All Chapters of ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์: Chapter 1021 - Chapter 1030

อ๋องเยี่ยถามสนมเหมยว่า “เจ้ามีผ้าเช็ดหน้าหรือไม่?”สนมเหมยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ จากนั้นอ๋องเยี่ยก็หยิบมันมาพันรอบตะปูแล้วดึงออกมา ปรากฏว่ามันไม่มีเลือดติดอยู่เลยสีหน้าของเสี่ยวชิงเปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียด “นี่มันเป็นไปได้ยังไง?”อ๋องเยี่ยถอนหายใจ “สิ้นเปลืองเนื้อหนังปลอมจริง ๆ ข้าต้องเสียเวลาทำใหม่”ทุกคนเห็นเขาหยิบกริชออกมาและกรีดลงไปเบา ๆ ที่หลังมือ จากนั้นก็ยกผิวหนังที่หลังมือขึ้น เผยให้เห็นมือที่ทำจากเหล็กสีเข้มเสี่ยวชิงอ้าปากค้าง “ท่านใช้มือปลอมมาตลอดงั้นรึ?”“ฉลาดนี่!” อ๋องเยี่ยก้าวถอยหลัง ออกคำสั่งอย่างไม่แยแส “พาตัวนางไป เค้นความจากนางให้ได้ว่ายาแก้พิษสำหรับองค์ชายสามอยู่ที่ใด”หลิงลี่ประสานมือ “เจ้าค่ะ!”นางรีบก้าวขึ้นไปจิกผมของเสี่ยวชิง กระชากลากถูอีกฝ่ายไปข้างหน้าอย่างแรง เอ่ยด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายว่า“มาเถอะ มาคุยกันดี ๆ”เสี่ยวชิงถูกลากออกไป ไม่นานหลังจากนั้น เสียงกรีดร้องที่น่าสังเวชก็ดังมาจากข้างนอก เหมือนคนถูกสัตว์ร้ายในป่าเขมือบกินไม่นานหลังจากนั้น หลิงลี่ก็กลับมาแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เรียบร้อยแล้ว ยาแก้พิษสำหรับองค์ชายสามถูกซ่อนไว้ใต้เตียงพระสนมเหมย ห่อด้วยกระดาษ

“ใครใช่ให้เจ้าโง่เองเล่า? ใช่ว่าเจ้าไม่เคยทำอะไรแบบนี้เสียหน่อย เคยเห็นเจ้าฉลาดกว่านี้ ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะสับสนในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ แต่เอาเถอะ เจ้าช่วยให้สนมเหมยสามารถล่อชายาอ๋องเจ็ดออกไปได้ นี่ถือเป็นความดีความชอบ หากเจ้าหาทางลักลอบออกไปได้ จงไปพบกุ้ยไท่เฟย แล้วอยู่รับใช้นางเสีย”“ได้ ได้ ว่าแต่กุ้ยไท่เฟยอยู่ที่ไหนหรือ?” หลิงลี่ถาม“เจ้าออกจากวังแล้วไปหาใต้เท้าหลิน จากนั้นใต้เท้าหลินจะสั่งให้ใครสักคนพาเจ้าไปที่นั่น”“เข้าใจแล้ว ขอบคุณเจ้าค่ะกงกง!” หลิงลี่กล่าวขอบคุณชายคนนั้นหันหลังเดินจากไป ขณะที่เดินกลับ หลิงลี่เห็นชายคนหนึ่งปีนผ่านยอดไม้อย่างรวดเร็ว จึงติดตามเขาไปหลิงลี่กลับไปรายงานต่ออ๋องเยี่ย อ๋องเยี่ยยิ้มเยาะ “ใต้เท้าหลินคนนี้ หลานสาวของเขาได้แต่งงานกับอ๋องเหลียงหลังจากที่เขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง เขาจึงอาศัยประโยชน์จากโอกาสนี้เข้ารับการเลื่อนตำแหน่งเป็นขุนนาง แต่กระนั้นเขากลับยังคิดคดไม่ซื่อตรง สมรู้ร่วมคิดทำชั่ว เอาล่ะ เจ้าไปเถอะ”“เจ้าค่ะ!” หลิงลี่หันหลังกลับและจากไปสนมเหมยกล่าว “ในเมื่อเรารู้แล้วว่าบุคคลนั้นเป็นสายลับของกุ้ยไท่เฟย เหตุใดจึงไม่จับตัวเขาไปเล่า?"“เจ้าจ

อย่างไรก็ตาม กลยุทธ์นี้ดีจริง ๆ นางบีบบังคับให้ตนเขียนจดหมาย และขอให้ตาวเหล่าต้านำไปส่ง ส่งนักฆ่าตามเขาไปตลอดทาง ก่อนที่ตาวเหล่าต้าจะไปถึงค่ายทหาร นักฆ่าก็ลงมือกับเขา ทหารในกองทัพลาดตระเวนพื้นที่โดยรอบ ทำให้พบศพของตาวเหล่าต้าในไม่ช้า ผู้คนใดก็ตามที่ปรากฏตัวอยู่ใกล้ค่ายทหารจะต้องรายงานกลับไปยังท่านแม่ทัพอย่างแน่นอน อีกทั้งการตายของเขายังเพิ่มความน่าเชื่อถือให้กับจดหมายที่เขานำมาส่งอีกด้วยถึงอย่างนั้นนางยังไม่เข้าใจ “ถอยหลังหมื่นก้าวนั่นเอง แม้ว่าท่านอ๋องจะนำกองทัพกลับจากสงครามมายังเมืองหลวง ตราบใดที่เขามาถึงแล้ว ความจริงทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผยอยู่ดี”“ในฐานะแม่ทัพ เขาสละหน้าที่ของตนเองโดยไม่ได้รับอนุญาต ทั้งยังนำกองทหารใต้บังคับบัญชาหลบหนีสงคราม หากข่าวนี้ไปถึงหูองค์จักรพรรดิ คิดว่าเขาจะยังคงเพิกเฉยอยู่หรือไม่? เขาต้องตราหน้ามู่หรงเจี๋ยว่าคิดคดทรยศ แล้วสั่งให้หวู่อันโหวนำกองทัพไปบุกล้อมและปราบปรามเขา คราวนี้ความวุ่นวายในประเทศก็จะกลายเป็นโกลาหล”นางหัวเราะเยาะ “ท่านช่างเป็นมารดาที่ใจดีกับบุตรชายของตนเองจริง ๆ"“ข้าปฏิบัติต่อเขาอย่างดีมาตลอด เขาเองต่างหากกลับมองไม่เห็นคุณค่า” กุ้ยไท่

จื่ออันรู้สึกว่าคุกหินนี้อาจไม่ได้ใช้สำหรับกักขังผู้คนแต่แรก ดังนั้นอาจมีกลไกอยู่ภายในนี้เพียงแต่ผนังเรียบมาก ทั้งยังมีเถาวัลย์อยู่ด้านบน พวกมันเติบโตได้อย่างดี การที่พวกมันสามารถขยายพันธุ์ได้ หมายความว่าบริเวณนี้น่าจะมีความชื้นที่เหมาะสม หรือที่นี่จะอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำกัน?กลไกจะอยู่ที่ด้านบนหรือเปล่านะ? แต่เพดานด้านบนสูงตั้งสองสามฟุต นางไม่สามารถกระโดดขึ้นไปได้เลย กำแพงโดยรอบก็เรียบจนปีนขึ้นไปไม่ได้ต่อให้ประตูหินจะเปิดออก ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็ไม่ใช่คนประเภทที่นางจะรับมือได้วันเวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ในวันนี้ โดยที่กุ้ยไท่เฟยไม่ได้ให้น้ำหรือข้าวแม้แต่หยดเดียวแก่นางนางรู้สึกว่านางสามารถอดทนต่อความหิวได้ แต่ความกระหายของนางเป็นสิ่งที่ไม่อาจทนไหว นางรู้สึกกระหายน้ำตั้งแต่วินาทีที่ขึ้นมาบนภูเขา ต่อมานางถูกวางยาพิษ ขั้นตอนการล้างพิษทำให้ร่างกายนางเสียน้ำมากเกินไปนางเลียริมฝีปากที่แห้งผาก จิตใจยังคงเต้นรัวเร็วไม่ยอมหยุดนางรู้ว่าขณะนี้ทุกคนต้องวิตกกังวล และมุ่งความสนใจไปที่การค้นหาปูพรมใกล้กับวัดเจิ้งกั๋วอย่างแน่นอนนางลุกขึ้นนั่ง ใช่ ทุกคนย่อมมุ่งเป้ามาที่วัดเจิ้งกั๋ว สมาชิกหอเ

ประตูหินไม่ได้เปิดออก แต่กลับได้ยินเสียงฝีเท้าอลหม่านเพลิงไฟกำลังลามใกล้เข้ามา ไฟลุกไหม้ไม่ถึงห้องลับ แต่เผาไหม้อากาศอย่างรวดเร็ว จื่ออันรู้สึกได้ว่าหายใจลำบากขณะที่นางกำลังรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก ประตูหินก็เปิดออก และมีคนพุ่งเข้ามาจิกผมของนาง แล้วลากออกไป นางเจ็บปวดแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน หากนางขัดขืนตอนนี้ มีแต่จะยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้นคนจำนวนมากถือถังน้ำเข้าไปดับไฟ เมื่อจื่ออันเห็นคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็รู้สึกโล่งใจ หากมีคนเข้ามาดับไฟที่นี่ ตาวเหล่าต้าคงจะหาทางหลบหนีไปได้แล้วจื่ออันถูกจับตัวมาไว้ที่ทางเดิน ซึ่งเป็นทางเดินแคบ ๆ ทางหนึ่ง ผู้คนที่มาดับไฟนั้นวิ่งผ่านตัวนางไปจากนั้นไม่นาน กุ้ยไท่เฟยเองก็ปรากฏตัว นางสั่งให้คนลากนางเข้าไปในพื้นที่ว่างข้าง ๆ ที่นี่ไม่มีประตูและไม่ใช่ห้องลับ มันเป็นเพียงพื้นที่ว่างที่ใหญ่กว่าทางเดินเล็กน้อยกุ้ยไท่เฟยจ้องนางเขม็ง ก่อนตบหน้านางอย่างกะทันหัน “สุราคำนับไม่ดื่ม ชอบดื่มสุราลงทัณฑ์!"จื่ออันยิ้มและพูดว่า "เหตุใดกุ้ยไท่เฟยจึงกริ้วเล่า? เพียงแค่หลุดเข้าไปโดยไม่ตั้งใจเท่านั้น หรือว่าข้าคิดอยากจะเผาตัวเองตายงั้นหรือ?"“เซี่ยจื่ออัน อย่าคิดว่