Lahat ng Kabanata ng Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Kabanata 1941 - Kabanata 1950

“Ayos lang,” sabi ni Madeline habang natural niyang iniwasan ang kamay ni Jeremy para pulutin a ng baso. “Mr. Whitman, mukhang nanghihina ka pa. Mas mabuti siguro kung tatawag ako ng katulong para mag-alaga sayo.” Sabi ni Madeline at saka umalis. Biglang nawalan ng kontrol si Jeremy at hinablot ang kamay ni Madeline.Biglang huminto sa paglalakad si Madeline at hindi natutuwang hinampas palayo ang kamay ni Jeremy.“Mr. Whitman, anong ginagawa mo?” tanong niya. Ang kanyang masigla at magandang mga mata ay napuno ng pagkairita. Tinignan ni Jeremy ang galit na mga mata ni Madeline at malungkot na ibinaba ang kanyang tingin. “Patawarin mo ako, Miss Montgomery. May naaalala lang ako sayo.”Bakas sa mukha ni Jeremy ang kalungkutan, at ang singkitan at malalim na almond eyes nagpapakita ng kanyang kalungkutan. May pakiramdam si Madeline na hindi nagsisinungaling si Jeremy, kaya hindi siya nagalit, pero nagtanong siya dahil sa nagtataka siya, "Sino ang taong naaalala mo sa tuwing

"Ano ang gusto mo, Mr. Carter?" Kinuha ni Carter ang tablet sa kanyang harapan at tinignan ito nang malamig. "Sigurado ka ba na handa na ang lahat on-site para bukas?" "Mr. Carter, mapanatag kayo at nakahanda na nang maayos ang lahat. Dalawang beses ko na tong tinignan. Walang magiging problema." Ginarantiya siya ng tagapagsilbi. Nakuntento si Carter. Tinapik niya ang screen ng tablet gamit ng kanyang mga daliri. "Paano naman si Jeremy?" tanong niya ulit. Kumunot ang noo nilang lahat pagkatapos ay nangako, "Kahit na lumitaw siya bukas, hindi niya mababago ang mangyayari." "Sige." Tuluyan nang nakuntento si Carter. "Siguraduhin niyo lang na walang pagkakamali rito." "Walang mangyayaring pagkakamali." "Magaling." Sa sandaling matapos si Carter sa pagsasalita, pumasok si Camille mula sa pinto ng study. Tinignan ni Carter ang mga tao at magalang silang umalis. Naglakad si Camille papunta sa mesa. "Handa na ba ang lahat?" "Opo, maghihintay na lang tayo para sa ka

Hindi niya pwedeng hayaan na sabihin ni Shirley kay Madeline ang tungkol sa hypnosis. “Eveline, nakikipagkwentuhan ka ba sa kaibigan ko?” Lumapit si Carter ng may malumanay na ngiti at tinawag si Shirley na kaibigan. Inangat ni Shirley ang kanyang tingin at kalamadon tinignan si Carter. Pagkatapos ay inikot niya ang direksyon ng kanyang wheelchair at umalis ng walang sinasabi. Na may ngiti sa kanyang makisig na mukha, nakatingin si Carter na para bang walang pakialam, pero ang kanyang mga mata ay nakatingin ng maigi sa likuran ni Shirley. “Mukhang hindi masama ang timpla ni Miss Brown,” sabi ni Madeline, na bumasag sa katahimikan ng paligid. Tahimik na iniwas ni Carter ang kanyang tingin. “Anong napag-usapan niyong dalawa?” Inangat ni Madeline ang kanyang tingin at ang mapang-akit na mga mata ni Madeline ay napatitig sa mga malalim na mga mata ni Carter. “Wala lang ito. Binigay lang sa atin ni Miss Brown ang kanyang basbas, pero may sinabi din siya tungkol sa hipnotismo, at

Si Jeremy, na hawak ang pagkain, ay kalmadong binuka ang kanyang bibig at nagtanong. “Saan ba gaganapin ang kasal ni Mr. Carter bukas?” Walang alinlangan na sumagot ang katulong, “Gaganapin ito sa Royal Palace ng St. Piaf. Hindi ba ito nakasulat sa wedding invitation niyo Mr. Whitman?” “Syempre, nakasulat. Gusto ko lang makumpirma ito,” mabilis na sagot ni Jeremy na may makatwiran na sagot. Walang anumang pagdududa ang katulong, at sa halip, sinabi pa nito, “Mr. Whitman, napakaingat mo. Pero seryoso ang natamo mong sugat sa iyong hita. Kapag pumunta ka sa kasal bukas, kailangan mo pa ring mag-ingat.” “Salamat sa iyong paalala. Mag-iinat ako.” Magalang na pinasalamatan ni Jeremy ang katulong. Nung napansin niya na ang katulong na ito ay nakatingin sa kanya ng puno ng tuwa, walang kibo siyang umiwas ng tingin. “Narinig ko na si Mr. Carter ay naikasal na ilang buwan na ang nakalipas, kaya bakit siya magpapakasal muli ngayon?” Nang marinig ito ng katulong, bahagyang nagbago a

hindi alam ni Jeremy kung namamalikmata lang ba siya. Bakit parang pakiramdam niya ay nagseselos si Madeline nung mga sandaling yun? Nang marinig ng katulong ang sinabi ni Madeline, medyo namula ang pisngi nito sa hiya. “Mr. Whitman, kumain ka na lang para sa kapakanan ng sarili mong katawan,” muling pagpupumilit ng katulong, habang kinukurap ang malaki at makinam nitong mga mata. Tinignan ni Jeremy si Madeline at kinuha ang tasa mula sa kamay ng katulong. “Salamat, ako na ang bahala.”“Mr. Whitman, hindi mo kailangan na maging magalang sa akin. Tungkulin ko na alagaan kayo, sabi ng katulong na may nahihiyang ekspresyon at pagkatapos ay tumayo para harapin si Madeline. “Miss Montgomery, huwag kayong mag-alala. Aalagaan ko ng mabuti si Mr. Whitman. Narinig ko na pupunta kayo sa hotel kasama si Mr. Carter para kumain, kaya hindi ko na po kayo aabalahin pa.” Para bang pinapaalis na ng katulong si Madeline mula sa tono ng pananalita nito. Tumango at ngumiti si Madeline. “Kun