บทที่ 628

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเธอเห็นเครื่องปั้นดินเผาแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยบนพื้น เธอยืนยันความคิดของเธอได้เลย

แองเจลีนเดินช้า ๆ และวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ จากนั้นเธอก็เดินไปที่เตียงอย่างระมัดระวัง

“ท่านประธาน เมื่อคืนนี้คุณนอนหลับไม่สนิทหรือเปล่าคะ?” เธอถามเบา ๆ

สายตาเย็นชาของเจย์อาจทำให้กระทิงถึงตายได้ในตอนนี้ ดวงตาคู่นั้นจ้องมาที่เธอ

เขาต้องการจะดูว่าเธอจะปฏิบัติต่อ ‘อดีต’ ซึ่งเป็นตัวเขาอย่างไรหลังจากที่เธอได้พบกับชายอื่น

เขาไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นแองเจลีนจึงคิดว่าคงเป็นคำตอบที่ใช่

ดังนั้นเธอจึงเกลี้ยกล่อมเขาอย่างอดทน “ทำไมคุณไม่นอนต่ออีกสักหน่อยล่ะ ดิฉันจะร้องเพลงกล่อมให้——”

สีหน้าของเจย์ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด

แองเจลีนจึงพูดว่า “คุณไม่ชอบเพลงกล่อมเด็กสินะ งั้นฉันจะเล่าเรื่องให้คุณฟังดีไหม?”

“แองเจลีน เซเวียร์” เจย์พูดขึ้นทันที

ทุกครั้งที่เขาเรียกเธอด้วยชื่อเต็มของเธอคือช่วงเวลาที่เธอกลัวที่สุด

แองเจลีนเบิกตากว้างและพึมพำ “นายจำฉันได้ตั้งแต่แรก แล้วใช่ไหม?”

แล้วเธอก็คร่ำครวญว่า “แล้วทำไมนายถึงไม่บอกฉัน?”

น้ำเสียงของเจย์เย็นชาอีกครั้ง “ฉันควรถามคำถามนี้กับเธอดีไหม?”

“ที่รัก ฉัน——”