บทที่ 857

ค่ำคืนที่ความมืดมิดปกคลุมโลก พระจันทร์และดวงดาวล้วนหลบซ่อนอยู่หลังก้อนเมฆยิ่งทำให้ท้องฟ้ามืดมิดมากขึ้นไปอีก

คุณชายเล็กหลินนอนอยู่บนเก้าอี้เอนนอน มองไปที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด รู้สึกว่าอารมณ์ของตนเองในเวลานี้เหมือนกับท้องฟ้าที่มืดมิดนั้นเลย

ลุงเป้านอนอยู่บนเตียงไม่ไกลจากคุณชายเล็กหลินนัก ร้องคร่ำครวญบ้างเป็นครั้งคราว หงุดหงิดที่เขาโชคไม่ค่อยดี คิดไม่ถึงว่าจะต้องมาเจอคู่ต่อสู้โรคจิตอย่างหลี่โม่

คุณชายเล็กหลินหยิบมือถือขึ้นมาดูและเห็นว่ามีข้อความเข้ามาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“หลงเทาจะมาพบฉัน เวลานี้ฉันจะไปพบใครได้ยังไง สภาพลำบากย่ำแย่ขนาดนี้ มันไม่เหมาะที่จะพบเจอใครทั้งนั้น”

ลุงเป้าเอียงหัวมองคุณชายเล็กหลิน แล้วเอ่ยกระซิบ “คุณชายเล็กครับ คุณจะไม่พบจริง ๆ เหรอ? ผมคิดว่าถ้าจะไม่เจอมันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่งานเลี้ยงมีคนเห็นมากมายขนาดนั้น ก็คงจะหลบซ่อนไม่ได้แน่นอน”

“งั้นลุงหมายความว่ายังไง? ตอนนี้อับอายขายหน้าขนาดนั้นจะไปพบใครได้ยังไง ผมว่าไม่พบใครเลยดีกว่า”

คุณชายเล็กหลินเอามือทั้งสองปิดหน้า รู้สึกว่าตนเองเสียหน้าไปมากแล้ว

“เรายังต้องมีอำนาจให้พอ ยังไงเราก็จะ