บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 181 - บทที่ 190

“ไม่ใช่คืนนี้ แต่ไว้ไปกันวันอื่น”ฌอนลังเลสักพักก่อนที่จะตอบตกลง เขาควรตอบตกลงเพราะแคทเธอรีนชอบ…17:00 น.แคทเธอรีนลงมาที่ชั้นล่างและขึ้นรถสีขาวฌอนกำลังอ่านเอกสารอยู่ด้านใน ใบหน้าด้านข้างของเขาบอกอย่างชัดเจนว่าเขามีแพขนตาที่งอนและยาว แม้กระทั่งนิ้วมือของเขาที่กำลังถือเอกสารอยู่นั้นก็เรียวยาวและสะอาดสะอ้าน เขาไร้ที่ติราวกับรูปปั้นไม่ว่าจะมองจากมุมไหนก็ตามเธอเป็นคนมองคนแบบผิวเผินเสมอมา ในแง่ที่ว่าเธอสนใจรูปร่างหน้าตาของผู้คนเป็นสำคัญถ้าไม่อย่างงั้น เธอคงจะไม่เคยคบกับอีธานในอดีต เขาเป็นหนึ่งในผู้ชายหน้าตาดีที่สุดในเมลเบิร์น แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็เทียบกับฌอนไม่ติดเลยไร้ข้อสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่มีความสนใจต่ออีธานอีก อีกทั้งเธอก็ไม่สามารถถูกทำให้ไขว้เขวโดยเวสลีย์ได้เหมือนกัน“ฌอนนี่ ทำไมคุณไม่มองมาที่ฉันเลยคะ? คุณไม่คิดถึงฉันหรอ?” เธอเอนเข้าหาเขาและกอดแขนเขาไว้“ผมกำลังดูคดีอยู่” เขามองเธออย่างรวดเร็ว เธอถอดเสื้อโค้ทเมื่อเข้าไปในรถ เผยให้เห็นเสื้อรัดรูปที่เธอกำลังสวมอยู่ด้านในซึ่งมันเน้นย้ำส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ ดวงตาของเขามืดลง ในตอนนี้เขาใจลอยเกินกว่าที่จะทำงานต่อได้“โอ้ ขอโ

เชส: [เธออยู่ในช่วงมีประจำเดือนแน่นอน]ร็อดนีย์: [พวกผู้หญิงช่างน่ารำคาญ พวกเธอมีสิ่งกระตุ้นและเหตุผลจำนวนนับไม่ถ้วนเพื่ออารมณ์เสีย]เชสเตอร์: [ไม่ต้องเป็นห่วง แค่พาเธอไปชอปปิงและจ่ายให้เธอทุกอย่าง]ฌอนตกอยู่ในห้วงความคิดแคทเธอรีนไม่มีความสนใจในการชอปปิงเลยเมื่อเธอมาถึงที่ห้าง เธอหยิบเสื้อผ้าสองสามชุดโดยไม่ได้ตั้งใจมาดูอย่างรวดเร็วก่อนจะแขวนกลับไปที่เดิมเขาหันไปหาพนักงานขาย “ผมจะซื้อทุกชุดที่เธอจับ”นี่ทำให้เธอตกใจ “อะไรกันคะ? ฉันแค่กำลังดู...”“เราจะซื้อทุกอย่างที่คุณสนใจ” เขาไม่มีช่องว่างให้เธอโต้แย้ง “ผู้หญิงของผมสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่เธอต้องการ ผมมีเงินมากเสียยิ่งกว่าพอซะอีก”พนักงานขายมองด้วยความอิจฉา “ว้าว แฟนของคุณดูแลคุณเป็นอย่างดีเลย! ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนใจกว้างกับแฟนเท่านี้มาก่อนเลย”เธอตกใจ แคทเธอรีนพิจารณาชายร่างสูงที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรงของตัวเองเธอรู้สึกผิดที่อารมณ์เสียใส่เขาเมื่อครู่นี้ฌอนไม่ใช่คนช่างเอาอกเอาใจ สำหรับคนนอกแล้วจึงอาจจะเห็นว่าความรักของเธอนั้นฝืนใจและเป็นรักข้างเดียวอย่างไรก็ตาม มีแต่พวกเขาเท

แคทเธอรีนล้มลงบนเก้าอี้เมื่อได้รับข่าวที่น่าตกใจกลัวนั้นหลังจากที่ซัมมิทตกต่ำลง มันเป็นไปได้ว่าเจฟฟี่วางแผนฆาตกรรมคุณย่า เพื่อที่จะได้รับมรดกหุ้นจากฮัดสัน คอร์ปอเรชั่น?“ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ยังไงก็ตามคุณย่าก็เป็นแม่ของเขา”เวสลีย์ถอนหายใจ “เจฟฟี่เคยชินที่อยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจมาทั้งชีวิตของเขา คุณอาจจะไม่รู้ แต่คนเราสามารถทำอะไรก็ตามเพื่อที่จะรักษาชีวิตที่เต็มไปด้วยความมั่งคั่งและอิทธิพลเอาไว้ให้ได้ ตั้งแต่แรกเริ่มของประวัติศาสตร์เอง ก็มีบันทึกที่พี่น้องร่วมสายเลือดต่อสู้ทำร้ายกันและกัน เพื่อที่จะได้เป็นผู้สืบทอดของครอบครัวที่ร่ำรวย นอกจากนี้คุณย่ายังเป็นอัมพาตมาก่อน เขาคงเห็นว่าเธอเป็นภาระ”ป้าเวนดี้พยักหน้าตาม “อีกอย่าง ป้าไม่เคยเชื่อสักครั้งว่าการที่คุณย่าของคุณเป็นอัมพาตจะเกิดจากอุบัติเหตุ วันนั้นรีเบคก้ามาที่สวนพลัม และคุณย่าของคุณก็ตกลงมาจากชั้นสองไม่นานหลังจากที่เธอขึ้นไป เธออ้างว่าคุณย่าทรงตัวไม่อยู่ แต่คุณย่าของคุณเป็นคนที่แข็งแรงอยู่เสมอ ดังนั้นป้าจึงเชื่อไม่ลง”แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นจากพื้นขณะที่ตัวของเธอสั่นสะท้านคนหนึ่งคนทำร้ายคุณย่าของเธออย่างโหดร้ายถึงเพียงนี้ได้

“ฌอน นายเป็นอะไรไป? นายเป็นคนอยากให้พวกเธอมาที่นี่ แต่ตอนนี้นายกำลังบอกให้พวกเธอกลับไป” ร็อดนีย์ยักไหล่“หุบปาก ไม่ต้องมาคุยกับฉัน” ฌอนจุดบุหรี่“หึ จริงจังเหรอเนี่ย? นายเป็นคนโทรหาให้พวกเรามาที่นี่” ร็อดนีย์รู้สึกผิดหวัง “นายดูแปลกขึ้นตั้งแต่ที่นายอยู่กับผู้หญิงคนนั้น แคทเธอรีน ถ้านายไม่มีความสุขก็แค่แยก...”“พูดอีกทีซิ” ฌอนมองเพื่อนของเขาด้วยสายตาที่น่ากลัวร็อดนีย์เงียบทันทีสายตาของเชสเตอร์คลุมเครือขณะที่เขาแตะ ๆ ปลายบุหรี่ “คราวนี้เป็นเรื่องสำคัญ?”“ไม่มีทาง” ร็อดนีย์ขมวดคิ้วทันที “ฉันคิดว่านายเคยชินกับการดูแล ซาร่า แลงลีย์ เท่านั้น...”นิ้วของฌอนที่กำลังถือบุหรี่เกร็งขึ้น เชสเตอร์ถอนหายใจ “ร็อดนีย์ ซาร่าไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว ฌอนไม่สามารถมีชีวิตอยู่กับอดีตตลอดไปได้”ร็อดนีย์มองพื้นและดื่มต่อฌอนก้มลงสูบบุหรี่อีกมวน…สองวันถัดมาแคทเธอรีนใช้ความพยายามอย่างสูงในการค้นหาที่อยู่ของคริส แต่ชายผู้นั้นอาศัยอยู่ที่บริสเบนเกือบตลอดเวลา เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขึ้นเครื่องตอนเช้าที่นั่นเมื่อมาถึงที่วิลล่า การ์ดเปิดประตูและถามว่า “คุณได้นัดไว้ไหม?”“เปล่าค่ะ แต่โปรดบ

20:00 น. แคทเธอรีนและเฟรยาเพิ่งมาถึงที่บาร์คาราโอเกะ ทันใดนั้นพวกเธอสังเกตเห็นคู่รักที่กำลังเดินมายังพวกเธอจากอีกด้านหนึ่ง ชายหนุ่มที่แต่งตัวอย่างไร้ที่ติ หน้าตาดูหล่อเหลาและสุภาพ พร้อมกับหญิงสาวที่อยู่ข้างกายเขาที่สวมเสื้อโค้ทชาแนลสีอัลมอลด์ เธอดูน่ารักด้วยผมที่ยาวและเป็นลอนของเธอ ทันใดนั้น เฟรยาก็รู้สึกขายหน้าอย่างที่สุดผู้ชายที่เพิ่งบอกแก่เธอเมื่อไม่นานมานี้ว่า เขากำลังยุ่งอยู่กับงาน แต่กลับกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเธอกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งแคทเธอรีนขมวดคิ้ว เธอดึงเพื่อนของเธอไปที่คู่รักนั้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ประดิษฐ์ขึ้นมา “ประธานแจ็คสัน ช่างบังเอิญเสียจริง! ฉันคิดว่าคุณบอกกับเฟรยาว่า คุณกำลังทำงานล่วงเวลาอยู่ที่ออฟฟิศนี่? คุณบอกว่าคุณยุ่งเกินกว่าที่จะมารับเธอ”คำพูดตรงไปตรงมาของเธอทำให้ชายผู้นั้นหน้าแดง “ผมต้องทำงานล่วงเวลา แต่ลินดาโทรมาบอกว่าคุณชายคุกตามราวีเธอ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงอยู่ที่นี่”ลินดาเสริมอย่างรวดเร็ว “ใช่แล้ว เฟรยา ฉันแน่ใจว่าคุณเคยได้ยินชื่อของคุณชายคุก เขาน่ารำคาญมาก”เฟรยาขยับริมฝีปากของเธอ แคทเธอรีนพูดด้วยรอยยิ้ม “สาวน้อย ฉันอิจฉาคุณจังเลยที่มีพี่ชาย