All Chapters of It's My Day, Happy Birthday!: Chapter 11 - Chapter 20

Hindi ko alam kung may problema ba si Tita Hyacinth. Ngayon ko na lang din ulit siya nakita pagkatapos ng mahabang linggo. Ni hindi ko na rin siya nakikitang bumibisita sa bahay at kinakausap si Mama kaya naman nang makita ko siyang sumundo sa akin sa klase kanina ay hindi ko naiwasang makaramdam ng pananaba sa puso.Pananaba ng puso dahil sa presensya niya o nagulat lang ako dahil naging malaki ang epekto ng presensya niya sa mood ko magmula pa kanina.Pinagmasdan ko siyang iniliko ang sasakyan palabas ng bakuran gaya nga ng paalam niya kanina na nagmamadali siya. Ni hindi niya na nga nagawang mag-angat ng tingin sa 'kin mula sa hagdan kaya naman hindi ko naiwasang magtampo sa ginawa niya.Nang sandaling batiin niya ako ay hindi ko naiwasang makaramdam ng labis na tuwa kahit na hindi ko man lang naramdamang nagtagal ito sa reaksyon ng mukha ko. Minsan ay natutuwa ako sa isang bagay ngunit hindi ko ito nagagawang maipakita sa panlabas kong anyo, kaya naman hindi

Nagising ako sa isang haplos na paulit-ulit at pabalik-balik na humahaplos magmula sa ulo hanggang sa pisngi na napapadaan hanggang sa mga braso ko.Nang sandaling imulat ko ang mga nanlalabong mga mata ay halos mangunot ang mga noo ko nang makita ko si Tita Hyacinth na nakaupo sa gilid ko. Nang makita niya ang sandaling pagmulat ng mga mata ko ay bahagya pa siyang natigilan sa paghaplos sa balat ko at di kalaunan ay napangiti nang mapagmasdan niya ang katanungang bumabalot sa mga mata ko.“Nagising ba kita, Kimberly?” Nagpatuloy siya sa paghaplos sa buhok ko na maging ang pagkakagulo ng buhok ko ay nagawa niyang i-ayos.Hindi ko alam pero nararamdaman ko ang sandaling kumportable sa presensya niya rito sa tabi ko. Para bang sa isang iglap din ay nawala ang sandaling pagka-inis ko sa kanya kagabi dahil siya rin ang itinuturo ng isip ko na isa sa mga dahilan kung bakit nawala sa party ko si Daddy.Alam ko namang wala siyang alam at isa pa ay si

Maalinsangan ang panahon sa labas. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago muling hinawakan ng mariin ang mga manibelang nasa harapan ko.“Matanda ka na, pero hindi ka pa rin marunong sumakay sa bisikleta?” natatawang reklamo ni Klaude dahilan upang balingan ko siya ng isang matalim na titig. Isang mahinang tikhim ang ginawa ko sa sarili bago tinanggal sa bakal na nasa harapan ko ang kanang paa at mabilis na inilagay iyon sa pedal ng sinasakyan ko.“Hindi ako lumaki sa kalye gaya mo, Klaude,” reklamo ko kahit na alam kong pagtatawanan niya lang ako sa rason ko.Muntik pa nga akong malaglag sa kinauupuan ko nang sandaling i-angat ko ang sarili mula sa pagkakaupo. Mabuti na lamang at mabilis na nahawakan ni Klaude ang likuran ko.Halos umusok rin ang butas ng ilong ko nang marinig ko ang munti nitong tawa. Saan nga ba siya natatawa? Sa sinabi kong pang-aasar sa kanya, o baka naman natutuwa siya dahil mun

Hindi naman sa umaasa ako sa sinabi niya— pero parang gano'n na nga.Sa totoo lang ay wala naman talaga akong gusto kay Klaude. Hindi naman siya 'yung tipo ng lalaki na magugustuhan ng lahat. Ako nga lang yata ang nagkakaroon ng interes sa kanya kahit na hindi naman siya gano'n ka-passable sa panlasa ko.Hindi ko rin naman ipagkakait sa inyo ang lahat ng pagbabagong napapansin ko sa kanya. Habang tumatagal ang panahon, maraming nag-iiba sa physical features niya.Nakilala ko siya sa simbahan at nang sandaling magtama ang paningin naming dalawa ay alam ko na magkakaroon kami ng connections sa isa't isa. Hindi siya gano'n kataba at mas lalong hindi naman siya gano'n kapayat. Masasabi kong mukha siyang anghel sa umpisa pero habang tumatagal ang panahon mas lalo siyang nagmumukhang anghel sa paningin ko. Hindi na rin ako magtataka kung umabot man siya sa legal na edad, baka mas malala pa ang abutin ng itsura niya.Minsan ay nagagawa kong tanungin ang sa

Sinadya kong alisin ang kamay ko mula sa pagkakahawak ni Mama. Alam kong napansin niya na nahihirapan ako sa bahagya nitong pagkakahawak sa kamay ko kaya naman nang sandaling luwagan niya ang pagkakahawak dito ay ito na rin ang ginamit kong pagkakataon upang makawala sa pagkakahawak niya.Mabilis kong tinapunan ng tingin ang kamay kong namula nang dahil sa pagkakahawak niya at halos mapaiyak nang makita ko ang hindi matawaran nitong pamumula. Namumula ito marahil siguro sa higpit ng pagkakahawak niya kanina.Hindi ko alam kung may iringan ba si Mama at ang matandang lalaki na nangharang sa daan namin kaya naman ganito na lang kung makakilos si Mama. Mukha namang wala lang sa reaksyon ng matanda ang pagkailang at kung ako naman ang tatanungin ay mukhang inosente lang ang itsura niya ngayon habang si Mama naman ay animong leon na mangangain ng tao. Kitang-kita ko ang pamumula ng mga pisngi ni Mama habang matalim na nakatitig sa matandang walang kamalay-malay