All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 491 - Chapter 500

หลังจากที่เซี่ยหว่านเอ๋อจากไป ทุกคนก็ต่างรู้สึกแย่แทนหูฮวนสี่ และทยอยด่าทอคุณหนูรองตระกูลเซี่ยว่าเป็นคนที่อหังการทำอะไรตามอำเภอใจหูฮวนสี่ก้มหน้าน้ำตาคลอเบ้าเดินเข้าไปในสำนักสืออ้ายหย้วนในเวลาเดียวกัน เซี่ยหว่านเอ๋อก็นั่งบนรถม้าแล้วจากไปสาวใช้ยิ้มพลางพูดไปพลาง "ใคร ๆ ต่างก็พูดกันว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลหูเก่งกาจอย่างโน้นอย่างนี้ บ่าวดูแล้วคงเป็นแค่คำพูดที่เลื่อนลอยเสียกระมัง ถูกคุณหนูรองข่มขู่ขนาดนั้น นางไม่กล้าพูดตอบโต้มาแม้นเพียงสักคำเดียว ดูท่าทางที่ขี้ขลาดนั่นสิเจ้าคะ ยังจะกล้าคิดไปอภิเษกกับองค์รัชทายาทอีก"ครั้งนี้เซี่ยหว่านเอ๋อถือว่ายอมเสี่ยงทุกอย่าง แต่นางก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว หากไม่ขจัดความคิดที่จะปีนป่ายขึ้นที่สูงของหูฮวนสี่ จนทำให้องค์รัชทายาทชอบพอนางขึ้นมามันก็จะยุ่งยากขึ้นไปอีกแม้จะบอกว่าการกระทำในวันนี้จะเป็นการทำลายภาพลักษ์ของตนเองเหมือนกัน แต่ประชาชนคนระดับล่างพวกนี้ ต่อไปนางก็ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวด้วยอีกแล้ว จะสนทำไมว่าพวกเขาจะมองนางอย่างไร?นางพูดด้วยน้ำเสียงที่เกลียดชัง "ข้าจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาขวางเส้นทางที่จะนำข้าไปสู่ตำแหน่งพระชายาเอกขององค์รัชทายาทเป็นแน่ หากมีครั้งต่อ

เซี่ยหว่านเอ๋อคุณหนูรองของจวนมหาเสนาบดีฟ้องร้องคดีกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหู ทำให้เมืองหลวงเกิดความโกลาหลเป็นอย่างมากหูฮวนสี่ไม่ยอมรับความผิดนี้ อีกทั้งยังบอกว่าหลังจากที่เซี่ยหว่านเอ๋อตบนางแล้วก็ไม่ได้เจอนางอีกเลยนางยื่นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่านางไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์นั้น มีหลักฐานและประชาชนจำนวนมากที่เห็นด้วยตาว่าหลังจากที่เซี่ยหว่านเอ๋อจากไป นางก็เข้าไปในสำนักสืออ้ายหย้วน เป็นเวลานานหลายชั่วยามถึงจะออกมาอีกทั้งคนที่อยู่ในสำนักสืออ้ายหย้วนยังพูดอีกว่านางอยู่ด้านในตลอด ไม่ได้ออกไปไหนเลยเมื่อเป็นเช่นนี้ ช่วงเวลาที่เซี่ยหว่านเอ๋อกล่าวถึงก็ไม่ตรงกันแล้วพอเซี่ยหว่านเอ๋อได้ยินที่ทางกรมอาญากล่าว ก็แทบจะกระอักเลือดออกมา ผู้หญิงคนนั้นหน้าด้านได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ทั้งยังกล้าให้ประชาชนคนทั่วไปเป็นพยานให้นางอีก? นางหลอกลวงพวกเขาแล้ว"จริงสิ" จู่ ๆ เซี่ยหว่านเอ๋อก็นึกขึ้นได้ว่าหลังจากที่หูฮวนสี่ต่อยนางเสร็จแล้วก็เข้าไปในบ้านของชาวบ้าน “พวกท่านก็เข้าตรวจสอบที่บ้านหลังนั้นให้ข้าหน่อย หลังจากที่นางต่อยข้าเสร็จ ก็ได้หนีไปทางบ้านหลังนั้น ในเวลานั้นในบ้านมีคนอยู่ และละแวกนั้นก็ล้วนเป็นของชาวบ

พระสนมอี๋ไม่รู้เรื่องอะไร และก็รู้ว่าฮองเฮากำลังมา จึงกล่าว "หม่อมฉันกราบทูลลาเพคะ""ไปเถิด" หวงไท่โฮ่วโบกให้นางไปได้หลังจากที่พระสนมอี๋จากไปแล้ว หวงไท่โฮ่วก็อดที่จะกล่าวอย่างรู้สึกผิดหวังไม่ได้ "เจ้าบอกข้าหน่อยสิ เซี่ยจื่ออันผู้นี้ มีความสามารถอันใดถึงทำให้ผู้อาวุโสของราชวงศ์ประเมินนางสูงนัก? ก่อนหน้านี้ข้าเองก็คิดว่านางแตกต่างจากคนอื่น แต่ดูท่าแล้วตอนนี้ นางก็แค่ต้องการให้อาเจี๋ยคอยหนุนหลังก็เท่านั้น"ซุนกงกงยิ้มขึ้นมา "หวงไท่โฮ่ว หูฮวนสี่ผู้นี้หลบเลี่ยงองค์รัชทายาทมาโดยตลอด ครั้งนี้จงใจนัดหมายให้เขาออกมาพบ และทำให้เกิดเรื่องใหญ่โต ท่านคิดว่าเรื่องนี้มีใครชักใยอยู่เบื้องหลังกันเล่า?""เจ้าจะบอกว่า เรื่องทั้งหมดนี้เป็นแผนการของนางอย่างนั้นหรือ?" หวงไท่โฮ่วกล่าวถามซุนกงกงกล่าว "เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ไม่ยาก"หวงไท่โฮ่วลองคิดไตร่ตรองดูอย่างช่วยไม่ได้ “หากนางเป็นคนทำ เช่นนั้นก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว อย่างไรเสียก็ทำให้ข้าได้มีข้ออ้าง" "ความจริงนางทำไปก็เพื่อให้ท่านได้มีข้ออ้าง เรื่องพระราชเสาวนีย์ยังต้องให้ท่านจัดการ ใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? เพราะฮองเฮาก็ได้พระราชทานงานอภิเษกลงไปแล้ว

มหาเสนาบดีเซี่ยมองบาดแผลบนใบหน้านาง​ ถึงแม้ว่าจะดูน่าเบื่อ​น่ารำคาญ​ แต่กลับเชื่อคำพูดนางอยู่หลายส่วนหรือว่า​หูฮวนสี่นั้นทุบตีนางเข้าจริง? แต่ว่าตามที่ทางด้านกรมอาญา และจิ้งจ้าวหยิ่นส่งมอบคำให้การของชาวบ้านมานั้น​ เรื่องราวในครั้งนี้นั้นไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นมาได้​ อีกทั้งหูฮวนสี่นั้นก็ไม่มีหลักฐานยืนยันว่าอยู่ในที่เกิดเหตุด้วยยังมีอีกจุดจุดหนึ่ง​ หูฮวนสี่ทำไมถึงได้ทำเยี่ยงนี้ นอกเสียจากว่า นางเองก็อยากที่จะเป็นพระชายาขององค์รัชทายาท ดังนั้นจึงได้วางแผนการทำทุกอย่างเพื่อที่จะทำลายงานอภิเษกขององค์รัชทายาทและเซี่ยหว่านเอ๋อเมื่อคิดมาจนถึงจุดนี้ เขาจึงได้เอ่ยออกมา “เจ้านำลำดับก่อนหลังของเรื่องราวที่เกิดขึ้น เอ่ยออกมาอีกครั้ง มิอาจปิดบังได้แม้แต่น้อย ไม่งั้นพ่อเองก็คงจะช่วยอะไรเจ้าไม่ได้แล้ว”เซี่ยหว่านเอ๋อห้ามน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหลลงมา จำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนั้นว่า ได้อาศัยช่วงเวลาที่องค์รัชทายาทออกไปแล้วตบหน้าหูฮวนสี่ต่อหน้าผู้คนอย่างไร อีกทั้งเรื่องที่ดุด่านางไปอย่างไรก็เอ่ยออกมาจนหมดสิ้น แม้เมื่อจากไปแล้ว ได้กีดขวาง ตบตีหูฮวนสี่อย่างไร ก็เอ่ยออกมาจนหมด และครั้งนี้ก็ไม่ได้มีการป

หวงไท่โฮ่วเมื่อได้ฟังคำประโยคนี้ ในใจนั้นก็รู้สึกแย่เป็นอย่างมาก “จิ้นกั๋วกง คำพูดนั้นเอ่ยออกมาเยี่ยงนี้ไม่ผิดนัก แต่ทว่า หากว่าต้องการจะเผาทำลายหมู่บ้านนั้นทิ้ง ก็จะหมายถึงว่าจำต้องเผาทำลายชีวิตของชาวบ้านในหมู่บ้าศิลาหลายร้อยชีวิต มีบางคนที่เป็นผู้บริสุทธิ์อยู่ พวกเขายังมิได้ติดโรคร้ายนี้”จิ้นกั๋วกงเอ่ยตอบกลับในทันที “หวงไท่โฮ่ว หากว่าต้องเผาทำลายชีวิตผู้คนมากมายถึงเพียงนี้ ผู้ใดก็ไม่ยินยอม แต่แล้วจะมีวิธีการใดอีก? จนถึงทุกวันนี้ หมอหลวงและสำนักฮุ้ยหมินยังคิดถึงวิธีการรับมือกับโรคระบาดในครั้งนี้ไม่ได้ ราษฎรต่างก็เริ่มที่จะมีการคาดเดากันแล้วว่า นี่ไม่ใช่โรคระบาดอะไรทั้งนั้น แต่เป็นผีสาง ว่าเป็นเพราะสวรรค์กำลังลงทัณฑ์ต้าโจวอยู่ คำพูดซุบซิบเหล่านี้หากว่าแพร่ออกไปในทุกท้องที่แล้ว จะต้องทำให้เกิดความโกลาหลในหมู่ราษฎรเป็นแน่ หากว่ามีผู้ที่ใจคิดการใหญ่จะต้องอาศัยช่วงโอกาสนี้ลงมือเป็นแน่ ทำลายขุนเขาของต้าโจวทิ้งเสีย เมื่อถึงตอนนั้น ขุนเขาของตระกูลมู่หรงก็จะอันตรายแล้ว”ราชครูเหลียงเองก็ไตร่ตรองอยู่ครู่ใหญ่ จึงได้เอ่ยออกมา “หวงไท่โฮ่ว หม่อนฉันก็เห็นด้วยกับวิธีการที่จิ้นกั๋วกงเอ่ยออกมาพ่ะย่ะ