บททั้งหมดของ ลูกเขยฟ้าประทาน: บทที่ 551 - บทที่ 560

บริษัทประมูลหางหยางมีอิทธิพลอย่างมากในหวาเซี่ย อาจกล่าวได้ว่าเป็นบริษัทประมูลรายใหญ่ที่สุดในหวาเซี่ย มีสาขาและสถานที่ประมูลอยู่ในเมืองใหญ่หลายแห่ง ทุกปีมีสินค้าประมูลต่อเนื่องอย่างไม่ขาดสายมูลค่าสูงนับหมื่นล้าน มีโบราณวัตถุและของเก่าจำนวนมากไหลออกจากบริษัทประมูลหางหยาง ติดอันดับสูงในวงการประมูล ไม่เพียงเท่านี้ แต่ยังมีอิทธิพลอย่างมากในระดับนานาประเทศ ว่ากันว่าเจ้าของบริษัทประมูลหวาหยางได้ซื้อประเทศเล็ก ๆ จากกำลังทรัพย์ที่น่าตื่นตะลึงของเขา แน่นอน คำเล่าลือแบบนี้ยังไม่ได้รับการยืนยัน“ผมมาหาผู้รับผิดชอบของบริษัทของพวกคุณ” หานซานเฉียนยืนพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูบริษัทเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทได้รับการอบรมอย่างเข้มงวด ปฏิบัติกับทุกคนอย่างให้เกียรติ ไม่เคยใช้สายตาดูถูกคนอื่น เพราะวัตถุประสงค์ของบริษัทประมูลหวาหยางคือ ทุกคนมีโอกาสเป็นลูกค้า จะล่วงเกินใครไม่ได้ ยิ่งบุคคลนั้นร่ำรวยมากเท่าใด ก็ยิ่งต้องสงบเสงี่ยมมากขึ้นเท่านั้น พวกเขาไม่อยากเสี่ยงที่จะล่วงเกินเศรษฐีท่านไหนเลย“คุณผู้ชาย ท่านได้นัดไว้หรือเปล่าครับ?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถามหานซานเฉียน“เปล่าค

หลิวจางรู้สึกจนปัญญากับคนประเภทนี้ที่ต้องอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี เงินยี่สิบล้านก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาใช้เงินจำนวนมากในการประมูล อะไรคือการใช้ศักดิ์ศรีที่ไร้ความหมายนี้? “ถ้าคุณยืนยัน คุณต้องจ่ายเงินมัดจำหนึ่งล้านหยวนก่อน หากคุณไม่ประมูล เงินมัดจำจะไม่สามารถคืนได้ครับ” หลิวจางกล่าวเตือน “เลิกพูดเพ้อเจ้อได้แล้ว คุณดูถูกผมเหรอ?” หม่าเยี่ยนกล่าวอย่างไม่พอใจ หลิวจางส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ กรุณาตามผมมาเถอะครับ” ในเวลานี้ แม้แต่ผู้ช่วยก็อดไม่ได้ที่จะแอบส่ายหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของหานซานเฉียน เธอคงมองเห็นเป็นเรื่องตลก แต่หลังจากเปรียบเทียบแล้ว ช่องว่างระหว่างพวกเขาช่างน่าขัน ชายคนหนึ่งที่มีเป็นหมื่นล้านทำตัวเงียบ ๆ และได้รับการอบรมมาดี แต่ชายที่มีแค่ยี่สิบล้านยังคงหยิ่งผยองเหลือทน เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่โรงแรม ซูหยิงเซี่ยก็ผล็อยหลับไป กรนราวกับฟ้าลั่น ดูเหมือนว่าเธอจะเหนื่อยจริง ๆ นี่คืออีกด้านหนึ่งของเทพธิดาที่ไม่มีใครรู้จัก ใครจะคิดว่าผู้หญิงสวยอย่างซูหยิงเซี่ยจะนอนกรนตอนเธอหลับล่ะ? ในอีกห้องหนึ่ง หลังจากที่หยางเฉินได้มีสัมพันธ์กับเถ้าแก่เนี้ย ทั้

“แมงดามาแล้ว” รอเพียงไม่นานพานหยุนหยุนก็เห็นหานซานเฉียนและซูหยิงเซี่ยทั้งสองคน จึงเอ่ยเตือนหม่าเยี่ยนด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบหม่าเยี่ยนจัดคอปกเสื้อด้วยท่าทางอวดดี เมื่อเขาเห็นซูหยิงเซี่ย เขาก็รู้สึกอิจฉาริษยาหานซานเฉียนอีกครั้ง เพราะความสวยของซูหยิงเซี่ย ทำไมใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มของเธอถึงได้สวยขนาดนี้ และตัวเขาเป็นคนร่ำรวยมีเงินทอง แต่ทำไมถึงได้ภรรยาที่หน้าตาธรรมดากันนะ？ ต่อหน้าซูหยิงเซี่ย พานหยุนหยุนรู้สึกต่ำต้อยเกินกว่าจะเงยหน้าขึ้นมอง เพราะเธอไม่เพียงแต่พ่ายแพ้ต่อซูหยิงเซี่ยในเรื่องรูปลักษณ์เท่านั้น แต่สถานะของเธอเองก็เช่นกัน เมื่อทราบจากเถ้าแก่เนี้ยว่าซูหยิงเซี่ยเป็นประธานของบริษัท พานหยุนหยุนก็หมดความกระตือรือร้นที่จะแข่งขันกับเธอ แต่เธอยังมีสิ่งหนึ่งที่สามารถเทียบกับซูหยิงเซี่ยได้ นั่นก็คือ สามีของเธอ แม้ว่าหม่าเยี่ยนจะไม่ใช่เศรษฐีชั้นแนวหน้า แต่ก็รวยมากพอถ้าเทียบกับผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินอย่างหานซานเฉียน“บังเอิญจัง ฉันไม่นึกว่าพวกนายเองก็จะเข้าร่วมการประมูลด้วย” หม่าเยี่ยนพูดกับหานซานเฉียนด้วยรอยยิ้ม“มันบังเอิญมากที่นายจงใจรอฉันที่นี่ มันช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ นี่ฉัน

“ตรงนี้คือที่นั่งของวีไอพีระดับสูง ต้องมีทรัพย์สินมูลค่าสุทธิมากกว่าหนึ่งพันล้านจึงจะนั่งที่นี่ได้ พวกเขาไม่เคยเจอเรามาก่อน ย่อมต้องแปลกใจเป็นธรรมดาครับ” หานซานเฉียนอธิบายด้วยรอยยิ้ม ทรัพย์สินหนึ่งพันล้านถึงมีสิทธินั่งที่นี่！ แววตาของซูหยิงเซี่ยเปลี่ยนไปเหมือนกับคนอื่น ๆ เพราะเห็นได้ชัดว่ามูลค่าทรัพย์สินของเธอนั้นไม่ได้มาตรฐาน ซึ่งหมายความว่าที่เธอสามารถนั่งที่นี่ได้ไม่ได้เกี่ยวกับเธอ แต่เป็นเพราะหานซานเฉียน พันล้าน ต่อให้เป็นตระกูลซูก็ไม่สามารถสัมผัสกับตัวเลขนี้ได้ แต่เขา...ซูหยิงเซี่ยสูดหายใจเข้าลึก เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง“ที่จริงแล้ว ผมรวยมากเลย” หานซานเฉียนหัวเราะ ซูหยิงเซี่ยพยักหน้า หลังจากที่หานซานเฉียนซื้อคฤหาสน์ใจกลางภูเขา เธอก็เดาออกแล้วว่าหานซานเฉียนนั้นร่ำรวย แต่เธอไม่นึกว่าเขาจะร่ำรวยขนาดนี้ หลังจากการประมูลเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ ของประมูลจำนวนมากล้วนแต่กระตุ้นการเสนอราคาที่ดุเดือด แต่หานซานเฉียนไม่สนใจในสิ่งเหล่านี้ เนื่องจากพวกเขามาเพื่อสร้อยคอนิจนิรันดร์ เขาจะไม่ลงมือจนกว่าสร้อยคอนั้นจะขึ้นเวทีประมูลในเวลานี้หม่าเยี่ยนลำบากมากที่จะต้องจ่ายเงินมัดจำหนึ

ตรงที่นั่งวีไอพีมีคนอยู่สี่คน สองคู่ชายหญิง หรือพูดได้ว่าเป็นการแข่งขันระหว่างผู้ที่มีศักยภาพในการแข่งขันสูงสุดอย่างหานซานเฉียนและลู่ซุน อย่างไรก็ตาม คนส่วนใหญ่รู้จักลู่ซุน และยิ่งรู้ซึ้งถึงภูมิหลังของลู่ซุนเป็นอย่างดี ดังนั้นในความคิดของพวกเขา จึงคิดว่าลู่ซุนมีโอกาสถึง 99 เปอร์เซ็นต์ที่จะชนะการประมูลสร้อยคอนิจนิรันดร์ “80 ล้าน” ในตอนนี้เองลู่ซุนก็เริ่มประมูลดั่งที่พวกเขาคาดเอาไว้ และยังทำให้ราคาพุ่งสูงถึง 80 ล้านในคราเดียว มีเสียงปรบมือดังสนั่น สำหรับการเสนอราคาของลู่ซุน “สมกับที่เป็นนายน้อยลู่ ช่างประมูลได้อย่างหรูหราฟุ่มเฟือยเสียจริง”“ดูเหมือนว่าวันนี้คงไม่มีใครสามารถแข่งขันประมูลชิงสร้อยคอนิจนิรันดร์กับนายน้อยลู่ได้แล้ว” “ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงแบบไหนที่จะทำให้นายน้อยลู่นั้นสวมสร้อยคอเส้นนี้ให้เองกับมือ ช่างน่าอิจฉาจริง ๆ” คนในโลกธุรกิจเหล่านั้นต่างคว้าโอกาสประจบประแจงลู่ซุน พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้พูด และอยากสร้างความประทับใจอันดีให้แก่ลู่ซุน หากว่าพวกเขาสามารถทำธุรกิจกับลู่ซุนได้เพราะเรื่องนี้ พวกเขาก็ถือว่าคุ้มค่ามาก ลู่ซุนเหลือบมองหานซานเฉียนอย่างลำพองใจ และกล่าวว่า