บทที่ 623

“ท่านประธาน ฉันขอใช้ห้องน้ำของคุณหน่อยได้ไหม?” แองเจลีนยืนอยู่ข้าง ๆ พลางถามอย่างน่าสงสาร

ห้องข้าง ๆ อีกฝั่งหนึ่งดูเล็กเหมือนเป็นห้องของเด็กเลยจริง ๆ ไม่เพียงแต่จะแคบกว่าห้องนอนใหญ่มากแล้ว แต่ยังไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใด ๆ ให้พูดถึงได้เลย

หากต้องการอาบน้ำให้ไปที่ห้องนอนใหญ่หรือใช้ห้องน้ำสาธารณะด้านนอก

ในวันนั้นอากาศแย่มาก

เสียงฟ้าร้องโครมครามรวมกับเสียงลมอู้อี้และฝนที่โปรยปราย ทำให้แองเจลีนกลัวที่จะเข้าห้องน้ำข้างนอก

เจย์เงยหน้ามองผู้หญิงน่ารักที่สวมชุดนอนอยู่ตรงหน้า เขาจ้องมองไปที่ขาขาวเนียนของเธอและเขาก็กลืนน้ำลาย

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทำให้เขารู้สึกหนักใจเล็กน้อย

เขาไม่กล้าแม้แต่จะจินตนาการว่าเมื่อเธอเดินออกจากห้องน้ำ นั่นจะทำให้เขาจิตใจพังทลาย

“ออกไปเข้าข้างนอกเลย” เขาระงับความรู้สึกของเขาที่ชอบเอาอกเอาใจเธอและในที่สุดก็ปฏิเสธเธอหลังจากดิ้นรนกับความรู้สึกอย่างหนัก

แองเจลีนตอบว่า “ท่านประธาน แต่ดิฉันกลัว”

สายตาของเจย์มองออกไปนอกหน้าต่าง โถงทางเดินดูมืดสนิทและมีเพียงแสงวาบของฟ้าผ่าทำให้สถานที่นั้นสว่างขึ้นชั่วขณะ ทำให้รู้สึกน่าขนลุกในทันใด

แองเจลีนไม่ได้กลัวฟ้าผ่า แต่บางทีเธออ