เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1027
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1028
จื่ออันรู้สึกว่าคุกหินนี้อาจไม่ได้ใช้สำหรับกักขังผู้คนแต่แรก ดังนั้นอาจมีกลไกอยู่ภายในนี้เพียงแต่ผนังเรียบมาก ทั้งยังมีเถาวัลย์อยู่ด้านบน พวกมันเติบโตได้อย่างดี การที่พวกมันสามารถขยายพันธุ์ได้ หมายความว่าบริเวณนี้น่าจะมีความชื้นที่เหมาะสม หรือที่นี่จะอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำกัน?กลไกจะอยู่ที่ด้านบนหรือเปล่านะ? แต่เพดานด้านบนสูงตั้งสองสามฟุต นางไม่สามารถกระโดดขึ้นไปได้เลย กำแพงโดยรอบก็เรียบจนปีนขึ้นไปไม่ได้ต่อให้ประตูหินจะเปิดออก ผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็ไม่ใช่คนประเภทที่นางจะรับมือได้วันเวลาผ่านไปอย่างเงียบ ๆ ในวันนี้ โดยที่กุ้ยไท่เฟยไม่ได้ให้น้ำหรือข้าวแม้แต่หยดเดียวแก่นางนางรู้สึกว่านางสามารถอดทนต่อความหิวได้ แต่ความกระหายของนางเป็นสิ่งที่ไม่อาจทนไหว นางรู้สึกกระหายน้ำตั้งแต่วินาทีที่ขึ้นมาบนภูเขา ต่อมานางถูกวางยาพิษ ขั้นตอนการล้างพิษทำให้ร่างกายนางเสียน้ำมากเกินไปนางเลียริมฝีปากที่แห้งผาก จิตใจยังคงเต้นรัวเร็วไม่ยอมหยุดนางรู้ว่าขณะนี้ทุกคนต้องวิตกกังวล และมุ่งความสนใจไปที่การค้นหาปูพรมใกล้กับวัดเจิ้งกั๋วอย่างแน่นอนนางลุกขึ้นนั่ง ใช่ ทุกคนย่อมมุ่งเป้ามาที่วัดเจิ้งกั๋ว สมาชิกหอเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1029
ตาวเหล่าต้าถูกพาตัวมาที่นี่ โดยมีชายชุดดำสองคนพามา เขาได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย มีคราบเลือดแห้งกรังติดอยู่บนใบหน้า อาจถูกทุบตีเนื่องจากไม่ยอมให้ความร่วมมือเมื่อเขาเห็นจื่ออัน ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความยินดี “พระชายา!”จื่ออันกอดอก นิ้วที่ทาบอยู่บนแขนกระดกขึ้นขณะมองไปที่ตาวเหล่าต้าตาวเหล่าต้ารีบพุ่งตัวเข้าไป พลังอันดุร้ายของเขาทำให้ชายชุดดำสองคนไม่สามารถต้านทานได้ อย่างไรก็ตาม ชายชุดดำที่หน้าประตูก็กระแทกเขาจนล้มลงด้วยไม้เท้า ตาวเหล่าต้าร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะฟุบลงไป“เจ้า...” จื่ออันโกรธจัด หันขวับมองกุ้ยไท่เฟยทันใด “เขาแค่เป็นห่วงข้า ไม่เห็นจำเป็นต้องทำรุนแรงถึงเพียงนั้นเลย”กุ้ยไท่เฟยมองนางด้วยรอยยิ้มเสียไม่ได้ “เขาเต็มไปด้วยพละกำลังอันดุร้าย จะควบคุมให้อยู่ในร่องในรอยได้อย่างไร หากไม่ใช้กำลังบ้าง ตอนนี้เจ้าได้พบเขาแล้ว จะยอมเขียนจดหมายได้หรือยัง?”“ได้ ให้ข้ากินข้าวก่อนแล้วกัน” จื่ออันตอบอย่างว่าง่ายกุ้ยไท่เฟยก็ไม่เล่นตุกติกเช่นเดียวกัน สั่งให้ผู้คนไปเตรียมอาหาร จื่ออันยิ้มและกล่าวว่า “ข้าอยากดื่มสุราด้วย”“ตามที่เจ้าต้องการ แต่หากเจ้าเล่นกลในครั้งนี้ ครั้งต่อไปจะไม่ง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1030
ประตูหินไม่ได้เปิดออก แต่กลับได้ยินเสียงฝีเท้าอลหม่านเพลิงไฟกำลังลามใกล้เข้ามา ไฟลุกไหม้ไม่ถึงห้องลับ แต่เผาไหม้อากาศอย่างรวดเร็ว จื่ออันรู้สึกได้ว่าหายใจลำบากขณะที่นางกำลังรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก ประตูหินก็เปิดออก และมีคนพุ่งเข้ามาจิกผมของนาง แล้วลากออกไป นางเจ็บปวดแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน หากนางขัดขืนตอนนี้ มีแต่จะยิ่งทรมานมากขึ้นเท่านั้นคนจำนวนมากถือถังน้ำเข้าไปดับไฟ เมื่อจื่ออันเห็นคนเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็รู้สึกโล่งใจ หากมีคนเข้ามาดับไฟที่นี่ ตาวเหล่าต้าคงจะหาทางหลบหนีไปได้แล้วจื่ออันถูกจับตัวมาไว้ที่ทางเดิน ซึ่งเป็นทางเดินแคบ ๆ ทางหนึ่ง ผู้คนที่มาดับไฟนั้นวิ่งผ่านตัวนางไปจากนั้นไม่นาน กุ้ยไท่เฟยเองก็ปรากฏตัว นางสั่งให้คนลากนางเข้าไปในพื้นที่ว่างข้าง ๆ ที่นี่ไม่มีประตูและไม่ใช่ห้องลับ มันเป็นเพียงพื้นที่ว่างที่ใหญ่กว่าทางเดินเล็กน้อยกุ้ยไท่เฟยจ้องนางเขม็ง ก่อนตบหน้านางอย่างกะทันหัน “สุราคำนับไม่ดื่ม ชอบดื่มสุราลงทัณฑ์!"จื่ออันยิ้มและพูดว่า "เหตุใดกุ้ยไท่เฟยจึงกริ้วเล่า? เพียงแค่หลุดเข้าไปโดยไม่ตั้งใจเท่านั้น หรือว่าข้าคิดอยากจะเผาตัวเองตายงั้นหรือ?"“เซี่ยจื่ออัน อย่าคิดว่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1031
จื่ออันไม่เคยวิ่งเร็วขนาดนี้มาก่อนในชีวิต นางเกือบนึกว่าใต้เท้าของตนมีลมราวจะเหาะได้อย่างไรอย่างนั้นตาวเหล่าต้าวิ่งพลางหันกลับไปมอง ชายชุดดำกำลังไล่ตามมา เขาพูดขณะหอบหายใจ "ถ้าออกไปถึงข้างนอกพวกเราตายแน่ พวกเราไม่รู้วิชาตัวเบานะ”คนอื่นเขาใช้วิชาตัวเบาไล่ตาม สองสามจ้ำก็มาจับพวกเขาได้แล้ว ยิ่งกว่านั้น ภูมิประเทศด้านนอกเป็นแบบใดพวกเขาก็ยังไม่รู้เลย อาจเป็นหน้าผาก็ได้ หากพวกเขาพุ่งออกไปเช่นนี้ ร่างคงแหลกเป็นเสี่ยงปลายทางอยู่ข้างหน้าแล้ว แสงสว่างกำลังใกล้เข้ามา หนี? จะหลบหนีอย่างไร? หนีออกไปก็ตายในช่วงเวลาวิกฤตินั้นเอง จื่ออันมองเห็นว่าที่ประตูมีประตูหินบางหนึ่ง นางเอ่ยขึ้น "หลังจากพวกเราพุ่งออกไปแล้ว ก็รีบปิดประตูหินลง เจ้าจงฟังคำสั่งของข้า เมื่อข้าบอกให้วิ่ง เจ้าก็รีบกอดข้าเอาไว้ ข้าจะพยายามทิ้งระยะห่างกับพวกเขา”แม้ว่าการปิดประตูหินลงจะขวางไว้ได้เพียงชั่วระยะเวลาหนึ่ง แต่หากข้างนอกมีป่าหนาทึบ พวกเขาก็สามารถหาที่ซ่อนตัวได้"ขอรับ!" แม้ตาวเหล่าต้าจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องจับนางไว้ หากเขากอดนางไว้จะไม่ทำให้วิ่งไม่ได้หรอกหรือ ทว่าเขาเคยชินกับการฟังคำสั่งของจื่ออัน เขาจะไม่เคลือบแคล
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1032
องค์จักรพรรดิ์มีคำสั่งให้อ๋องเยี่ยและคนอื่น ๆ กลับเมืองหลวง องค์ชายเจ็ดถูกช่วยเหลือกลับมาแล้ว นอกจากนี้กุ้ยไท่เฟยเองก็ถูกจับกุมแล้วด้วยอ๋องเยี่ยรีบกลับเมืองหลวงพร้อมกับกองทหารของเขาเมื่อเห็นเหตุการณ์หน้าราชวังเขาก็ตกตะลึงอ๋องหนานหวายคุกเข่าอยู่หน้าวังหลวงโดยแบกไม้หนามไว้บนหลัง กุ้ยไท่เฟยเองก็คุกเข่าอยู่ข้าง ๆ เช่นกัน แต่กลับถูกมัดมือไพล่หลังเอาไว้ รอให้องค์จักรพรรดิ์เรียกตัวนางแน่นอนว่าองค์จักรพรรดิ์ไม่มีทางเรียกตัวนาง ดังนั้นเขาจึงออกคำสั่งให้อ๋องเยี่ยและอ๋องเหลียงเจ้าเมืองทั้งสองกลับมาจัดการอ๋องหนานหวายร้องไห้หนักจนเสียงแหบแห้ง เขาร้องไห้จนลำคอแห้งผาก เพียงแค่ตะเบ็งเสียงคร่ำครวญออกมา ถึงกับอาเจียนออกมาหลายครั้ง ทำให้บนพื้นสกปรกไปหมดส่วนกุ้ยไท่เฟยนั้น ใบหน้าของนางซีดเผือดและเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง พร้อมเลือดที่กบปาก ไม่รู้ว่านางได้รับบาดเจ็บภายในหรือว่าเกิดอะไรขึ้นนางคงไม่เคยคาดคิดเลยว่า สุดท้ายคนที่จับนางได้จะเป็นลูกชายของนางเององค์จักรพรรดิมีราชโองการให้อ๋องเยี่ยกลับเมืองหลวง ซึ่งใช้เวลาราวสี่ชั่วยาม และพวกเขาก็คุกเข่าอยู่ตรงนี้มาสี่ชั่วยามแล้ว หรือก็คือแปดชั่วโมงเต็ม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1033
ในวันนี้ ตำหนักฮุ่ยชิงเองก็วุ่นวายมากเช่นกันหลังจากที่อ๋องเหลียงและอ๋องเยี่ยจัดการเรื่องของอ๋องหนานหวายเสร็จแล้ว พวกเขาก็รีบมุ่งไปทันทีพวกน่ารำคาญในตำหนักฮุ่ยชิงเหล่านั้นกำลังพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ แม้แต่นางกำนัลเองก็ยังเข้าร่วมวงสนทนาด้วย“เหตุใดจึงมีคนหน้าหนาได้ถึงขนาดนี้? แค่มองเขาคร่ำครวญอยู่ตรงนั้น ข้าก็รู้สึกเหมือนใบหน้าแดงไปหมดแล้ว แม้แต่น้ำตาก็ไม่หลั่งสักหยด เอาแต่ส่งเสียงร้องท่าเดียว ร้องคร่ำครวญเสียจนอาเจียนออกมาเลย” ฉินจือกล่าว“อย่าว่างั้นงี้เลยนะพวกเจ้า กุ้ยไท่เฟยยังคงสง่างามอยู่เลย ดูแค่ที่นางคุกเข่าอยู่นานขนาดนั้น แต่กลับไม่ขยับเขยื้อนเลย ดวงตาก็กระพริบแค่ไม่กี่ครั้ง ข้าคิดว่า ครั้งนี้นางคงได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนัก วางแผนร้ายมาทั้งชีวิต แม้แต่ลูกชายของตนยังคิดจะสังหาร สุดท้ายก็ตกไปอยู่ในมือของลูกชายของตัวเอง แม้แต่ลิ้นก็ถูกตัดทิ้ง เมื่อมองดูนาง ข้ารู้สึกทั้งเวทนาทั้งชิงชังเลยจริง ๆ” จ้วงจ้วงเองก็รู้สึกตกตะลึงเช่นกัน“อุบายในการแบกไม้หนามมาขอขมานี้ก็งัดมาใช้ แล้วจะรับมือเขาได้อย่างไร? เคยได้ยินแต่บิดาแบกไม้มาขอรับโทษแทนบุตรชาย แต่ไม่เคยเห็นบุตรชายแบกไม้มา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1034
“พระชายา พระสนมเหมยขอพบท่านเจ้าค่ะ” เสี่ยวซุนเข้ามารายงานเจื่ออันกล่าว “เชิญนางเข้ามา”ครู่นี้จ้วงจ้วงเพิ่งบอกนาง ว่าเหตุใดเวลานั้นสนมเหมยจึงตัดสินใจช่วยกุ้ยไท่เฟยสนมเหมยมาพร้อมกับองค์ชายสาม เมื่อนางเข้ามา นางก็สารภาพกับจื่ออันทั้งน้ำตา “ข้าขอโทษเจ้าจริง ๆ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเจ้า ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”องค์ชายสามยังกล่าวสมทบด้วยว่า “ท่านอาสะใภ้ โปรดยกโทษให้ท่านแม่ของข้าด้วย"จื่ออันยิ้ม “เด็กโง่เอ๋ย ข้าไม่กล่าวโทษท่านแม่ของเจ้าหรอก เพียงแต่อามีคำพูดไม่กี่คำต้องการจะกล่าวกับนางตามลำพัง”หลังจากที่จื่ออันกล่าวจบ นางก็เงยหน้าขึ้นมองสนมเหมยแล้วเอ่ยว่า “สนมเหมย พวกเราเข้าไปพูดคุยกันก่อนดีหรือไม่?”สนมเหมยพยักหน้าทั้งน้ำตา “อืม”เมื่อทั้งสองเข้าไปในห้องโถงด้านใน จื่ออันก็แสดงสีหน้าโกรธขึ้งขึ้นมาทันที “สนมเหมย หลังจากที่เราผ่านอะไรกันมาตั้งมากมาย ข้าไม่นึกเลยว่าท่านจะเป็นคนที่คิดทรยศข้า ทั้งที่ซานเอ๋อร์ถูกวางยาพิษ ทั้งท่านถูกใช้เป็นเครื่องมือ เหตุใดจึงไม่คิดถึงเรื่องพวกนี้บ้าง? เคยคิดจะบอกพวกเราบ้างหรือไม่? หรือคิดว่าพวกเราไม่สามารถช่วยหรือหาหนทางแก้ไขได้?”สนมเหมยอธิบายด้วยคว
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1035
จื่ออันพาสนมเหมยไปนั่งลง และพูดอย่างจริงใจ “สนมเหมย สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างท่านและข้าในอดีต เป็นเพียงความไม่พอใจส่วนตัวเท่านั้น และมันก็จบลงไปแล้ว ท่านไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการมุ่งร้ายต่อข้า อีกทั้งเซี่ยหลินก็กลับมาปกติดีทุกอย่าง ถือว่าเลิกแล้วต่อกัน ไม่หลงเหลือความโกรธแค้นใด เราสองสะใภ้ร่วมใจกันโดยไม่มีใครอื่น ข้าจะบอกความลับบางอย่างให้ท่านฟังก็ได้ อ๋องเจ็ดเมตตาองค์ชายสามจากใจจริง หาใช่ต้องการเอาเปรียบเขา แต่เพราะเขามั่นใจอย่างยิ่งว่าลูกของท่านจะประสบความสำเร็จเป็นแน่ ท่านไม่มั่นใจในตัวเขาเลยเชียวหรือ? ไม่คิดว่าเขาฉลาดหลักแหลมและโดดเด่นหรอกหรือ? ทุกยุคทุกสมัย ตระกูลมู่หรงจะต้องมีผู้ที่สามารถแบกรับความรับผิดชอบต่อประเทศได้ เมื่อก่อนก็เป็นองค์จักรพรรดิแล้วคนหนึ่ง ตอนนี้อ๋องเจ็ดบอกว่าองค์ชายสามมีความสามารถ แล้วเหตุใดถึงไม่เชื่อเราสักครั้ง? เราจะได้ประโยชน์อะไรหากคิดจะหลอกใช้ท่าน? กล่าวตามตรง ท่านคิดว่าหากอ๋องเจ็ดอยากเป็นจักรพรรดิ เขายังต้องพึ่งพาการสนับสนุนองค์ชายทั้งหลายเพื่อเอาชนะใจประชาชนอีกหรือ?”สนมเหมยเชื่ออย่างลึกซึ้งว่า หากองค์ชายผู้สำเร็จราชการแทนต้องการแข่งขันชิงบัลลังก์จริง ทั้งร
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
