All Chapters of ลูกเขยฟ้าประทาน: Chapter 1031 - Chapter 1040

ครึ่งเดือนต่อมา อาการบาดเจ็บของซูกั๋วเย่าทรงตัว แต่เขายังไม่ฟื้นขึ้นมา ตามคำขอของเจี่ยงหลาน ซูกั๋วเย่าจึงได้รับอนุญาติให้ออกจากโรงพยาบาล และกลับมาพักที่คฤหาสน์ใจกลางภูเขา และเจี่ยงหลานก็กลับไปคฤหาสน์ใจกลางภูเขาเพื่อดูแลซูกั๋วเย่าเช่นกันวันนี้เป็นวันที่เจี่ยงหลานรอคอยมานานคฤหาสน์ใจกลางภูเขาเป็นย่านที่อยู่อาศัยที่หรูหราที่สุดในหยุนเฉิง เป็นสถานที่ที่เจี่ยงหลานภาคภูมิใจตั้งแต่วันที่เธอจากไป เจี่ยงหลานก็คิดถึงวันที่จะได้กลับมาที่นี่ตลอดเวลาที่นี่เท่านั้นที่คู่ควรกับการใช้ชีวิตของเธอเจี่ยงหลานรู้สึกว่าไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะอยู่ที่นี่ได้นอกจากเธอเมื่อมองไปที่ซูกั๋วเย่าที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง เจี่ยงหลานก็ยกยิ้ม แม้ว่าวิธีนี้จะโหดเหี้ยมไปหน่อย แต่ก็ได้ผลตามที่เธอต้องการ และมันก็คุ้มค่าสำหรับความรู้สึกของเธอที่มีต่อซูกั๋วเย่า?มันเป็นเรื่องตลกเท่านั้นเธอไม่เคยตกหลุมรักผู้ชายคนนี้เลย ถ้าไม่ใช่เพื่อความมั่งคั่งของตระกูลซู เธอจะแต่งงานกับซูกั๋วเย่าได้อย่างไร？"ซูกั๋วเย่า คุณนอนไปตลอดชีวิตเถอะนะ ต่อจากนี้ไป ตระกูลซูต้องฟังคำพูดฉันเท่านั้น" เจี่ยงหลานพูดด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ แ

ในช่วงเวลาพักของวันถัดมา เมื่อตี้สู่ไม่เห็นกวานหยง เขาก็รู้ว่ากวานหยงถูกเรือนจำตี้ซินประหารชีวิตอย่างลับ ๆ ไปแล้วแม้ว่าจะมีการกล่าวว่าการฆ่าคนเป็นสิ่งต้องห้ามในเรือนจำตี้ซิน แต่พวกเขาจะไม่มีทางทนกับภัยคุกคามนี้ที่อาจเปิดเผยตำแหน่งของเรือนจำตี้ซินอย่างแน่นอนเหตุผลที่เรือนจำตี้ซินสามารถมีสถานะสูงได้แบบนี้ เนื่องจากเป็นที่ทราบกันดีว่าเป็นสถานที่คุมขังที่ทรงพลังที่สุดในโลกความลึกลับของมันคือจุดที่สำคัญที่สุด และจุดนี้ก็เป็นจุดที่ไม่สามารถละเมิดได้ ไม่ว่าใครก็ตามที่คิดอยากจะเปิดเผยสถานที่ตั้งของที่นี่ เรือนจำตี้ซินจะไม่ออมมือกับคน ๆ นั้น“กวานหยงตายแล้ว”ตี้สู่พูดกับเตาสือเอ้อร์เตาสือเอ้อร์ไม่ได้สนใจ ไม่ว่าฟ้าจะถล่มดินทลายก็ไม่เกี่ยวกับเขา ฟ้าถล่มอย่างมากก็แค่ตายเท่านั้นสำหรับเขา สิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือการหาวิธีหาข่าวของหานซานเฉียนเวลาคลอดของซูหยิงเซี่ยใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าหานซานเฉียนจะไม่สามารถกลับไปที่หยุนเฉิงและคอยอยู่เคียงข้างซูหยิงเซี่ยก่อนเวลานั้นได้ แต่เตาสือเอ้อร์ก็ยังคงหวังว่ามันจะมีโอกาสการคลอดลูกเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิง ในเวลานี้เธอต้องการให้หานซ

ในห้องใหญ่ห้องนั้นคนของเรือนจำทำความสะอาดกันอย่างยากลำบากกว่าจะกลับคืนสู่สภาพเดิม กลิ่นคาวของเลือดยังคงอบอวลอยู่ในอากาศ ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้หากเป็นคนธรรมดาคงอกสั่นขวัญหายกันไปหมดแล้วแต่หานซานเฉียนกลับมีสีหน้าเฉยเมยตรงหน้าเขามีชายคนหนึ่งคุกเข่าตัวสั่นอยู่มือของชายคนนี้เคยย้อมเลือดของผู้คนมาแล้วร้อยกว่าชีวิต และก่อนที่เขาจะถูกจับมาที่เรือนจำตี้ซิน เขายังเป็นที่รู้จักในฐานะคนคลั่งไคล้การฆาตกรรมอีกด้วยเขาอ้างว่าเคยเดินอยู่ในนรกบนโลก และได้เห็นความโหดร้ายมาแล้วทุกรูปแบบ แถมยังรู้สึกภูมิใจที่เรือนจำตี้ซินขังเขาไว้ในพื้นที่เขต A แต่ในขณะนี้ เขาหวาดกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรออกมาสักคำเดียวกระทั่งได้มาพบกับหานซานเฉียน เขาถึงได้รู้ว่าภาพปีศาจของตัวเองเป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้นปีศาจคืออะไร?คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ต่างหากที่สามารถเรียกได้ว่าปีศาจตัวจริงนอกจากเขาแล้ว คนที่เหลือต่างเสียชีวิตในท่าทางที่บิดเบี้ยวเขาเห็นด้วยตาตัวเองว่าศีรษะของชายคนหนึ่งถูกต่อยจนระเบิด และเลือดสดก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุเขาเห็นด้วยตาตัวเองว่ามีคนที่ท้องถูกควักไส้ออกมา เขาถืออวัยวะของตัวเองไว้ในม

โรงพยาบาลเมืองหยุนเฉิงนอกห้องคลอด ตรงทางเดินแน่นขนัดจนไม่มีที่ว่างผู้คนเหล่านี้ไม่ใช่บุคคลธรรมดา แต่พวกเขาคือหัวหน้าของบริษัทขนาดใหญ่และขนาดเล็กทั้งหมดในหยุนเฉิง ในหมู่พวกเขาคือคนที่มีทรัพย์สินหลายร้อยล้าน และยังมีคนที่มีทรัพย์สินนับสิบล้านอีกด้วยแต่ในเวลานี้ ไม่ว่าทรัพย์สินของพวกเขาจะมากมายเพียงใด พวกเขาก็หวังว่าจะได้เข้าใกล้ห้องคลอดมากที่สุด เพราะคนที่ยืนอยู่นอกห้องคลอดนั้นคือม่อหยางและสมาชิกของตระกูลเทียน ซึ่งบุคคลเหล่านี้ต่างเป็นแกนหลักของเมืองหยุนเฉิงแน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด คือซูหยิงเซี่ยที่อยู่ในห้องคลอดพวกเขารู้ว่าหากพวกเขาสามารถใช้โอกาสนี้กระชับความสัมพันธ์กับซูหยิงเซี่ยได้ ในอนาคตการพัฒนาของพวกเขาในหยุนเฉิงก็จะไปสู่ระดับที่สูงขึ้นอย่างแน่นอนทุกคนที่มาโรงพยาบาลต่างนำของขวัญราคาแพงมามอบให้ โดยหวังว่าจะได้มอบให้กับลูกชายที่น่าภาคภูมิใจซึ่งกำลังจะได้ลืมตาดูโลกเร็ว ๆ นี้ตรงทางเดินมีเสียงเอะอะดังมากเนื่องจากมีผู้คนพลุกพล่าน ม่อหยางทนเสียงนั้นไม่ไหวจึงตะโกนไปด้วยความโกรธ "ถ้าใครกล้าส่งเสียงดังอีก ต่อไปก็อย่าคิดที่จะได้อยู่ในหยุนเฉิง"สิ้นสุดเสียงนั้น เสียงตรงทางเดิ

ห้องนอนใหญ่บนชั้นสองของคฤหาสน์ใจกลางภูเขาเมื่อประตูปิดลง เจี่ยงหลานก็โทรศัพท์หาใครบางคนอย่างระมัดระวัง"ตอนนี้ม่อหยางจัดคนจำนวนมากมาเฝ้าคฤหาสน์ มีสายตาหลายร้อยคู่กำลังจับจ้องอยู่ มันยากมากที่จะพาเธอออกจากคฤหาสน์ คุณจะให้ฉันทำยังไงดีคะ?” เจี่ยงหลานกล่าวอย่างไม่พอใจ“ไม่ต้องห่วง ฉันจะหาทางให้ ให้เวลาฉันอีกสองสามวัน”"ฉันรู้ว่าคุณจะฆ่าฉัน แต่ถ้าฉันถูกจับได้ ในอนาคตจะไม่มีใครทำงานนี้ได้อีก คุณขู่ฉันแล้วจะมีประโยชน์อะไร?"“ได้ สามวัน ภายในสามวัน ฉันจะหาวิธีให้ได้อย่างแน่นอน”หลังจากวางสาย เจี่ยงหลานก็หายใจเข้าลึก เดิมทีเธอคิดว่าเธอจะมีโอกาสประสบความสำเร็จเมื่อกลับบ้าน แต่ไม่คาดคิดว่าม่อหยางคนชอบยุ่งเรื่องของชาวบ้านคนนี้ จะสั่งให้คนหลายร้อยคนมาคอยคุ้มกันคฤหาสน์แบบนี้ ห้ามคนแปลกหน้าเข้ามา และแม้ว่าจะออกไปก็ยังต้องถูกสอบสวนเจี่ยงหลานระบายความโกรธใส่ซูกั๋วเย่าโดยการเตะต่อยเขา หลังจากระบายอารมณ์จนพอใจแล้ว เจี่ยงหลานก็หันหลังกลับและออกจากห้องไปในเวลานี้ คิ้วของซูกั๋วเย่าสั่นไหว และดูเหมือนว่าเขาจะได้สติกลับคืนมาเล็กน้อยจากอาการโคม่าเจี่ยงหลานมาที่ห้องนั่งเล่น และเมื่อเธอเห็นม่อหยาง