บทที่ 858

หลงเทาไม่กล้าพูดอะไรอีก เขาเก็บมือถือไปเงียบ ๆ แล้วหลับตาทำสมาธิตามหลี่โม่

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เวลาตีหนึ่งมือถือของหลงเทาก็ดังขึ้น

หลงเทาสะลึมสะลือหยิบมือถือออกมาดูที่หน้าจอ แล้วก็ตื่นทันที

“พี่ พี่ใหญ่ ลูกน้องคุณชายเล็กหลินโทรมาครับ”

“รับสิ” หลี่โม่พูดเสียงเย็นชา

หลงเทารับสายตัวสั่น บอกไม่ถูกว่าเพราะตื่นเต้นหรือกังวล หรือว่ากลัวกันแน่

“ฮัลโหล ผมหลงเทาครับ”

“รู้แล้วว่าเป็นนาย นายยังโชคดีนะ คืนนี้คุณชายเล็กหลินใจดี ตัดสินจะพบกับนาย รอก่อนเดี๋ยวฉันส่งตำแหน่งไปให้ รีบมาให้ถึงภายในยี่สิบนาทีล่ะ ถ้ามาถึงไม่ทันภายในยี่สิบนาที งั้นนายก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้พบกับคุณชายสาม”

“เห้ย ๆ ได้ ผมจะเหยียบมิดไมล์ไปที่นั่นเลย”

หลงเทายังไม่ทันจะพูดจบอีกฝ่ายก็วางสายไปแล้ว จากนั้นก็ส่งตำแหน่งมา

หลังจากกดดูสถานที่ สีหน้าของหลงเทาก็เปลี่ยนเป็นแย่มาก “พี่ พี่ใหญ่ พวกเขาอยู่ค่อนข้างไกล ผมเกรงว่ายี่สิบนาทีจะยังขับรถไปไม่ถึง”

หลี่โม่หยิบมือถือขึ้นมาดู ตำแหน่งที่แสดงบนจอมือถืออยู่ห่างออกไปเกือบ 70 กิโลเมตร หากเขาต้องการไปถึงภายในยี่สิบนาที เขารักษาความเร็วไว้ให้มากกว่า 200 กิโลเมตรต่อชั่วโมงตลอดการเ