บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 211 - บทที่ 220

“ไม่ยากหรอกที่จะแย่งอำนาจกลับคืนมา” สตีเฟ่นพูดขึ้นทันทีการตอบกลับนั้น ทำให้เจฟฟี่และครอบครัวของเขาหันกลับมามองด้วยความสนใจ“สตีเฟ่นรีบบอกเราเร็วเข้า เราเป็นครอบครัวเดียวกับนะคะ” รีเบคก้าเร่งเร้า “ตอนที่แคทเธอรีนสละตำแหน่ง ฉันจะแต่งงานกับคุณ”สตีเฟ่นหรี่ตาลง “วิลลี่ ฮิลล์ กำลังจะมาที่เมลเบิร์นเพื่อตรวจดูบริษัท ตราบใดที่คุณทำให้เขาพอใจได้ ผู้บริหารระดับสูงและพวกกรรมการจะเข้าข้างคุณ”ดวงตาของพวกเขาทั้งหมดเป็นประกายเจฟฟี่ตัวสั่นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ตระกูลฮิลล์เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในเมลเบิร์น ถึงวิลลี่จะไม่ใช่ทายาทสายตรงของตระกูลฮิลล์ แต่เขาจะทำให้สถานภาพของเราเพิ่มมากขึ้น ถ้าเราตีสนิทพวกฮิลล์เอาไว้ ถ้าเป็นแบบนั้น พวกเราจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนเพราะแคทเธอรีนอีกแล้ว”“ฟังดูเข้าท่านี่ครับ” สตีเฟ่นพยักหน้ารับ “เพราะผู้ช่วยของวิลลี่สนิทกับครอบครัวของผม ระหว่างที่ผมดูแลเขา ผมจะแนะนำพวกคุณให้เขารู้จัก จะว่าไป พวกคุณต้องเตรียมของขวัญเพื่อต้อนรับตระกูลฮิลล์ วิลลี่ดูเหมือนจะชอบหยกนะครับ”“ขอบคุณนะสตีเฟ่น ฉันเสียใจที่ไม่เจอคุณให้เร็วกว่านี้ คุณเป็นที่พึ่งให้ฉันได้จริง ๆ” รีเบคก้าจ้องมองเ

“ฉันไม่สนใจ คุณต้องไปจองที่นั่งตรงนั้นให้ฉัน ไม่อย่างนั้นฉันจะโกรธ และไม่สนใจคุณ” แคทเธอรีนทำใบหน้าบูดบึ้งท่าทางไม่มีเหตุผลที่เธอแสดงออกมาทำให้ฌอนพูดไม่ออกจากนั้น เขาจึงเดินไปตรงนั้นแล้วนั่งลงอย่างไม่พอใจสิบนาทีต่อมา แคทเธอรีนก็ถือถังใส่อาหารชุดครอบครัว ซึ่งรวมถึงมันฝรั่งทอด เบอร์เกอร์ไก่รสเผ็ด และไอศกรีม“ลองชิมเบอร์เกอร์ไก่อันนี้ดูสิคะ อร่อยดีนะคะ” แคทเธอรีนแนะนำให้เขาอย่างกระตือรือร้น“ผมจะเอาอะไรให้ดู” ฌอนหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วเปิดข่าวเชิงลบเกี่ยวกับเคเอฟซีจากนั้นส่งให้เธอดูหลังจากชำเลืองมองเนื้อหาภาพที่มีรูปไก่มีปีกสองสามคู่ และมีขามากกว่าสิบขา แคทเธอรีนก็เต็มไปด้วยความรู้สึกขยะแขยง “ฌอน อย่าทำลายบรรยากาศได้ไหมคะ?”“อาหารพวกนี้มีแต่ส่วนผสมที่ไม่ดีต่อร่างกาย หลังจากวันนี้ไป คุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทานอาหารแบบนี้อีก คุณไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ” ฌอนไม่อ่อนข้อให้แม้แต่น้อยแคทเธอรีนไม่ได้สนใจเขา เธอก้มลงแทะปีกไก่ เมื่อทานไปได้สองชิ้น เธอรู้สึกว่ารสชาติไม่อร่อย เธอจึงยัดมันเข้าไปในปากของฌอนแทนจู่ ๆ ในปากของฌอนก็เต็มไปด้วยอาหาร ฌอนส่งสายตาดุมองเธอแคทเธอรีนทำเหมือนตัวเองไม่ได้ท

หลังจากที่ผู้คนออกไปกันหมดแล้ว เจเน็ตก็พูดกับสตีเฟ่นด้วยความโกรธ “นี่พี่เสียสติไปแล้วหรือเปล่า? ทำไมพี่ไม่แนะนำฉันกับวิลลี่? ฉันจะทำประโยชน์ให้กับครอบครัวของเราได้แน่นอนถ้าฉันได้เป็นคุณผู้หญิงของตระกูลฮิลล์”“วิลลี่ไม่สนใจเธอหรอก” สตีเฟ่นตอบอย่างเย็นชาขณะที่จุดบุหรี่ขึ้นสูบเจเน็ตรู้สึกไม่พอใจ “พี่หมายความว่ายังไง? ในสายตาของพี่ ฉันดูดีสู้รีเบคก้าไม่ได้หรือไง? อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เติบโตที่บ้านนอกคอกนานะ”“พี่ทำแบบนี้เพื่อเธอนะ วิลลี่มีนิสัยไม่ดีที่ชอบนอนกับแฟนหรือภรรยาของคนอื่น”เจเน็ตรู้สึกตกใจสตีเฟ่นพูดเสริม “เธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของพี่ ถ้ามีทางลัดสู่ความสำเร็จที่ดีกว่า พี่จะแนะนำให้เธอก่อนแน่นอน แต่วิลลี่เป็นพวกวิตถาร แม้จะเป็นผู้หญิงเขาก็ฆ่าได้”“จริงเหรอพี่?” เจเน็ตสะดุ้งสุดตัว“จริงซะยิ่งกว่าจริง ถ้าไม่ใช่ญาติของเราทำงานเป็นผู้ช่วยของเขา พี่คงไม่รู้เรื่องนี้” สตีเฟ่นยืนขึ้นช้า ๆ “ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมเธอถึงคิดว่าพี่ถึงได้เสนอโอกาสดี ๆ แบบนี้ให้รีเบคก้าล่ะ? เธอไม่ใช่คนดีเหมือนกัน”“แต่ไม่ต้องเป็นห่วงไป วิลลี่จะขอบคุณพี่ที่ให้โอกาสเขาได้ใกล้ชิดกับรีเบคก้า ถ้าเป็นแบบนี้ ตระกูล

เมื่อสังเกตเห็นแคทเธอรีนก่อนหน้านี้ วิลลี่ก็จ้องมองเธออย่างเคลิบเคลิ้ม เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามีผู้หญิงที่หน้าตาสวยขนาดนี้อยู่ในเมลเบิร์น ความสวยของเธอจัดอยู่ในระดับต้น ๆ ต่อให้เธอจะอยู่ที่แคนเบอร์ราก็ตาม“สวัสดีครับคุณโจนส์”วิลลี่ยื่นมือออไปอย่างเป็นมิตร แคทเธอรีนเองยังรู้สึกแปลกใจที่รีเบคก้าหลอกใช้ประโยชน์จากคนตระกูลฮิลล์ได้แคทเธอรีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากยื่นมือออกไปจับมือกับเขาด้วยความไม่เต็มใจ ด้วยรู้ว่าเธอไม่อาจทำให้เขาไม่พอใจได้ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่วิลลี่จับมือของเธอ เขาจะแทะโลมเธอด้วยการใช้นิ้วก้อยไล้กับฝ่ามือของเธอสีหน้าของแคทเธอรีนเปลี่ยนไป เธอพยายามหดมือกลับเพื่อหนีจากการสัมผัสของเขา ทว่าเขาจงใจจับมือของเธอเอาไว้แน่น“คุณโจนส์ คุณคิดจะจับมือผมอีกนานไหม?” วิลลี่ยิ้มออกมาด้วยความสุขุมรีเบคก้าเม้มริมฝีปากของเธอเอาไว้ทันทีพลางอุทานขึ้น “นั่นเธอทำอะไรของเธอน่ะ แคทเธอรีน?”พวกนักข่าวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พรมแดงถ่ายภาพของทั้งสามคนเก็บไว้ทันที เมื่อสองพี่น้องตระกูลโจนส์ทะเลาะกันเพื่อแย่งคนจากตระกูลฮิลล์ เป็นข่าวที่หาได้ยาก“ฉันก็อยากรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเหมือนกัน” ด้ว

ยิ่งคิดแบบนั้นยิ่งทำให้เธอรู้สึกโมโห“ปล่อยฉันนะ!” แคทเธอรีนกัดวิลลี่อย่างแรงวิลลี่ปล่อยมือเพราะความเจ็บปวดแล้วหัวเราะออกมา “แน่นอน เธอเป็นคนอวดเก่ง น่าสนใจดีนะ ฉันชอบอยู่แล้วผู้หญิงอวดเก่งแบบนี้น่ะ” “แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? ยังไงตระกูลฮิลล์ก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมลเบิร์นนะ ทำไมถึงมีผู้ชายที่น่าขยะแขยงและกักขฬะแบบแก อยู่ในตระกูลของพวกเขาได้?” แคทเธอรีนก่นด่า“ด่าได้ก็ด่าไปเถอะ ยิ่งเธอด่าฉันมากเท่าไร ฉันก็จะยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น” วิลลี่เย้ย “พวกกรรมการบริษัทของเธอทุกคนให้ความเคารพยำเกรงฉัน เจฟฟี่ขอฉันให้ช่วยให้เขาได้ตำแหน่งประธานในวันพรุ่งนี้ ฉันพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้เธอเสียตำแหน่ง แต่ถึงอย่างนั้น ฉันจะลองคิดดูอีกที ถ้าคืนนี้เธอบริการให้ฉันอย่างถึงใจ”แคทเธอรีนฉุกคิด แล้วแสร้งทำเป็นตระหนกตกใจแล้วพูดขึ้น “เป็นความจริงเหรอคะ?”“ใช่สิ” วิลลี่ยิ้มเยาะ เมื่อได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแค่ผู้หญิงชั้นต่ำ “คุณต้องช่วยฉันนะคะ คุณชายฮิลล์” แคทเธอรีนเบ้หน้าพลางพูดขึ้นอย่างน่าสงสาร “ให้ฉันทำอะไรให้คุณก็ได้”“เยี่ยม เธอรู้ว่าอะไรดีสำหรับเธอ มานี่สิ” วิลลี่อ้าแขนออกแคท