All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 531 - Chapter 540

คฤหาสน์ใจกลางเนินเขาบนโต๊ะอาหารเงียบสงบมาก เพราะพรุ่งนี้เป็นเส้นตายที่เจียงฟู่กำหนดไว้ หานซานเฉียนต้องคุกเข่าที่จัตุรัสเหรินเหมิน เจี่ยงหลานได้เห็นภาพเหตุการณ์ในจัตุรัสเหรินเหมินทางวีแชท คนเหล่านั้นจองที่นั่งกันข้ามคืนเพื่อมาดูความสนุก ดูว่างมากจนฟุ้งซ่าน เรื่องนี้ทำให้เจียงหลานยิ่งกังวลมากขึ้นผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกัน ถ้าหานซานเฉียนไม่สามารถหาทางออกได้ และไปคุกเข่าที่จัตุรัสเหรินเหมิน เธอจะไม่เหลือศักดิ์ศรีอยู่เลย ต่อไปจะเอาหน้าที่ไหนไปร่วมงานพบปะสังสรรค์ของพี่สาวน้องสาวอีก เหอถิงก็กังวลเรื่องหานซานเฉียนเช่นกัน ถึงอย่างไรหานซานเฉียนก็เป็นคนให้งานเธอ แล้วยังช่วยเจียงหยิงหยิงแก้ปัญหาใหญ่อีก เธอไม่อยากให้หานซานเฉียนต้องโดนดูถูก แต่เรื่องนี้เธอก็จนปัญญาที่จะช่วยไหวแม่บ้านตัวเล็ก ๆ จะมีความสามารถไปช่วยเหลือได้อย่างไร“หานซานเฉียน เรื่องวันพรุ่งนี้ นายตัดสินใจแล้วหรือยังว่าจะจัดการยังไง ตอนนี้นายไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว แต่เป็นตัวแทนของครอบครัวเรา ไม่ใช่นายคนเดียวที่ขายหน้า” เจี่ยงหลานพูดกับหานซานเฉียนด้วยน้ำเสียงคาดคั้นเธอไม่สนใจว่าหานซานเฉียนจะขายหน้าหรือไม่ แค่หานซานเฉียนไม่ทำให้เธ

จัตุรัสเหรินเหมิน เวลาแปดโมงเช้าคลาคล่ำไปด้วยผู้คน แต่มีถนนสายหนึ่งว่างเปล่า ทุกคนตั้งใจไม่ใช้ถนน เพราะวันนี้พวกเขามาที่นี่เพื่อดูอะไรสนุก ๆ ถ้าไม่เปิดทางให้หานซานเฉียนผู้เป็นพระเอกของงานนี้ แล้วจะหาดูความสนุกได้ที่ไหน? “หานซานเฉียนจะมาไหม? ไม่ใช่ว่ารอมาทั้งวันทั้งคืนแต่ไม่เห็นอะไรเลย ขาดทุนแย่” “น่าจะมานะ เจียงฟู่ออกปากพูดแล้ว คนไร้ประโยชน์อย่างเขาจะกล้าที่จะไม่มาเหรอ” “ได้ยินชื่อนี้มาตลอด แต่ไม่เคยเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขามาก่อน ในที่สุดวันนี้ก็ได้เห็นตัวจริงของคนไร้ประโยชน์คนนี้แล้ว อยากรู้จัง ไม่รู้ว่ามีหน้าตาเป็นยังไง ถึงทำให้ซูหยิงเซี่ยหลงเสน่ห์ถึงขั้นนี้ได้” พระเอกยังไม่ทันได้ขึ้นเวที ผู้ชมก็เริ่มพูดคุยกันเองอย่างอดไม่ไหวตั้งแต่เมื่อวาน สถานการณ์ก็เป็นเช่นนี้ตลอด หัวข้อสนทนาเกี่ยวกับหานซานเฉียนได้กลายเป็นประเด็นร้อนแรงเป็นประวัติการณ์ ถึงอย่างไรชื่อหานซานเฉียนสามคำนี้ได้ดังก้องอยู่ในเมืองหยุนเฉิงมาเป็นเวลาสามปีเต็ม เป็นเรื่องตลกที่ทุกคนในเมืองหยุนเฉิงต้องได้ยินสามเวลาหลังอาหาร แต่สำหรับคนส่วนใหญ่นั้นไม่เคยเห็นหานซานเฉียนตัวจริงมาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ใช่แค่อยากเห

ซูหยิงเซี่ยตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของเธอแข็งทื่อ เพราะคนเหล่านี้ยืนอยู่ข้างหลังเธอ นำความกดดันมาให้เธอมาก หานซานเฉียนรู้สึกถึงความผิดปกติของซูหยิงเซี่ย จึงบีบมือของซูหยิงเซี่ยไว้เพื่อให้เธอผ่อนคลาย แต่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ซูหยิงเซี่ยจะผ่อนคลายลงได้อย่างไร? หลายนาทีผ่านไป ดูเหมือนจะไม่มีใครก้าวออกมาสั่งหานซานเฉียนให้คุกเข่า ผู้ชมเหล่านั้นมีบางส่วนที่ทนรอไม่ไหวอีกต่อไป พวกเขากำลังรอคอยการแสดงอันวิเศษสุดที่จะเกิดขึ้น ดวงอาทิตย์เริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ใครจะมาทนตากแดดรออยู่ตรงนี้ตลอดเวลา “เกิดอะไรขึ้น ยังไม่มีใครทำให้หานซานเฉียนคุกเข่าลงอีกเหรอ?” “น่าแปลก แปลกจริง ทำไมคนพวกนั้นดูท่าทางผิดปกติ”“คงไม่มีเรื่องหักมุมอะไรใช่ไหม”“จะมีอะไรหักมุมได้อีกล่ะ เจียงฟู่ก่อการเคลื่อนไหวใหญ่โตขนาดนี้ นอกจากคนไร้ประโยชน์หานซานเฉียนจะคุกเข่าลง ยังจะมีทางแก้ไขอื่นอีกเหรอ?” “คุก...คุกเข่าแล้ว!”“บ้าเอ๊ย คุกเข่าแล้ว! ทำไมถึงเป็นแบบนี้!”ผู้คนจำนวนมากในฝูงชนร้องอุทานขึ้นมา มองไปยังสมาชิกของสมาคมหมากล้อมด้วยความตกใจ แต่ละคนคุกเข่าลงข้างหลังหานซานเฉียน ทุกคนถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้าง“ทำไมถึง

“มาแล้ว มาแล้ว ในที่สุดเจียงฟู่ก็มาถึงแล้ว!” “ให้คนรอตั้งนาน ทีนี้ล่ะ หานซานเฉียนถึงคราวจองหองไม่ออกแล้ว” “บัดซบ! คนไร้ประโยชน์ยังคิดจะเปลี่ยนฐานะตนเองให้เป็นฝ่ายชนะ มาดูกันว่าเขาจะมีอะไรเก็บไว้อีก” เจียงฟู่เดินตามถนนโล่ง ๆ มุ่งตรงมาถึงตัวหานซานเฉียนเมื่อเขาเห็นกลุ่มคนจากสมาคมได้คุกเข่าลงข้างหลังหานซานเฉียน ก็กัดฟันด้วยความเกลียดชัง เขาคิดไม่ถึงว่าหานซานเฉียนจะใช้วิธีการที่ต่ำช้าไร้ยางอายเช่นนี้ ตอนนี้เจียงไห่ตกอยู่ในมือม่อหยาง ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร เขาไม่อยากให้คนผมหงอกต้องไปงานศพคนผมดำ แต่ถ้าเขาต้องคุกเข่าให้หานซานเฉียนต่อหน้าสาธารณชน เรื่องน่าละอายเช่นนี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เจียงฟู่จะทำได้ “หานซานเฉียน นายคิดว่าจะควบคุมสถานการณ์ได้จริงหรือ? ตอนนี้นายข่มขู่ฉันได้ แต่นายจะรับมือกับการแก้แค้นของฉันในอนาคตได้หรือเปล่า?” เจียงฟู่กัดฟันกรอด ขณะที่พูดกับหานซานเฉียน “ในอนาคต? เจียงฟู่ คุณไร้เดียงสาเกินไปแล้ว คุณคงไม่คิดใช่ไหมว่าเจียงเหอ กรุ๊ป จะยังคงมีอนาคตอยู่?” หานซานเฉียนพูดอย่างเฉยเมย เจียงฟู่หัวเราะทั้งที่โมโหมาก คนไร้ประโยชน์คนนี้ยังคิดโค่นล้มเจียงเหอ กรุ๊ป แห่งเมืองห

ซูหยิงเซี่ยนั่งรถกลับคฤหาสน์ที่อยู่ใจกลางเนินเขา ยังสลัดอารมณ์เมื่อครู่ไม่พ้น ราวกับว่าเจียงฟู่ยังคงคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเธอ เหตุการณ์ที่ไม่น่าเชื่อนี้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังฝัน เธอไม่กล้าแม้แต่จะบีบต้นขาตัวเอง กลัวว่าจะตื่นจากความฝัน “เป็นอะไรไป?” เมื่อเห็นสีหน้าเหม่อลอยของซูหยิงเซี่ย หานซานเฉียนก็ถามด้วยรอยยิ้ม “ซานเฉียน? ฉันกำลังฝันอยู่เหรอ?” ซูหยิงเซี่ยเอ่ยถามอย่างแข็งทื่อ หานซานเฉียนยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่ใช่แน่นอน กลับบ้านแล้วเราจะซื้อตั๋วเครื่องบินไปเกาะจีเหยียนกัน เราจะไปถ่ายรูปแต่งงานกันอีกครั้ง” “แต่ว่า แล้วบริษัทล่ะ? คุณไม่สนในเรื่อบริษัทแล้วเหรอ?” ซูหยิงเซี่ยถาม แม้ว่าเรื่องในจัตุรัสจะจบลงแล้ว แต่บริษัทของตระกูลซูยังคงต้องเผชิญกับวิกฤตครั้งใหญ่ ไปเกาะจีเหยียนในช่วงเวลาแบบนี้ ซูหยิงเซี่ยจะสบายใจได้อย่างไร “ผมได้ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนแล้ว อีกสองวันเขาจะพาคนกลุ่มหนึ่งไปเมืองหยุนเฉิง เพื่อรับช่วงต่อบริษัท ลูกน้องของเขาล้วนเป็นพวกอัจฉริยะ มอบหมายให้เขาทำอย่างสบายใจเถอะ” หานซานเฉียนกล่าว เมื่อได้ยินสิ่งที่หานซานเฉียนพูด ซูหยิงเซี่ยก็ก้มหน้าลงด้วยอารมณ์ตกต่ำในทันใด “เป็