บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 201 - บทที่ 210

แคทเธอรีนหัวเราะเยาะ “ใช่ค่ะ ดิฉันเองที่เป็นคนเอาผิดหลานของใครบางคนซึ่งกระทำการฉ้อโกง เขาโกงแม้กระทั่งตอนที่สร้างกำแพงนอกตัวบ้าน คุณยังสร้างแม้แต่บ้านไม่ได้เลย แต่ตอนนี้คุณกลับอยากเป็นนักพัฒนา ใครจะกล้าซื้อมิทราบ?”“ใช่ แค่นั้นไม่พอ” ประธานรีดเป็นคนแรกที่พูดคัดค้านเรื่องนี้ขึ้น“ผมเองก็อยากให้มีการพิจารณาใหม่อีกครั้งเหมือนกัน เราทำลายชื่อเสียงของฮัดสันไม่ได้”“...”เมื่อผู้ถือหุ้นเริ่มเปลี่ยนท่าที แคทเธอรีนก็พูดกับทุกคนด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลว่า “เป็นเรื่องจริงค่ะ ที่ดิฉันยังอายุน้อย แต่ดิฉันยอมรับความเห็นต่างและมีความจริงจัง ถ้าดิฉันไม่รู้อะไรเลย ดิฉันก็สามารถขอคำแนะนำจากผู้อาวุโสที่อยู่ที่นี่ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับฮัดสันเลย ที่จะไต่เต้าขึ้นมาถึงจุดที่ยืนอยู่ ไม่ว่าเจฟฟี่จะสัญญากับทุกท่านว่าจะแบ่งผลประโยชน์ให้มากแค่ไหนก็ตาม แต่เป้าหมายสูงสุดของเรา คือการได้เห็นผลกำไรของฮัดสันเพื่อให้เราได้รับเงินปันผลที่ดีขึ้น” “ถูกต้อง” ในที่สุดคริสก็พูดออกมา น้ำเสียงของเขาเฉียบขาด “ภาพลักษณ์ของผู้นำบริษัทที่จดทะเบียนเข้าตลาดหลักทรัพย์แล้วสำคัญมาก ผมจะสนับสนุนแคทเธอรีนอย่างเต็มที่ถ้าเธอได้น

“เลิกพูดจาไร้สาระสักที”เจฟฟี่ผุดลุกขึ้นราวกับถูกใครเหยียบหาง “คุณย่าของแกท่านป่วยตาย”“ค่ะ น่าเสียดายที่ศพของคุณย่าถูกเผาไปแล้ว ไม่อย่างนั้น แค่ชันสูตรศพของท่านก็เพียงพอที่เราจะหาสาเหตุการตายของท่านได้” แคทเธอรีนพูดเย้ย “แต่ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณไปง่าย ๆ หรอกค่ะ ฉันจะคืนความเจ็บปวดทรมานทั้งหมดที่ฉันเคยได้รับให้แก่คุณทีละน้อย ๆ รวมถึงส่วนของคุณย่าด้วย”จากนั้นเธอจึงออกจากห้องประชุมโดยไม่หันกลับมามองอีกเมื่อเธอออกมา ร่างกายของเธอก็สั่นสะท้านไปด้วยความโกรธเธอถูกตระกูลโจนส์กดขี่และข่มเหงมาโดยตลอด เธอเกือบต้องเสียชีวิตหลายครั้งหลายคราว ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เธอจะเข้มแข็งขึ้นเพื่อปกป้องตัวเองและคนรอบตัวของเธอ...หลังจากที่กลับมาถึงห้องทำงานของประธานเธอได้ขอให้เคซี่ นำข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับผู้บริหารระดับสูงของบริษัทมาให้เธอในทันที“ประธานโจนส์ คุณไม่จำเป็นต้องรีบร้อนมากขนาดนี้ ทานอะไรก่อน ฉันจะลงไปที่ครัวด้านล่าง และทำอาหาร...”“แค่ให้เขาทำอะไรง่าย ๆ ก็พอ”หลังจากที่เคซี่ออกไปแล้ว แคทเธอรีนจึงหันกลับมาพูดกับเอล “ขอบคุณมากนะ ถ้าวันนี้เธอไม่อยู่ที่นี่ เจฟฟี่คงจะทำร้ายฉันไปแล้ว”“

ฌอนเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้ามาในครัวแคทเธอรีนสวมชุดสูทและมีออร่านักธุรกิจแผ่ออกมาชัดเจน ทว่าในตอนนั้น เธอสวมผ้ากันเปื้อนและกำลังทำเกี๊ยวให้กับเขาอยู่ แสงจากโคมไฟอันอบอุ่นที่อยู่เหนือศีรษะของเธอ ทำให้ผู้ชายทุกคนอยากเอาชนะใจเธอให้ได้เขาเดินเข้ามาแล้วสวมกอดเธอจากด้านหลังอย่างอ่อนโยน พลางวางคางลงบนศีรษะของเธอ “ทำอาหารเยอะ ๆ เกี๊ยวแค่นั้น ไม่ทำให้ผมพอใจหรอกนะ”“ต้องพอใจสิคะ เพราะฉันเป็นคนทำให้คุณเองเลยนะ” แคทเธอรีนถองแผ่นอกของเขา “ถ้าคุณอยากทานก็ไปหั่นส่วนผสมเอาไว้สิคะ”ฌอนเหมือนได้ยินอะไรที่น่าเหลือเชื่อ “คุณกล้าสั่งผมเหรอ?” แคทเธอรีนคิดไตร่ตรอง ก่อนจะหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วส่งให้เขา“นี่คืออะไร?”“มีเงิน 500 ล้านดอลล่าร์ อยู่ในบัตรใบนี้ มันเป็นค่าธรรมเนียมสำหรับการว่าความให้กับคดีความของฉันก่อนหน้านี้...”แคทเธอรีนยังพูดไม่ทันจบเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงออร่าของความเย็นชาและความอึดอัดที่แผ่ออกมา ดวงตาของฌอนดูเหมือนจะถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งหลายชั้น ราวกับว่ามันสามารถทำให้เกิดความเย็นที่กัดเซาะผิวหนังได้“เรื่องนี้คุณหมายความว่ายังไง?” ฌอนใช้สองนิ้วคีบการ์ดเอาไว้ และมีแววเยาะเย

“แคทเธอรีน โจนส์ นี่แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ!” รีเบคก้ากรีดร้องแล้วรีบตบกลับโดยไม่รีรอเอลจึงตบหน้าอีกข้างของเธอแทน รีเบคก้าพูดอะไรไม่ออกด้วยความเจ็บปวดเธอจ้องเขม็งไปที่แคทเธอรีน ทว่าไม่กล้าก้าวเท้าออกไปอีกแล้วแคทเธอรีนยิ้มออกมา “เจฟฟี่ฉันก็ตบมาแล้ว อย่างเธอยังน้อยไปด้วยซ้ำ คราวหน้าถ้าเธอไม่ระวังปากให้ดี ฉันจะตบเธอจนกว่าจะหลาบจำ”จากนั้นเธอก็ผลักรีเบคก้าออกไปข้าง ๆ แล้วเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้มรีเบคก้าจับแก้มของเธอเอาไว้ ความเกลียดชังลุกไหม้ในดวงตาของเธอ‘แคทเธอรีน โจนส์ คอยดูเถอะ สักวันหนึ่งฉันจะฆ่าแกให้ได้!’...15:00 น.ที่บนตึกชั้น 17 มีการจัดการประชุมขึ้นผู้จัดการทั่วไป แลร์รี่ แชปลิน นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ตามด้วยผู้บริหารระดับสูงของฮัดสันรองผู้จัดการวูล์ฟพูดขึ้น “ผู้จัดการแชปลิน ประธานโจนส์เพิ่งเข้ารับตำแหน่ง จะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ ที่จะไม่เรียกให้เธอขึ้นมาประชุมประจำสัปดาห์ครั้งแรก?”“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?” แลร์รี่พูดขึ้นด้วยความดูถูก “เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงโง่ ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง เอาล่ะ เริ่มการประชุมกันเถอะ ผู้จัดการโจนส์ ได้ข้อสรุปเรื่องบริษัทตกแต่งโครงการพัฒน

ท่าทางของแลร์รี่เต็มไปด้วยความหยาบคาย “ถ้าประธานโจนส์ไม่ไว้วางใจความสามารถของผม คุณจะไล่ผมออกก็ได้”เขาจับจ้องไปที่แคทเธอรีนเมื่อเขาพูดจบ เขาไม่เชื่อว่าเธอจะกล้าทำแบบนั้น เพราะไม่อย่างนั้นคณะกรรมการบริหารของบริษัทจะต้องไม่เอาเธอไว้แน่“จะทำแบบนั้นได้ยังไงคะ? ผู้จัดการแชปลินช่วยกระตุ้นประสิทธิภาพการทำงานของบริษัทตั้งมากมาย แน่นอนค่ะว่าฉันเชื่อใจคุณ” แคทเธอรีนยิ้มออกมาทันที “การประชุมนี้จะถูกส่งให้คุณเพื่อสรุปค่ะ”หลังจากที่เธอพูดจบแล้วจึงเดินจากไปแลร์รี่มองเธออย่างดูถูกเหยียดหยาม เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน? เขาอาบน้ำร้อนมาก่อนเธอทว่า หลังจากที่แคทเธอรีนเพิ่งออกไป จู่ ๆ ภรรยาของเขาก็บุกเข้ามาตบหน้าเขา“แลร์รี่ แชปลิน ไอ้สารเลว! แกกล้าดียังไงถึงแอบไปมีเมียน้อย?”“ถ้าตอนนั้นฉันไม่แต่งงานกับแก แกจะได้เข้ามาในฮัดสันไหม ห๊ะ?”“ตอนนี้แกมาทำท่าวางอำนาจบาตรใหญ่ แกคิดว่าฉันแก่มากแล้วไม่เร้าใจใช่ไหม? ฉันจะเอาเลือดหัวแกออก”“...”...ข่าวเรื่องความโกลาหลที่เกิดขึ้นในห้องประชุมแพร่กระจายไปทั่วทั้งบริษัทอย่างรวดเร็วเคซี่หัวเราะออกมาตอนที่กำลังรายงานกับแคทเธอรีน “คุณไม่เห็นว่าหน้าของผู้จัดก