All Chapters of ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!: Chapter 581 - Chapter 590

“เธอไม่สามารถเป็น แองเจลีน เซเวียร์ได้หรอก ว่าไหม?” แจ็คพล่ามออกมาทันที “แองเจลีน เซเวียร์ เสียชีวิตไปเมื่อเก้าปีที่แล้ว”เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายมีท่าทางสงสัย สายตาของพวกเขาจ้องมองระหว่างแจ็คและแองเจลีนอยู่ชั่วขณะ“พวกคุณสองคนกำลังพูดโกหก”แจ็คชี้ไปที่แองเจลีน “มันคือเธอ เธอเป็นคนโกหก เธอไม่ใช่ แองเจลีน เซเวียร์ คุณสามารถตรวจสอบไฟล์ข้อมูลของเธอได้เลย เจ้าหน้าที่”ทันทีที่เจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาขอความช่วยเหลือจากแผนกอื่น แองเจลีนก็รีบลุกขึ้นเพื่อขัดจังหวะเมื่อเธอเข้าใกล้คาร์เตอร์ซึ่งยืนอยู่ข้างแจ็ค แองเจลีนก็เอื้อมมือไปหยิบไฟล์ข้อมูลภาพในมือของเขา แล้วเธอก็หยิบใบทะเบียนสมรสแล้วยื่นให้เจ้าหน้าที่“ฉันจะตัดปัญหาให้คุณ ดูวันที่ในทะเบียนสมรสของสามีและฉันสิ นั่นจะบอกคุณว่าฉันเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลอาเรสจริงหรือเปล่า”จากนั้น เธอก็เปิดหน้าแรกของใบรับรองเอกสารซึ่งเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมายสามารถเห็นรอยยิ้มที่สวยงามของหญิงสาวที่มีดวงตาเป็นประกาย ในภาพเธอยืนใกล้ชิดกับเจย์และรูปร่างหน้าตาของเธอก็เหมือนกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาบนใบรับรองมีคำว่า 'แองเจลีน

สิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นความสง่างามที่ไม่มีใครเทียบได้กลับกลายเป็นความโกลาหลวุ่นวายแองเจลีนจ้องไปที่เขาด้วยความตกใจขณะที่น้ำตายังคงไหลรินออกมาไม่หยุดหย่อนเธอรู้สึกคร่ำครวญอย่างมากจนต้องเอามือมาปิดปากเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นของเธอหลุดออกมาให้ได้ยินเธอใช้เวลา 18 ชั่วโมงอยู่ข้างในกับเขา เฝ้าดูเขาอยู่เงียบ ๆ โดยไม่ดื่มน้ำหรือทานอาหารอะไรเลยหมอได้เดินเข้ามากระตุ้นบอกเธอให้หาอะไรทานหลายครั้ง แต่หมอได้รับคำตอบที่ไม่สบายใจจากแองเจลีนทุกครั้ง “ฉันขออยู่กับเขาต่ออีกนาน ๆ นะ”เธอไม่เคยคิดที่จะฟังเขาเลยในชีวิตนี้ เขาคิดแผนการที่จะผูกเธอไว้กับเขา ในขณะที่เธอคิดที่จะหาข้อแก้ตัวเพื่อหาข้ออ้างที่จะทิ้งเขาไปเสมอเช่นกันบางทีเขาอาจจะไม่ต้องทนทุกข์กับการถูกซุ่มโจมตีแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะพฤติกรรมที่ดื้อรั้นและหุนหันพลันแล่นของเธอ แม้ว่าจะไม่มีทางรอดจากการถูกซุ่มโจมตี อย่างน้อยถ้าหากเธอยังอยู่เคียงข้างเขาในเวลาแบบนั้นได้และเขาจะไม่ต้องเดินบนเส้นทางนี้เพียงลำพังผลของยาชาเริ่มหมดฤทธิ์และเจย์เริ่มรู้สึกว่าจิตใจของเขาค่อย ๆ ปลอดโปร่งจากการหลับใหลเป็นเวลานาน สติของเขายังคงมึนงงและเขายังคงรู้สึกสะ

แองเจลีน เซเวียร์ เริ่มเกลี้ยกล่อมเกรย์สันด้วยวิธีการว่าด้วยเหตุผลและอารมณ์ “นายเห็นไหม เกรย์สัน เจ้านายของนายอาจดูเข้าไม่ถึงด้วยท่าทางที่ไม่แยแสของเขาและทั้งหมดที่เขาเป็น แต่ฉันเข้าใจเขามากที่สุด เขาไม่ได้รู้สึกไร้ความรู้สึกอย่างที่เห็น อันที่จริงเขาห่วงใยมากและเป็นห่วงพวกนายทุกคนมากด้วยซ้ำ”คำพูดของแองเจลีนเข้าไปถึงส่วนลึกของหัวใจของเกรย์สัน ท่านประธานอาจเข้มงวดกับพวกเขามาก แต่เขายังให้เกียรติและพวกเขาได้เรียนรู้มากมายจากเขาในขณะที่เขาดูเลือดเย็นต่อบุคคลภายนอก การแสดงออกที่ไม่มีใครแตะต้องได้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของหน้าที่ที่เขาต้องทำต่อไปเมื่อต้องพูดถึงต่อหน้าลูกน้องของเขาแองเจลีนยังพูดเสริมเรื่องดี ๆ ขึ้นมาอีก “บางครั้งฉันสงสัยว่าเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังความเงียบของเขานั้นเกิดจากความคิดที่ไม่ได้รับการพัฒนาตั้งแต่อายุยังน้อยของเขาหรือเปล่า เขาอาจให้ภาพลวงตาแก่พวกนายว่าเขาต้องดูดุร้ายมาก แต่ฉันรับประกันกับนายเลยว่าทุกอย่างที่เขาทำเป็นเพียงการเก่งแต่ดุว่าคนอื่นแต่พอถึงเวลาจริงกลับไม่ทำร้าย ใคร มันไม่มีอะไรต้องกลัวเลย นายต้องมีความกล้าหาญและเข้าไปเถอะ เกรย์สัน”ดวงตาของเกรย์สันเบิกกว้

ประตูห้องพักฟื้นเริ่มเปิดออกพร้อมเสียงเอี๊ยดอ๊าดฟังดูเหมือนเสียงคนผายลมออกมา เป็นหนึ่งเดียวกับความเฉื่อยชาเจย์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ อารมณ์ร้อนรนที่เขารู้สึกอยู่ได้เพิ่มขึ้นในทันทีเขาส่งสายตาเย็นชาและหมดความอดทนไปที่ประตูห้อง เขามองดูช่องว่างที่กำลังเปิดกว้างเพียงนิดเดียวของประตูขณะที่มันเปิดออกอย่างช้า ๆหลังจากนั้นไม่นาน มันก็เปิดกว้างขึ้นจนกว้างเท่าฝ่ามือเจย์รู้สึกอารมณ์ของเขาค่อย ๆ แย่ลงด้วยเสียงลั่นดังเอี๊ยดที่ประตูด้วยอารมณ์ที่ควบคุมได้ เขาระงับความโกรธที่เดือดพล่านอยู่ภายในและรอใครบางคนที่ประตูเข้ามาด้วยความอดทนอย่างร้ายกาจเขากำลังจะได้ไปชำระเงินสำหรับเครื่องมือทรมานเหล่านี้เพื่อออกจากโรงพยาบาลในขณะนั้นเองจู่ ๆ มือที่สวมถุงมือผ่าตัดสีขาวได้ปรากฏขึ้นในทางเข้าช่องประตูนั่น มือที่มีขนาดเล็กบ่งบอกได้ถึงว่าเธอคือผู้หญิงเจย์ยืนยันกับสิ่งที่เห็นได้ทันทีว่าเป็นพยาบาลผู้ดูแลเขาเลื่อนสายตาเพื่อจ้องไปที่เพดาน รูปหน้าด้านข้างที่ชัดเจนยิ่งขึ้นของเขาส่องประกายไปด้วยความสิ้นหวังเมื่อเธอเข้ามาในห้องเดินอย่างเบา ๆ แองเจลีนพบว่าเจย์นอนอยู่บนเตียงโดยเอาแขนทั้งสองข้างหนุนอยู่ใต้หัว

หลังจากจัดการเอกสารรับรองขอออกจากโรงพยาบาลแล้ว เกรย์สันพบว่าตัวเองทำอะไรต่อไม่ถูกเลยร่างกายของท่านประธานเพิ่งจะทรงตัวและหมอได้พูดถึงความเป็นไปกับสถานะที่อาจดูไม่แน่ใจนักว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากท่านประธานมีอาการทรุดลงอีกหลังจากกลับไปที่ อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน? แล้วเขาจะทำยังไง?เกรย์สันไปเจรจาแผนการที่ยากจะทำให้เสียหายได้กับเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารโรงพยาบาล ซึ่งในที่สุด พวกเขาก็ตัดสินใจว่าจะให้หมอเฉพาะทางคนสำคัญที่เกี่ยวข้องไปดูแลที่ อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนในท้ายที่สุดคนกว่า 20 คนยืนรอที่ประตูห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล ตั้งแต่วิศวกรทางการแพทย์ แพทย์ไปจนถึงเจ้าหน้าที่ดูแลขณะที่เกรย์สันหันไปถามความเห็นของท่านประธาน เขาก็พบว่าคน ๆ นั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาเหมือนหมีแพนด้า “ผมอาจจะย้ายโรงพยาบาลครบวงจรไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน”เกรย์สันน่าจะรู้ว่าท่านประธานไม่มีวันเห็นด้วยกับเรื่องนี้ถึงอย่างนั้น เกรย์สันปฏิเสธที่จะถอยกลับ เมื่อเขาได้ดึงความมุ่งมั่นยืนหยัดอย่างทหารออกมา เขาเริ่มเกลี้ยกล่อมท่านประธานด้วยทุกสิ่งที่เขามี “ผมเข้าใจว่าคุณไม่ชอบการถูกกั้นรอบ ๆ สำหรับตัวคุณเอง ท่านประธานคร