All Chapters of คุณชาย แห่ง ประตูมังกร: Chapter 461 - Chapter 470

หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินอยู่ข้างหลังสุด พวกเขาต่างหันไปมองหลี่โม่ซ้ำแล้วซ้ำแล้วอย่างกับเห็นผีหวังฟางรู้ดีว่าลูกเขยของตัวเองไร้ประโยชน์แค่ไหน แต่ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดูน่าอัศจรรย์มาก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!หลี่โม่ทำให้เฉียวเจิ้งหลงและหวู่เต้าเหวินเคารพขนาดนั้นได้อย่างไร!กู้หยุนหลานมองไปที่หลี่โม่ซึ่งกำลังจดจ่อกับการทานอาหารโดยไม่สนใจอะไร มีแสงแปลก ๆ ส่องประกายในดวงตาเธอความสงสัยก่อนหน้านี้หลายส่วนรวมกันอยู่ในใจของกู้หยุนหลาน และหลังจากรวบรวมแล้วเธอก็เกิดความสงสัยมากขึ้นหลี่โม่เป็นใครกันแน่?ก่อนที่กู้หยุนหลานจะคิดออก ชูจงเทียนก็ได้เข้ามาในห้องโถงกลางแล้ว“คุณปู่หวัง ดูเหมือนคุณยังแข็งแรงดีอยู่เลยนะครับ ผมขออวยพรให้คุณมีอายุยืนยาวและสมดั่งปรารถนา”ชูจงเทียนโค้งไหว้พร้อมกล่าวคำอวยพรวันเกิดแล้วเริ่มมองไปรอบ ๆลูกน้องสองคนตาเฉียบคมที่ติดตามชูจงเทียนเห็นร่างของหลี่โม่ทันทีและกระซิบว่า “เทียนเย่ คุณชายหลี่อยู่ตรงนั้นครับ”เมื่อชูจงเทียนเห็นร่างของหลี่โม่ รอยยิ้มที่แสดงความเคารพหลี่โม่ก็ปรากฏบนใบหน้า“คุณเทียนเย่ เชิญมานั่งที่โต๊ะหลักเลยครับ”คุณปู่หวังพูดซ้ำหลายครั้งด้วยความ

คุณปู่หวังเดินไปหาหลี่โม่อย่างตัวสั่น หวังจินชานและคนอื่น ๆ ก็เดินตามไป“ในเมื่อเทียนเย่ คุณหลงและคุณเหวินต่างก็นั่งอยู่ที่โต๊ะนี้ คนแก่อย่างผมคงจะต้องนั่งเป็นคนสุดท้าย”คุณปู่หวังรู้ดีแก่ใจ ในเมื่อชูจงเทียนและคนอื่น ๆ มาที่นี่เพื่อหลี่โม่และคิดว่าที่ที่หลี่โม่นั่งอยู่คือโต๊ะหลัก ถ้าอย่างนั้นคุณปู่หวังจึงไม่กล้าขอนั่งที่โต๊ะหลักตามสัญชาตญาณและยอมเป็นผู้น้อยที่นั่งสุดท้ายถ้าหากเปลี่ยนเป็นได้พบกับชูจงเทียนและอีกสองคนในโอกาสอื่น คุณปู่หวังจะไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะนั่งในที่นั่งสุดท้ายด้วยซ้ำคุณปู่หวังดึงเก้าอี้ออกมาและนั่งลงแต่โดยดี เขามองไปที่ชูจงเทียนและอีกทั้งสองด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาต้องแสดงสีหน้าที่ดีต่อหน้าหลี่โม่ แต่คุณปู่หวังยังคงไม่สามารถระงับใบหน้านั้นไว้ได้ชั่วขณะหนึ่งชูจงเทียนทั้งสามคนไม่ได้สนใจคุณปู่หวังเลยเพราะความสนใจพุ่งไปที่หลี่โม่หมดแล้วหลี่โม่รู้สึกทำตัวไม่ถูกมากที่ถูกชูจงเทียนทั้งสามคนเฝ้ามอง บวกกับความจริงที่ว่าทุกคนในตระกูลหวังต่างจ้องมองเขาโดยยืนอยู่ข้างหลังคุณปู่หวัง ซึ่งให้หลี่โม่ไม่มีอารมณ์ที่จะทานอีกแล้ว“ผมรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย หยุนหลานและผมขอตัวกลับก่

“แล้วผมจะกลับไปจัดการให้เรียบร้อย”เมื่อเฉียนฝูเตรียมตัวจะจากไป สายตาก็มองไปที่หลี่โม่ ทันใดนั้นก็รู้ว่าหลี่โม่และกู้หยุนหลายไม่เคยขับรถ ดังนั้นเขาจึงหัวเราะเสียงดัง "คุณชายหลี่ คุณหนูหยุนหลาน ผมจะกลับแล้ว ให้ผมไปส่งพวกคุณระหว่างทางไหมครับ?"หลี่โม่เหลือบมองไปที่กู้หยุนหลาน กู้หยุนหลานรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหลี่โม่และเฉียนฝู จึงอยากที่จะสังเกตการณ์อยู่ใกล้ ๆ ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าและตกลงตามข้อเสนอของเฉียนฝูเฉียนฝูและหลี่โม่เดินไปที่รถโรลส์-รอยซ์แฟนทอมพร้อมกัน หลี่โม่รีบเดินไปเปิดประตูรถก่อน เพราะกลัวว่าเฉียนฝูจะมาช่วยเปิดประตูรถให้ สิ่งนี้ยิ่งทำให้กู้หยุนหลานสงสัยเมื่อหลี่โม่ กู้หยุนหลาน เฉียนฝูขึ้นกำลังจะขึ้นไปนั่งในรถกลับมาที่ทุกคนในครอบครัวของตระกูลหวัง พวกเขาก็ตระหนักว่าควรจะออกมาส่งแขกผู้มีเกียรติกลับ เขาจึงรีบไล่แขกหลายคนออกมา แขกหลายคนไม่รู้จึงเดินตามออกมาอย่างเร่งรีบเมื่อทุกคนออกมาจากบ้าน มองเห็นหลี่โม่ กู้หยุนหลาน และเฉียนฝูยืนอยู่ข้างรถหรูโรลส์-รอยซ์แฟนทอมด้วยกัน หลี่โม่ก็เปิดประตูรถ"นี่เหรอรถโรลส์ รอยซ์? นี่หรือรถหรูระดับท็อป ดูไม่แตกต่างจากรถโรลส์

"แกยังกล้าพูดจายโสกับพวกฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกฉันทุกคนมีจิตใจเคารพคนแก่และรักเด็กล่ะก็ ฉันจะอัดแกให้เละจนไม่มีใครจำแกได้เลย"หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงยังคงพูดจาอย่างไร้ยางอาย คุณปู่หวังที่ยืนอยู่ไม่ไกลตกใจมากจนเกือบจะหมดสติ แต่พวกเขายังคงพึมพำต่อไปไม่หยุด "อุบาท ใครช่างกล้าเลี้ยงไอ้อุบาทสองตัวนี้ให้โตมาได้กัน!"หนังตาของหวังจินซานและหวังจินไห่กระตุก แก้มของพวกเขาก็กระตุกหนุบ ๆ และเลือดทั่วร่างกายของพวกเขากำลังจะแข็งตัวแขกที่อยู่ด้านข้างทุกคนมองไปที่สมาชิกของตระกูลหวังด้วยสายตาแปลก ๆ รู้สึกว่าตระกูลหวังครั้งนี้จะต้องเจอกับศึกหนัก ทำให้หวู่เต้าเหวินขุ่นเคืองพวกเขายังคงหาวิธีชดเชยได้ แต่ทำให้เฉียนฝูขุ่นเคือง กลัวว่าตระกูลหวังจะถูกกำจัดได้ในชั่วพริบตาเดียว"นี่หลานชายของตระกูลหวังเป็นบ้าอะไร ทำไมกล้าพูดแบบนั้นกับท่านประธานเฉียน พวกเราอย่าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลยดีกว่า""ฉันว่าสถานการณ์ไม่น่าจะดี ท่านประธานเฉียนมีสถานะสูงส่ง ทำไมเขาถึงเก็บอาการโกรธนี้ไว้ได้”"ตระกูลหวังได้ก่อหายนะแล้วในครั้งนี้ วันนี้จากงานเลี้ยงวันเกิดคงได้เปลี่ยนเป็นงานศพ"แขกต่างกำลังซุบซิบและพูดคุยกัน หลายคนเริ่มถอยห่

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงกลายเป็นประติมากรรมทรายอย่างสมบูรณ์ เมื่อเห็นแขกจำนวนมากทำหน้าไม่พอใจใส่พวกเขา ในใจพวกเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว"จงเฉิง นี่พวกเราตาฝาดไปใช่ไหม คนพวกนี้ที่แท้ไปประจบประแจงพวกนั้น แต่เมื่อกี้พวกเรากลับด่าทอเสีย ๆ หาย ๆ… แล้วพวกเราจะอยู่ต่อไปยังไง"หวังจงเหิงรู้สึกไม่สบายใจ ในใจคิดว่าถ้าหลี่โม่และเฉียนฝูสั่งให้จัดการฆ่าหวังจงเหิงให้ตายแล้วล่ะก็ คนรอบข้างทุกคนก็คงจะรีบกรูกันเข้ามาฆ่าเขาในเวลาพร้อมกันหวังจงเฉิงกลืนน้ำลายสองครั้งและพูดด้วยความไม่แน่ใจ "เมื่อกี้พวกเราก็คุกเข่าขอโทษไปแล้วนี่ คงจะไม่มีอะไรแล้วล่ะ อีกอย่างไอ้โง่หลี่โม่มันคงไม่ใจร้ายกับพวกเราขนาดนั้นหรอก" "ฉันก็คิดไม่ออกเหมือนกัน คิดว่าเมื่อกี้จะจัดการกับมันได้แล้วเชียว ไม่คิดว่าจะมาเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้"หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงเต็มไปด้วยความสับสน และจิตใจของพวกเขาก็ค่อย ๆเข้าสู่การครุ่นคิด โดยสงสัยว่าหลี่โม่ทำทั้งหมดนี้ได้อย่างไรหวังจินซานกลับมามีสติอีกครั้งและดึงหวังฟางเข้ามาถามว่า "เสี่ยวฟาง นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับลูกเขยของเธอ ?""ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็แค่เคยเห็นมันและเฉียนฝูอยู่ด้วยกันครั้งเดีย