บทที่ 484

มหาเสนาบดีเซี่ยส่ายหัว "ไม่ ท่านแม่ บางครั้งสถานการณ์ก็ตามไม่ทันความเปลี่ยนแปลง ระหว่างนี้อาจจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันมากมาย มันไม่มีทางคาดเดาได้ พวกเราต้องควบคุมจำนวนคนที่ติดเชื้อ ไม่ให้ออกไปแพร่เชื้ออีก"

"ตอนนี้พวกเราควบคุมมันไม่ได้แล้ว ตั้งแต่ที่ปล่อยเชื้อไว้ที่จุดหนึ่ง พวกเราก็ไม่สามารถควบคุมมันได้อีกต่อไป เจ้าก็อย่าได้กังวลมากนัก เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ดำเนินตามแผนการไปก็พอ คนระดับล่างตายไปไม่กี่คน ไม่ต้องเอามาใส่ใจ "

มหาเสนาบดีเซี่ยรู้สึกว่ามันไม่เข้าท่าเลย หลังจากเรื่องนี้คลี่คลายลงแล้ว หากมีคนตามสืบขึ้นมา ก็อาจจะสืบสาวมาถึงตัวตนเองได้

"ถ้าถูกตามสืบเล่า?"

ฮูหยินผู้เฒ่าโบกมือ "ตามสืบก็สืบไม่ถึงตัวของเจ้าหรอก หมอจากสำนักฮุ่ยหมิน ถูกฆ่าปิดปากไปแล้ว คนที่เป็นต้นตอของเชื้อที่เขาพากลับมาด้วยก็ตายแล้ว ใครจะสืบมาถึงตัวเจ้าได้”

มหาเสนาบดีเซี่ยคิดแล้วคิดอีก จากนั้นก็กัดฟันพูดออกไป "จะทำการใหญ่ให้สำเร็จ ต้องไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่ควรห่วงหน้าพะวงหลังเลยจริง ๆ"

"เจ้าคิดเช่นนี้เป็นเรื่องที่ถูกแล้ว รอดูกันต่อไปก็แล้วกัน ทิศตะวันออกของเมืองหลวงให้ปล่อยคนติดเชื้อเข้าไปอีก ทั้งสี่จุดก็ครบหมดแล