ทุกคนที่ได้เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึงไปชั่วขณะเซร่าตะโกนอย่างโกรธเคือง “ทำไมพวกแกถึงยังยืนมองกันอยู่อีกล่ะ? จับเธอสิ!”คนรับใช้กลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาหาพวกเขา แองเจลีนทำให้พวกเขาล้มลงด้วยท่ากวาดเตะรวบเซร่าแสดงท่าทางด้วยการวางมือไปสัมผัสบนใบหน้าทั้งสองข้างของเธอซึ่งกำลังร้อนไหม้ด้วยความเจ็บปวด “เธอกล้าตบฉันเหรอ?”“ไปสิ! วิ่งไปหาชายชราคนนั้นที่สนับสนุนคอยช่วยเหลือเธอเลย” แองเจลีนพูดขณะยืนจับเล่นนิ้วมืออยู่เธอเน้นคำว่า ‘ชายชรา’ เหยียบย่ำความเย่อหยิ่งภายในหัวใจของเซร่าใบหน้าของเซร่าแดงขึ้น“เธอรอเลยนะ แองเจลีน เซเวียร์” เธอพูดด้วยความโกรธ“ฉันกำลังรออยู่เนี่ย ถ้าเธอไม่ไปพาแจ็ค อาเรสมา ฉันจะออกไปแล้ว” เธอตอบเซร่าจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดุร้ายแองเจลีนรู้จักน้องสาวคนนี้ของเธอดี หล่อนเห็นคุณค่าในศักดิ์ศรีของหล่อนมากเกินกว่าจะไปหาคนมาช่วยหล่อน แม้ว่าสิ่งนี้อาจไม่เป็นความจริงในเรื่องส่วนตัวมากนักหลังจากลงโทษเซร่าแล้ว แองเจลีนก็หันหลังกลับและเริ่มเดินจากไปนั่นคือตอนที่เธอเห็นแจ็ค อาเรสยืนโกรธจัดอยู่ข้างหลังเธอ“แองเจลีน เซเวียร์ เธอเป็นคนกล้ามากที่เข้ามาเหยียบถึงบ้านของฉันและทำให้เก
แจ็คมองเจย์อย่างเย็นชาและพูดว่า “นายมาทันเวลาพอดีเลยนะ”โจเซฟินหยุดรถเข็นของเจย์ตรงหน้าแจ็คและแองเจลีนได้เดินตามหลังเขามาทันทีการกระทำของเธอคล้ายกับนกน้อยที่ต้องการความคุ้มครองจากนกอินทรีโจเซฟินจ้องสายตาอันแหลมคมไปที่แองเจลีนและพูดว่า “ตัวสร้างปัญหา”แองเจลีนเพียงแค่ยิ้มให้เธอโจเซฟินเห็นท่าทีแบบนี้แล้วกลับรู้สึกสับสน ผู้หญิงคนนี้มีความกล้าที่จะท้าทายและดูหมิ่นผู้คนใน ซีคามอร์ แอนเน็กซ์ ได้เพียงนี้เลยเหรอ แต่เธอคนนี้ก็ยอมที่จะเชื่อฟังเหมือนกับสัตว์ตัวเล็ก ๆ ต่อหล่อน ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?เมื่อได้ยินในสิ่งที่โจเซฟินพูด คนในซีคามอร์ แอนเน็กซ์ก็คิดว่าเธอพาเจย์เข้ามาเพื่อขอโทษแม้แต่แจ็คก็คิดอย่างนั้น เขาแสดงท่าทางเย่อหยิ่งเพื่อรอรับฟังการขอโทษของเจย์หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ริมฝีปากบางของเจย์ก็พูดขึ้นว่า “คุณพ่อ เธอทำอะไรผิดกับคุณทำไมถึงต้องสั่งให้พวกเขาฆ่าเธอด้วย?”เสียงของเขาอาจจะเบา แต่ก็หนักแน่นด้วยการท้าทายในตอนนี้แจ็คได้คิดไว้แล้วว่า ถ้าเจย์ยังไม่ยอมขอโทษเขาอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน เขาอาจจะไม่ปล่อยให้แองเจลีนหลุดพ้นอย่างอิสระได้อย่างง่ายดายเขาไม่คาดคิดว่าคำแรกที่เจย์พูดจะเต็
ใบหน้าของแจ็คดำมืดเป็นขี้เถ้า “เจย์ อย่าบอกนะว่าตอนนี้นายกำลังจะกลับคำพูด นายไม่เต็มใจที่จะปล่อยผู้หญิงคนนี้ไปเหรอ?”เจย์ตอบว่า “เธอดูหมิ่นคุณ ดังนั้นหากคุณต้องการจะถลกหนังเธอหรือฆ่าเธอ ผมจะไม่หยุดห้ามคุณหรอก แต่ทว่า ผมมีเรื่องจะขอร้อง”สายตาของแจ็คหยุดนิ่ง “พูดมาสิ”“ผมอยากให้พา เซร่า เซเวียร์ ออกไปด้วย”แจ็คโพล่งออกมาด้วยความโกรธ “อย่ากล้าแม้แต่จะคิด”เจย์เงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขามีรอยยิ้ม “ในเมื่อเธอดูหมิ่นผม ดังนั้นผมจึงไม่มีเหตุผลที่จะยกโทษให้เธอ เช่นเดียวกับที่คุณไม่มีเหตุผลที่จะยกโทษให้ผู้ดูแลของผม”อารมณ์ผสมปนเปอยู่บนใบหน้าของแจ็คในที่สุด เขาก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่า ๆ ๆ เจย์ โอ้ เจย์ ถ้านายต้องการช่วยเธอ ทำไมต้องพูดอ้อมไปอ้อมมาด้วยล่ะ? นายเป็นลูกชายของฉัน แค่พูดออกมา ฉันก็ยอมปล่อยเธอแล้ว”“คุณพ่อ คุณเข้าใจผมผิดแล้วล่ะ” เจย์มองแองเจลีนด้วยความเกลียดชัง “ผู้ดูแลอย่างเธอไม่คุ้มที่ผมจะต้องใช้สมองมาช่วย”แองเจลีนหันกลับมามองเจย์ด้วยความขุ่นเคืองเห็นได้ชัดว่าไอ้เลวนั่นไม่ต้องการให้เธอตาย แต่ทำไมเขาถึงทำหน้าตาไร้ความปราณีเช่นนี้?แจ็ครู้สึกว่าเจย์กำลังต้องการจัดการเขาให้
“ท่านประธาน ฉันขอใช้ห้องน้ำของคุณหน่อยได้ไหม?” แองเจลีนยืนอยู่ข้าง ๆ พลางถามอย่างน่าสงสารห้องข้าง ๆ อีกฝั่งหนึ่งดูเล็กเหมือนเป็นห้องของเด็กเลยจริง ๆ ไม่เพียงแต่จะแคบกว่าห้องนอนใหญ่มากแล้ว แต่ยังไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ ให้พูดถึงได้เลยหากต้องการอาบน้ำให้ไปที่ห้องนอนใหญ่หรือใช้ห้องน้ำสาธารณะด้านนอกในวันนั้นอากาศแย่มากเสียงฟ้าร้องโครมครามรวมกับเสียงลมอู้อี้และฝนที่โปรยปราย ทำให้แองเจลีนกลัวที่จะเข้าห้องน้ำข้างนอกเจย์เงยหน้ามองผู้หญิงน่ารักที่สวมชุดนอนอยู่ตรงหน้า เขาจ้องมองไปที่ขาขาวเนียนของเธอและเขาก็กลืนน้ำลายเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทำให้เขารู้สึกหนักใจเล็กน้อยเขาไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการว่าเมื่อเธอเดินออกจากห้องน้ำ นั่นจะทำให้เขาจิตใจพังทลาย“ออกไปเข้าข้างนอกเลย” เขาระงับความรู้สึกของเขาที่ชอบเอาอกเอาใจเธอและในที่สุดก็ปฏิเสธเธอหลังจากดิ้นรนกับความรู้สึกอย่างหนักแองเจลีนตอบว่า “ท่านประธาน แต่ดิฉันกลัว”สายตาของเจย์มองออกไปนอกหน้าต่าง โถงทางเดินดูมืดสนิทและมีเพียงแสงวาบของฟ้าผ่าทำให้สถานที่นั้นสว่างขึ้นชั่วขณะ ทำให้รู้สึกน่าขนลุกในทันใดแองเจลีนไม่ได้กลัวฟ้าผ่า แต่บางทีเธออ
“แล้วกางเกงในตัวเล็ก ๆ ล่ะ?” แองเจลีนกล่าว“เธออยากสวมชุดของฉันไหม?” เจย์ขมวดคิ้ว เขาพูดอย่างหมดความอดทน “เธอจะต้องทนใส่มันไปก่อน”แองเจลีนอยากจะร้องไห้แต่ร้องแบบไม่มีน้ำตาเธอเดินออกมาโดยสวมเสื้อยืดตัวใหญ่ตัวนั้น เสื้อตัวหลวม ๆ อย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ยังเน้นย้ำได้ถึงความเซ็กซี่ในร่างกายของเธอโดยเฉพาะขาทั้งสองข้างของเธอที่เรียวยาวและรูปร่างที่ดูเหมือนแกะสลักราวกับงานศิลปะผมเปียกยาวของเธอพาดอยู่บนผิวที่เรียบเนียนของเธอ มันเพิ่มออร่าของความบริสุทธิ์ให้กับเธออย่างไรก็ตาม เธอยังคงสวมหน้ากากนั้นอยู่เสียงเปล่งจากลำคอของเจย์ดังก้อง ความสง่าของเขา ใบหน้าที่หล่อเหลาและสูงส่งของเขาแสดงให้เห็นสัญญาณเพียงเล็กน้อยของการถูกสะกดจิตแองเจลีนมีเสน่ห์มากเพียงพอแล้ว เธอเอนตัวนั่งลงบนโต๊ะขณะมองเขาด้วยสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์“ท่านประธาน อยากให้ฉันนอนบนเตียงของคุณให้รู้สึกอุ่น ๆ ไหม?”เจย์หายใจไม่ออกเล็กน้อย แม้ว่าเธอไม่เคยรู้จักความคิดเรื่องละอายมาก่อนเลยเพราะทั้งคู่ยังเป็นเด็ก แต่เธอก็ระมัดระวังและเปราะบางมากหลังจากที่เธอเข้าสิงอยู่ในร่างของโรสนิสัยบางอย่างของเธอปรากฏขึ้นในทันใดและทำใ
แองเจลีนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และเสียงที่นุ่มนวลของชายคนหนึ่งดังมาจากปลายสาย“ที่รัก เดาสิว่าฉันเป็นใคร?”“ให้ตายเถอะ ฉันจำนายได้แม้ว่าคุณจะกลายเป็นเถ้าถ่านก็ตาม ปีเตอร์ เป็นนายนั่นแหละ!” แองเจลีนจำเสียงของปีเตอร์ได้ชัดเจนมาก เพราะเขาคือคนที่คอยติดตามเธอผ่านช่วงเวลาที่มืดมนของเธอ“แล้วรู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยู่ที่ไหน?” น้ำเสียงของปีเตอร์เต็มไปด้วยความไม่พอใจแองเจลีนเป็นลูกค้าของเขา แต่เธอหนีไปก่อนที่ขั้นตอนการรักษาจะเสร็จสิ้น เพียงเพื่อไม่ให้ใบหน้าของแองเจลีนพังทลายและแตกสลายในภายหลัง ปีเตอร์จึงมาเมืองอิมพีเรียลเพื่อให้บริการกับเธอต่อไปแองเจลีนสัมผัสได้ว่าเขากำลังทำอะไร เธอพูดด้วยความประหลาดใจ “นายอยู่ในเมืองอิมพีเรียลเหรอ?”“อยู่ในโรงแรมพินนาเคิล ย้ายก้นของเธอมาที่นี่เดี๋ยวนี้” ปีเตอร์กล่าวแองเจลีนมองดูคลื่นยักษ์ที่อยู่ด้านนอก “เป็นวันพรุ่งนี้ที่เราจะเจอได้ไหม?”ปีเตอร์มีน้ำเสียงกระวนกระวาย “ฉันมาไกลเพื่อมาพบเธอ และตอนนี้เธอกำลังเรียกร้องอีกเหรอ? ฉันมีเวลาแค่หกชั่วโมง มันขึ้นอยู่กับเธอนะ”*ตู๊ด ๆ*เขากดวางสายลงอย่างโกรธจัดแองเจลีนก้มหน้าวางโทรศัพท์และพึมพำ “ในเมื่อนายมาหาฉันแล
สตอร์มนึกถึงคำแนะนำของท่านประธาน เขาจึงเปิดช่องทางสื่อสารตามที่ท่านประธานขอไว้และเริ่มสนทนากับแองเจลีนทันที“จะไปไหนเหรอครับ คุณผู้หญิง?”“โรงแรมพินนาเคิล”สตอร์มถึงกับสั่นสะเทือน โรงแรมเลยเหรอ?ไม่น่าแปลกใจที่ท่านประธานมีคำสั่งเช่นนั้นนายหญิงกำลังไปพบกับผู้ชายในตอนกลางคืนเช่นนี้ ท่านประธานคงกำลังควันโขมงอย่างแน่นอน“สภาพอากาศที่เลวร้าย แต่ก็ไม่สามารถหยุดคุณไม่ให้ไปพบเขาได้เลย มันต้องเป็นคนสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่า?”“ใช่” แองเจลีนพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจปีเตอร์คือคนที่เปลี่ยนชีวิตเธอ นอกจากเจย์บี้แล้ว เขาเป็นคนเดียวที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอเมื่อสตอร์มได้รับคำตอบทำให้รู้สึกกำลังเหงื่อออกมาทันที เขาสามารถจินตนาการถึงการระเบิดและความโกลาหลที่ฝังลึกอยู่ภายในท่านประธานได้เลย“คุณผู้หญิงครับ ท่านประธานเคลื่อนตัวได้ไม่ดีนัก ดังนั้น มันจะไม่ดีถ้าคุณทิ้งเขาไว้นานเกินไป ถ้าไม่อย่างนั้น คุณก็น่าจะรู้ว่าท่านประธานเป็นยังไง ถ้าคุณทำให้เขาโกรธ ผมก็เกรงว่าคุณจะไม่ได้อยู่ในเมืองอิมพีเรียลอีกต่อไป” สตอร์มบอกใบ้ให้แองเจลีนรู้ตัวแองเจลีนต้องการทำให้เขารู้สึกใจเย็นลง เธอจึงพูดว่า “ฉันจะใช้เวลาไม่
“ฟังนะ คนของฉันเป็นผู้ก่อตั้งแกรนด์ เอเซีย เขาคือ เจย์ อาเรส” ขณะที่เธอเอ่ยชื่อที่รักของเธอ ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่หยิ่งผยองปีเตอร์ดูราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า เขาตัวแข็งทื่ออย่างตกตะลึง“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?” แองเจลีนโบกมือไปตรงหน้าเขาปีเตอร์คร่ำครวญด้วยความเพ้อ “เจย์ อาเรสเป็นผู้ชายของเธอเหรอ?”แองเจลีนพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจปีเตอร์จับหัวของเขา ใบหน้าของเขาแสดงออกมาด้วยความหวาดกลัวราวกับว่าโลกกำลังจะแตกในวันพรุ่งนี้โอ้ พระเจ้า“ฉันได้ยั่วยุเขาแล้ว ฉันถึงวาระ วาระสุดท้ายแล้ว!”แองเจลีนทำหน้ามุ่ย เธอทำแก้มป่องและมองปีเตอร์ด้วยความไม่พอใจ “แม้ว่าจะมีข่าวลือว่าที่รักของฉันเป็นคนป่าเถื่อนและเป็นคนพูดน้อย หรือมือของเขาเปื้อนเลือดแต่อย่างไร แต่นั่นเป็นเพียงข่าวลือ อันที่จริง ที่รักของฉันเป็นแค่ลูกสุนัขตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนโยนและไม่เป็นอันตรายเลย”โลกของปีเตอร์พังทลายไปแล้ว เขากำลังจะตกอยู่ในความบ้ากับตัวเขาเองเขาหยิบเซรั่มบำรุงผิวจากลิ้นชักโต๊ะเครื่องแป้งแล้วยัดใส่มือของแองเจลีน จากนั้นเขาก็เริ่มไล่เธอออกไป“แองเจลีน เซเวียร์ นี่คือเซรั่มบำรุงผิวเพียงพอสำหรับการใช้ถึงครึ่งปีเป็นอย่า