ทุกอย่างเป็นไปตามการคาดการณ์ของจื่ออัน ซุนฟางเอ๋อร์ไม่จำเป็นต้องกังวลแม้แต่น้อย หลังจากที่นางได้ยินเสียงโลหะดังขึ้น ก็รู้ได้ว่ามือสังหารมาแล้ว นางหยิบขลุ่ยเลาเล็กออกมาจากแขนเสื้อ และเริ่มเป่ามันขึ้นมาเพียงชั่วครู่ ทั้งประตู หน้าต่าง และบนหลังคาห้องของนางก็ปกคลุมไปด้วยงูพิษหลากสีละลานตา คอยปกป้องเรือนปีกเอาไว้อย่างแน่นหนาวังซีเหวยไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะอ๋องเยี่ยให้ความสำคัญกับการปกป้องวังซีเหวย นอกจากทหารรักษาพระราชวังแล้ว ก็ยังส่งคนของหอเซี่ยฮั่นมาอารักขาที่นี่ด้วยวังซีเหวยไม่ได้อยู่ในขอบเขตการเคลื่อนไหวของกุ้ยไท่เฟย ดังนั้น “นักฆ่า” เหล่านี้จริง ๆ แล้วจึงเป็นโจรที่ฆ่าคนเป็นผักปลา พวกนั้นที่หอเซี่ยฮั่นกับหอซู่เยวี่ยจับตัวกลับมาแต่ถึงแม้จะมีการป้องกันอย่างดีเยี่ยม องค์จักรพรรดิก็ยังตื่นตระหนกอย่างมากแม้ว่าเขาจะคาดไว้ว่ากุ้ยไท่เฟยจะมีการเคลื่อนไหวบ้างในสองวันนี้ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าจะมาลอบสังหารถึงวังซีเหวยแต่ในช่วงเวลาวิกฤติเช่นนี้ อ๋องเยี่ยกับอ๋องเหลียงล้วนไม่อยู่ในวัง ต่างฝ่ายต่างกลับจวนของตนไปแล้วแน่นอนว่า กลับจวนไปก็ไม่มีอะไรให้ทำ จึงกำลังรอมือสังหารอยู่ที่หน้าประตูด้วยเ
Read more