All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 541 - Chapter 550

คำพูดง่าย ๆ ทำให้รูม่านตาจงเหลียงเบิกกว้างอย่างไม่น่าเชื่อ!“คืนนั้นฝนตกหนัก ฉันติดหนี้ที่บ่อนการพนัน ถูกคนตามทำร้าย เกือบจะถูกฆ่า เขาเป็นคนที่มาช่วยฉัน เขาบอกฉันว่าอยากเป็นผู้เป็นคนไหม ตอนนั้นฉันจนตรอก ดังนั้นแม้เขาจะเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ฉันยังเลือกที่จะเชื่อเขา” ฉินหลินพูดต่อจงเหลียงขมวดคิ้ว ตามความเข้าใจของเขา เมื่อก่อนฉินหลินเป็นนักธุรกิจ แม้ว่าธุรกิจจะไม่ใหญ่โตอะไร แต่ก็ถือว่ายอดเยี่ยม ประสบการณ์ที่ฉินหลินตกระกำลำบากนี้เขาไม่เคยได้ยินมันมาก่อน“เมื่อก่อนนายมีบริษัทเล็ก ๆ ไม่ใช่เหรอ” จงเหลียงถาม “คนเราต่างก็มีความทะเยอทะยาน ฉันจะยอมเป็นแค่เจ้าของบริษัทเล็ก ๆ ได้อย่างไรกันล่ะ ตอนนั้นเพื่อที่จะทำความรู้จักกลุ่มเพื่อนที่ขยายตัวเองออกไป เลยได้พบเจอผู้คนหลากหลาย จนกระทั่งเข้าไปสู่การพนัน ชีวิตของฉันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทา ล้มแล้วลุกขึ้นมาไม่ได้” ฉินหลินพูด“ฉันยังไม่เข้าใจ ทำไมนายถึงน้อยเลือกนาย” จงเหลียงถามอย่างสงสัย ในเมื่อฉินหลินเป็นแค่เจ้าของกิจการเล็ก ๆ หานซานเฉียนทำไมถึงให้ความสำคัญกับหมากตัวนี้อย่างเขา? “ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทำไมเขาถึงเปิดบ่อนการพนัน” ฉินหลินยิ้มเจื่อน ๆ

วันนั้นหลังจากเทียนฉางเฉิงเล่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นให้เทียนหงฮุยฟัง เทียนหงฮุยก็นั่งหน้าซีดเป็นอัมพาตอยู่ที่โซฟา โดยเฉพาะเรื่องที่หานซานเฉียนดื่มชาที่เดือดจัด ทำให้เทียนหงฮุยมีความรู้สึกตึงเครียดขึ้นอย่างรุนแรง ถ้าเป็นเมื่อก่อน ท่าทีของเทียนหงฮุยที่ตกใจกับเรื่องแบบนี้ เทียนฉางเฉิงจะต้องสั่งสอนเขาสักสองสามคำอย่างแน่นอน ผู้ประสบความสำเร็จในเรื่องใหญ่ก็ต้องจัดการเรื่องราวต่าง ๆ ได้อย่างไม่ตื่นตระหนกตกใจ แต่วันนี้เทียนฉางเฉิงไม่มีคุณสมบัติพูดแบบนี้จริง ๆ เพราะแม้แต่เขาเองก็ถูกอ่อร่าของหานซานเฉียนครอบงำจนช็อกไม่รู้ว่าต้องทำอะไร“พ่อมีวิธีการอะไรที่สามารถชดเชยในส่วนที่ขาดได้บ้างไหมครับ” เทียนหงฮุยถาม เขารู้ดีว่าระยะห่างระหว่างตระกูลเทียนและตระกูลหาน การขนานนามของตระกูลนี้ในหยุนเฉิงไม่ได้ทำให้เทียนหงฮุยหลงตัวเอง ทว่าเขาสามารถเข้าใจสถานการณ์ได้มากขึ้น รู้ดีว่าจุดจบหลังจากที่ทำให้หานซานเฉียนไม่พอใจเป็นอย่างไร เทียนฉางเฉิงถอนหายใจ หานซานเฉียนไม่ใช่คนธรรมดา สำหรับเขาแล้ว การชดเชยส่วนที่ขาดล้วนแต่ไม่มีประโยชน์ รอยร้าวเส้นนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตามไม่มีทางซ่อมแซมได้ มีเพียงแค่การจัดการเรื่องราวต่อ

“เธอทำอะไรน่ะ นี่มันห้องน้ำชายนะ” หานซานเฉียนเอียงตัว มองฉี๋อีหยุนที่พุ่งเข้ามาในห้องน้ำชาย อย่างระวังตัว ฉี๋อีหยุนวางป้ายงดใช้ชั่วคราวไว้หน้าประตู ดังนั้นจึงไม่กลัวว่าจู่ ๆ จะมีใครพุ่งเข้ามา ถอดแว่นแล้วเดินเข้าไปหาหานซานเฉียน“คุณกับซูหยิงเซี่ยคบกันมานานขนาดนี้ เคยมีความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาไหม?” ฉี๋อีหยุน พูดระบายสิ่งที่อยู่ในใจข้างหูหานซานเฉียน การสนิทสนมที่เกินกว่าเพื่อนอย่างนี้ ทำให้ระหว่างคิ้วของหานซานเฉียนเผยให้เห็นถึงความเคร่งขรึม ซูหยิงเซี่ยเห็นฉี๋อีหยุนเป็นพี่สาวน้องสาวที่ดี แต่เรื่องของเธอตอนนี้ กลับทำลายความสัมพันธ์สามีภรรยาของพวกเขา “นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเรา เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย” หานซานเฉียนพูด ฉี๋อีหยุนจู่ ๆ ก็ยื่นมือไปลูบอกของหานซานเฉียน ถามด้วยดวงตาที่สวยหยาดเยิ้ม “หรือว่าคุณไม่มีความปรารถนาทางด้านนี้เหรอคะ?” “ฉี๋อีหยุน ผมเป็นสามีของเพื่อนรักคุณ” หานซานเฉียนน้ำเสียงเย็นชา “คุณคิดว่าฉันจะสนใจตรงจุดนี้ไหม? สำหรับฉันแล้ว ขอแค่สามารถมีผลประโยชน์กับตัวเอง แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่สนใจเรื่องอื่น” ฉี๋อีหยุนโอบลำคอของหานซานเฉียนด้วยสองมือ เธอที่ถอดแว่นออก ช่างดึงดูดคว

ภายในร้าน สำหรับการจะซื้อชุดเจ้าสาวที่แพงขนาดนี้ ซูหยิงเซี่ยเองก็ไม่ค่อยยินยอม เพราะสำหรับเธอแล้วของแพงขนาดนี้ไม่จำเป็น แค่ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกสองล้านกว่า ไม่ใช่เรื่องที่คุ้มค่า“ซานเฉียน พวกเราดูแบบอื่นกันดีกว่าค่ะ ชุดนี้แพงเกินไป” ซูหยิงเซี่ยพูดกับหานซานเฉียน “ไม่ง่ายเลยที่จะรอถึงการถ่ายพรีเวดดิ้งอีกครั้ง ผมจะให้คุณใส่ในสื่งที่คนอื่นเคยใส่มาแล้วได้ยังไงกัน สองล้านกว่าสำหรับผมแล้ว นี่คือราคาที่ถูกมาก เรื่องนี้ฟังผมนะ ตกลงไหม” หานซานเฉียนพูด เขาถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่กลับทำให้ซูหยิงเซี่ยรู้สึกถึงการเผด็จการที่ไม่สามารถปฏิเสธได้ ซูหยิงเซี่ยรู้ว่า เงินตรงนี้สำหรับหานซานเฉียน บางทีไม่คิดอะไรจริง ๆ “แต่….” “ไม่เป็นไรหรอก เอาเป็นแบบนี้แล้วกัน” การตัดสินใจของหานซานเฉียนเด็ดขาด ไม่มีโอกาสใดให้ซูหยิงเซี่ยคัดค้านอีก ซูหยิงเซี่ยทำได้เพียงพยักหน้า แม้ว่าจะเสียดายเล็กน้อย แต่ภายในใจก็รู้ดีใจมาก สวีถงที่อยู่ด้านข้างมองซูหยิงเซี่ยด้วยใบหน้าที่ชื่นชม สามปีก่อนตอนที่หานซานเฉียนแต่งเข้า ทั้งหยุนเฉิงต่างก็พูดว่าซูหยิงเซี่ยตาบอด ให้คนไร้ค่าแต่งเข้ามาได้อย่างไร แต่ตอนนี้สวีถงกลับรู้ส

รอพวกเขาสองคนถ่ายจนเสร็จ และตอนที่เดินสวนกันกับหานซานเฉียนที่ยืนรออยู่นั้น หญิงสาวก็พูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ว่า : “ไม่มีเงินเลยต้องใส่เพื่อให้ดูหน้าใหญ่ใจโต ไม่ได้กลัวถูกคนหัวเราะเยาะเอาซะเลย” “พี่ชายครับ ของก๊อบตัวนี้ของพี่ราคาเท่าไหร่ครับ ทำจากไหน ฝีมือเฉย ๆ มากเลยนะครับ ชุ่ยขนาดนี้ ดูแว็บเดียวก็รู้เลยว่าของก๊อบ” ชายหนุ่มพูดกับหานซานเฉียนอย่างเยาะเย้ย “ในเมื่อคุณรู้ว่าชุดเจ้าสาวชุดนี้ที่ภรรยาของผมใส่อยู่ น่าจะเป็นร้านเดียวกับร้านชุดแต่งงานที่เช่ามา เดี๋ยวตอนที่คุณไปคืนชุดก็ลองไปถามดูก็รู้แล้วนี่ครับ” หานซานเฉียนหัวเราะ “ผมไปแน่นอนครับ แต่ชุดเจ้าสาวที่ภรรยาผมใส่อยู่ไม่ได้เช่ามา แต่จ่ายเงินไปแสนกว่า ถ้าเทียบกับคุณแล้วน่าจะแพงกว่ามากนะครับ” ชายหนุ่มพูดแล้วหัวเราะอย่างได้ใจ หานซานเฉียนส่ายหัวอย่างเอือมระอา ขี้เกียจจะพูดไร้สาระกับคนแบบนี้ พวกตัวตลก หานซานเฉียนไม่อยากที่จะต่อกรกับเขาแม้แต่น้อย ในระหว่างการถ่ายรูป ทั้งสองคนเหมือนคู่รักที่หวานชื่นคู่หนึ่ง ความเหมาะสมของท่าทางทุกอย่างเต็มไปด้วยบรรยากาศที่หวานชื่น ทำให้ผู้หญิงด้วยกันอย่างสวีถงอิจฉาไม่หยุด เธอไม่เคยมีความคิดที่จะแต่งงาน