All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 481 - Chapter 490

"เซียวท่า เจ้าพูดเรื่องเหลวไหลอะไร? หุบปากเจ้าซะ!" เสียงใสดังขึ้นมา มันคือเสียงของหลิวหลิ่วนางแบกห่อผ้าไว้บนหลัง พาสาวใช้เข้ามาด้วย พอได้ยินคำพูดของเซียวท่าจากด้านนอกประตู ก็โกรธขึ้นมาทันทีเซียวท่าเงยหน้าขึ้นมองนางด้วยสีหน้าที่อึมครึม "เจ้ามาทำอะไร?"หลิวหลิ่วมองไปที่จื่ออัน "ท่านย่าให้ข้ามา นางบอกว่าเจ้าจะออกไปจากเมืองหลวง จึงให้ข้าไปเป็นเพื่อนเจ้าด้วยจื่ออันชะงักไปเล็กน้อย "ท่านย่าของเจ้ารู้ว่าข้าจะออกจากเมืองหลวงด้วยเหรอ?""ใช่ นางรู้""ใครบอกนาง?"หลิวหลิ่วส่ายหัว "ข้าไม่รู้ แต่ว่ายายแก่หูตากว้างไกลมาโดยตลอด แม้ว่าจะไม่มีใครบอกนาง แต่นางก็จะรู้ได้เอง"จื่ออันไม่ได้พูดอะไร แต่ก็รู้ว่ามีคนของเหล่าไท่จวินในกองทัพที่ในกองทัพมีโรคผีดิบระบาด ทำให้ราชสำนักหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง พวกหมอก็ต้องถูกเรียกตัวไป ดังนั้นเหล่าไท่จวินจึงคาดเดาว่าผู้สำเร็จราชการจะต้องให้นางออกไปด้วยแต่สิ่งที่นางไม่เข้าใจก็คือ เหตุใดเหล่าไท่จวินถึงให้หลิวหลิ่วไปกับนางด้วย?เซียวท่ามองเฉินหลิวหลิ่ว "เจ้าจะมาวุ่นวายอะไรอีก? รีบกลับไปซะ!"หลิวหลิ่วมองเซียวท่าด้วยสายตาที่รู้สึกผิดหวังมาก "เดิมทีข้าคิดว่าท่าน

มหาเสนาบดีเซี่ยส่ายหัว "ไม่ ท่านแม่ บางครั้งสถานการณ์ก็ตามไม่ทันความเปลี่ยนแปลง ระหว่างนี้อาจจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันมากมาย มันไม่มีทางคาดเดาได้ พวกเราต้องควบคุมจำนวนคนที่ติดเชื้อ ไม่ให้ออกไปแพร่เชื้ออีก""ตอนนี้พวกเราควบคุมมันไม่ได้แล้ว ตั้งแต่ที่ปล่อยเชื้อไว้ที่จุดหนึ่ง พวกเราก็ไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป เจ้าก็อย่าได้กังวลมากนัก เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ดำเนินตามแผนการไปก็พอ คนระดับล่างตายไปไม่กี่คน ไม่ต้องเอามาใส่ใจ "มหาเสนาบดีเซี่ยรู้สึกว่ามันไม่เข้าท่าเลย หลังจากเรื่องนี้คลี่คลายลงแล้ว หากมีคนตามสืบขึ้นมา ก็อาจจะสืบสาวมาถึงตัวตนเองได้"ถ้าถูกตามสืบเล่า?"ฮูหยินผู้เฒ่าโบกมือ "ตามสืบก็สืบไม่ถึงตัวของเจ้าหรอก หมอจากสำนักฮุ่ยหมิน ถูกฆ่าปิดปากไปแล้ว คนที่เป็นต้นตอของเชื้อที่เขาพากลับมาด้วยก็ตายแล้ว ใครจะสืบมาถึงตัวเจ้าได้”มหาเสนาบดีเซี่ยคิดแล้วคิดอีก จากนั้นก็กัดฟันพูดออกไป "จะทำการใหญ่ให้สำเร็จ ต้องไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่ควรห่วงหน้าพะวงหลังเลยจริง ๆ""เจ้าคิดเช่นนี้เป็นเรื่องที่ถูกแล้ว รอดูกันต่อไปก็แล้วกัน ทิศตะวันออกของเมืองหลวงให้ปล่อยคนติดเชื้อเข้าไปอีก ทั้งสี่จุดก็ครบหมดแล

คำพูดของตาวเหล่าต้าได้ทำให้จื่ออันได้ฉุกคิดขึ้นมาในทันทีนางลุกขึ้นอย่างกะทันหัน "เจ้ารีบไปยังลานนอกเมือง ดูว่ามีใครอยู่บ้าง และถามดูว่าให้หนี่หรงมาหาข้าที่นี่ได้ไหม"ตาวเหล่าต้ารับคำสั่ง "ขอรับ!"เมื่อตาวเหล่าต้าไปถึงชานเมือง ก็เห็นว่าเซียวท่าคอยเฝ้าระวังที่นั่นไว้อยู่ พอได้ยินว่าจื่ออันไม่ได้ออกจากเมืองหลวงไป ทั้งยังพักอยู่ที่เรือนเล็กของตระกูลเฉิน ก็โมโหมาก "เฉินหลิวหลิ่วบอกว่าจะพานางออกไปเองมิใช่หรือ? ท่านอ๋องก็มีคำสั่งลงมาแล้ว ให้คุณหนูใหญ่ของเจ้าออกจากเมืองหลวงไป นางไม่ไปเพราะต้องการให้มีคนตายเพิ่มอีกถึงจะพอใจใช่หรือไม่?"ตาวเหล่าต้ารู้สึกไม่พอใจเซียวท่าที่พูดทำนองนี้มาตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว ตอนนี้พอได้ยินเขายังพูดแบบนี้อีก จึงชักแส้ออกมาเสียงดังวืด "หากยังด่าคุณหนูใหญ่อีกล่ะก็ข้าจะสู้ตายกับเจ้า"เซียวท่ามองบน "เจ้าเด็กโง่!"ตาวเหล่าต้ากล่าว "เจ้าด่าข้าได้ แต่ว่าจะด่าคุณหนูใหญ่ไม่ได้"หนี่หรงเดินออกมา "คุณหนูใหญ่ต้องการให้ข้าไปหาใช่หรือไม่?"เขาก็อยู่ที่นี่ด้วยและได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกัน"ใช่ คุณหนูใหญ่บอกว่าต้องการคิดค้นสูตรยาเพื่อรักษาโรคผีดิบ ดังนั้นจึงให้ข้ามาเชิญท่านไป

ซูชิงชะงักไปเล็กน้อย "เซียวท่า เจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?"เซียวท่าเหลือบมองเขาเล็กน้อย แล้วหัวเราะเยาะ "มันไม่ชัดเจนหรืออย่างไร? ซูชิงผู้ที่ชอบคนบ้า เฉินหลิวหลิ่วหญิงสาวผู้ฟั่นเฟือน เจ้าไปมาหาสู่กับนางบ่อย ๆ มิใช่หรือ?" ซูชิงกล่าว "ดูแล้วคนที่บ้าน่าจะเป็นท่านมากกว่ากระมัง? นี่มันก็ถือเป็นเรื่องปกติมิใช่หรือ? เจ้าจะดึงเฉินหลิวหลิ่วเข้ามาเกี่ยวข้องทำไม? ช่วงนี้นางก็ไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับเจ้านี่?"มู่หรงเจี๋ยมองดูพวกเขาอย่างไม่สบอารมณ์ "พอแล้ว หากพวกเจ้าทั้งสองไม่อยากฟัง ก็ไสหัวออกไปให้พ้นหน้าข้าซะ!"ซูชิงเงียบปาก แต่เหลือบมองเซียวท่าอย่างดุร้ายเล็กน้อย เซียวท่าก็มองกลับไปเช่นกัน ใครไม่มีตาบ้าง จริง ๆ เลยเชียว!มู่หรงเจี๋ยกล่าวถามต่อไป "พบอะไรที่เกาะวิปลาสนั่นอีกบ้าง?"ทหารองครักษ์กล่าวตอบ "กระหม่อมไม่พบสิ่งใดที่ผิดปกติเลยพ่ะย่ะค่ะ คนบ้าจากตระกูลหลิวก็ถูกขังแยกไว้ต่างหาก เพราะเขามีพฤติกรรมก้าวร้าวมาก ทหารรักษาการณ์บอกว่าในหนึ่งเดือนอาการบ้าของเขาจะกำเริบขึ้นมาสองสามครั้ง หากหาคนระบายไม่ได้ในตอนที่อาการกำเริบ เขาก็จะกระแทกกรง""ไม่มีอาการที่จะกัดคนเลยเหรอ?" ซูชิงรีบกล่าวถามท

ซูชิงกล่าวถามอย่างไม่เข้าใจ "การแสดงสนุก ๆ ของคุณหนูใหญ่ตระกูลหูอยู่ตรงไหน? ปล่อยให้นางตบนางด่าแบบนี้มันน่าสนุกอย่างนั้นเหรอ? นี่มันเหลวไหลสิ้นดี? ขนาดเซี่ยหว่านเอ๋อยังจัดการไม่ได้ เกรงว่าชื่อเสียงของคุณหนูใหญ่ตระกูลหูจะเป็นเรื่องที่พูดกันเกินจริงเสียกระมัง"แม้ว่าเซียวท่าจะไม่อยากเห็นพ้องด้วยกันกับซูชิง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกล่าว "ใช่ นางถูกตบ ถ้าองค์รัชทายาทอยู่ที่นั่นด้วยก็ยังดีหน่อย แต่เขาก็จากไปแล้ว นางถูกตบแล้วมันจะมีความหมายอันใด?"มู่หรงเจี๋ยกล่าว "ดังนั้นพวกเจ้าก็อย่าได้มองเรื่องอะไรแต่เพียงผิวเผิน องค์รัชทายาทไปแล้วก็จริง แต่ว่าประชาชนยังอยู่ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ช้าก็จะไปถึงหูของฮองเฮา พอนางได้ยินเรื่องนี้แล้ว พวกเจ้าคิดว่าหวงไท่โฮ่วจะยอมรับหลานสะใภ้ที่ไร้เหตุผลเช่นนี้ได้อย่างนั้นหรือ? โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่ประชาชนได้เห็นพฤติกรรมของนางแล้วด้วย ถึงอยากจะปกปิดก็ทำไม่ได้แล้ว""แค่เพียงเพราะข่าวลือไม่กี่คำ ก็ทำให้ถูกตบแล้ว ไม่คุ้มกันเลยหนา อีกทั้งยังไม่รู้ว่าหวงไท่โฮ่วจะมีพระราชเสาวนีย์ให้ยกเลิกการอภิเษกลงมาอย่างเป็นทางการไหม" ซูงชิงกล่าวที่จื่ออันกับหูฮวนสี่ทำเช่นนี้