All Chapters of คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: Chapter 231 - Chapter 240

ผู้หญิงหลาย ๆ คนซึ่งแต่งงานกับนักธุรกิจหนุ่มที่มั่งคั่งมาอยู่รอบ ๆ แคทเธอรีนและประจบประแจงเธอ“ประธานโจนส์ คุณซื้อเสื้อคลุมตัวนี้ที่ไหน? มันสวยมาก!”“สร้อยคอที่คุณกำลังสวมอยู่มาจากแบรนด์ทิฟฟานี่ และมันเป็นดีไซน์ล่าสุดใช่ไหมคะ?”“...”“สวัสดีตอนเย็นค่ะ ทุกคน”ทันใดนั้นเอง เจเน็ตก็เดินถือแก้วไวน์เข้ามาหาแคทเธอรีนด้วยเจตนาไม่ดี “อะ ประธานโจนส์ ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีเวลาว่างมาเข้าร่วมการประมูลซะอีก แป๊บนึงนะ ฉันไม่แน่ใจว่า ตอนนี้ฉันยังควรเรียกคุณว่า ประธานโจนส์อยู่หรือเปล่า”“คุณหมายความว่าอะไร คุณแคมป์เบล” หนึ่งในหญิงสาว คุณผู้หญิงคลาร์กถามด้วยความโกรธเจเน็ตถอนหายใจ “บางทีพวกคุณทั้งหมดยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันได้ยินมาว่าประธานโจนส์ทำร้ายวิลลี่ที่มาจากแคนเบอร์รา ระหว่างงานเลี้ยงครบรอบของฮัดสันเมื่อคืนนี้”“อะไรนะ? คุณกำลังหมายถึงวิลลี่จากครอบครัวฮิลล์เหรอ?”“ใช่ เขานั่นแหละ” เจเน็ตพยักหน้า “เพื่อนของฉันบอกว่า ประธานโจนส์ทำให้ใบหน้าของคุณชายฮิลล์บวม และคุณชายฮิลล์ก็โกรธมาก มันเป็นความวู่วามของคุณ ประธานโจนส์ คนอย่างพวกเราจะทำให้ครอบครัวฮิลล์โกรธได้อย่างไรกัน? หวังว่าคุณจะยังคงปลอด

ท้ายที่สุดแล้ว ฌอนก็ชนะการประมูลสร้อยคอด้วยราคาสูงถึงสามพันล้านดอลล่าร์พนักงานคนหนึ่งมอบสร้อยคอพระราชินีให้เขาอย่างระมัดระวังต่อหน้าทุกคนฌอนหยิบสร้อยคอสีแดงที่มีประกายแวววาวขึ้นมาเมื่อหยิบมันออกมา เขาบอกแคทเธอรีนที่ยังอยู่ในอาการมึนงงด้วยเสียงต่ำว่า “ลุกขึ้น”แคทเธอรีนยืนขึ้นด้วยความสับสน ร่างหล่อเหลาที่น่าประทับใจของเขาสะท้อนอยู่ในดวงตาสดใสของเธอริมฝีปากบางสวยของฌอนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มทรงเสน่ห์ เขาก้มนิดหน่อยเพื่อสวมสร้อยคอให้แก่เธอ เสียงที่สุขุมนุ่มลึกของเขาฟังดูชวนให้ลุ่มหลง “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะเป็นราชินีของผม”“ว้าว!”แขกที่อยู่ข้าง ๆ เธออ้าปากค้างด้วยความยินดีหัวใจของแคทเธอรีนเต้นแรง แม้ว่าราคาของสร้อยคอจะทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวดมากเสียจนเลือดเกือบจะไหลออกมา มันเป็นโอกาสในการสร้างภาพงานแต่งงานของพวกเขา ชายหนุ่มได้เติมเต็มทุกความปรารถนาของเธอสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจมากกว่าก็คือท่าทางอันโรแมนติกของฌอนสร้อยเพชรสีแดงที่อยู่บนผิวขาวราวน้ำนมของเธอนั้นช่างดูหรูหรา มันทำให้เธอดูเหมือนราชินีผู้สูงศักดิ์“ขอบคุณนะคะ ฉันรักคุณ” แคทเธอรีนเขย่งปลายเท้าและจูบริมฝีปากของเข

สตีเฟ่นและเจเน็ต แคมป์เบล ตามพวกเขามาใบหน้าของสตีเฟ่นเต็มไปด้วยความโกรธเกลียด เขาไม่ต้องการอะไรนอกจากบีบคอแคทเธอรีนทั้งเป็นฌอนดึงแคทเธอรีนไปด้านหลังของเขา รูปร่างที่สูงและหล่อเหลาของเขาแสดงให้เห็นถึงรัศมีอันทรงพลัง“แคทเธอรีน โจนส์ คุณเป็นคนเปิดวิดีโอใช่ไหม?” สตีเฟ่นตะโกนด้วยความโกรธ “ดีมาก คุณทำให้ผมโมโหอย่างสุดขีด ถ้าผมไม่ฆ่าคุณแล้วละก็ ผมคงไม่ได้ชื่อ สตีเฟ่น แคมป์เบลอีก”เจเน็ตพูดอย่างหุนหันพลันแล่นเช่นกันว่า “เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังมีเรื่องกับใครอยู่? เขาคือวิลลี่ ฮิลล์! แม้ว่าเธอจะเบลอหน้าของเขา เขาก็จะไม่ละเว้นเธอ เพราะตอนนี้เธอเผยแพร่วีดีโอของเขา”แคทเธอรีนเลิกคิ้ว และยิ้มอย่างสดใส “พวกคุณเคยสงสัยไหมคะ ว่าวีดีโอนี้มาจากไหน และใครให้มันกับดิฉัน? หรือพวกคุณคุณคิดว่าฉันจะกล้าบันทึกอะไรในห้องของวิลลี่ ฮิลล์?”สตีเฟ่นและเจเน็ตทั้งคู่เริ่มแข็งทื่อในเวลาเดียวกัน สักครู่ต่อมาสตีเฟ่นก็ส่ายหัว “นั่นเป็นไปไม่ได้ คุณชายฮิลล์ไม่ได้ให้วีดีโอนี้แก่คุณหรอก คุณทำร้ายเขาเมื่อคืน ดังนั้นเขาเกลียดคุณไปแล้ว คุณคงหาคนมาแฮ็กโทรศัพท์ของคุณชายฮิลล์ใช่ไหม? ก็ได้ ในเมื่อคุณเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ ผมจะโท

เห็นได้ชัดว่าผมของเขาเพิ่งจะถูกเป่าให้แห้ง มันทำให้เขาดูกระเซอะกระเซิง ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ความรู้สึกของความดุร้ายพลุ่งพล่านฟุ้งกระจายอยู่ทั่วทั้งตัวของเขา แคทเธอรีนมองเขาอย่างหลงใหลตอนนั้นเอง เธออยากที่จะขอบคุณเฟรยามากจริง ๆ ความผิดพลาดของเธอทำให้ผู้ชายคนนี้มาอยู่เคียงข้างเธอเขาช่วยเธอครั้งแล้วครั้งเล่าแล้วมันเป็นเขาอีกเช่นกัน ที่ทำให้เธอกล้าหาญมากพอ และเอาชีวิตรอดมาจนถึงวันนี้คืนนี้ เขาให้สร้อยคอของพระราชินีกับเธอ ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดในเมลเบิร์นเธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ฟุ้งเฟ้อและเบื่อง่าย“ฌอนนี่...” แคทเธอรีนยืนขึ้นและโอบรอบคอของเขา ใบหน้าสวยงามมีความเขินอายปรากฏให้เห็น “พวกเราควร… ลองไหม?”เธอตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าครอบครัวฮิลล์จะยอมรับเธอหรือไม่ในอนาคต เธอก็อยากให้สิ่งที่มีค่าที่สุดของเธอแก่ผู้ชายคนนี้ฌอนตัวแข็งทื่อเธอต่อต้านสิ่งเหล่านี้มาตลอด และเขาก็ไม่เคยไปไกลมากกว่านี้ด้วยเหมือนกัน แต่ทำไมจู่ ๆ เธอถึง…เป็นเพราะตอนนี้เธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาเหรอ?“ทำไม?” ดวงตาลึกล้ำจ้องมองเธอ ราวกับว่าเขาอยากมองเธอให้ทะลุแคทเธอรีนถ

เจฟฟี่รู้สึกสั่นสะท้านเมื่อลมหนาวพัดผ่านเข้ามา นี่เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกเสียใจเกิดขึ้นในหัวใจของเขาเห็นได้ชัดว่ามันเคยเป็นบ้านที่ดี มันถูกทำลายลงในเวลาแค่สามเดือนได้อย่างไร?วันต่อมา เจฟฟี่ได้รับโทรศัพท์ว่าเขาถูกไล่ออกจากการเป็นคณะกรรมการของฮัดสันเขารีบไปที่บริษัทด้วยความโกรธอย่างเต็มที่ แต่การ์ดรักษาความปลอดภัยที่ประตูไม่ให้เขาเข้าไป และไล่เขาออกมาด้วยไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เจฟฟี่จึงเมาอยู่ที่บาร์และกลับบ้านไปตอนเที่ยงคืนคืนนั้นเอง เขาผลักประตูของวิลล่าออกอย่างเมามาย ไม่มีแสงสว่างมาจากด้านใน และมีเพียงแสงสว่างของพระจันทร์อันเหน็บหนาวที่ไหลเข้ามาเติมผ่านทางหน้าต่างจากพื้นจรดเพดานมีรถเข็นวีลแชร์คันหนึ่งตั้งอยู่กลางห้องนั่งเล่น และบนนั้นก็มีหญิงชราคนหนึ่งซึ่งมีหลังค่อม และผมเผ้าดูกระจัดกระจาย ร่างนั้นดูน่ากลัวเป็นพิเศษเจฟฟี่รู้สึกกลัวมากจนขาของเขาอ่อนแรง เขาหันหลังและพยายามจะหนีอย่างไรก็ตาม ประตูกลับกระแทกปิดเสียงดังจากด้านหลังของเขา และห้องนั่งเล่นก็มืดลง“แม่...” เจฟฟี่คุกเข่าลงบนพื้นด้วยความตกใจกลัว และสั่นเทิ้มไปทั้งตัว“ลูกชาย ทำไมแกถึงกลัวฉันล่ะ?”รถเข็นค่อย ๆ เคล