All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 401 - Chapter 410

Kahit na ang seremonya ay labag sa mga kagustuhan ng kanyang puso, natutuwa pa rin siya na si Jackson ang kanyang flower boy.Sa gitna ng mga dumalo, nalaman niya na dumating sina Eloise at Sean upang magbigay rin ng kanilang basbas. Parang masasabi na rin na nakuha niya ang pagsang-ayon ng kanyang mga magulang. Samantala, mukhang naiinis lang si Mrs. Whitman sa sitwasyon. Lumapit ang isa sa mga kaibigan ni Mrs. Whitman na isang ring asawa ng isang mayamang lalaki para batiin siya. "Napakagaling naman ng manugang mo, Mrs. Whitman. Mayaman siya, magaling sa trabaho, at maganda. Siguro naman kontento ka na ngayon, tama ba?""Eh ano ngayon kung mayaman siya? Hindi naman mahirap ang Whitman family! Pwede kang maghanap ng magandang babae sa buong mundo. Sakto lang ang itsura niya!"Inirapan ni Mrs. Whitman si Madeline na umiinom kasama ng ilang mga bisita. Pagkatalikod niya, nakita niya sina Eloise at Sean at kaagad na lumapit sa kanila para usapin sila. "Mr. at Mrs. Whitman, hin

Natikom ang mga mapupulang labi ni Madeline habang nakatingin sa masayang mukha ng natutulog na lalaki sa kanyang harapan.'Akala ko ba sabi mo hindi ka nakakatulog nang maayos sa nagdaang tatlong taon?‘Pero mukhang maganda ang tulog mo ngayong umaga. ‘Hmph. Nakaramdam ka ba ng pagsisisi sa pagkamatay ko, Jeremy? 'Hindi, hindi ka nagsisi kahit na kailan.' Agad na naghilamos at nagpalit si Madeline bago huling tingnan ang mukha ng lalaki. Paglabas ng kwarto, nakita niya si Jackson na lumabas na rin. “Morning, Jack.’Ngumiti siya at lumapit. “Oras na ba para sa school? Gusto mo bang ipagluto ka ng agahan ni Ate Vera?" Kumurap si Jackson at inosenteng tumango habang tiningala siya kay Madeline. "Sige po." Gumaan ang mga emosyon ni Madeline sa kaaya-ayang itsura ng batang lalaki. Kahit na naghanda na ng agahan ang isang katulong, gumawa pa ng isa si Madeline. Mas simple ito at mas masustansya para kay Jackson. Habang nakaupo sa hapag-kainan, tinitigan lang ni Jackson

Nagluluhang tumingin si Sean kay Madeline."Bakit mo dinala ang asawa ko sa ospital, Ms. Quinn?""Iyon ay dahil ..."Ipapaliwanag pa lang ni Madeline ang kanyang sarili nang biglang tumunog ang mga hikbi mula sa loob ng silid.Nagbago ang expression ni Sean at agad siyang tumalikod para pumasok.Huninga nang malalim si Madeline at pumasok sa kwarto na para bang walang nangyari. Nagising na nga si Eloise at kasalukuyan siyang umiiyak.Nag-aalalang lumapit sa kanya si Sean. "Anong problema, Ellie? Anong nagpalungkot sa'yo?"Doon lamang napansin ni Eloise ang presensya ni Sean. Tumingin siya sa kanya nang may namumulang mga mata sa pag-iyak. Mayroong hindi maaayos at hindi mapapagaling na sakit sa kanyang malungkot na titig. "Bakit ba tayo pinaprusahan ng langit ng ganito, Sean? Bakit…"Nanginginig ang boses niya habang nahuhulog na parang mga perlas ang mga luha sa kanyang mata. Naguluhan si Sean, nataranta ang kanyang puso. "Anong pinagsasabi mo, Ellie? Huwag kang umiyak

Kapag tumingin ka mula sa isang gilid ng transparent na mga bintana mula sa kisame, makikita mo ang isang makapal na ilog ng ilog. Pinayagan ng kabilang panig ang mga nasa opisina na pangasiwaan ang bawat pulgada ng lungsod sa ibaba. Ito ay isang magandang lugar para sa isang opisina, at tiyak na wala sa anumang lugar na maaaring pagmamay-ari ni Tom, Dick, o Harry kung nais nila.Minsan ay hinubaran siya ng karapatang bisitahin ang lugar na ito.Asawa niya siya, at habang hindi siya pinapasok sa kanyang tanggapan, hahayaan niya ang ibang babae na dumating at umalis ayon sa gusto niya.Umirap ang labi ni Madeline sa naisip habang tahimik na inilalabas ang pagkain na binili.Hindi na siya magsusuot ng isang apron at magluluto para sa kanya muli, para sa anumang pagpayag na ibigay ay hindi na siya mayroon.Malinaw na nasa isang mahusay na kalagayan si Jeremy habang kumakain siya ng masaya nang hindi hinihinala kung si Madeline ang gumawa ng pinggan o hindi.Ang mga sinag ng kalagitn

Ngumiti si Madeline at may sasabihin sana siya nang tumunog ang kanyang phone.Tumingin siya sa screen at nakita niya na ito ay mula kay Felipe.Sagot niya nang natural ang telepono at nag-hang matapos ang ilang maikling pangungusap."Jeremy, may nangyari sa shop ko. Kailangan kong bumalik ngayon.""Ihahatid na kita." "Hindi, makikita natin ang isa't isa ngayong gabi," sabi ni Madeline habang nakatalikod. Habang papalabas na siya, inunat ni Jeremy ang kanyang kamay upang hawakan siya. Nang magbalik-tanaw si Madeline, ibinaba ang ulo ni Jeremy at hinalikan ang labi."Isang goodbye kiss.""..."Nakangiting tinanggap ni Madeline sa kabila ng pagtanggi sa kanya.Matapos makita siyang tumalikod at umalis, ang ngiti sa mga sulok ng kanyang labi ay unti-unting nawala habang ang talas ng kanyang mga mata ay nawala, naiwan lamang ang isang paghawak ng panghihinayang.Nang sinabi ni Eloise na si Madeline ay talagang kanyang biological na anak ngayon, ang palagay ay nagbigay ng pinaka