lamang sila kumpara sa malawak na kadilimang bumabalot sa gabi, ang mumunting ningning ng bawat isa ay siyang dumaig sa naghaharing kadiliman sa kalawakan.Siguro kaya ko rin 'yan. Siguro kaya ko ring lumiwanag at manaig laban sa dilim. Just like how the stars shine so brightly until they die, maybe I too can shine with them. Hindi, hindi siguro lang, dahil sigurado na ako. I too can overcome this darkness in my life and shine with every piece of me. Sigurado na ako na katulad ng dati ay alam kong malalampas
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
