Share
บทที่ 586
Related chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 587
ประตูห้องพักฟื้นเริ่มเปิดออกพร้อมเสียงเอี๊ยดอ๊าดฟังดูเหมือนเสียงคนผายลมออกมา เป็นหนึ่งเดียวกับความเฉื่อยชาเจย์ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ อารมณ์ร้อนรนที่เขารู้สึกอยู่ได้เพิ่มขึ้นในทันทีเขาส่งสายตาเย็นชาและหมดความอดทนไปที่ประตูห้อง เขามองดูช่องว่างที่กำลังเปิดกว้างเพียงนิดเดียวของประตูขณะที่มันเปิดออกอย่างช้า ๆหลังจากนั้นไม่นาน มันก็เปิดกว้างขึ้นจนกว้างเท่าฝ่ามือเจย์รู้สึกอารมณ์ของเขาค่อย ๆ แย่ลงด้วยเสียงลั่นดังเอี๊ยดที่ประตูด้วยอารมณ์ที่ควบคุมได้ เขาระงับความโกรธที่เดือดพล่านอยู่ภายในและรอใครบางคนที่ประตูเข้ามาด้วยความอดทนอย่างร้ายกาจเขากำลังจะได้ไปชำระเงินสำหรับเครื่องมือทรมานเหล่านี้เพื่อออกจากโรงพยาบาลในขณะนั้นเองจู่ ๆ มือที่สวมถุงมือผ่าตัดสีขาวได้ปรากฏขึ้นในทางเข้าช่องประตูนั่น มือที่มีขนาดเล็กบ่งบอกได้ถึงว่าเธอคือผู้หญิงเจย์ยืนยันกับสิ่งที่เห็นได้ทันทีว่าเป็นพยาบาลผู้ดูแลเขาเลื่อนสายตาเพื่อจ้องไปที่เพดาน รูปหน้าด้านข้างที่ชัดเจนยิ่งขึ้นของเขาส่องประกายไปด้วยความสิ้นหวังเมื่อเธอเข้ามาในห้องเดินอย่างเบา ๆ แองเจลีนพบว่าเจย์นอนอยู่บนเตียงโดยเอาแขนทั้งสองข้างหนุนอยู่ใต้หัว
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 588
อารมณ์ขีดสูงสุดของแองเจลีนพุ่งสูงขึ้น “เนื่องจากเราไม่สามารถดำเนินการเรื่องขอออกจากโรงพยาบาลใด ๆ ได้ในตอนนี้ ท่านประธาน คุณอยู่ต่ออีกวันได้ไหมคะ?”“ออกไป!” น้ำเสียงของเจย์สั่นด้วยความโกรธแองเจลีนยอมจำนนทันที “ได้ค่ะ ตกลง อย่าโกรธเลยนะ อารมณ์เชิงลบจะไม่ดีต่อการฟื้นตัว ฉันจะออกไป ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”จากนั้น เธอก็วิ่งออกไปโดยไม่รอช้าการตื่นตระหนกของเธอ ทำให้เธอลืมปิดประตูห้องตามหลังดวงตาของเจย์เป็นประกายการสนทนากระซิบระหว่างเกรย์สันและแองเจลีนจากประตูลอยผ่านเข้ามาในห้องของเขา“ท่านประธานเป็นยังไงบ้าง นายหญิง?” เกรย์สันถามอย่างกังวลใจ“ฉันไม่แน่ใจมากนัก เขาโกรธ แต่นั่นอาจเป็นเพราะฉันไม่เห็นด้วยกับการขออกจากโรงพยาบาลของเขา” แองเจลีนตอบอย่างสับสนจากนั้นเธอก็พูดเสริม โดยไม่แน่ใจในคำอธิบายของเธอเองว่า “อารมณ์นั่นเว้นแต่ว่าเขาเหมือนจะเป็นวัยหมดประจำเดือนสินะ?”ริมฝีปากของเกรย์สันกระตุกเมื่อเขานึกตามที่เธอพูด “ถ้าอย่างนั้นท่านประธาน กำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญ นายหญิง! วัยหมดประจำเดือนกำลังจะหมดไป”เมื่ออ่านสีหน้างุนงงของนายหญิง เกรย์สันถามอย่างระมัดระวัง “ท่านประธานจำคุณได้หรือ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 589
หลังจากจัดการเอกสารรับรองขอออกจากโรงพยาบาลแล้ว เกรย์สันพบว่าตัวเองทำอะไรต่อไม่ถูกเลยร่างกายของท่านประธานเพิ่งจะทรงตัวและหมอได้พูดถึงความเป็นไปกับสถานะที่อาจดูไม่แน่ใจนักว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากท่านประธานมีอาการทรุดลงอีกหลังจากกลับไปที่ อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน? แล้วเขาจะทำยังไง?เกรย์สันไปเจรจาแผนการที่ยากจะทำให้เสียหายได้กับเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารโรงพยาบาล ซึ่งในที่สุด พวกเขาก็ตัดสินใจว่าจะให้หมอเฉพาะทางคนสำคัญที่เกี่ยวข้องไปดูแลที่ อสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีนในท้ายที่สุดคนกว่า 20 คนยืนรอที่ประตูห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล ตั้งแต่วิศวกรทางการแพทย์ แพทย์ไปจนถึงเจ้าหน้าที่ดูแลขณะที่เกรย์สันหันไปถามความเห็นของท่านประธาน เขาก็พบว่าคน ๆ นั้นกำลังจ้องมองมาที่เขาเหมือนหมีแพนด้า “ผมอาจจะย้ายโรงพยาบาลครบวงจรไปที่อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน”เกรย์สันน่าจะรู้ว่าท่านประธานไม่มีวันเห็นด้วยกับเรื่องนี้ถึงอย่างนั้น เกรย์สันปฏิเสธที่จะถอยกลับ เมื่อเขาได้ดึงความมุ่งมั่นยืนหยัดอย่างทหารออกมา เขาเริ่มเกลี้ยกล่อมท่านประธานด้วยทุกสิ่งที่เขามี “ผมเข้าใจว่าคุณไม่ชอบการถูกกั้นรอบ ๆ สำหรับตัวคุณเอง ท่านประธานคร
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 590
ดวงตาของเกรย์สันเบิกกว้าง “แล้วคุณคุ้นชินกับสิ่งนี้ไหมครับ?”แองเจลีนยังคงเงียบ หัวใจของเธอพลันเต้นระรัวอย่างรุนแรงเกรย์สันเข้าใจแองเจลีนผิด เขาเชื่ออย่างจริงจังว่าเธอเป็นนางเอกแห่งยุคที่ไม่กลัวอะไรเลย เขาตัดสินใจอย่างเร็วตามคำสั่งของเธอเมื่อถึงเวลาที่เกรย์สันจัดทีมหมอขึ้นรถและกลับไปที่ห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล เขาพบว่าเจย์กำลังรอเขาอยู่ด้วยสีหน้าที่บูดบึ้งอย่างมาก“นายไปไหนมา? อะไรที่ทำให้นายใช้เวลานานมากแบบนี้?” น้ำเสียงของเจย์เย็นชาเป็นพิเศษเกรย์สันตอบอย่างระมัดระวังว่า “เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลของโรงพยาบาลค่อนข้างยุ่ง ดังนั้นมีเพียงมือใหม่เท่านั้นที่สามารถมีเวลาในการดูแลคุณได้ แต่เธอไม่เก่งเท่าคนอื่น ๆ หรอกครับ”เจย์ลืมตาอันมืดมิดขึ้นเมื่อจ้องมองไปที่ประตู เขาพบชุดเครื่องแบบสีน้ำเงินเข้มที่มองมาจากด้านข้างของประตูกำลังเดินวนเวียนไปมาเจย์พบว่าตัวเองนึกภาพใบหน้าของคน ๆ นั้นออกว่ากำลังรู้สึกไม่สบายใจได้อย่างง่าย ๆ และการตัดสินใจที่ล่าช้าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในตัวเขาถึงแม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นบุคคลนั้นได้ด้วยตนเอง“เข้ามาสิ” เจย์ร้องเรียกแองเจลีนได้ยินแบบนั้นเธอเลยเข้ามาพ
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 591
หลังจากที่แองเจลีนพาเจย์ขึ้นรถเข็นได้แล้ว เธอก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ท่านประธาน ดิฉันไม่มีประโยชน์อย่างอื่น แต่ดิฉันมีพละกำลังมหาศาลนะคะ เหมาะที่สุดที่จะเป็นผู้ดูแลคนที่มีความบกพร่องในการเคลื่อนไหวอย่างคุณ”เจย์และเกรย์สันตกใจกับความแข็งแกร่งของแองเจลีนถ้าเป็นผู้หญิงร่างใหญ่และสูงที่มีพลัง พวกเขาคงไม่แปลกใจมากเท่าไหร่แต่แองเจลีนดูผอมมาก เธอเป็นคนที่มีเพียงความงามที่งดงาม แล้วยังเป็นคนละเอียดอ่อนและน่าทึ่ง อีกทั้งยังเปรียบเหมือนดอกไม้เรือนกระจกชนิดหนึ่งที่ดึงดูดผู้ชมล้อมรอบอีกด้วยถึงกระนั้น เธอก็สามารถอุ้มเจย์ได้ด้วยตัวของเธอเอง ฉากนั้นมันช่างขัดแย้งกันเกินไปความแปลกใจแวบเข้ามาในดวงตาของเจย์และมันหายวับไป ในไม่ช้าใบหน้าของเขาก็กลับคืนสู่สภาพที่เย็นชาอีกครั้ง“ดีล่ะ เธอแข็งแกร่งมาก” เขาชมอย่างไม่จริงใจแองเจลีนกระซิบเบา ๆ “ท่านประธาน ดิฉันไม่ได้แข็งแรงมากหรอก แต่ว่าคุณนั่นแหละที่ผอมเกินไป”ริมฝีปากของเจย์กระตุกอย่างรุนแรงเธอพูดแหย่ใส่เขาเพราะความผอมเกินไปงั้นเหรอ?เกรย์สันกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกันและรีบเร่งไกล่เกลี่ยสถานการณ์ “ท่านอาเรส ไปกันเถอะครับ รถรออยู่ข้างนอกแล้ว”
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 592
เสียงโวยวายของพวกเขาทำให้ปลุกเจย์ตื่นขึ้น เขาหายง่วงในทันทีแล้วมองดูบอร์ดี้การ์ดจากในรถในขณะที่แสงยามเย็นสาดส่องเข้ามาสถานะของเขาที่มีอยู่ในตระกูลอาเรสเมื่อพูดถึงตอนนี้คือ?!พวกเขาปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาเป็นคนพิการอย่างแท้จริงอย่างนั้นเหรอ?“เกรย์สัน สิ่งที่พวกมันหน้าไหนมีผลกระทบต่อตัวฉันแม้แต่นิดเดียว เอามันออกไปให้หมด”มีเสียงช้า ๆ มาจากกระจกรถสีดำ มันทำให้บอร์ดี้การ์ดเริ่มหมดหนทางในขณะที่พวกเขาเริ่มตัวสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อได้รับคำสั่งจากท่านอาเรส ซึ่งเกือบจะเหมือนสายฟ้าฟาด เกรย์สันก็เข้าไปบิดมือของบอร์ดี้การ์ดที่อยู่ใกล้ ๆ จนกระดูกเคลื่อนทันทีลูกน้องคนอื่น ๆ หลายคนที่อยู่ที่นั่นต่างก็ตกใจจนหน้าซีดเกรย์สันเดินไปหาพวกเขา ทันใดนั้นพวกเขาก็คุกเข่าลงบนพื้นเพื่อขอความเมตตา “นายท่าน เราต้องขอโทษด้วย เรารู้ว่าเราผิดไปแล้ว”“สายเกินไปแล้ว” เจย์พูดคำเย็นชาออกมาจากระหว่างริมฝีปากและฟันของเขาเกรย์สันเตะคนพวกนั้นไปที่แขน หลังจากได้ยินเสียงดัง ‘แคร้ก’ ตอนนี้เขารู้เลยว่าแขนของพวกเขาก็เหมือนไร้ประโยชน์ไปแล้วทันทีคนอื่น ๆ อีกหลายคนทำโทษตัวเองด้วยการบิดแขนเกรย์สันกล่าวว่า “จะดีกว่า
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 593
เมื่อได้ยินแบบนั้นการแสดงออกที่ร้ายกาจของเซร่าค่อนข้างผ่อนคลายลงทันทีเธอคิดในใจอย่างตรงไปตรงมา เธอไม่ต้องการให้เจย์ตายตั้งแต่ยังหนุ่ม เพราะถ้าเขาตาย เธอก็จะไม่มีเป้าหมายที่จะระบายความอัปยศทั้งหมดของร่างกายเธอได้อีก เพราะเธอจะรู้สึกว่าเธอมีชีวิตอยู่โดยไร้ความหมายนอกเสียจากเจย์ยังมีชีวิตอยู่และใช้ชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเท่านั้นจึงจะสามารถอวดเอาชัยชนะต่อหน้าเขาได้อย่างภาคภูมิใจ“คุณท่าน ทำไมคุณไม่ไปที่หอท่าเรือหอมหวนเพื่อค้นหาข่าวที่ว่านั้นล่ะคะ?” เซร่าแนะนำแจ็ครู้สึกลังเลก่อนหน้านี้เขาเคยสร้างปัญหาให้กับแกรนด์ เอเซียซึ่งประหนึ่งที่ทำให้มีเรื่องมีราวกับเจย์ทันทีที่เขาคิดว่าเจย์จะมองมาที่เขา พ่อของเขาที่เลี้ยงเขามา 35 ปี ด้วยดวงตาที่เย็นชาและเหินห่าง แจ็คก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเริ่มร้อนผ่าว“คุณท่าน ยังไงเขาก็ยังคงเป็นลูกชายของคุณอย่างเป็นที่รู้ ๆ กันอยู่ ถ้าคุณไม่ไปเยี่ยมเขา คุณจะรู้สึกผิดก็เท่านั้น” เซร่ากล่าวแจ็คครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เธอพูดถูก ฉันต้องไปเยี่ยมเขาสินะ”ณ ท่าเรือหอมหวนหลังจากที่เจย์กลับมาถึงบ้านแล้ว แองเจลีนกังวลว่าเขาจะรู้สึกทรมานจากการถูกกระแทกใน
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 594
ราวกับใช้อำนาจมนตร์วิเศษ แองเจลีนหยิบกระดิ่งจากกระเป๋าของเธอมาวางไว้ข้างหมอนของเจย์แล้วพูดว่า “ถ้าคุณต้องการให้ฉันช่วย คุณก็เขย่ากริ่งได้เลยนะ”เจย์มองดูระฆังสีทองอันงดงามนั่น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเปลี่ยนเป็นมืดมนทันทีผู้หญิงคนนี้ปฏิบัติต่อตัวเองเหมือนสัตว์เลี้ยงที่กวักมือเรียกเมื่อไหร่ก็มางั้นเหรอ?เขาต้องแสดงคุณธรรมหรือความสามารถอะไรบ้างจึงจะได้รับความรักอันลึกซึ้งจากเธอได้?แองเจลีนยอมเดินจากไปอย่างไม่เต็มใจเจย์ยื่นมือออกไปคว้ากระดิ่ง ขณะที่เขาต้องการจะโยนมันทิ้ง เขาเห็นคำเหล่านั้นเขียนอยู่บนระฆังว่า “ระฆังไม่ทิ้งกัน”นี่เป็นระฆังที่เขาเคยให้เธอมาก่อนไม่ใช่เหรอ?เมื่อตอนที่พวกเขาออกไปทัศนศึกษา เขาเคยขอให้ใครบางคนปรับแต่งระฆังนี้ให้เธอเพราะเธอเป็นคนขี้อายและไม่กล้านอนคนเดียว เมื่อเธอรู้สึกกลัวในตอนกลางคืน เธอสามารถใช้กระดิ่งนี้และเขาก็จะปรากฏขึ้นข้าง ๆ เธอทันที'ระฆังไม่ทิ้งกัน' ช่วยแก้ปัญหาการนอนไม่หลับในการนอนคนเดียวของเธอได้เขาไม่คาดคิดว่าเธอจะยังเก็บมันไว้จนถึงตอนนี้จากนั้นเจย์ก็ไม่เต็มใจที่จะโยนระฆังทิ้ง เขาเปลี่ยนเป็นวางกลับเข้าที่อย่างเดิมเพื่อไม่ให้รบกวนการพ
Latest chapter
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1292
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1291
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1290
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1289
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1288
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1287
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1286
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1285
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1284
