Hindi niya pwedeng hayaan na sabihin ni Shirley kay Madeline ang tungkol sa hypnosis. “Eveline, nakikipagkwentuhan ka ba sa kaibigan ko?” Lumapit si Carter ng may malumanay na ngiti at tinawag si Shirley na kaibigan. Inangat ni Shirley ang kanyang tingin at kalamadon tinignan si Carter. Pagkatapos ay inikot niya ang direksyon ng kanyang wheelchair at umalis ng walang sinasabi. Na may ngiti sa kanyang makisig na mukha, nakatingin si Carter na para bang walang pakialam, pero ang kanyang mga mata ay nakatingin ng maigi sa likuran ni Shirley. “Mukhang hindi masama ang timpla ni Miss Brown,” sabi ni Madeline, na bumasag sa katahimikan ng paligid. Tahimik na iniwas ni Carter ang kanyang tingin. “Anong napag-usapan niyong dalawa?” Inangat ni Madeline ang kanyang tingin at ang mapang-akit na mga mata ni Madeline ay napatitig sa mga malalim na mga mata ni Carter. “Wala lang ito. Binigay lang sa atin ni Miss Brown ang kanyang basbas, pero may sinabi din siya tungkol sa hipnotismo, at
Binuksan ni Shirley ang pintuan at medyo nagulat na makita ang taong ito na nakatayo sa labas ng kanyang kwarto. “Eveline, ikaw…” “Nagulat ka ba?” Si Madeline, na bahagyang nakangiti, ay inangat ang kanyang kanang kamay at kinalas ang kanyang nakakuyom na kamao, tapo may nahulog na maliit na bagay sa palad niya, ngunit ang kadena na konektado dito ay hindi hinayaan ang bagay na mahulog sa lupa. “Ito dapat ang prop na sinabi mo sa akin kanina lang?” Tanong ni Madeline. Napatingin si Shirley sa pamilyar na pocket watch na umiindayog sa kanyang harapan, habang bahagyang lumilipad ang kanyang isipan. Gulat pa rin siya. “Talagang hinanap mo pa ito.” Tumango si Madeline saka pumasok sa loob ng silid ni Shirley. “Sabi ko naman ay naniniwala ako sayo.” Saglit na natigilan si Shirley, at pagkatapos ay isang hindi masab na damdamin ang pumasok sa kanyang puso. “Maaari ba nating simulan itong subukan ngayon?” Tanong ni Madeline habang inaabot ang pocket watch kay Shirley. Si
Si Jeremy, na hawak ang pagkain, ay kalmadong binuka ang kanyang bibig at nagtanong. “Saan ba gaganapin ang kasal ni Mr. Carter bukas?” Walang alinlangan na sumagot ang katulong, “Gaganapin ito sa Royal Palace ng St. Piaf. Hindi ba ito nakasulat sa wedding invitation niyo Mr. Whitman?” “Syempre, nakasulat. Gusto ko lang makumpirma ito,” mabilis na sagot ni Jeremy na may makatwiran na sagot. Walang anumang pagdududa ang katulong, at sa halip, sinabi pa nito, “Mr. Whitman, napakaingat mo. Pero seryoso ang natamo mong sugat sa iyong hita. Kapag pumunta ka sa kasal bukas, kailangan mo pa ring mag-ingat.” “Salamat sa iyong paalala. Mag-iinat ako.” Magalang na pinasalamatan ni Jeremy ang katulong. Nung napansin niya na ang katulong na ito ay nakatingin sa kanya ng puno ng tuwa, walang kibo siyang umiwas ng tingin. “Narinig ko na si Mr. Carter ay naikasal na ilang buwan na ang nakalipas, kaya bakit siya magpapakasal muli ngayon?” Nang marinig ito ng katulong, bahagyang nagbago a
‘Linnie.’Tinawag ni Jeremy ang pangalan ni Madeline sa kanyang puso, dahil sa natatakot siya na baka mailang ang kasalukuyang Madeline kapag sinabi niya ito ng harap-harapan. Pagkatapos ayusin ang kanyang sarili, malumanay na ngumiti si Jeremy at sinabi, “Miss Montgomery, nagkita tayong muli.” Nagkatinginan sila Jeremy at Madeline at saka muling tinignan ang sugatan nitong hita.“Mr. Whitman, sugatan ka, kaya bakit hindi ka nagpapahinga sa iyong kwarto?” Nakaramdam ng init ang puso ni Jeremy. “Nag-aalala ka ba para sa akin, Miss Montgomery?” Pagkatapos niyang sabihin ito, naging seryoso ang ekspresyon ni Madeline. “Mr. Whitman, mukhang mahilig kang magbiro, pero hindi ito nakakatawa para sa akin. Sugatan ka, pero naglalakad ka sa halip na sinusunod ang payo ng doktor na magpahinga. Nahihirapan tuloy akong magustuhan ka ng ganito.” Malamig ang pakikitungo sa kanya ni Madeline, at may bahid pa nga ito ng tapang. Saka siya nagpatuloy sa pagsasalita. “Mr. Whitman, kung umas
hindi alam ni Jeremy kung namamalikmata lang ba siya. Bakit parang pakiramdam niya ay nagseselos si Madeline nung mga sandaling yun? Nang marinig ng katulong ang sinabi ni Madeline, medyo namula ang pisngi nito sa hiya. “Mr. Whitman, kumain ka na lang para sa kapakanan ng sarili mong katawan,” muling pagpupumilit ng katulong, habang kinukurap ang malaki at makinam nitong mga mata. Tinignan ni Jeremy si Madeline at kinuha ang tasa mula sa kamay ng katulong. “Salamat, ako na ang bahala.”“Mr. Whitman, hindi mo kailangan na maging magalang sa akin. Tungkulin ko na alagaan kayo, sabi ng katulong na may nahihiyang ekspresyon at pagkatapos ay tumayo para harapin si Madeline. “Miss Montgomery, huwag kayong mag-alala. Aalagaan ko ng mabuti si Mr. Whitman. Narinig ko na pupunta kayo sa hotel kasama si Mr. Carter para kumain, kaya hindi ko na po kayo aabalahin pa.” Para bang pinapaalis na ng katulong si Madeline mula sa tono ng pananalita nito. Tumango at ngumiti si Madeline. “Kun
Tumingala si Madeline at nakita ang isang matangkad na lalake na nakasuot ng limited edition na sportswear na may tote bag na nakasabit ng pahalang sa malapad nitong mga balikat. Mukha itong kakatapos lang na mag-ehersisyo. Mukhang nasa edad bente pataas ang lalakeng ito. Ang kanyang itsura ay depenido at matikas, at napakakisig niya. Gayunpaman, ang makisig na lalakeng ito ay mukha rin isang maluhong bata. Lahat lahat, mukha itong isang palalo na matigas ang ulo. Muling sinilip ni Madeline ang lalake at napagtanto niya na ang ekspresyon ng mga mata ng lalakeng ito ay katulad ng kay Carter. Mukhang ito ang pinsan ni Carter. Pagkalipas ng mga ilang sandali, naglakad papalapit kay Madeline ang lalake, kumurba ang mga kanto ng labi nito at naging isang mayabong na ngiti, at ipinakilala ang kanyang sarili, na tulad ng inaasahan. “Kamusta, magiging cousin-in-law. Ito ang unang beses na nagkita tayo. Ako nga pala ang pinsan ni Carter, si Jim.” Jim Gray.Napansin ni Madeline na
Tinignan ni Madeline ang tanawin sa gabi sa may bintana ng kotse, saka niya nilingon si Carter, na masama ang ekspresyon ng mukha. “Carter, ang lalakeng nagngangalang Jim na yun ay kanina ka pa pinupuntirya sa may hapagkainan kanina. May alitan ba kayong dalawa?” Kahit na masama ang loob ni Carter sa mga sandaling iyon, pinigilan niya ang kanyang galit at tumugon ng may malumanay na boses, “Pinsan ko siya, at balak din niyang kunin ang karapatan para sa royal inheritance.” “Kaya naman pala palagi ka niyang pinag-iinitan, lalo na ang nanay niya.” “Ang babaeng yun.” pagalit na suminghal si Carter, at pagkatapos ay ang kanyang tingin ay kuminam at tumitig sa mukha ni Madeline. Nagdududa na napakurap si Madeline. “Carter, anong problema?” “Eveline, kailangan mong makinig sa akin. Bukas, kailangan mong gawin ang lahat ng sasabihin ko sayo.” Pagpupumilit ni Carter; seryoso ang kanyang ekspresyon. Masunuring tumango si Madeline. “Syempre. Gagawin ko ang anumang sabihin mo.”
Nang nakatayo si Madeline, tinignan niya ang kanyang paligid. Wala na sa loob ng study room si Carter. Iniwan siya nito sa sopa ng mag-isa. Nakatayo lang si Madeline doon na para bang may iniisip ng mga ilang sandali. Naalala niya ang tatlong bagay na sinabi sa kanya ni Carter kanina lang. Mas mukha itong utos kaysa sa panuto. Pagkalipas ng ilang sandali, umalis na ng study room si Madeline. Nung dumaan siya sa may kwarto na kung saan si Jeremy, walang malay niyang binagalan ang kanyang paglalakad. Nagkataon, bukas ang pinto ng guest room. Nakita ni Madeline ang family doctor ni la Carter na pinapalitan ang bendahe ng sugat ni Jeremy, at ang katulong na nakatoka sa pag-aalaga kay Jeremy na masyadong malapit dito.Tumigil si Madeline at sinilip ang eksena ng kalmado. “Dr. Lane, magaling na ba ang sugat ni Mr. Whitman? Meron bang komplikasyon?” tanong ng katulong, nag-aalala tungkol sa sugat ni Jeremy. Tumawa ang doktor nung narinig ito. “Ngayong araw lang na ito nasugat
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si