บทที่ 468

"แกยังกล้าพูดจายโสกับพวกฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกฉันทุกคนมีจิตใจเคารพคนแก่และรักเด็กล่ะก็ ฉันจะอัดแกให้เละจนไม่มีใครจำแกได้เลย"

หวังจงเหิงและหวังจงเฉิงยังคงพูดจาอย่างไร้ยางอาย คุณปู่หวังที่ยืนอยู่ไม่ไกลตกใจมากจนเกือบจะหมดสติ แต่พวกเขายังคงพึมพำต่อไปไม่หยุด "อุบาท ใครช่างกล้าเลี้ยงไอ้อุบาทสองตัวนี้ให้โตมาได้กัน!"

หนังตาของหวังจินซานและหวังจินไห่กระตุก แก้มของพวกเขาก็กระตุกหนุบ ๆ และเลือดทั่วร่างกายของพวกเขากำลังจะแข็งตัว

แขกที่อยู่ด้านข้างทุกคนมองไปที่สมาชิกของตระกูลหวังด้วยสายตาแปลก ๆ รู้สึกว่าตระกูลหวังครั้งนี้จะต้องเจอกับศึกหนัก ทำให้หวู่เต้าเหวินขุ่นเคืองพวกเขายังคงหาวิธีชดเชยได้ แต่ทำให้เฉียนฝูขุ่นเคือง กลัวว่าตระกูลหวังจะถูกกำจัดได้ในชั่วพริบตาเดียว

"นี่หลานชายของตระกูลหวังเป็นบ้าอะไร ทำไมกล้าพูดแบบนั้นกับท่านประธานเฉียน พวกเราอย่าไปยุ่งกับเรื่องนี้เลยดีกว่า"

"ฉันว่าสถานการณ์ไม่น่าจะดี ท่านประธานเฉียนมีสถานะสูงส่ง ทำไมเขาถึงเก็บอาการโกรธนี้ไว้ได้”

"ตระกูลหวังได้ก่อหายนะแล้วในครั้งนี้ วันนี้จากงานเลี้ยงวันเกิดคงได้เปลี่ยนเป็นงานศพ"

แขกต่างกำลังซุบซิบและพูดคุยกัน หลายคนเริ่มถอยห่