Lahat ng Kabanata ng Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat: Kabanata 11 - Kabanata 20

Nothing can beat the joy feeling of walking down in the isle. Ang saya ko dahil sa wakas, ang pangarap ko noon ay nagkakatotoo. Nakangiti ako habang may luhang umaagos sa aking mga mata. Hindi ko na iyon pinahiran pa dahil nakasuot ako ng balabal. Ang saya ng mga tao sa aking paligid. Mabagal ang aking paglakad na para bang pinakiramdaman ko ang moment. I am not going to let the day pass without me feeling this moment. Matagal ko na itong pangarap, at ang matupad ito ay ang sarap sa pakiramdam. Bahagya akong huminga ng malalim at nagpalabas ng hangin upang maibsan ang aking naramdamang kasiyahan. Papalapit na ako sa altar, nakita ko na siya. Ang mga ngiti niya, ang gwapo niya sa ngiti niya. Ang linis niyang tignan sa kaniyang black suit. Nakita ko siyang naka ngiti habang nakipag-kausap sa kaniyang katabi. Nang lumingon siya sa akin ay agad ko rin siyang nginitian. Napawi ang kaniyang ngiti at pinagmasdan akong mabuti, di ko siya makita ng maayos dahil sa balabal. Pero

“Hay nakakapagod ang byahe!” pambungad ni Lee sa buong karagatan. “Anong nakakapagod, nakaupo at natulog ka lang buong byahe bakla ka!” umirap lang siya sa akin dahil sa sigaw ko. “Che!”Sumang-ayon naman si Belle sa akin at tumawa. Habang si Nica naman ay may pinuntahan pa sa labas. Nandito na kami ngayon sa inuupahan naming kwarto. Oo nandito na kami sa Siargao. Malaki ang kwarto, pwedeng magkasha ang labing dalawang tao. May sarili itong sink at small kitchen. May dalawang comfort room. May sariling tv, 50 inches. There are four king sized bed. Tabi ang dalawa habang nasa harapang banda naman ang dalawa. Pumapagitna nito ay ang espasyong pwede naming daanan. Kasya namin kaming apat sa iisang kama pero syempre mas masusulit kung tig-iisa kami. May malaking aparador na nasa gilid. Wooden ang kwarto namin, no actually this is a hut pero isang kwarto lang. So basically parang bahay. May sliding glass iton

Pag-dating sa eleventh floor ay bumukas ang pinto ng elevator. Nauna akong lumabas, at sumunod naman yung apat na lalaki sa akin. I didn't bother to look at them at all, pinuntahan ko diretso si Belle nang makita ko siya sa loob ng isang restaurant. Oh it's not a restaurant, it's a bar. Kumaway siya sa akin. As I walked towards her, I can sense the people around me are gossiping. They maybe know me? I don't know. I just shrugged at my self. I sit infront of Belle.“Ang tagal mo naman.” reklamo niya.“Ang arte mo! 8 minutes late lang ako. Duh” reklamo ko pabalik.Napatingin ako sa other side, palabas sa isang door ng bar. May malaking pool doon na kung saan tanaw na tanaw mo naman ang karagatan. May space rin for other tables, sun loungers at benches. Makikita mo ito dahil salamin lang ang dingding ng bar. Madami ang tao ngayon. Mas marami compare sa mga tao na nasa cafeteria at isang restaurant kanin

What the hell did you do Manuelito Villacura?!Ang sabi ko kung di mo man lang ako tutulungan sa pag-sugpo ng isyu ay huwag ka nang mag dagdag pa ng gasolina sa apoy! Nakakagigil ka talaga!Is he really testing me? Fine! I'm sorry for answering you sarcastically noong birthday ni Lee! Napabuntong hininga na lang ako sa sarili dahil hindi naman siya ang nagsimula nung isyu. Ang problema ko lang ay bakit niya dinagdagan!I bet he's so happy playing. Okay, playing...But no! I can't play with you... Ayoko sa'yo! Period!Nasa veranda ako ngayon, ang ibang side ng 11th floor. Nasa opposite side ako kaya malayo-layo ako sa ingay. Nagpapahangin ako ngayon dahil mukhang sasabog ang ulo ko kung mananatili ako roon sa table nila Lee. Napaka daldal ni Nicole, she doesn't even felt how irritated I was. Napakadaldal! Lagi akong tinatanong kung anong gayuma raw ang ipinakain ko kay Lito at napaamo ko siya. And

Habang umiinom ako ng four season na juice ay di ko mapigilang isipin ang pag-halik ni Lito sa akin kanina. Nakakairita dahil di ko man lang siya nasampal. Umalis agad, ang bastos!Hinawakan ko ang labi ko at ramdam ko pa rin ang mainit na sensasyon na dumampi sa akin kanina. Anong katarantaduhan na naman kaya ang pumasok sa isip ng isang 'yon at biglang lumapit sa akin upang halikan ako. Sabi nila may mga karma raw sa mga di kaaya-ayang bagay na pinaggagawa mo sa buhay. Ito ba ang karma ko sa pagsagot lang ng pabalang sa kanya noon? Ang babaw mo naman sa akin buhay. May mga tao nga diyan na grabe grabe ang mga kasalanang pinaggagawa tapos namumuhay pa rin sa karangyaan. Tapos yung sa akin, ganito agad? May mga taong nagkasala sa akin, pisikal man at emosyon. Pero ni minsan di ko sila nakitaan na pinaparusahan sila ni karma. Unfair!Karma is a bitch kuno, pero mukhang sa akin lang naman ata nagiging bitch