บททั้งหมดของ ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: บทที่ 611 - บทที่ 620

แองเจลีนพูดด้วยความคับข้องใจว่า “ท่านอาเรส เมื่อกี้คุณให้ฉันดูแลต้นกล้วยไม้ของคุณอยู่ แต่คุณกลับออกไปเข็นรถเล่นแทน ฉันไม่สามารถแยกร่างตัวเองได้ในเวลาเดียวกันนะคะ ครั้งต่อไปฉันหวังว่าคุณจะไม่ละสายตาจากฉันได้อีกแล้ว”เมื่อเห็นเธอกล่าวหาพี่ชาย โจเซฟินรู้สึกประหลาดใจและโกรธจัด “เธอ ผู้ดูแลตัวน้อย กล้าดียังไงมากล่าวหาว่าท่านอาเรสทำผิดแบบนี้? ฉันคิดว่าเธอคงไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว ใช่ไหม?”แองเจลีนมองดูโจเซฟินก้าวร้าว เธอไม่ต้องการเป็นศัตรูกับน้องสาวที่ดีที่สุดของเธอในอดีตที่ผ่านมา ดังนั้นเธอจึงเพียงแค่หุบปากโจเซฟินพูดเสียงสั่น “ผู้ดูแลตัวน้อย เมื่อเห็นว่านี่เป็นความผิดครั้งแรกของเธอในวันนี้ ฉันจะยกโทษให้ หากเธอหละหลวมอีกครั้ง ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่”แองเจลีนก้มหน้าลงและเรียนรู้เรื่องนี้อย่างเงียบ ๆ“พี่ชาย ทัศนคติของผู้ดูแลของนายช่างหยิ่งผยองจริง ๆ ทำไมนายถึงเลือกเธอเป็นผู้ดูแลส่วนตัวของนายด้วย?” โจเซฟินไม่พอใจอย่างมากกับการละเลยหน้าที่ของแองเจลีนแองเจลีนยังดูสงสัยเกี่ยวกับคำถามนี้มาก ดังนั้นเธอจึงมองไปที่เจย์เจย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “เธอเป็นพนักงานของฉัน การทำร้ายแขกคนอื่นที่เข้ามาจะท

ทันทีที่โจเซฟินเข้าสู่ ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ แจ็คก็ดุโจเซฟินอย่างโกรธจัด “โจเซฟิน ใครอนุญาตให้เธอทำเรื่องแบบนี้กับเซร่า?”โจเซฟินยังคงเย่อหยิ่งและพูดว่า “คุณพ่อคะ ก่อนที่คุณจะอารมณ์เสียใส่ฉัน คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าทำไมฉันถึงตบเธอ ผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอาย เธอถึงกับพยายามจะเข้าหาพี่ชาย แล้วเธอก็ทำเรื่องน่าอายและดูถูกพี่ชายเมื่อเธอได้ทำเรื่องล้มเหลวจากสิ่งที่กระทำก่อนหน้านี้ เธอสมควรโดนตบไม่ใช่เหรอ?”“เธอกล่าวหาฉันผิด ๆ ฉันคิดจะเข้าหาพี่ชายของเธอได้ยังไง? ตอนนี้เขาพิการไปแล้ว” เซร่าพูดโจเซฟินเดินพุ่งไปข้างหน้าด้วยความโกรธสุดขีด “เธอกล้าเรียกพี่ชายฉันว่าคนพิการงั้นเหรอ? ฉันจะฉีกปากเธอเอง”แจ็คสั่งลูกน้องว่า “หยุดนายหญิงรองเดี๋ยวนี้”ลูกน้องของเขาหลายคนเข้าไปจับโจเซฟินทันที แจ็คจึงเดินเข้าไปตบหน้าโจเซฟินอย่างแรงโดยไม่พูดจาอะไรเลยโจเซฟินมองไปที่แจ็คอย่างไม่เชื่อ “คุณพ่อ ไม่ได้ยินหรือไง? ว่าผู้หญิงคนนี้เรียกพี่ชายว่าคนพิการ แทนที่จะสอนบทเรียนให้หล่อน กลับเลือกที่จะมาเฆี่ยนตีฉัน? แล้วความรักของพ่อล่ะ แล้วความเข้มงวดและความยุติธรรมของพ่อล่ะ? พ่อไม่เคยตบฉันมาก่อนเลยนะ”น้ำตาไหลในดวงตาของเธอ

แองเจลีนตอบอย่างเรียบ ๆ “คุณเป็นคนอยากให้ดิฉันออกไปจากที่นี่ไม่ใช่หรือคะ?”เจย์ปฏิเสธอย่างเกรี้ยวกราด “ถ้าเธออยากไปก็ไปเลย เธอมันเกะกะสายตาชะมัด!”เขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเป็นบ้า เพียงเพราะเขาบอกให้เธอทำ เธอก็เชื่อฟังคำพูดของเขางั้นสินะ? แล้วทำไมเธอไม่เชื่อฟังในตอนที่เขาขอร้องให้เธออยู่และไม่ทิ้งเขาไว้ตามลำพังบ้าง?เป็นคนที่อยู่ด้วยยากอะไรแบบนี้การบังคับให้เธออยู่เคียงข้างเขาจะทำให้อารมณ์อันเลวร้ายของเขาแย่ลงไปอีกแองเจลีนเริ่มรู้สึกขุ่นเคืองโดยการแสดงออกมาจากหางตาคู่นั้น จู่ ๆ เธอก็ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ข้างเตียงเธอไม่อยากจากไปเลยเพื่อที่จะโน้มน้าวให้ท่านประธานเปลี่ยนใจ แองเจลีนจึงตัดสินใจแสดงความสามารถพิเศษของเธอออกมา “ดิฉันยังไปไหนไม่ได้หรอกค่ะ ท่านประธาน สถานการณ์ที่บ้านของฉันยังไม่ค่อยดีนัก สามีของฉันป่วยและต้องจ่ายค่ายาและค่าผู้ดูแลของเขาเป็นจำนวนมาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเด็ก ๆ ... ฉันยังต้องจ่ายค่าธรรมเนียมการศึกษาของพวกเขาด้วย ครอบครัวของฉันจะจบสิ้นลงถ้าคุณไล่ฉันออก”ความสิ้นหวังเพียงน้อยนิดภายในใจของเจย์ก็หายไปทันทีหลังจากได้ยินคำวิงวอนของเธอที่ขอร้องให้เธออยู่ต่อดวงต

จากนั้นเด็กน้อยที่น่ารักทั้งสามคนก็หันหลังและวิ่งกลับขึ้นไปชั้นบนโจเซฟินร้องไห้และพูดว่า “ฉันไม่ได้ขอให้พวกหนูสามคนแก้แค้นพ่อของฉันสักหน่อย แต่พวกหนูสามารถช่วยฉันแก้แค้นยัยจิ้งจอกตัวนั้นได้”เพื่อเพิ่มความโกรธแค้นให้กับเซร่า เธอเสริมว่า “พวกหนูสามคนไม่รู้หรอกว่าเธอล้ำเส้นมามากแค่ไหน เธอยังเรียกพ่อของพวกหนูว่าคนพิการอีกด้วยนะ”เมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งนี้ เด็กน้อยที่น่ารักทั้งสามคนก็หยุดชะงักตรงทางเดินทันทีร็อบบี้น้อยหันหลังกลับมาและพูดให้มีกำลังใจว่า “คุณอาครับ คุณอาห่วงใยเรามาตลอด ดังนั้นเราจะไม่อยู่เฉยโดยที่ไม่ทำอะไรในขณะที่คุณอาถูกรังแก บอกเราหน่อย คุณอาต้องการให้จิ้งจอกตัวนั้นตายยังไงครับ?”เซ็ตตี้น้อยยืนอยู่ข้างร็อบบี้น้อยและพูดพร้อมกับครุ่นคิด “คุณอาคะ หนูจะช่วยคุณฉีกผิวหนังของจิ้งจอกตัวนั้นเอง”เจนสันมองไปที่ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้น้อยซึ่งทั้งคู่แสดงอารมณ์โกรธจัดอยู่ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันจะสนับสนุนน้องทั้งสองคนด้วยแล้วกัน”โจเซฟินหยุดร้องไห้และหัวเราะ “ค่อยยังชั่วหน่อย”แองเจลีนกำลังเข็นเจย์ที่กำลังนั่งรถเข็นและหยุดที่ไหนสักแห่งที่ไม่ไกลเกินไปจากพวกเขาเมื่อร็อบบี้น้อยเห็

ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะเซร่าตะโกนอย่างโกรธเคือง “ทำไมพวกแกถึงยังยืนมองกันอยู่อีกล่ะ? จับเธอสิ!”คนรับใช้กลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาหาพวกเขา แองเจลีนทำให้พวกเขาล้มลงด้วยท่ากวาดเตะรวบเซร่าแสดงท่าทางด้วยการวางมือไปสัมผัสบนใบหน้าทั้งสองข้างของเธอซึ่งกำลังร้อนไหม้ด้วยความเจ็บปวด “เธอกล้าตบฉันเหรอ?”“ไปสิ! วิ่งไปหาชายชราคนนั้นที่สนับสนุนคอยช่วยเหลือเธอเลย” แองเจลีนพูดขณะยืนจับเล่นนิ้วมืออยู่เธอเน้นคำว่า ‘ชายชรา’ เหยียบย่ำความเย่อหยิ่งภายในหัวใจของเซร่าใบหน้าของเซร่าแดงขึ้น“เธอรอเลยนะ แองเจลีน เซเวียร์” เธอพูดด้วยความโกรธ“ฉันกำลังรออยู่เนี่ย ถ้าเธอไม่ไปพาแจ็ค อาเรสมา ฉันจะออกไปแล้ว” เธอตอบเซร่าจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดุร้ายแองเจลีนรู้จักน้องสาวคนนี้ของเธอดี หล่อนเห็นคุณค่าในศักดิ์ศรีของหล่อนมากเกินกว่าจะไปหาคนมาช่วยหล่อน แม้ว่าสิ่งนี้อาจไม่เป็นความจริงในเรื่องส่วนตัวมากนักหลังจากลงโทษเซร่าแล้ว แองเจลีนก็หันหลังกลับและเริ่มเดินจากไปนั่นคือตอนที่เธอเห็นแจ็ค อาเรสยืนโกรธจัดอยู่ข้างหลังเธอ“แองเจลีน เซเวียร์ เธอเป็นคนกล้ามากที่เข้ามาเหยียบถึงบ้านของฉันและทำให้เก