All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 271 - Chapter 280

Narinig ni Rose ang usapan ni Jeremy at Meredith kanina, pero di niya inasahan na mabilis itong mabubunyag. Pinagaan niya ang loob ni Meredith at sinabi, "Mer, di ka pa pwedeng sumuko. Kailangan mong makuha ang posisyon ng Mrs. Whitman! Hindi lamang ito isang simbolo ng mataas na katayuan, bibigyan ka pa nito ng walang hanggang kayamanan!" Napuno ng kasakiman ang mga mata ni Rose. May bakas ng pagkaganid sa mga mata niya. "Ako ang bahala sa Vera Quinn na yan." Pagkatapos maglabas ng sama ng loob, hinawakan ni Meredith ang sugatan niyang mukha habang nagkakaskasan ang mga ngipin niya. "Syempre, di ako basta susuko! Papatayin ko ang kahit na sinong maglalakas-loob na agawin ang lalaki ko!" Puno ng kamandag ang mga mata niya. Nagsimulang lumitaw sa mga mata niya ang masasamang balak. "Hmph, Vera Quinn, hahayaan ko ang nanay ko na turuan ka ng lesksyon. Pero hindi ikaw, Mom. Si Eloise!" … Bumiyahe paalis ng ospital si Jeremy at nakarating siya sa isang lugar. Habang nagma

Nahimasmasan siya at nakita niya si Felipe na naglalakad palapit sa kanya. Naglakad si Madeline palagpas sa kanya, at ang mahinang amoy niya ay nanatili sa kanyang ilong. Ang tamis ng amoy niya at mayroon siyang kakaibang amoy. "Jeremy." Nang makita ni Felipe si Jeremy, natural niya itong binati. Noon pa siya matikas at maayos tignan, mukhang maginoo sa bawat kilos niya. Tinignan ni Jeremy silang dalawa nang maghawak-kamay sila. Naiinis niyang sinulyapan ang dalawang ito. Tumingin si Madeline kay Jeremy at tumalikod para ngitian si Felipe. "Felipe, pasok na tayo." "Okay." Malumanay na sinabi ni Felipe habang hawak ang kamay ni Madeline nang dalhin niya ito sa sala. May tinatawagan ang nanay ni Jeremy. Nang makita niya si Madeline at Jeremy na naglalakad palapit nang magkahawak-kamay, umirap siya sa inis bago ibaba ang linya. "Oh Felipe, nandito ka," Sinabi ng nanay ni Jeremy nang may kakaibang boses. Pagkatapos, tinignan niya si Madeline mula sa sulok ng mga mata niya.

Mag-isang pumunta si Madeline sa ospital kung nasaan si Meredith. Mayroong isang malaking grupo ng tao na nagkakagulo sa tapat ng ospital. Ang lahat ay nakatingin sa pinakamataas na palapag ng building. Nang makita ito ni Madeline ay tumingala rin siya. Nakakita siya ng isang puting anyo na nakaupo sa bakod. Base sa kanyang mukha, si Meredith nga talaga iyon. Kaagad siyang sumakay ng elevator papaakyat. Inakala niya na naroon na si Jeremy, pero walang tao roon. Hindi niya nakita si Jeremy. Pero mukha siyang nag-aalala kanina. Hindi ba siya nag-aalala kay Meredith? Bakit siya nagmamadaling tumakbo? Habang pinag-iisipan niya ito, narinig niya si Eloise na umiiyak at sumisigaw sa kalungkutan sa kanyang harapan. "Mer, 'wag mong gawin 'to. Nagmamakaawa ako sa'yo. Pwede bang bumaba ka na?" Namamaos na ang boses ni Eloise sa kaiiyak. Malinaw kung gaano siya nag-aalala para kay Meredith. Hinigpitan ni Madeline ang kanyang mga kamao. Tumingin siya sa kanyang harapan at nakita niya

"Kung bruha si Madeline, eh ano naman ang pinakamamahal ninyong anak?" Hindi mapigilan ni Madeline na suminghal. "Nakipagsabwatan siya sa isang estranghero para kidnapin ang kanyang sariling anak tapos sinisi si Madeline. Nalimutan niyo na ba 'yun? Para kaayawan ni Jeremy si Madeline, ninakaw niya ang bracelet ng iba at friname-up si Madeline. Nakalimutan niyo rin ba 'yun? Mrs. Montgomery, tanungin ninyo ang sarili niyo, sino ba ang tunay na bruha rito?""Ikaw…" hindi makapagsalita si Eloise pagkatapos niyang sumagot ng ganito. "Hindi. Hindi ko ginawa ang mga 'yun…" bulong ni Meredith habang umiiyak. Kinagat niya ang kanyang labi, kaawa-awa siyang tignan ngayon. "Vera Quinn, bakit mo ba ako sinisiraan? Nagawa mo na kaming guluhin ni Jeremy. At saka, sinira mo pa ang mukha ko. Matutuwa ka lang ba 'pag namatay ako? Sige, tutuparin ko ang hiling mo. Tatalon na ako!" "Wag, Mer!" "Mer!" Natataranta siyang pinigilan nina Eloise at Sean. Ngunit suminghal lang si Madeline. "Sige, da

Sa susunod na segundo, lumabas mula sa kotse si Jeremy habang napapalibutan nang isang malamig na aura. Napakalamig ng kanyang mukha nang makita niya silang hinablot ang mga kamay ni Madeline. Tinaas niya ang kanyang kilay bago hinila si Madeline sa kanyang tabi at papalayo sa mga pulis. "Aksidente lang ang pagkalaglag ni Meredith. Wala siyang kinalaman dito. Mag-imbestiga kayo nang maayos bago kayo mang-aresto." Malamig ang kanyang tono habang ang kanyang mga mata ay naniningkit. Pagkatapos nito, hinawakan niya ang balikat ni Madeline at binuksan ang pinto ng kotse. "Sakay." Kumpara sa kotse ng mga pulis, mas gugustuhin pa ni Madeline na sumakay sa kotse ni Jeremy. Sa ilang segundo lang, dinala siya ni Jeremy sa isang tahimik at walang taong lugar. Nang makalabas si Madeline sa kotse ay diretso siyang nagtanong, "Ako ang dahilan kung bakit tumalon ang babaeng pinakamamahal mo mula sa isang building. Bakit mo pa rin ako tinutulungan?" Tinignan siya ni Jeremy nang may peke