All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 161 - Chapter 170

ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากัน “เรื่องนี้ไม่มีอะไรน่าสงสัย แล้วผู้ชายที่พาแคทเธอรีนไปที่นั่นล่ะ? ตอนนั้นเขาดูไม่เป็นอะไรเลยนะ”“เขาอ้างว่าเขาได้รับหน้าที่พาคุณโจนส์เข้าไปทำการวัดเท่านั้นครับ ระหว่างทาง พวกเขาทั้งสองคนมัวแต่พูดคุยกันจนเขาลืมนำหมวกนิรภัยมาให้คุณโจนส์ครับ”“มัวแต่คุยอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนชี้ไปที่ผ้าห่มที่เขาจ้องมองอยู่ แล้วประชดประชันขึ้นทันทีเฮดลีย์รู้สึกอึดอัดใจ ฌอนจะรู้สึกหึงหวงเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้หรือเปล่า? “นี่เป็นวิธีที่พนักงานขายนิยมใช้กัน พวกเขาพูดพล่อย ๆ ไม่คิดยิ่งกว่าใคร ๆ”“ยังไงเขาก็ต้องแสดงความรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้” ฌอนพูดขึ้นด้วยความเย็นชา “ส่งหมายฟ้องไปให้ฮัดสัน หากข้อเสนอค่าเสียหายของฮัดสันไม่เป็นที่น่าพอใจ ฉันจะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป”“ได้ครับ”ในตอนนั้นเอง แคทเธอรีนนำจานมาวางบนโต๊ะ เมื่อรู้ว่าเฮดลีย์มา หญิงสาวก็ตกใจ “ฉันขอโทษนะคะ ฉันทำอาหารไว้สำหรับสองที่เท่านั้น”“ไม่เป็นไรครับ ผมทานมาเรียบร้อยแล้ว ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ” เฮดลีย์กวาดสายตาดูจานอาหารบนโต๊ะซึ่งสร้างความตกใจให้กับเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคุณชายฮิลล์รับประทานอา

“มีเหตุผลอะไรต้องเรียกหมอ? เขาก็ช่วยลดความเจ็บปวดให้ผมไม่ได้สักหน่อย” ฌอนหลับตา แพขนตาของเขาดูยุ่งเหยิง เขาครางออกมาเบา ๆเขาทำราวกับว่าเขากำลังพยายามอย่างหนักกับการอดทนกับความเจ็บปวด ท่าทางที่แสดงออกนั้น บวกกับใบหน้าหล่อเหลาที่ซีดเผือดของเขา ทำให้แคทเธอรีนจับมือของเขาเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว “มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยคุณได้บ้างไหมคะ?”“คุณจะช่วยผมเหรอ?” เขาลืมดวงตาสีเข้มของเขาขึ้นมา“ค่ะ” แคทเธอรีนพยักหน้ารับอย่างจริงจัง“เอ่อ...” ฌอนขมวดคิ้วราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอย่างหนัก จากนั้นเขาจึงพูดขึ้นเรียบ ๆ “ทำไมคุณไม่ลองจูบผมดู ผมจะได้ถูกเบนความสนใจ?”“...”แคทเธอรีนเบิกตากว้าง กำลังสงสัยว่าเป็นการแก้ปัญหาแบบไหนกันถ้าไม่ใช่เพราะอาการป่วยของเขา เธอคงจะยิ่งสงสัยขึ้นไปอีกว่าเขาจงใจหรือเปล่า“ถ้าคุณไม่เต็มใจ ก็ไม่เป็นไร” ฌอนหันหน้าหนีแล้วส่งเสียงครวญครางต่อ“เปล่าค่ะ เปล่า ฉันเต็มใจทำค่ะ”อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นคนช่วยชีวิตเธอเอาไว้แคทเธอรีนรวบรวมความกล้าเข้าไปใกล้เขา หญิงสาวก้มศีรษะลงพลางจูบริมฝีปากบางของเขาอาจเป็นเพราะเขาใช้เวลาในการให้ยาทางเส้นเลือดมากเกินไป ทำให้ได้รสชาติยาจาง ๆ จากร

“ทางเราต้องขอแสดงความเสียใจเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นความผิดพลาดของคนงานของเราเอง นี่คือค่าเสียหายสำหรับคุณโจนส์และคุณ”แคทเธอรีนกะพริบตาเมื่อเห็นเช็คมูลค่า 300,000 ดอลล่าร์ในมือของเธอ จากนั้นเธอจึงชำเลืองมองไปที่เช็คเงินสดมูลค่า 100 ล้านดอลล่าร์ที่ฌอนได้รับโธ่เอ้ย มีความไม่ยุติธรรมในการเยียวยาระหว่างพวกเขาทั้งสองคนถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รับบาดเจ็บก็ตาม แต่เธอก็เกือบได้รับบาดเจ็บสาหัสและเกือบเสียชีวิตเหมือนกัน เธอรู้สึกผิดหวังจริง ๆสิ่งที่ทำให้เธอยิ่งรู้สึกเศร้าใจมากยิ่งขึ้นไปอีกก็คือ การที่ฌอนโยนเช็คลงบนโต๊ะข้างเตียง “ครับ คุณออกไปได้แล้ว”“...”“คุณฮิลล์ครับ คุณจะรังเกียจไหมที่จะแลกนามบัตรกับผม?” รองผู้จัดการทั่วไปพยายามใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักกับทนายความใหญ่“ผมเหนื่อย แคทเธอรีน ส่งเขากลับที”ฌอนหลับตาลงด้วยความรำคาญรองผู้จัดการทั่วไปซึ่งไม่เคยโดนดูถูกเหยียดหยามอย่างไร้มารยาทที่ไหนมาก่อนรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมาก เขารีบเดินไปที่ประตูด้วยสีหน้าไม่พอใจแคทเธอรีนรู้สึกหน้าเสียเมื่อเห็นเขาเดินไปที่ประตู “ดิฉันขอโทษด้วยนะคะ อาการบาดเจ็บของคุณฮิลล์ค่อนข้างสาหัสมากในช่วงสองสามวันนี้ ด

“คุณไม่เข้าใจหรือไง? ผมเป็นคนควบคุมร่างกายและชีวิตของคุณ คุณไม่มีอำนาจในชีวิตของคุณอีกต่อไปแล้ว”โดยปราศจากความลังเล ฌอนใช้มือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอุ้มเธอขึ้นจากเก้าอี้“ฌอนคะ...”“ถ้าคุณคิดจะต่อต้าน ก็หุบปากของคุณไว้จะดีกว่า” ฌอนเตือนเธอด้วยใบหน้าเคร่งขรึม“เปล่าค่ะ ฉันอยากขอให้คุณวางฉันลง ฉันเดินไปที่ห้องของฉันเองได้ค่ะ อาการบาดเจ็บของคุณจะแย่ลงถ้าคุณใช้มืออีกข้างอุ้มฉันเอาไว้แบบนี้” หญิงสาวถอนหายใจออกมาและยอมจำนนต่อชะตากรรมของเธอฌอนรู้สึกพอใจกับการเชื่อฟังคำสั่งและความเข้าอกเข้าใจที่แคทเธอรีนมี หลังจากที่ปล่อยเธอลงแล้ว เธอให้ความร่วมมือกับเขาแต่โดยดีด้วยการไปที่ห้องนอนกับเขาตอนแรกหญิงสาวตั้งใจจะกลับไปทำงานของเธอต่อหลังจากที่ฌอนหลับสนิทแล้ว ทว่าเมื่อเธอขึ้นเตียง เธอกลับรู้สึกง่วงมากจนผล็อยหลับไป เมื่อฌอนออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่เขาเข้าไปแปรงฟัน เขาก็เห็นว่าหญิงสาวกำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียง เธอหลับสนิทจนน้ำลายไหลจากมุมปากของเธอแล้วหยดลงบนหมอนมุมปากของฌอนยกขึ้น จากนั้นเขาจึงแอบถ่ายรูปของเธอเอาไว้ดีล่ะ เขาจะเอาภาพนี้ให้เธอดู เพื่อแกล้งให้เธออับอายฌอนบันทึกภาพด้วยความพ

จากจุมพิตที่ไม่คุ้นชินในแรกเริ่ม ทว่าในตอนนี้ได้กลายมาเป็นความคุ้นเคยสำหรับแคทเธอรีนไปเสียแล้ว แม้แต่ร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะปรับตัวเข้ากับการจูบได้ทว่า เธอกลับรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงเสียยิ่งกว่าก่อนหน้านี้ จุมพิตนี้มาพร้อมกับความวาบหวามที่ซ่อนเร้นอยู่ในนั้นด้วยเช่นกัน ย้อนกลับไปเมื่อก่อน เธอมักจะหงุดหงิดกับการที่ฌอนใช้คำพูดคำจาที่รุนแรงอยู่บ่อย ๆ แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ได้ช่วยเธอไว้มากจริง ๆการจูบสิ้นสุดลงด้วยเสียงท้องร้องของเธอหลังจากผละออกจากอ้อมแขนของเขา แคทเธอรีนก็เดินเข้าครัวไปทำอาหารด้วยความเขินอายฌอนมองตามหลังของหญิงสาวแล้วระบายยิ้มออกมา...หลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว แคทเธอรีนติดต่อคุณแฟรงค์เพื่อแจ้งให้เขาทราบว่า เธอร่างแบบร่างเสร็จเรียบร้อยแล้วคุณแฟรงค์ตอบกลับมาว่า เขาต้องออกไปทำงานข้างนอกตลอดทั้งวัน แล้วขอให้เธอมาที่คลับเฮาส์ลินเดนแทน เจ้านายของเขาอยู่ที่นั่น ถ้าเป็นอย่างนั้นพวกเขาก็สามารถพูดคุยหารือเกี่ยวกับการออกแบบได้แคทเธอรีนเคยเข้าร่วมการพบปะสังสรรค์แบบนี้อยู่บ่อยครั้งเมื่อเธอต้องพบกับลูกค้าของเธอแม้ว่าเธอจะไม่อยากไป สุดท้ายแล้วเธอก็ตกป