บททั้งหมดของ คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: บทที่ 811 - บทที่ 820

เมื่อเห็นเหล่าลูกเศรษฐีรอบตัวถอยห่างกู้ชิงหลินก็ยิ่งโมโหมากกว่าเดิม เธอชี้ไปที่หลี่โม่แล้วเอ่ยตะคอก “หลี่โม่ ไอ้ขยะนี่ แกยังกล้ามาจองหองที่นี่อีกงั้นเหรอ?!” “กู้ชิงหลิน?” หลี่โม่มองกู้ชิงหลินเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงมองเห็นว่าสวีอวิ๋นอวิ๋นอยู่ด้วยกันกับกู้ชิงหลิน ทันใดนั้นก็พลันเข้าใจขึ้นมา กู้หยุนหลานเองก็เห็นกู้ชิงหลินอยู่กับสวีอวิ๋นอวิ๋นเช่นกัน เธอมองไปยังสวีอวิ๋นอวิ๋นด้วยสายตาที่ผิดหวังแล้วถอนหายใจ สวีอวิ๋นอวิ๋นผงะไปเล็กน้อย รู้ว่าตนถูกเปิดโปงแล้ว หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งสวีอวิ๋นอวิ๋นก็วิ่งหนีออกไปจากข้างกายกู้ชิงหลิน เมื่อวิ่งมาหากู้หยุนหลาน สวีอวิ๋นอวิ๋นก็ดึงแขนของกู้หยุนหลานแล้วพูดว่า “หยุนหลาน เธอเข้าใจผิดแล้ว ตอนที่กู้ชิงหลินมาดูเรื่องวุ่นวายพวกเราก็บังเอิญเจอกัน เมื่อกี้คนเบียดเสียดกันเลยเบียดพวกเรามายืนด้วยกันน่ะ” “หึ” กู้หยุนหลานหัวเราะอย่างเย็นชาเล็กน้อย แล้วดึงแขนของตนที่สวีอวิ๋นอวิ๋นจับอยู่กลับมา สวีอวิ๋นอวิ๋นรู้สึกโมโหขึ้นมาเล็กน้อย ทว่าเมื่อสายตามองไปยังหลี่โม่ สวีอวิ๋นอวิ๋นก็ข่มความขุ่นเคืองในใจเอาไว้ “หยุนหลาน เธอเชื่อฉันเถอะนะ ฉันรู้ว่าเมื่

เมื่อนึกถึงฉากที่หลี่โม่จัดการท่านปาขึ้นมา ฉินจี้เย่ก็ยิ่งรู้สึกว่าตนทำถูกต้องแล้ว ต่อให้ถูกไล่ออกจากตระกูลฉิน เขาก็จะเป็นสุนัขรับใช้ของหลี่โม่! ...... กู้ชิงหลินร้องไห้ดั่งดอกสาลี่ต้องหยาดฝน เพื่อนสนิทสองสามคนต่างห้อมล้อมตัวกู้ชิงหลินเอาไว้แล้วแสดงความเห็นอกเห็นใจต่อเรื่องที่เธอเจอ “ชิงหลิน เธออย่าร้องเลยนะ รีบเช็ดน้ำตาแล้วเติมเครื่องสำอางดีกว่า ไอ้สารเลวหลี่โม่นั่นโอหังเกินไปแล้ว เดี๋ยวพวกเราหาคนไปล้างแค้นมันกัน” “คุณชายใหญ่ตระกูลฉินนั่นเพี้ยนไปแล้วหรือเปล่า ไปช่วยหลี่โม่เสียได้ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริง ๆ ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น” กู้ชิงหลินเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มอย่างเย็นชาพลางพูดขึ้น “พวกเธอคอยดูไว้ คนที่ฉันจะไปหาต้องจัดการพวกมันได้แน่นอน ไอ้คุณชายใหญ่ตระกูลฉินบ้านั่นมันสมองกลวง! แล้วยังมีไอ้ขยะหลี่โม่นั่นด้วย คอยดูเถอะ ฉันจะทำให้มันคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มหัวขอขมาฉัน!” “ชิงหลินเธอรู้จักคนใหญ่คนโตที่ไหนงั้นเหรอ? ไม่เห็นเคยได้ยินเธอพูดถึงเลย นี่เธอจะอุบไว้กินคนเดียวเลยไม่ยอมแนะนำให้พวกเรารู้จักหรือไงกัน” “ไม่ใช่แบบนั้น เขาไม่ได้ชอบฉันเสียหน่อย คนที่เขาหมายตาคือกู้หยุนหลาน นังสารเล

"สวัสดีค่ะคุณชายสาม ฉันคือกู้ชิงหลินค่ะ” กู้ชิงหลินพูดพลางโค้งคำนับเล็กน้อย “ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ต้องเกร็ง ฉันไม่ได้จะกินเธอซะหน่อย กู้หยุนหลานมาแล้วใช่ไหม พาฉันไปหาหล่อนเลยสิ” “คุณชายสาม เมื่อกี้นี้เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยน่ะค่ะ เป็นเรื่องที่ฉันคาดไม่ถึง ตอนนี้ฉินจี้เย่คุณชายใหญ่ตระกูลฉินแห่งเมืองหลวงกำลังคุ้มครองพวกเขาอยู่ หากท่านต้องการพาตัวกู้หยุนหลานไป เกรงว่าคงต้องผ่านด่านฉินจี้เย่ไปเสียก่อนค่ะ” กู้ชิงหลินคิดว่าควรอธิบายเรื่องราวให้ชัดเจนก่อน จะมีความมั่นใจที่จะต่อกรกับฉินจี้เย่หรือไม่ ล้วนขึ้นอยู่กับการไตร่ตรองของคุณชายเล็กหลิน คุณชายเล็กหลินหัวเราะเล็กน้อยอย่างดูแคลน “ฉินจี้เย่? เจ้าลูกหมานั่น วัน ๆ เอาแต่คลุกคลีอยู่กับพวกชั้นต่ำ แค่คุมพวกนักฆ่าได้ไม่กี่คนก็นึกไปว่าตัวเองดีเด่นนักหนา เขาไม่ได้อยู่ในสายตาของฉันหรอก พวกตระกูลที่นี่ของพวกเธอมันก็เศษเดนทั้งนั้น” “ถ้าตระกูลกระจอกพวกนั้นไปถึงถิ่นของเรา คงอยู่ได้ไม่ถึงสามวัน ก็ต้องตายเรียบกันทั้งตระกูลแน่นอน เธอไม่ต้องกังวลหรอกว่าฉันจะเอาชนะไอ้คนสกุลฉินไม่ได้ เมื่อกี้นี้เธอถูกรังแกมาอย่างนั้นใช่ไหม? ฉันจะทำให้ไอ้สกุลฉินนั่นมันคุกเข

ทั้งสองเดินตามกันไปยังตำแหน่งของหลี่โม่ เหล่าคุณชายเศรษฐีมองตามทิศทางที่เฉินเสี่ยวถงเดินไป แล้วพากันเบิกตาจ้องมองอย่างตกตะลึง หลี่โม่กับกู้หยุนหลานที่นั่งอยู่ด้วยกันพูดคุยกันเสียงเบา ฉินจี้เย่นั่งอยู่ตรงข้ามพวกเขาทั้งสอง ถูกเมินเฉยราวกับอากาศธาตุ ทว่าฉินจี้เย่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น แค่สามารถนั่งร่วมโต๊ะกับหลี่โม่ได้ก็เป็นการพัฒนาอันยิ่งใหญ่แล้ว ขณะที่ฉินจี้เย่กำลังทำจิตปล่อยวางพยายามทำให้ตัวเองโปร่งใสอยู่นั้นเอง เงาร่างของเฉินเสี่ยวถงก็เข้าสู่คลองสายตาของฉินจี้เย่ ทันใดนั้นการหายใจของฉินจี้เย่ก็ถี่รัวขึ้นมา เมื่อมองเฉินเสี่ยวถงที่ราวกับเดินออกมาจากม้วนภาพวาด ฉินจี้เย่ก็รู้สึกว่าตัวเองถูกเจ้าเด็กน้อยกามเทพยิงศรใส่เข้าแล้ว รักแรกพบ จะต้องเป็นรักแรกพบแน่นอน! ฉินจี้เย่ที่กำลังตื่นเต้นลุกขึ้นยืนอย่างลนลาน จนหัวเข่ากระแทกกับโต๊ะด้วยความรีบร้อน ปึง โต๊ะสั่นคลอนไปมา จนแก้วไวน์และจานผลไม้บนเกือบจะล้มระเนระนาด หลี่โม่ประคองแก้วเอาไว้ แล้วพูดกับฉินจี้เย่อย่างค่อนข้างไม่พอใจ “นายทำอะไรของนาย โรคฮีสทีเรียอะไรกำเริบหรือไง” “ขอโทษครับ ขอโทษครับ ผม ผมเป็นอะไรไปนะ ช่างสวยมากจริง

หลังจากที่ทั้งสองแต่งตัวเสร็จ ก็เดินควงแขนกันออกไป กลุ่มลูกน้องเดินล้อมรอบตัวคุณชายเล็กหลินและกู้ชิงหลินไปทางลานด้านหน้าของโรงกลั่นไวน์ ในตอนที่คุณชายเล็กหลินปรากฏตัว พลันเกิดความสั่นสะเทือนในหมู่คุณชายเศรษฐีไม่น้อย เหล่าคุณชายเศรษฐีจากเมืองเช่นฉู่โจวและกรุงโซลมองไปทางคุณชายเล็กหลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวั่นกลัว บุคคลมีชื่อเสียงดั่งต้นไม้มีร่ำเงา แม้ตระกูลหลินจะไม่ได้อยู่ที่เมืองนี้ แต่ก็ไม่อาจขวางกั้นตำนานเรื่องเล่าของตระกูลหลินได้ คนที่เคยได้ยินเรื่องราวของตระกูลหลินต่างรู้ถึงความโหดเหี้ยมของตระกูลหลิน อีกอย่างตระกูลหลินเดิมทีก็ไม่ได้ทำธุรกิจที่ขาวสะอาดอยู่แล้ว ดังนั้นเหล่าคุณชายเศรษฐีบางกลุ่มจึงจงใจรักษาระยะห่างกับคุณชายเล็กหลิน เมื่อเห็นคุณชายเล็กหลินเดินไปยังทิศทางของหลี่โม่ เหล่าคุณชายเศรษฐีก็ต่างรู้ว่ากำลังจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น “ให้ตายเถอะ อีกเดี๋ยวน่ากลัวว่าคงจะมีเรื่องใหญ่แน่ ทางที่หลี่โม่อยู่นั่นมีสาวงามชั้นยอดอยู่ถึงสองคน เกรงว่าคุณชายเล็กหลินจะต้องพาคนไปชิงสาวงามแน่นอน” “ที่ข้าง ๆ คุณชายเล็กหลินนั่นคือกู้ชิงหลินที่ถูกตบไม่กี้นี้ไม่ใช่เหรอ กู้ชิงหลินคนนี้ไม่ธ