All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 851 - Chapter 860

“ใครมันมาเอะอะโวยวายวะ กล้าทำให้พวกเราเสียใจที่เกิดมาบนโลกนี้งั้นเหรอ? ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเสียใจโว้ย! ใครกล้ามาทำให้ฉันนึกเสียใจ ฉันจะทำให้มันนึกเสียใจที่พูดออกมาก่อนเอง” “หัวจื่อ มีคนอยากจะทำตัวเป็นฮีโร่ช่วยสาวงามว่ะ พวกเรามาทำให้มันรู้ซึ้งสักหน่อย ว่าการช่วยสาวงามน่ะเป็นเรื่องที่เสี่ยงอันตรายสุด ๆ ไปเลย” พวกหัวจื่อนวดข้อมือ ใบหน้าเผยรอยยิ้มเหยียดหยามดูแคลนแล้วหมุนตัวมองไปทางหลี่โม่ที่อยู่ตรงประตูพร้อมกัน หลี่โม่กระดิกนิ้วเรียกพวกหัวจื่อแล้วเอ่ยอย่างดูถูก “เข้ามาพร้อมกันเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” “คิดว่าตัวเองเก่งนักรึไงวะ ถึงได้ให้พวกข้าเข้าไปพร้อมกัน แค่ข้าคนเดียวก็สามารถอัดแกให้ร้องหาพ่อได้แล้ว เอาหมัดฉันไปกินซะ ไอ้เด็กเวร!” หัวจื่อตะโกนดังลั่นพร้อมเหวี่ยงกำปั้นอันใหญ่อันโตนั้นใส่หลี่โม่ หัวจื่อที่เคยคว้าแชมป์คิกบ็อกซิ่งระดับจังหวัดมาได้มีความมั่นใจในหมัดของตนอย่างเต็มเปี่ยม อย่าว่าแต่คนธรรมดาเลย แม้แต่คนที่ฝึกฝนมาแล้วก็ยังไม่สามารถรับมือกับหมัดของหัวจื่อได้เลย หากไม่ใช่เพราะหลายปีมานี้ติดตามพี่เทาแล้วอยู่สุขสบาย หัวจื่อก็คงคิดอยากเป็นคนดังบนอินเทอร์เน็ตแล้วไปท้าประลอ

โซซัดโซเซกลับมาถึงห้องส่วนตัว เมื่อหลงเทาเห็นมุมปากและใบหน้าเปื้อนเลือดที่บวมเหมือนหัวหมูของหัวจื่อ สีหน้าของเขาก็บึ้งตึงขึ้นมาทันที “หัวจื่อ แกทำบ้าอะไรของแก ฉันบอกให้ไปพาผู้หญิงสองคนนั้นกลับมา แล้วทำไมแกถึงทำตัวเองกลายเป็นหัวหมูแบบนี้ได้ พี่น้องคนอื่น ๆ ล่ะ?” หลงเทาถามอย่างค่อนข้างหัวเสีย “พี่เทา เราถูกคนทำร้าย พี่น้องคนอื่น ๆ ต่างก็ถูกซัดจนสลบกันหมด เหลือผมคนเดียวที่พอจะต้านทานได้” หัวจื่อน้ำตาไหลพรากด้วยความคับข้องใจ ตั้งแต่เด็กจนโตเขาไม่เคยรู้สึกไม่เป็นธรรมขนาดนี้มาก่อนเลย หลงเทาเลิกคิ้วและพูดด้วยความประหลาดใจ “พวกแกมีกันตั้งหลายคนแต่ทำอะไรไม่ได้เลยงั้นเหรอ? หรือว่าไปเจอเจ้าถิ่นของเมืองหลงเฉิงมาหรือไง? พวกแกจะทำอะไรรอบคอบหน่อยได้ไหม เรื่องเล็ก ๆ ก็ยังทำให้ดีไม่ได้!” “ไม่ใช่ว่าพวกเราสะเพร่านะครับ อีกฝ่ายมีแค่คนเดียว แค่คนเดียว แต่ในชั่วพริบตามันก็คว่ำพี่น้องคนอื่นได้หมด ผมยังแตะต้องมันไม่ได้เลยแม้แต่ปลายนิ้วก็ถูกซัดจนมีสภาพแบบนี้แล้ว! พี่เทา พี่ต้องล้างแค้นให้พวกพี่น้องด้วยนะครับ!” หัวจื่อร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางพูด รู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมอย่างยิ่ง หลงเทาชะงักไปเล็ก

“อ๊าก! มือฉัน! มือหักแล้ว!” หลงเทาส่งเสียงร้องลั่นอย่างน่าเวทนา ปืนในมือร่วงลงที่พื้น ในตอนนั้นเองเขาก็เชื่อคำพูดของหัวจื่อแล้ว ทว่าในตอนที่เชื่อมันก็สายไปเสียแล้ว มือปืนทั้งสองอดกลั้นความเจ็บปวดแล้วส่งปืนไปที่มือซ้าย แต่พวกเขาก็ฉลาดมากไม่ได้ยกปืนขึ้นมาอีกครั้ง การที่หลี่โม่ใช้เมล็ดแตงเจาะข้อมือของพวกเขาก็เป็นการบอกแล้วว่าระยะห่างระหว่างพวกเขานั้นไม่มีทางจะเทียบกันได้ ต่อให้มีปืนอย่างในมือก็ยังไม่ใช่คู่มือของหลี่โม่แม้แต่น้อย ปืนจริงกลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่ต่างจากของเล่นเลย “พี่เทา พี่ พี่เชื่อแล้วใช่ไหม ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้เรื่อง แต่อีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไปจริง ๆ” หัวจื่อพูดขณะนอนกุมท้องอยู่ที่พื้น หลงเทาหน้าดำคร่ำเครียด แทบอยากจะเตะหัวจื่อให้ตายคาที่เสียเลย อยู่ดีไม่ว่าดีจะมาพูดอะไรตอนนี้วะ! “พี่ชาย ผมผิดไปแล้ว ผมยอมรับความผิด คุณพูดมาได้เลยว่าต้องการยังไง คุณบอกยังไงผมก็จะทำอย่างนั้น” หลงเทาเต็มใจยอมรับความพ่ายแพ้เต็มที่ ขอแค่สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ก็พอแล้ว “พวกนายไม่ใช่คนกรุงโซล แล้วมาทำอะไรที่กรุงโซลกันล่ะ” หลี่โม่ถามพลางแทะเมล็ดแตง “พวกเรา คือว่า เพราะว่าคุณชายสามหล

ค่ำคืนที่ความมืดมิดปกคลุมโลก พระจันทร์และดวงดาวล้วนหลบซ่อนอยู่หลังก้อนเมฆยิ่งทำให้ท้องฟ้ามืดมิดมากขึ้นไปอีกคุณชายเล็กหลินนอนอยู่บนเก้าอี้เอนนอน มองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด รู้สึกว่าอารมณ์ของตนเองในเวลานี้เหมือนกับท้องฟ้าที่มืดมิดนั้นเลยลุงเป้านอนอยู่บนเตียงไม่ไกลจากคุณชายเล็กหลินนัก ร้องคร่ำครวญบ้างเป็นครั้งคราว หงุดหงิดที่เขาโชคไม่ค่อยดี คิดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอคู่ต่อสู้โรคจิตอย่างหลี่โม่คุณชายเล็กหลินหยิบมือถือขึ้นมาดูและเห็นว่ามีข้อความเข้ามาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย“หลงเทาจะมาพบฉัน เวลานี้ฉันจะไปพบใครได้ยังไง สภาพลำบากย่ำแย่ขนาดนี้ มันไม่เหมาะที่จะพบเจอใครทั้งนั้น”ลุงเป้าเอียงหัวมองคุณชายเล็กหลิน แล้วเอ่ยกระซิบ “คุณชายเล็กครับ คุณจะไม่พบจริง ๆ เหรอ? ผมคิดว่าถ้าจะไม่เจอมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงมีคนเห็นมากมายขนาดนั้น ก็คงจะหลบซ่อนไม่ได้แน่นอน”“งั้นลุงหมายความว่ายังไง? ตอนนี้อับอายขายหน้าขนาดนั้นจะไปพบใครได้ยังไง ผมว่าไม่พบใครเลยดีกว่า”คุณชายเล็กหลินเอามือทั้งสองปิดหน้า รู้สึกว่าตนเองเสียหน้าไปมากแล้ว“เรายังต้องมีอำนาจให้พอ ยังไงเราก็จะ

พอเห็นรถเมอร์เซเดสเบนซ์ที่แซงตัวเองไปแล้วจู่ ๆ ก็เบียดเข้ามา คนรวยรุ่นสองก็ตื่นตระหนกรีบหมุนพวงมาลัยหลบทันทีแต่เขาหักพวงมาลัยเร็วเกินไป รถเฟอร์รารีสูญเสียการควบคุมไปในทันทีและกระแทกเข้าข้างถนนในแนวทแยงโครม!รถเฟอร์รารีพุ่งชนขอบถนนทำให้หน้ารถบุบเป็นขนาดใหญ่ถุงลมนิรภัยทำงาน แรงกระแทกของถุงลมนิรภัยเกือบจะทำให้คนรวยรุ่นสองหมดสติไปคนรวยรุ่นสองเอนตัวลงบนเบาะอย่างปวกเปียก รู้สึกว่าเป้ากางเกงของเขาเย็นเล็กน้อย ในความตื่นตระหนกที่มากเกินไปเมื่อกี้ ไม่ต้องสงสัยเลย เขาฉี่ราดนั่นเอง“แม่งเอ๊ย! กล้ามาเบียดฉัน ฉันจะฆ่าแก!”คนรวยรุ่นสองตะโกนอย่างอ่อนแรง หาอินเตอร์คอมสื่อสารที่อยู่ในรถแล้วเริ่มขอความช่วยเหลือ“พี่คัง! ฉันเอ้อร์เล่อนะ เมื่อกี้ฉันถูกรถเมอร์เซเดสเบนซ์ขับเบียดออกมา ตอนนี้รถเฟอร์รารีของฉันชนขอบถนน ถูกทิ้งไว้ พวกพี่ต้องล้างแค้นให้ผมนะ”อินเตอร์คอมสื่อสารปลายทางเงียบไปสักพัก ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งคนรวยรุ่นสองคนอื่น ๆ ที่ขับรถมาด้วยกันต่างหัวเราะออกมาอย่างดังกับคำพูดของเอ้อร์เล่อ“เอ้อร์เล่อ นายเปลี่ยนชื่อเป็นเอ้อร์ตั้น (ไอ้โง่) แล้วล่ะ ในคลับรถสปอร์ตของเราจะมีขยะแบบ