บททั้งหมดของ ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: บทที่ 531 - บทที่ 540

1168

บทที่ 531

หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยกลับจวนไปแล้ว ก็เห็นซูชิงหมุนวนไปมาอยู่ในห้องโถง ราวกับมดบนหม้อไฟร้อน เมื่อเห็นว่าเขาเข้ามา ก็รีบก้าวมายังเบื้องหน้า เอ่ยเสียงต่ำ “ไม่เพียงแค่จื่ออันที่หายไป เซียวท่าเองก็หายไปด้วยเด็กรับใช้ของเซียวท่าบอกมาว่า ก่อนที่เขาจะหายไป จื่ออันไปหาเขามาก่อน” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถาม “เจ้าจะบอกว่าพวกเขาหายไปพร้อมกัน?” “ข้าเดาว่าเป็นเช่นนี้” ซูชิงเอ่ยออกมาอย่างเป็นกังวล “ข้าได้สั่งให้คนไปตามหาทั่วทั้งเมืองหลวงแล้ว ก็ไม่มีเบาะแสของทั้งสองคน และก็หานอกเมืองแล้วรอบหนึ่ง ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ก็ได้ไปยังพื้นที่ภัยพิบัติแล้ว นางคาดเดาว่าราชครูเหลียงคงจะหาคนไปตรวจสอบยังพื้นที่ภัยพิบัติ ดังนั้นนางจึงไปรับมืออยู่ที่นั่นก่อน” มู่หรงเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวลขึ้นมา “พวกเขาจะไปที่ไหนกัน? ถามทางด้านของเรือนเล็กแล้วหรือยัง? พวกเขาว่าอย่างไร?” “ถามหนี่หรงและตาวเหล่าต้าไปแล้ว บอกว่าเซี่ยจื่ออันกลับไปแล้วรอบหนึ่ง เพียงฝังเข็มให้หวางหยูเท่านั้น จากนั้นก็จากไป ในตอนนั้นทุกคนต่างคิดว่านางจะกลับไปยังพื้นที่ภัยพิบัติ ไม่ได้เอ่ยถามอันใดออกมา จนถึงตอนนี้ก็สองวันเต็มแล้ว เกรงว่าจะมีคนคาดเดากันว่
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 532

มู่หรงเจี๋ยยืนอยู่ แม้แต่คิ้วก็ไม่ได้เลิกขึ้น เพียงแต่เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “กุ้ยไท่เฟยเชิญข้ามาที่นี่ มีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือ?” กุ้ยไท่เฟยยิ้มอย่างเศร้าเสียใจ “เจ้าเกลียดแม่ ใช่หรือไม่? แม้แต่คำว่าแม่ก็ยังไม่ยินยอมที่จะเรียกออกมา” มู่หรงเจี๋ยนึกถึงจื่ออันที่เรียกมหาเสนาบดีเซี่ย นางไม่เคยเรียกบิดา หรือว่าท่านพ่อ ดูเหมือนว่ามีบางคราวคนบางคน ที่แม้แต่การแสดงออกก็ยังไม่ยินยอมที่จะแสดงออกมา “มีเรื่องก็เอ่ยถึงเรื่องราวออกมา” ใบหน้าที่เคร่งขรึมของมู่หรงเจี๋ยดูไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “สำหรับผู้ให้กำเนิด เจ้ายังสามารถเฉยชาได้เช่นนี้ แล้วเจ้าจะดีกับจื่ออันแค่ไหนกัน?” กุ้ยไท่เฟยเก็บความเศร้าโศกเมื่อครู่เอาไว้ เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา “นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับท่าน” กุ้ยไท่เฟยลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง ดวงตาแตกสลาย และดูเย็นชา “ใช่ ไม่เกี่ยวข้อง วางใจได้ ข้าเองก็ไม่ได้ร้องขอให้เจ้ามาเยี่ยมข้า และไม่เคยหวังว่า ข้าจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยนี้ แล้วเจ้าจะมาเยี่ยม วันนี้ที่เรียกเจ้ามา เพราะอย่างไรแล้ว เจ้าก็ยังเป็นผู้สำเร็จราชการแทนของต้าโจว น้องชายของเจ้าจะกลับมาเมืองหลวง จำต้องให้เจ้าเห็นด้วย
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 533

กุ้ยไท่เฟยโมโหเสียจนดวงตาดำมืด นางจับพนักเก้าอี้แล้วลุกขึ้นยืน กัดฟันเอ่ยออกมา “ดี ข้าไม่สนใจว่าเจ้ามีความรู้สึกอะไรกับจื่ออัน หรือว่าเพราะจะสร้างความลำบากให้ข้า เซี่ยจื่ออันถูกกำหนดเอาไว้แล้วว่าไม่อาจกลับมาได้” อาฝูเดินเข้ามา แล้วก้าวเข้ามาก้าวหนึ่ง “กุ้ยไท่เฟย ตอนนี้จะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?” สายตาของกุ้ยไท่เฟยเกิดไอเย็นเยียบ “ส่งคนไปยังเกาะวิปลาศ ข้ารออีกหกวันไม่ได้แล้ว ข้าต้องการให้เซี่ยจื่ออันตายซะ” กุ้ยไท่เฟยสูดลมหายใจเข้าลึก ค่อย ๆ นั่งลงอย่างช้า ๆ การหายตัวไปของเซี่ยจื่ออัน ล้วนแต่อยู่ภายใต้การควบคุมของนาง ตั้งแต่ที่นางออกจากเมืองหลวง นำเซียวท่ามุ่งไปยังเกาะวิปลาศ นางก็สั่งคนให้คอยสะกดรอยตาม นางไม่เชื่อว่าจื่ออันจะหาวิธีรักษาโรคผีดิบนี้ได้ แม้ว่านางจะต้องตาย ก็ต้องตายภายใต้น้ำมือของตนเอง ถึงจะระบายความโกรธแค้นในใจลงได้ อาฝูเอ่ยออกมาอย่างลังเล “แต่ว่า เมื่อฆ่าเซี่ยจื่ออันลง ท่านอ๋องจะลงมือกับอ๋องหนานหวายหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย็นออกมา “เขาทำแน่ แต่ข้าเองก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า เขาและน้องชายเกิดมามีชะตาเดียวกัน หากว่าน้องชายของเขาตายไป เขาก็มีชีวิตอยู่ต่อไปไม
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 534

เช้าวันนี้ราชครูเหลียงได้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่เอาไว้หลายคน บอกว่าจะไปยังพื้นที่ภัยพิบัติเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ และเยี่ยมผู้ป่วย เขาเริ่มเชิญเซียวเซียวและอ๋องหลี่ ยังมีเจ้าหน้าที่อีกสองสามคน เซียวเซียวเป็นเพราะว่าค่ายทหารปรากฏผู้ป่วยโรคผีดิบ ก็เกลียดโรคนี้มาโดยตลอด บวกกับราชครูเหลียงได้ขอให้หวงไท่โฮ่วออกคำสั่งให้เขามาตรวจสอบพื้นที่ภัยพิบัติ เพราะฉะนั้นวันนี้เขาจึงเข้ามาด้วยกัน ส่วนอ๋องหลี่นั้น เขาถึงแม้ว่าดูเหมือนท่อนไม้ แต่ก็ยังคงกังวลกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก “คารวะอ๋องหลี่ คารวะแม่ทัพใหญ่ คารวะราชครู......” แม่ทัพหลี่นำคนออกมาทำความเคารพ ราชครูเหลียงส่งเสียงอืมออกมา เหลือบมองไปยังแม่ทัพหลี่ “พื้นที่ภัยพิบัติตอนนี้มีคนอยู่เท่าไหร่? จำนวนคนตายลดลงไปบ้างหรือไม่?” แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมา “เรียนท่านราชครู ตอนนี้จำนวนผู้ป่วยมีอยู่ห้าสิบหกคน ส่วนจำนวนคนตายนั้น ตั้งแต่ที่ท่านหมอเซี่ยเข้ามาแล้ว การตายก็เป็นศูนย์” “อืม ดีมาก แล้วท่านหมอเซี่ยเล่า? ข้าจะไปขอบคุณนางแทนราษฎร” ราชครูเหลียงเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ซาบซึ้งใจ แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมาอย่างเสียดาย “ราชครูมาได้ไม่ถูกจังหวะนัก ท่านหมอเซี
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 535

ราชครูเหลียงเรียกหมอผู้นี้เอาไว้ “เจ้าบอกว่าท่านหมอเซี่ยไม่ได้พบกับผู้คนมาหลายวันแล้ว หมายความว่าอย่างไร? นางมิใช่ว่าไปเก็บยาหรอกหรือ?” ท่านหมอหัวเราะออกมา “เก็บยา? ที่นีต้องการยาใดก็มียานั้นอยู่ ทางด้านตระกูลหูเองก็เคยบอกเอาไว้ว่า ยาที่พื้นที่ภัยพิบัติต้องการทั้งหมดมีพวกเขาเป็นผู้รวบรวม ท่านหมอเซี่ยไม่มีความจำเป็นใดต้องออกไปเก็บยา ก่อนที่นางจะออกไป บอกว่าพื้นที่ภัยพิบัตินี้ไม่มีทางที่จะรักษาให้หายได้แล้ว จากนั้นก็จากไป” ราชครูเหลียงดูตื่นตกใจ “อะไรนะ? นางบอกว่าไม่อาจรักษาให้หายได้จากนั้นก็จากไป? นางได้รับคำสั่งทหารมา เจ้าว่านางหนีไปแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? หลบหนีไปแล้ว?” แม่ทัพหลี่รีบทำให้ทุกอย่างกลับมาราบรื่น “นี่ไม่มีทางเป็นไปได้ ท่านหมอเซี่ยไม่เคยเอ่ยออกมาว่ารักษาไม่ได้ นางคิดค้นหาวิธีอยู่ตลอดเวลา” อ๋องหลี่เอ่ยถามหมอคนนั้น “นางบอกกับเจ้าเองหรือว่ารักษาไม่ได้ จากนั้นก็จากไป?” ท่านหมอโค้งกายลง “เรียนท่านอ๋อง ใช่พ่ะย่ะค่ะ” อ๋องหลี่ขมวดคิ้วออกมา “นางไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้หรือ?” เซียวเซียวเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “ท่านอ๋อง หากว่านางต้องการจะหลบหนีแล้ว คงจะไม่โง่ที่จะป่าว
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 536

ราชครูเหลียงไม่คิดเลยว่ามู่หรงจ้วงจ้วงเองก็อยู่ที่นี่ เขาตกตะลึงเล็กน้อย “คารวะองค์หญิง” เซียวเซียวที่ยืนอยู่ข้างกายของเขาจ้องมองมายังเสี้ยนจู่นิ่งเฉย จากนั้นก็ประสานมือออกมา “กระหม่อมเซียวเซียว คารวะองค์หญิง” ภายในโถงบรรพบุรุษอันสกปรกยุ่งเหยิง รอบทิศเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น จ้วงจ้วงเงยหน้าขึ้น มองไปยังเซียวเซียวที่ไม่ได้พบกันมาเนิ่นนาน เกิดความรู้สึกราวกับอยู่กันคนละโลกขึ้นมา ทว่าก็เป็นเพียงแค่ความรู้สึกชั่วคราวเท่านั้น ทุกอย่างล้วนแต่กลับคืนมาเป็นปกติ “แม่ทัพใหญ่กลับมาแล้ว?” “ใช่แล้ว!” เซียวเซียวมองมายังนาง ในสายตามีบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ออกมา “ข้ากลับมาแล้ว” ข้ากลับมาแล้ว ข้ากลับมาแล้ว! เหมือนกับก่อนหน้านั้นที่คอยติดตามกันอยู่ในวัง และบางคราวที่ออกจากวัง กลับจวนไปหลายวัน เมื่อกลับเข้าวังไป เขาจะต้องไปหานางก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็บอกกับนางว่า ข้ากลับมาแล้ว “ท่านอา!” อ๋องหลี่โค้งกายคำนับตามมารยาท “อืม เจ้าสามเองก็มาด้วย!” จ้วงจ้วงเหลือบมองยังเขาด้วยความเรียบเฉย “พื้นที่ภัยพิบัติไม่ต้องการคนจำนวนมากเช่นนี้ เจ้าสามจำต้องระวังผู้อื่นหลอกใช้ให้เป็นหุ่นเชิดเข้า” อ๋องหลี่ร
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 537

มู่หรงจ้วงจ้วงมองไปยังเซียวเซียว แล้วขมวดคิ้วขึ้นมา เป็นหวงไท่โฮ่วที่ให้เขาเข้ามาตรวจสอบในพื้นที่ภัยพิบัติอย่างนั้นหรือ? เซียวเซียวคนผู้นี้นางรู้จักดี เขาเป็นทหารที่เชื่อฟังในคำสั่งอย่างเคร่งครัด และเมื่อถูกกำหนดให้เป็นหน้าที่เขาแล้ว เขาจะต้องปฎิบัติจนถึงที่สุด และแน่นอนว่า เซียวเซียวเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม “ทั้งหมดนี้ ตัวข้าจะรายงานหวงไท่โฮ่วไปตามความเป็นจริง” ราชครูเหลียงพยักหน้าออกมา “มีท่านอ๋องเป็นพยาน มิใช่ข้าที่จะหาเรื่อง” เซียวเซียวไม่ได้ส่งเสียงใด ท่าทีดูเคร่งขรึมขึ้น อ๋องหลี่มองไปยังใบหน้าของราชครูเหลียงที่เผยความในใจออกมา ในใจจึงไม่พึงพอใจนัก ดูเหมือนว่าวันนี้คงจะถูกผู้อื่นหลอกใช้เข้าอีกครั้งแล้ว แล้วก็อีกครั้ง!…ข้าช่างเป็นนายท่านสามที่บาดเจ็บจากการถูกหลอกใช้มาแล้วเป็นหมื่นๆ ครั้ง… เกาะวิปลาส และตามที่มู่หรงเจี๋ยคาดการณ์เอาไว้ จื่ออันและเซียวท่าไปยังเกาะวิปลาส เกาะวิปลาสที่อยู่ด้านนอกเกาะจี้ชุน ไปยังจี้ชุนนั้นใช้เวลาประมาณหนึ่งวัน จากนั้นก็ข้ามทะเลไป อย่างน้อยก็ใช้เวลาไปหนึ่งวันครึ่ง จื่ออันขอให้เซียวท่าเดินทางไปด้วยกัน เดิมนั้นเซียวท่าไม่เห็นด้วย ทว่าจื่ออั
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 538

“เช่นนั้นเหล่าไท่จวินพอจะคาดเดาได้หรือไม่ว่า จะมีคนตามนางไปกี่ทาง?” แววตาของมู่หรงเจี๋ยเผยความเฉียบแหลมออกมา “สองทาง ทางหนึ่งเป็นของกุ้ยไท่เฟย อีกทางหนึ่งข้าไม่รู้!” เฉินไท่จวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ มู่หรงเจี๋ยเองก็ยิ้มออกมาเช่นกัน “ไม่รู้ว่าคนของอีกด้านหนึ่ง จะเป็นคนของเฉินไท่จวินหรือไม่?” เฉินไท่จวินเงยหน้าขึ้นมาเหลือบมอง เอ่ยถามแม่นมที่รับใช้อยู่ข้างกาย “หญิงเฒ่า หลานชายกลุ่มนั้นของข้าเล่า?” แม่นมตอบออกมาพร้อมรอยยิ้ม “ไท่จวินลืมไปแล้วหรืออย่างไร พวกเขาไม่ใช่ว่าถูกท่านส่งให้ไปทำงานหรอกหรือ?” “มีเรื่องเช่นนี้ด้วย? ทำเรื่องอันใดกัน?” เหล่าไท่จวินเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าว่างเปล่า แม่นมเหลือบมองไปยังมู่หรงเจี๋ย “บอกว่าให้ไปยังเกาะอะไรสักอย่าง จากนั้นก็ให้นำใครบางคนกลับมาอย่างปลอดภัย” เหล่าไท่จวินส่งเสียงโอ้ออกมา ก่อนจะถาม “เช่นนั้นเจ้าคิดว่า หลายชายกลุ่มนั้นของข้า จะสามารถนำคนกลับมาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่?” แม่นมโค้งกายลง “เหล่าไท่จวินมิใช่เอ่ยออกมาแล้ว? เมื่อชายตระกูลเฉินลงมือขึ้นมา ปีศาจ สัตว์ประหลาดเหล่านั้นจะต้องจากไป?” มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นยืน ประสานมือให้ “เช่นนั้นข้าต้องข
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 539

ราชครูเหลียงไม่เพียงแต่คัดค้านเรื่องการเคลื่อนย้ายทหารของมู่หรงเจี๋ยเท่านั้น ยังเรียกร้องให้มู่หรงเจี๋ยออกคำสั่ง สังหารผู้ป่วยโรคผีดิบทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านศิลาไปเสีย อีกทั้ง หากว่าเมื่อพบกับผู้ป่วยโรคผีดิบเข้า ก็ให้ยิงสังหารในทันที ไม่จำเป็นต้องจับกุมส่งไปยังพื้นที่ภัยพิบัติอีก ข้อเสนอของราชครูเหลียง ได้รับการเห็นด้วยจากคนไม่น้อย กระทั่งแม้แต่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่เคยเป็นกลาง มาตอนนี้ต่างก็ทยอยกันเห็นด้วยกับข้อเสนอของราชครูเหลียง เพราะเมื่อผ่านความวุ่นวายโกลาหลของผู้ป่วยโรคผีดิบเมื่อคืนนี้มาแล้ว จำนวนผู้ป่วยโรคผีดิบในเมืองหลวงก็เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก มากเสียจนทำให้ผู้คนพากันตื่นตระหนก เพราะไม่รู้ว่าเมื่อใดที่จะถูกกัดเข้าให้ และเพื่อเป็นการป้องกัน ทุกคนต่างก็คิดว่า การสังหารผู้ป่วยโรคผีดิบที่เมื่อเจอหนึ่งก็ฆ่าไปเสียหนึ่งจะเป็นการดีที่สุด ความคิดของมู่หรงเจี๋ยนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก “ข้อที่หนึ่ง ที่ข้าต้องการจะเคลื่อนย้ายทหาร ไม่ได้ร้องขอความคิดเห็นจากพวกเจ้า นี่เป็นการตัดสินใจของข้า ข้อที่สอง ข้าจะไม่มีทางออกคำสั่งให้มีการยิงสังหารผู้ป่วยโรคผีดิบ คำสั่งทางทหารของเซี่ยจื่ออันยังไม่
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 540

“ข้าให้เวลาเจ้าสองวัน นำตัวเซี่ยจื่ออันกลับมา มิฉะนั้นแล้ว ตำแหน่งมหาเสนาบดีของเจ้า ก็เปลี่ยนคนเสีย” “กระหม่อมน้อมรับคำสั่ง!” ในใจของมหาเสนาบดีเซี่ยรู้สึกรำคาญขึ้นมาเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าเซี่ยจื่ออันจู่ ๆ ก็ออกจากเมืองหลวงไป ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเชื่อว่าเซี่ยจื่ออันจะหลบหนีไป แต่ทว่าคนกลับหายไปจริง เขาสงสัยกระทั่งว่า เป็นคนของราชครูเหลียงที่จับตัวนางไป บางทีตอนนี้นางอาจจะตายไปแล้ว หากว่าเป็นเช่นนี้แล้วจริง ๆ เช่นนั้นราชครูเหลียงก็เป็นดั่งคำของมารดา เป็นคนชั้นต่ำที่ละทิ้งผู้อื่นทันที เมื่อใช้จนหมดประโยชน์ ราชครูเหลียงเห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่อยากยืดยื้อไปอีกสองวัน เพราะว่าหากหลังจากสองวันแล้วเซี่ยจื่ออันกลับมารักษาโรคระบาดได้ ก็เท่ากับว่านางได้ทำประโยชน์ใหญ่หลวง แต่ถ้าหากออกคำสั่งสังหารผู้ป่วยโรคผีดิบไปเสียตอนนี้ ต่อให้ภายหน้านางจะนำสูตรยากลับมา หวงไท่โฮ่วก็ไม่มีทางที่จะปล่อยนางไปโดยง่าย “ไท่โฮ่ว เรื่องสำคัญยิ่งนัก กระหม่อมคิดว่าไม่จำเป็นต้องรออีกต่อไปแล้ว ควรจะออกคำสั่งให้เผาหมู่บ้านทิ้งเสีย” สีหน้าของหวงไท่โฮ่วดูไม่พอใจนัก “วันนี้ ในตอนที่ว่าราชการยามเช้าท่านอ๋องว่าอย่าง
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1
...
5253545556
...
117
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status