เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 531
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 532
มู่หรงเจี๋ยยืนอยู่ แม้แต่คิ้วก็ไม่ได้เลิกขึ้น เพียงแต่เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงเฉยเมย “กุ้ยไท่เฟยเชิญข้ามาที่นี่ มีเรื่องอะไรอย่างนั้นหรือ?” กุ้ยไท่เฟยยิ้มอย่างเศร้าเสียใจ “เจ้าเกลียดแม่ ใช่หรือไม่? แม้แต่คำว่าแม่ก็ยังไม่ยินยอมที่จะเรียกออกมา” มู่หรงเจี๋ยนึกถึงจื่ออันที่เรียกมหาเสนาบดีเซี่ย นางไม่เคยเรียกบิดา หรือว่าท่านพ่อ ดูเหมือนว่ามีบางคราวคนบางคน ที่แม้แต่การแสดงออกก็ยังไม่ยินยอมที่จะแสดงออกมา “มีเรื่องก็เอ่ยถึงเรื่องราวออกมา” ใบหน้าที่เคร่งขรึมของมู่หรงเจี๋ยดูไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “สำหรับผู้ให้กำเนิด เจ้ายังสามารถเฉยชาได้เช่นนี้ แล้วเจ้าจะดีกับจื่ออันแค่ไหนกัน?” กุ้ยไท่เฟยเก็บความเศร้าโศกเมื่อครู่เอาไว้ เอ่ยด้วยเสียงเย็นชา “นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับท่าน” กุ้ยไท่เฟยลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง ดวงตาแตกสลาย และดูเย็นชา “ใช่ ไม่เกี่ยวข้อง วางใจได้ ข้าเองก็ไม่ได้ร้องขอให้เจ้ามาเยี่ยมข้า และไม่เคยหวังว่า ข้าจะนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยนี้ แล้วเจ้าจะมาเยี่ยม วันนี้ที่เรียกเจ้ามา เพราะอย่างไรแล้ว เจ้าก็ยังเป็นผู้สำเร็จราชการแทนของต้าโจว น้องชายของเจ้าจะกลับมาเมืองหลวง จำต้องให้เจ้าเห็นด้วย
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 533
กุ้ยไท่เฟยโมโหเสียจนดวงตาดำมืด นางจับพนักเก้าอี้แล้วลุกขึ้นยืน กัดฟันเอ่ยออกมา “ดี ข้าไม่สนใจว่าเจ้ามีความรู้สึกอะไรกับจื่ออัน หรือว่าเพราะจะสร้างความลำบากให้ข้า เซี่ยจื่ออันถูกกำหนดเอาไว้แล้วว่าไม่อาจกลับมาได้” อาฝูเดินเข้ามา แล้วก้าวเข้ามาก้าวหนึ่ง “กุ้ยไท่เฟย ตอนนี้จะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ?” สายตาของกุ้ยไท่เฟยเกิดไอเย็นเยียบ “ส่งคนไปยังเกาะวิปลาศ ข้ารออีกหกวันไม่ได้แล้ว ข้าต้องการให้เซี่ยจื่ออันตายซะ” กุ้ยไท่เฟยสูดลมหายใจเข้าลึก ค่อย ๆ นั่งลงอย่างช้า ๆ การหายตัวไปของเซี่ยจื่ออัน ล้วนแต่อยู่ภายใต้การควบคุมของนาง ตั้งแต่ที่นางออกจากเมืองหลวง นำเซียวท่ามุ่งไปยังเกาะวิปลาศ นางก็สั่งคนให้คอยสะกดรอยตาม นางไม่เชื่อว่าจื่ออันจะหาวิธีรักษาโรคผีดิบนี้ได้ แม้ว่านางจะต้องตาย ก็ต้องตายภายใต้น้ำมือของตนเอง ถึงจะระบายความโกรธแค้นในใจลงได้ อาฝูเอ่ยออกมาอย่างลังเล “แต่ว่า เมื่อฆ่าเซี่ยจื่ออันลง ท่านอ๋องจะลงมือกับอ๋องหนานหวายหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” กุ้ยไท่เฟยยิ้มเย็นออกมา “เขาทำแน่ แต่ข้าเองก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า เขาและน้องชายเกิดมามีชะตาเดียวกัน หากว่าน้องชายของเขาตายไป เขาก็มีชีวิตอยู่ต่อไปไม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 534
เช้าวันนี้ราชครูเหลียงได้ติดต่อกับเจ้าหน้าที่เอาไว้หลายคน บอกว่าจะไปยังพื้นที่ภัยพิบัติเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ และเยี่ยมผู้ป่วย เขาเริ่มเชิญเซียวเซียวและอ๋องหลี่ ยังมีเจ้าหน้าที่อีกสองสามคน เซียวเซียวเป็นเพราะว่าค่ายทหารปรากฏผู้ป่วยโรคผีดิบ ก็เกลียดโรคนี้มาโดยตลอด บวกกับราชครูเหลียงได้ขอให้หวงไท่โฮ่วออกคำสั่งให้เขามาตรวจสอบพื้นที่ภัยพิบัติ เพราะฉะนั้นวันนี้เขาจึงเข้ามาด้วยกัน ส่วนอ๋องหลี่นั้น เขาถึงแม้ว่าดูเหมือนท่อนไม้ แต่ก็ยังคงกังวลกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก “คารวะอ๋องหลี่ คารวะแม่ทัพใหญ่ คารวะราชครู......” แม่ทัพหลี่นำคนออกมาทำความเคารพ ราชครูเหลียงส่งเสียงอืมออกมา เหลือบมองไปยังแม่ทัพหลี่ “พื้นที่ภัยพิบัติตอนนี้มีคนอยู่เท่าไหร่? จำนวนคนตายลดลงไปบ้างหรือไม่?” แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมา “เรียนท่านราชครู ตอนนี้จำนวนผู้ป่วยมีอยู่ห้าสิบหกคน ส่วนจำนวนคนตายนั้น ตั้งแต่ที่ท่านหมอเซี่ยเข้ามาแล้ว การตายก็เป็นศูนย์” “อืม ดีมาก แล้วท่านหมอเซี่ยเล่า? ข้าจะไปขอบคุณนางแทนราษฎร” ราชครูเหลียงเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่ซาบซึ้งใจ แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมาอย่างเสียดาย “ราชครูมาได้ไม่ถูกจังหวะนัก ท่านหมอเซี
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 535
ราชครูเหลียงเรียกหมอผู้นี้เอาไว้ “เจ้าบอกว่าท่านหมอเซี่ยไม่ได้พบกับผู้คนมาหลายวันแล้ว หมายความว่าอย่างไร? นางมิใช่ว่าไปเก็บยาหรอกหรือ?” ท่านหมอหัวเราะออกมา “เก็บยา? ที่นีต้องการยาใดก็มียานั้นอยู่ ทางด้านตระกูลหูเองก็เคยบอกเอาไว้ว่า ยาที่พื้นที่ภัยพิบัติต้องการทั้งหมดมีพวกเขาเป็นผู้รวบรวม ท่านหมอเซี่ยไม่มีความจำเป็นใดต้องออกไปเก็บยา ก่อนที่นางจะออกไป บอกว่าพื้นที่ภัยพิบัตินี้ไม่มีทางที่จะรักษาให้หายได้แล้ว จากนั้นก็จากไป” ราชครูเหลียงดูตื่นตกใจ “อะไรนะ? นางบอกว่าไม่อาจรักษาให้หายได้จากนั้นก็จากไป? นางได้รับคำสั่งทหารมา เจ้าว่านางหนีไปแบบนี้หมายความว่าอย่างไร? หลบหนีไปแล้ว?” แม่ทัพหลี่รีบทำให้ทุกอย่างกลับมาราบรื่น “นี่ไม่มีทางเป็นไปได้ ท่านหมอเซี่ยไม่เคยเอ่ยออกมาว่ารักษาไม่ได้ นางคิดค้นหาวิธีอยู่ตลอดเวลา” อ๋องหลี่เอ่ยถามหมอคนนั้น “นางบอกกับเจ้าเองหรือว่ารักษาไม่ได้ จากนั้นก็จากไป?” ท่านหมอโค้งกายลง “เรียนท่านอ๋อง ใช่พ่ะย่ะค่ะ” อ๋องหลี่ขมวดคิ้วออกมา “นางไม่มีความรับผิดชอบเช่นนี้หรือ?” เซียวเซียวเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “ท่านอ๋อง หากว่านางต้องการจะหลบหนีแล้ว คงจะไม่โง่ที่จะป่าว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 536
ราชครูเหลียงไม่คิดเลยว่ามู่หรงจ้วงจ้วงเองก็อยู่ที่นี่ เขาตกตะลึงเล็กน้อย “คารวะองค์หญิง” เซียวเซียวที่ยืนอยู่ข้างกายของเขาจ้องมองมายังเสี้ยนจู่นิ่งเฉย จากนั้นก็ประสานมือออกมา “กระหม่อมเซียวเซียว คารวะองค์หญิง” ภายในโถงบรรพบุรุษอันสกปรกยุ่งเหยิง รอบทิศเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็น จ้วงจ้วงเงยหน้าขึ้น มองไปยังเซียวเซียวที่ไม่ได้พบกันมาเนิ่นนาน เกิดความรู้สึกราวกับอยู่กันคนละโลกขึ้นมา ทว่าก็เป็นเพียงแค่ความรู้สึกชั่วคราวเท่านั้น ทุกอย่างล้วนแต่กลับคืนมาเป็นปกติ “แม่ทัพใหญ่กลับมาแล้ว?” “ใช่แล้ว!” เซียวเซียวมองมายังนาง ในสายตามีบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ออกมา “ข้ากลับมาแล้ว” ข้ากลับมาแล้ว ข้ากลับมาแล้ว! เหมือนกับก่อนหน้านั้นที่คอยติดตามกันอยู่ในวัง และบางคราวที่ออกจากวัง กลับจวนไปหลายวัน เมื่อกลับเข้าวังไป เขาจะต้องไปหานางก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นก็บอกกับนางว่า ข้ากลับมาแล้ว “ท่านอา!” อ๋องหลี่โค้งกายคำนับตามมารยาท “อืม เจ้าสามเองก็มาด้วย!” จ้วงจ้วงเหลือบมองยังเขาด้วยความเรียบเฉย “พื้นที่ภัยพิบัติไม่ต้องการคนจำนวนมากเช่นนี้ เจ้าสามจำต้องระวังผู้อื่นหลอกใช้ให้เป็นหุ่นเชิดเข้า” อ๋องหลี่ร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 537
มู่หรงจ้วงจ้วงมองไปยังเซียวเซียว แล้วขมวดคิ้วขึ้นมา เป็นหวงไท่โฮ่วที่ให้เขาเข้ามาตรวจสอบในพื้นที่ภัยพิบัติอย่างนั้นหรือ? เซียวเซียวคนผู้นี้นางรู้จักดี เขาเป็นทหารที่เชื่อฟังในคำสั่งอย่างเคร่งครัด และเมื่อถูกกำหนดให้เป็นหน้าที่เขาแล้ว เขาจะต้องปฎิบัติจนถึงที่สุด และแน่นอนว่า เซียวเซียวเอ่ยออกมาอย่างเคร่งขรึม “ทั้งหมดนี้ ตัวข้าจะรายงานหวงไท่โฮ่วไปตามความเป็นจริง” ราชครูเหลียงพยักหน้าออกมา “มีท่านอ๋องเป็นพยาน มิใช่ข้าที่จะหาเรื่อง” เซียวเซียวไม่ได้ส่งเสียงใด ท่าทีดูเคร่งขรึมขึ้น อ๋องหลี่มองไปยังใบหน้าของราชครูเหลียงที่เผยความในใจออกมา ในใจจึงไม่พึงพอใจนัก ดูเหมือนว่าวันนี้คงจะถูกผู้อื่นหลอกใช้เข้าอีกครั้งแล้ว แล้วก็อีกครั้ง!…ข้าช่างเป็นนายท่านสามที่บาดเจ็บจากการถูกหลอกใช้มาแล้วเป็นหมื่นๆ ครั้ง… เกาะวิปลาส และตามที่มู่หรงเจี๋ยคาดการณ์เอาไว้ จื่ออันและเซียวท่าไปยังเกาะวิปลาส เกาะวิปลาสที่อยู่ด้านนอกเกาะจี้ชุน ไปยังจี้ชุนนั้นใช้เวลาประมาณหนึ่งวัน จากนั้นก็ข้ามทะเลไป อย่างน้อยก็ใช้เวลาไปหนึ่งวันครึ่ง จื่ออันขอให้เซียวท่าเดินทางไปด้วยกัน เดิมนั้นเซียวท่าไม่เห็นด้วย ทว่าจื่ออั
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 538
“เช่นนั้นเหล่าไท่จวินพอจะคาดเดาได้หรือไม่ว่า จะมีคนตามนางไปกี่ทาง?” แววตาของมู่หรงเจี๋ยเผยความเฉียบแหลมออกมา “สองทาง ทางหนึ่งเป็นของกุ้ยไท่เฟย อีกทางหนึ่งข้าไม่รู้!” เฉินไท่จวินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ มู่หรงเจี๋ยเองก็ยิ้มออกมาเช่นกัน “ไม่รู้ว่าคนของอีกด้านหนึ่ง จะเป็นคนของเฉินไท่จวินหรือไม่?” เฉินไท่จวินเงยหน้าขึ้นมาเหลือบมอง เอ่ยถามแม่นมที่รับใช้อยู่ข้างกาย “หญิงเฒ่า หลานชายกลุ่มนั้นของข้าเล่า?” แม่นมตอบออกมาพร้อมรอยยิ้ม “ไท่จวินลืมไปแล้วหรืออย่างไร พวกเขาไม่ใช่ว่าถูกท่านส่งให้ไปทำงานหรอกหรือ?” “มีเรื่องเช่นนี้ด้วย? ทำเรื่องอันใดกัน?” เหล่าไท่จวินเอ่ยถามออกมาด้วยใบหน้าว่างเปล่า แม่นมเหลือบมองไปยังมู่หรงเจี๋ย “บอกว่าให้ไปยังเกาะอะไรสักอย่าง จากนั้นก็ให้นำใครบางคนกลับมาอย่างปลอดภัย” เหล่าไท่จวินส่งเสียงโอ้ออกมา ก่อนจะถาม “เช่นนั้นเจ้าคิดว่า หลายชายกลุ่มนั้นของข้า จะสามารถนำคนกลับมาได้อย่างปลอดภัยหรือไม่?” แม่นมโค้งกายลง “เหล่าไท่จวินมิใช่เอ่ยออกมาแล้ว? เมื่อชายตระกูลเฉินลงมือขึ้นมา ปีศาจ สัตว์ประหลาดเหล่านั้นจะต้องจากไป?” มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นยืน ประสานมือให้ “เช่นนั้นข้าต้องข
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 539
ราชครูเหลียงไม่เพียงแต่คัดค้านเรื่องการเคลื่อนย้ายทหารของมู่หรงเจี๋ยเท่านั้น ยังเรียกร้องให้มู่หรงเจี๋ยออกคำสั่ง สังหารผู้ป่วยโรคผีดิบทุกคนที่อยู่ในหมู่บ้านศิลาไปเสีย อีกทั้ง หากว่าเมื่อพบกับผู้ป่วยโรคผีดิบเข้า ก็ให้ยิงสังหารในทันที ไม่จำเป็นต้องจับกุมส่งไปยังพื้นที่ภัยพิบัติอีก ข้อเสนอของราชครูเหลียง ได้รับการเห็นด้วยจากคนไม่น้อย กระทั่งแม้แต่ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่เคยเป็นกลาง มาตอนนี้ต่างก็ทยอยกันเห็นด้วยกับข้อเสนอของราชครูเหลียง เพราะเมื่อผ่านความวุ่นวายโกลาหลของผู้ป่วยโรคผีดิบเมื่อคืนนี้มาแล้ว จำนวนผู้ป่วยโรคผีดิบในเมืองหลวงก็เพิ่มขึ้นเป็นจำนวนมาก มากเสียจนทำให้ผู้คนพากันตื่นตระหนก เพราะไม่รู้ว่าเมื่อใดที่จะถูกกัดเข้าให้ และเพื่อเป็นการป้องกัน ทุกคนต่างก็คิดว่า การสังหารผู้ป่วยโรคผีดิบที่เมื่อเจอหนึ่งก็ฆ่าไปเสียหนึ่งจะเป็นการดีที่สุด ความคิดของมู่หรงเจี๋ยนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก “ข้อที่หนึ่ง ที่ข้าต้องการจะเคลื่อนย้ายทหาร ไม่ได้ร้องขอความคิดเห็นจากพวกเจ้า นี่เป็นการตัดสินใจของข้า ข้อที่สอง ข้าจะไม่มีทางออกคำสั่งให้มีการยิงสังหารผู้ป่วยโรคผีดิบ คำสั่งทางทหารของเซี่ยจื่ออันยังไม่
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
