บททั้งหมดของ คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ!: บทที่ 251 - บทที่ 260

ในไม่ช้า รถพยาบาลก็มาถึงยังที่เกิดเหตุและพาเวสลีย์นำส่งโรงพยาบาลทันที ทว่า ระหว่างที่เดินทางมายังโรงพยาบาลเขาก็เสียเลือดไปมากและหมดสติไปแคทเธอรีนรีบโทรหาอีธาน เขารีบมาหลังจากที่เธอถึงโรงพยาบาลได้ไม่นานประตูห้องฉุกเฉินถูกผลักเปิดออก แล้วหมอก็เดินออกมาพร้อมกับถือคลิปบอร์ดออกมาด้วย “มีดแทงถูกไตซ้ายของผู้ป่วย เราต้องรีบทำการเอามีดออกทันทีเพื่อช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ ใครเป็นญาติของผู้ป่วย? ช่วยรีบเซ็นเอกสารยินยอมให้ที”แคทเธอรีนตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน อีธานเองยังรู้สึกว่ามันยากที่จะยอมรับได้ “หมอครับ ต้องตัดไตออกไหมครับ?”“ไตซ้ายของเขาไม่ทำงานแล้ว ดังนั้นตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว” หมอตอบอย่างจนปัญญา “ถ้าเราพอจะช่วยอะไรได้ เราจะทำอย่างแน่นอน”อีธานไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากยอมรับความเจ็บปวดนี้และเซ็นเอกสารแคทเธอรีนร้องไห้ด้วยความเสียใจ “สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง คนพวกนั้นอยากจะฆ่าฉัน น้าของนายช่วยฉันด้วยการใช้ตัวเองบังฉันเอาไว้แล้วรับมีดแทน”ความรู้สึกของอีธานผสมปนเปกันไปหมด เขาคิดไม่ถึงว่าเวสลีย์จะมีความรู้สึกต่อเธอลึกซึ้งถึงเพียงนี้ ตอนนี้เขาต้องเป็นห่วงเรื่อง

ฌอนกำมือแน่น จนเส้นเลือดที่หลังมือของเขาปูดขึ้นมา “แคทเธอรีน โจนส์ พูดตรง ๆ นะ ผมเป็นทนายความ พวกทนายมีแค่ชนะหรือแพ้เท่านั้น ผมไม่ใช่ผู้ส่งสารความยุติธรรม”“แต่คนจะอยู่ไม่ได้ ถ้าปราศจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดี” แคทเธอรีนส่ายหน้า ทันใดนั้นเองที่เธอรู้สึกว่าเธอกับฌอนอยู่กับคนละโลกอย่างสิ้นเชิง“ผมทำอะไรให้คุณตั้งมากมาย แต่คุณกลับพูดว่าผม ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีอย่างนั้นเหรอ?”ฌอนจ้องมองเธอด้วยความโกรธจัด เขาไม่เคยดูแลผู้หญิงคนไหนดีเท่านี้มาก่อน ทว่าเธอตัดสินทุกสิ่งทุกอย่างจากแค่ประโยคเดียว “แค่เวสลีย์ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยชีวิตคุณ คุณเลยอยากอยู่กับเขาใช่ไหม? เข้าใจแล้ว เขาตามจีบคุณมาตลอดนี่”“หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว” แคทเธอรีนเริ่มรู้สึกโมโห “เขาต้องเสียไตไปเพราะฉัน แค่จะอยู่ดูแลเขาฉันก็ทำไม่ได้เหรอคะ? นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยที่สุดเท่าที่ฉันจะทำให้เขาได้ หลังจากที่เขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้”“ผมไม่สน มากับผมเดี๋ยวนี้ เวสลีย์ โลว์ยอนส์ไม่ใช่คนดีอย่างที่คุณคิด” ฌอนไม่สนใจอีกแล้ว เวสลีย์เป็นคนแอบส่งรูปให้กับรีเบคก้า เขาทำเหมือนเป็นคนดี ทว่ากลับซ่อนกลอุบายเอาไว้ เขามันก็เป็นแค่คนตีสองหน้า

แคทเธอรีนแทบไม่อยากจะเชื่อ ฌอนไม่เคยเช็คโทรศัพท์ของเธอมาก่อน ทว่าในตอนนี้เขาไม่ให้ความเป็นส่วนตัวกับเธอเลยแม้แต่น้อย “ฌอน ฮิลล์ คุณชักจะทำเกินไปแล้วนะ”“เกินไปงั้นเหรอ? ผมจะรู้ได้ยังไง ถ้าคุณติดต่อกับเวสลีย์หรืออีธานลับหลังผม?” ฌอนไม่เคยชอบผู้ชายที่ขอดูโทรศัพท์ของผู้หญิง ทว่าเมื่อเขาเห็นรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอก่อนหน้านี้ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกอัดอั้นตันใจขึ้นมา เขาต้องรู้ให้ได้แคทเธอรีนไม่เคยคิดว่าความเชื่อใจระหว่างพวกเขาจะลดน้อยลงถึงเพียงนี้ ถึงอย่างนั้น เขาอาจจะเข้าใจผิดอีกก็ได้ ถ้าเขาได้เห็นข้อความในโทนศัพท์ของเธอ ดังนั้นเธอจึงพูดออกไปตรง ๆ “ฉันคุยกับเฟรยา เธอเล่าเรื่องแฟนของเธอค่ะ แล้ว... เธอจะไปเยี่ยมเวสลีย์ที่โรงพยาบาล ในเมื่อฉันไปเองไม่ได้ แต่ให้เพื่อนของฉันไปแทนได้ใช่ไหมคะ...?”เธอมองอย่างทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนเย็นชาลงอย่างรวดเร็วจนรู้สึกได้ จู่ ๆ หญิงสาวก็รู้สึกท้อใจขึ้นมา“แคทเธอรีน โจนส์ คุณเพิ่งวางสายจากเวสลีย์ โลว์ยอนส์ ใช่ไหม? ตอนนี้คุณนอนอยู่บนเตียงของผมนะ” ฌอนคว้าโทรศัพท์ของเธอปาเข้าใส่ผนังแคทเธอรีนยกมือขึ้นปิดหูเพราะเสียงดังนั่นทำให้เธอตกใจฌอน

“ผมมีประชุมที่บริษัท อาจจะไปถึงประมาณห้าโมงครึ่งนะ ผมจะขับรถตามไปทีหลัง ฝากขอโทษคุณพ่อคุณแม่ของคุณแทนผมด้วยนะครับ” แพทริคพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณจะมาช้าไม่ได้นะคะ พ่อของฉันเกลียดคนไม่รักษาคำพูด”“ไม่ต้องห่วง นี่เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตผม ผมจะไม่ไปสายแน่นอนครับ ผมเตรียมของขวัญที่คุณพ่อคุณแม่ของคุณน่าจะชอบเอาไว้แล้วด้วย เราจะวางแผนแต่งงานของเราให้เร็วที่สุด แล้วผมก็จะแต่งงานกับคุณ” แพทริคยิ้มออกมาด้วยความจริงใจหัวใจของเฟรยารู้สึกวาบหวามเมื่อเธอได้ฟังคำพูดของเขาหลังจากที่วางสาย เธอจึงขับรถไปรับพ่อแม่ของเธอ แล้วไปยังร้านอาหารเจไดต์ มันเพิ่งจะเป็นเวลา 17:30 น. เท่านั้น ในตอนที่เธอไปถึงร้านอาหาร หลังจากที่เธอจึงสั่งอาหาร แล้ว พี่ฟอร์เรสท์ของเธอก็มาถึงเวลา 18:00 น. แล้ว แพทริคก็ยังไม่มาถึง พ่อของเฟรยารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย แล้วพูดขึ้น “ทำไมเขาถึงยังไม่มาสักที? เขาทำไม่ถูกนะ ที่ให้ผู้ใหญ่มารอแบบนี้”เฟรยาพูดขึ้น “คุณพ่อคะ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาหลังเลิกงาน บางทีรถคงจะติดอยู่ค่ะ”แม่ของเธอพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ในช่วงสิ้นปีแบบนี้ บริษัทของเขาคงมีเรื่องมากมาย

“ฉันขอสาปแช่งนาย ให้ชาติหน้าไปเกิดเป็นหมา” เชสดีดนิ้ว “เฟรยาดูให้ดี ๆ ผมเชส แฮริสัน”“ใครคือเชส แฮริสัน?” เฟรยาเอียงคอถาม “ฉันไม่เคยได้ยินชื่อเขา นี่นายกำลังลักพาตัวฉันเพราะฉันสวยใช่ไหม?”เชสพูดอะไรไม่ออกพลางชี้นิ้วไปที่ข้างหน้า “คุณรู้จักฌอน ฮิลล์ไหม? เขาเป็นแฟนของเพื่อนสนิทคุณไง แคทเธอรีน โจนส์น่ะ”เฟรยามองไปที่เขาด้วยความมึนงง แล้วจู่ ๆ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น “อ๋อ คุณน้า คุณน้าสวัสดีค่ะ”ฌอนนวดที่หว่างคิ้วของเขา เฟรยาเรียกเขาด้วยชื่อไร้สาระแบบนั้นตอนเมาอีกแล้วถึงอย่างนั้น เชสกลับหัวเราะเยาะ “คุณเข้าใจผิดแล้ว เขาไม่ใช่น้าของคุณนะ”“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด เขาเป็นน้า” เฟรยาโบกไม้โบกมือ “ฉันไม่เคยเข้าใจผิด เขาเป็นน้าของอีธาน โลว์ คนเจ้าชู้คนนั้น เคธี่กับฉันจับตาดูคุณตอนที่เราเจอคุณที่บาร์”ฌอนขมวดคิ้วเข้าหากับพลางถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มเข้ม “ทำไมคุณถึงจับตาดูผม?”“เพื่อทำความรู้จักกับคุณ ใช่แล้ว ถ้าเคธี่ได้เป็นน้าของอีธาน เขาจะไม่โกรธจนตายไปเลยเหรอ? นอกจากนั้นยังสร้างความวุ่นวายให้กับตระกูลโลว์อีกด้วย ฮ่า ๆ” เฟรยาเมามาก “อ๋อ เดี๋ยวก่อน คุณไม่ใช่คุณน้า ฉันเข้าใจผิด ฉันทำให้เคธี่เ